Hallo, Mijn dochter is bijna 10 maanden en ik ben al die tijd bij haar geweest. Raakte net voor m'n zwangerschap m'n baan kwijt, veel gesolliciteerd maar het lukte steeds niet (zoals zoveel mensen die momenteel werk zoeken) Nou is er een goede kans dat ik deze week een baan krijg. Heb vorige week een gesprek gehad, en het lijkt er goed uit te zien. Uiteraard is dat afwachten, maar stel dat het wel doorgaat dan begin ik volgende week al. Ik vind het heerlijk om weer te werken, ik ben het thuis zitten zat. Ik mis iets voor mezelf, collega's, een doel. En met mijn dochter loopt alles zo goed dat het ook prima is dat ik weer wat ga doen. We hebben een leuke gastouder gevonden, waar ze dan 2 dagen naartoe zal gaan. 1 dag past mijn zus bij mij thuis op. Ik heb een fijner gevoel bij een gastouder dan een kdv. Maar....hoewel ik zin heb om weer te gaan werken, zie ik enorm op om mijn dochter bij 'vreemden' achter te laten. Dan heb ik het over de gastouder. Ik ben zo gewend om elke dag met haar door te brengen, we hebben een heerlijk ritme waar ze het heel goed op doet. Ik durf dat niet los te laten, ik moet, maar ik vind het zo moeilijk. Bang dat ze van slag raakt, dat haar ritme bij de gastouder anders is dan thuis, dat ze de andere kindjes daar niet leuk vind, of de gastouder niet leuk vind en ze mij gaat missen. Of dat ze wakker word, en ik er niet ben. Ze logeert weleens bij mijn ouders, dat gaat altijd prima hoor. Bij de gastouder slaapt ze in een campingbedje, en die dingen vind ik helemaal niks, maar goed...daar maak ik me dan ook al druk om, slaap ze daar dan wel goed? Thuis in haar bedje slaapt ze heel goed. Verstandelijk weet ik dat het vast goed zal gaan, maar mijn gevoel zit in de weg. Ze vind andere kinderen en mensen heel leuk. Maar de gedachte dat ik haar daar heen breng, wegga, en ze vervolgens gaat huilen omdat ze het helemaal niet kent daar....pff het laat me niet los. Ze is gewend om elke dag bij mij te zijn, en nu laat ik naar ineens bij iemand achter die ze niet kent. Kortom, ik heb even wat reacties en ervaringen nodig van anderen. Doe ik er goed aan om te gaan werken en m'n dochter naar de gastouder te brengen? Is het echt zo leuk voor kindjes? De gastouder is overigens heel leuk, daar is niets mis mee...het is echt mijn eigen gevoel van loslaten en de touwtjes uit handen geven waar ik het zo moeilijk mee heb. Ik hoop hier dingen te lezen waardoor ik alles wat kan relativeren in m'n hoofd. Alvast dank!
Ach meid toch, dikke knuffel!! Ik vond het ook eng, mijn dochter was 10 weken. Ik vond het ook raar maar ik weet vanuit ervaring dat ze snel wennen. Je kan je wensen ook doorgeven aan de go, meestal wordt hier goed rekening mee gehouden. Als jij je druk maakt, voelt je dochter het ook en zal het moeilijker worden om elkaar los te laten als jij weg gaat. Mijn dochter gaat nu een jaar naar de go en soms zwaait ze niet eens meer.
Ohh kan me je gevoel heel goed voorstellen dat had ik ook heel erg toen ik mijn zoontje net weg bracht. Hij gaat nu sinds begin januari, en echt..het went wel. Mijn zoontje vind het zelf leuk op de opvang, hij krijgt meteen een big smile als hij de leidsters ziet en dat maakt het natuurlijk wel makkelijker om hem weg te brengen. Jouw kindje is al iets ouder en zal misschien wat bewuster merken dat je er niet bent. Maar je hebt zelf een goed gevoel over de gastouder dus dan gaat het vast goedkomen. Net als jij zal je kindje ook even de tijd nodig hebben om te wennen. Misschien kun je afspraken met je gastouder maken dat je kindje deze week al een of twee keer even een uurtje gaat wennen? Zodat het niet volkomen vreemd is als het straks een hele dag is. Succes, het is echt even wennen en het voelt onnatuurlijk om je kind achter te laten. Maar ik vond zelf dat we vrij snel wel in een goed ritme kwamen waardoor het allemaal wat makkelijker ging.
Ik woon in Zweden en hier is de opvang zo geregeld dat kinderen pas vanaf hun 1e verjaardag naar de opvang mogen. Mijn dochter is dus ook een heel jaar met mij thuis geweest. En het leek mij ook een lastige leeftijd om op het kinderdagverblijf te beginnen. Maar het is heel goed gegaan. Ze is een paar keer gaan wennen, eerst met mij er bij, later alleen. En nu vindt ze het hartstikke leuk daar. Tuurlijk kijkt ze sip op het moment dat ik weg ga, maar dat is binnen 10 seconden over. Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Ik vind het heel fijn om zelf weer aan het werk te zijn. En zij vindt het daar prachtig. Nu gaat ze 2 dagen naar het kinderdagverblijf, maar ik zit er over te denken om naar 3 dagen te gaan en uiteindelijk naar 4 dagen.
