Hallo meiden, Sinds een week of 2 is het een drama als ons zoontje naar bed moet. Zodra hij doorheeft dat we naar bed gaan wordt hij al onrustig en gaat hij tegenstribbelen. We hebben een vast avondritueel, dus hij weet precies wat er komen gaat. Zodra we hem op bed leggen begint hij al te huilen en we zijn de kamer nog niet af of hij staat al weer in zijn bedje op en neer te springen. We hebben al van alles geprobeerd, maar niks lijkt te helpen. Wij hebben hem laten huilen maar wel elke 5 minuten naar hem toe, maar dit houdt hij gewoon uren vol. Hij staat dan half slapend in zijn bedje te springen en als we hem uiteindelijk oppakken valt hij meteen in slaap. Als we bij hem blijven zitten op zijn kamertje is hij wel stil maar vindt hij het alleen maar gezellig en ook dit houdt hij uren vol. Het enige wat helpt is hem in bed neerleggen en hem dan over zijn rugje of bolletje blijven aaien totdat hij in slaap valt. Of hem oppakken en in slaap wiegen. Ook 's nachts wordt hij vaak 2 tot 3 x helemaal overstuur gillend en huilend wakker, we schrikken ons elke keer rot. Hij schreeuwt zo hard dat hij inmiddels helemaal schor is. Ook zijn middagslaapje is hetzelfde verhaal en als hij dan eindelijk slaapt is ie vaak na een half uur al weer wakker (ook weer gillend), hij is dan nog doodmoe maar ik krijg hem echt niet meer aan het slapen. Wat moeten we hier nu mee?? We zijn allebei inmiddels doodop! Toen hij 10 maanden was heeft ie ook zo'n periode gehad, dat heeft 6 weken geduurd en toen was het ineens weer over. Wie herkent dit en heeft de gouden tip voor ons??? Bedankt voor het lezen!! Groetjes!
Ik herken dit wel alleen was mijn dochter toen ongeveer 13 maanden Het enige dat uiteindelijk bij ons hielp is neerleggen en laten huilen Wij hebben de regel dat ze 20 minuten mag huilen, als ze dan nog huilt gaan we naar boven En ik ben blij te mogen zeggen dat ze eigenlijk nooit langer dan 15 minuten huilt dus we hebben nog nooit naar boven gehoeven meer Maar zij had gewoon heel goed door dat we toch wel kwamen Dus huilen betekend papa of mama Het breekt je mama hart om je kleintje te laten huilen maar het werkte hier uiteindelijk super
Hoi Takhen, Bedankt voor je reactie. Laten huilen werkt bij ons helaas niet, hij houdt dat echt uren vol. wordt stil zodra we op zijn kamertje komen, laat zich makkelijk neerleggen en gaat dan in zijn slaaphouding liggen, maar zodra we zijn kamertje aflopen staat hij alweer en begint het weer van voor af aan. Daarbij heeft hij ook nog een hele sterke voorkeur voor mama, papa mag hem heel vaak niet troosten, dan gaat hij nog veel harder te keer. Pfff ik word er zo moedeloos van en vind het ook zo zielig voor mijn kereltje. Hij staat nu ook weer op en neer te springen in zijn bedje en te huilen.
Hier hetzelfde probleem gehad, en hier was negeren toch echt de enige oplossing. Dus er niet heen gaan en hem zeker niet uit bed pakken. Mijn zoontje wordt soms heel driftig dan, gaat gooien met alles wat in zn bedje ligt enzo, maar uiteindeljk valt hij wel in slaap. En na hem een paar keer te hebben laten huilen, valt hij nu meestal (9 van de 10 keer) vrij snel in slaap. Er is wel een verschil in huiltjes trouwens, ik hoor het meteen als ik wél naar hem toe moet. Dan troost ik hem en leg hem weer in zn slaaphouding, soms nog een beetje over zn wangetje aaien en dan valt ie wel in slaap. Ik haal hem in ieder geval nooit uit bed. Sterkte, lijkt me inderdaad erg vermoeiend zo!