Mijn dochter ging met 13 weken voor het eerst. En wat vond ik dat achteraf prettig! Ze was niet eenkennig en vond het meteen prima. Ik heb later wel verzucht bij vriendinnen dat ik blij was dat ze niet pas met zes maanden of later ging, dat leek me veel moeilijker. Kan me je gevoel dus goed voorstellen! Maar het komt vast goed! Ze zijn flexibel hoor die kleintjes en vinden het vaak hartstikke leuk.
Bedankt voor de reacties! Ik hoor vandaag of ik door ben naar het 2e gesprek, en dat zal dan ook morgen of overmorgen al plaatsvinden. Zodra ik vandaag goed nieuws heb gaat ze morgen en donderdag en even wennen bij de gastouder. Vind ik voor haar goed, maar ook voor mij. Ik moet er even doorheen. Ik wil erg graag aan het werk, ik zit al zo lang thuis. Bijna 2 jaar, maar met de zwangerschap, geboorte en alles ging dat vrij snel voorbij. Nu loopt alles zo goed thuis, en verveel ik me af en toe rot dat ik er in alle opzichten aan toe ben on te gaan werken. M'n hart zegt soms 'doe het maar niet, dan heb je die stress over opvang ook niet'....maar dat is te gemakkelijk, ik wil mijn dochter ook de kans geven om dit te ontdekken. En voor mezelf zou het ook goed zijn. Alleen omdat ze al 10 maanden is maakt het voor mij moeilijker, vanaf 10 weken groeien ze er al zo jong in mee. Maar nu weet ze niet beter dan dat ze met mij is, en ik zou het zo erg vinden dat ik haar daar achterlaat en ze heel verdrietig is. Dat zal ook weer goedkomen, maar ik voel me soms schuldig dat ik haar dat aandoe omdat ik zonodig wil werken. Ik ben wel een positief mens, dus het zal ook allemaal wel goedkomen!
Blijft altijd moeilijk. Onze derde ging met 5 maanden naar de creche. Ik vond het ook moeilijk. Gelukkig was de bezetting vrijwel nog hetzelfde als toen mijn andere 2 kinderen gingen dus helemaal onwennig was het ook weer niet, Maar het blijft toch een stukje loslaten en de zorg overlaten aan een ander.Onze dochter is nu 17 maanden en ze vind het geweldig die 2 dagen.Ze leert er heel veel en zit op een fantastische leuke groep met hele lieve leidsters. Komt echt wel goed meid. Succes met je 2de gesprek.
ohh ik zit in het zelfe schuitje! alleen heb ik maar 2 maanden thuis gezeten. vanmorgen is mijn zoontje (16 maanden) wezen wennen op het nieuwe kinderdagverblijf. hij liep de groep in en keek me niet eens meer aan, had geen tijd meer voor een kus... nieuwe indrukken, nieuw speelgoed, nieuwe vriendjes, die kleintjes vermaken zich wel is mijn indruk! mamas hebben het er zwaarder mee idd goed dat je je kleintje laat wennen bij je gastouder. ook goed voor jezelf, ga lekker zelf wat doen, ik ben wezen shoppen voor mezelf hopen op je nieuwe baan! heel veel succes!
Wat herkenbaar... ik zat ook in de ww, en heb een baan gekregen toen mn dochter bijna 7 maand was. Zij ging toen ook naar een gastouder, en de week voordat ze "echt" ging, is ze daar al een ochtendje geweest, en dat ging heel goed, zonder huilen. Toen ik haar op mn eerste werkdag bracht trok ze zo'n sip gezichtje met hele droevige oogjes en een lipje... ik zal het echt nooit meer vergeten dat gezichtje, en heb zelf ook tranen met tuiten gehuild in de auto op weg naar mn werk. Kwam ik daar de eerste werkdag op mn nieuwe werk met rode ogen aan... savonds toen ik mn deerntie ophaalde bleek dat ze maar een paar minuutjes gehuild had, en daarna de hele dag gespeeld, geslapen en gegeten had, niks aan de hand... en ik maar de hele dag met dat gezichtje in mn hoofd.... Ze wende toch best snel, en de maandag erop had ze al een lach op dr gezicht zodra ze het huis van de gastouder zag! Het voelde vreselijk rot en gemeen om haar "zomaar" achter te laten, maar uiteindelijk is het voor haar ook superleuk om met andere kindjes te kunnen spelen. Is echt je mama-gevoel wat nu opspeeld hoor!! Ik wou nu nog wel dat ik niet hoefde te werken om rond te komen, en haar lekker bij me kon houden, maar zo is het ook beter voor dr, met leeftijdsgenootjes en niet alleen maar met mama... Wat jammer trouwens dat de gastouder van jouw keuze niet gewoon een echt bedje heeft staan, is toch veel fijner?