Je kindje geeft momenteel duidelijk aan dat hij je nodig heeft om in slaap te kunnen vallen. Waarom zou je hier niet aan toe geven? Je hébt de ervaring dat het vanzelf weer over gaat als je hem geeft wat hij nodig heeft. Waarom zou je hem dan zo verdrietig laten zijn? Ik vind trouwens dat je, àls je zou beslissen je kindje te laten huilen, je er 300% zeker van moet zijn dat er niets aan de hand is op fysisch gebied: doorkomende kiezen, oorpijn,...
Hier hebben we dat ook gehad met beide kids. Als moeder zijnde weet je op een gegeven moment wel welke huil waarbij hoort. Dus als het geen pijnlijk huilen is, zou ik zeggen echt negeren... Je kan wel zeggen waarom zou je er niet aan toe geven, maar als je dat gaat doen en je hebt een kindje die daar aan gaat wennen heb jezelf geen leven meer hoor dat houdt je ook echt niet vol. Laat de kleine inderdaad huilen en negeer hem/haar, ga niet elke 5 minuten kijken op een gegeven moment heeft je kleine in de gaten dat het huilen niet helpt en zal hij/zij erbij gaan liggen en zal hij slapen. Het zal wel ff duren voordat hij/zij dat door heeft maar op een gegeven moment heb jij als ouder zijnde het bereikt wat je wil bereiken dat de kleine heerlijk gaat slapen in bedje en zijn/haar rust krijgt en jullie als ouders ook. Soms zal dat echt moeilijk zijn hoor, ik heb hierzelf wel eens jankend op de bank gezeten dat ik er zo graag heen wilde maar het bewust niet deed want ik was zelf helemaal afgebrandt van het huilen van de kids en het niet slapen. Ik kreeg zelf ook geen rust meer, maar op deze manier heb ik het mijn kids afgeleerd en dat ging daarna helemaal prima.
Ooh ja, hoe klein ze ook zijn ze zijn vaak slimmer dan wij denken hoor. En ze weten je binnen No Time je om hun vinger te winden haha en dan zie je dat lekkere snuutje van je kleine in bed met van die puppy oogjes en dikke traantjes en dan smelt Mams helemaal weg hahaha en dan denken de kiddies YES MAMMIE GEZELLIE, en mams kan wel janken want je bent doodmoe en wilt graag rust
Mijn oudste zoontje heeft dit ook gehad, om wanhopig van te worden. De oplossing bij hem was 5 minuten laten huilen, even kamer ingaan dan legde ik hem terug in slaapstand en zei daarbij op neutrale toon; nee, je moet nu gaan slapen. En dan liep ik meteen de kamer weer uit. En dan na 5 minuten weer en de eerste dagen was het echt tig keer per dag. En na een paar dagen ging het ineens een stuk beter en binnen no time sliep hij beter alsdat hij ooit gedaan had. Dit was trouwens op advies van het okc, omdat ik het echt niet meer wist met hem.
@Bessy Dat ideaal dat het bij jou gewerkt heeft, wij hebben ook vanalles toen gedaan maar niets hielp. Tja dan ga je het op een andere manier proberen en dat heeft bij ons gelukkig goed geholpen
Hoi, Hier ook rond dezelfde tijd gehad.. Na zeker weten dat er niks was. En ook alles geprobeerd net als jij hebben we ervoor gekozen het te negeren.. Tja ik weet het slechte ouders.. Maar met twee dagen was hij er wel klaar mee. Dus ik gok dat het toch het beste is. Mits jij ook zeker weet dat hij/zij niks mankeert.
Bedankt voor jullie reacties! Aan de ene kant heb ik inderdaad zoiets van hij heeft me nu nodig dus moet ik er voor hem zijn, de vorige keer is het inderdaad overgegaan maar het is niet gezegd dat dat deze keer ook zo zal zijn. Hij is er volgens mij echt al aan gewend dat we komen als hij zo tekeer gaat. Een pijnhuiltje is het niet, hij is gewoon echt verdrietig dat we weggaan en hem alleen laten. Laten huilen vind ik ook zo moeilijk, op een gegeven moment waren mijn vriend en ik het zo zat dat we het wel gedaan hebben, wel elk half uur kijken en hem weer goed leggen, maar hij houdt het gewoon langer vol dan ons! Uiteindelijk was het 11 uur en toen heb ik hem toch maar weer opgepakt en dan slaapt hij ook meteen. Ik voel me dan ook echt een vreselijke moeder als ik hem zo laat huilen! Maar ik wil ook niet dat hij straks niet meer zonder onze hulp kan slapen. Herkennen jullie het ook dat hij een sterke voorkeur heeft voor 1 van de ouders (in ons geval dus voor mij)?
@ joycje: hoe lang bleef jullie kindje huilen toen jullie besloten om het te negeren? Die van ons is echt zo'n volhoudertje, hij kan het echt uren volhouden!
Mijn dochter is op dit moment ook niet altijd blij als ze naar bed moet. Wel zeg ik vijf minuten van te voren Karishma je gaat zo slapen en eigenlijk weet ze dat al ze is dan al in bad geweest heeft haar flesje op en zit als een prinsesje nog wat te lachen. Dan zeg ik papa kus en dan is het al brullen dan zeg ik nee nee Karishma we gaan lekker slapen. Zeg Arun weltusten kusje( haar grote broer) en dan gaan we naar mijn slaapkamer dan zeg ik een twee drie hupla naar bed. Dan ga ik in mijn eigen bedje leggen ( ze ligt bij mij op de kamer heb geen plek extra) en dan vertel ik een verhaaltje van dikkie dik wel twee drie keer we lachen wat kletsen gedag geven elkaar kus handjes en daarna negeer ik haar en zeg stil Karishma slapen. Soms duurt het wel eens een half uurtje maar dan slaapt ze ook lekker. Ik blijf er dus bij vertrouwd geen stress en we weten bijde waar we aantoe zijn. Wel negeren en niet opnieuw spelen. "Dus misschien een matrasje er naast en het dan zo proberen dan mag die huilen wat die wilt je bent er hij is veilig en dan negeren. Hoop dat je hier wat aan hebt. Ik kan er totaal niet tegen weggaan en dan een huilend kind vandaar ik het zo aan gepakt heb ik blijf er dus bij. Ach ja mama/papa als knuffel maar wij voelen ons erzo goed bij en daarna kan ik met mijn avond beginnen.
Ik wacht ook naast mijn zoontje totdat hij slaapt. Misschien niet altijd even leuk voor mij maar op die manier gaat hij wel met een veilig gevoel de nacht in. Ik lees met behulp van een nachtlampje gewoon een boek dus voor mij ook even een rustmoment.
Ik heb de rest niet gelezen, maar dat gillend wakker schrikken herken ik heel goed, en hier was het elke keer een oorontsteking! (of doorkomende kiezen) Heb je het gevoel dat ie door een pijnscheut zich wakkerschrikt en gaat gillen?
Ok, nu lees ik dit pas. Als jij je vreselijk voelt bij het laten huilen, moet je dat vooral niet doen! Wij gaan altijd gewoon troosten, en op een matras ernaast liggen, of bij ons in bed nemen, of whatever helps. En de fases gaan altijd over, als ze niet overgaan is er iets medisch aan de hand. Ik vind het juist een heel veilig gedachte dat mijn kinderen weten dat ik kom als ze huilen/ verdrietig zijn/ verlatingsangst hebben enz. Het zou toch niet goed zijn als ze moeten weten dat de moeder niet komt, omdat het 21uur is of zo?
Ja daar heb je gelijk in en ik voel me er ook absoluut niet goed bij om hem te laten huilen. Mijn vriend kan dat heel makkelijk maar ik dus niet. Vanaf vanavond ga ik in de stoel bij hem op zijn kamer zitten totdat ie in slaap valt. Kom ik ook eens aan een boek lezen toe . Hij is wel al weken verkouden, dus ik ga morgen toch ook even de ha bellen, we gaan volgende week ook vliegen dus dan wil ik wel zeker weten dat hij geen last van zijn oortjes heeft. Doorkomende kiesjes zou kunnen, hij laat me alleen niet goed in zijn mondje kijken maar hij kwijlt veel en kauwt op zijn vingers, dus misschien is dat het wel. Bedankt allemaal voor jullie reacties zover, hopelijk gaat het vanavond beter!