Sorry? Misschien dat je t niet zo bedoeld hoor, maar dit raakt mij persoonlijk nogal. Het is niet dat ik zo weinig doe omdat ik t wel lekker relaxt vindt ofzo. Nee, iedereen zegt juist constant tegen mij "ga nou eens zitten, jij zou niet eens meer moeten werken" enz enz. Niet omdat ik niet wil, maar omdat mijn lichaam niet mee werkt. Is niet bepaald een eigen keuze, dus zeggen dat je t onzin vind.... Jij hebt gelukkig een goede zwangerschap gehad, tel je zegeningen. Maar accepteer en respecteer de mensen die dit geluk niet hebben.
dit stoort mij ook wel een beetje mijn hoofd wil alles wel doen wat ik voor mijn zwangerschap ook deed. hele stukken met de honden lopen, boodschappen doen, tig wassen op een dag doen, grondig schoonmaken, koken, afwassen, een hele dag met iemand op stap... maar mijn lichaam weigert gewoon dienst te doen. als ik boodschappen heb gedaan, lig ik een uur op de bank bij te komen en de pijn in mijn heup te verbijten. als de honden iets te hard trekken, het vele bukken voor de wasmachine, een grondige schoonmaak; het lijdt allemaal tot harde buiken en rugklachten. ik wil het allemaal zelf doen. het is mijn huis, mijn huisdieren en mijn man werkt. die wil als hij vrij is ook in een opgeruimd huis komen. ik ben superblij als mijn moeder mij een dag in de week komt helpen om het huis goed schoon te krijgen. ik ben mijn schoonmoeder dankbaar dat ze de honden regelmatig meeneemt voor een lange wandeling. het is echt niet zo dat ik lui ben en het gemak er maar van neem en de zwangerschap als excuus gebruik. ik wil alles wel doen, maar mijn lichaam zegt vaak 'bekijk het maar'. en dan? dan sta je met lege handen en een rot gevoel, want je wilt zoveel maar het kan gewoon niet.
Ik doe alles nog, maar wel op een slakkentempo. Voordat ik verlof had kreeg ik het niet meer gedraaid en was ons huis een rotzooitje. Nu heb ik twee dagen in de week dat mijn zoontje naar de opvang gaat (om het ritme erin te houden en voor mijn rust) en dan kan ik op mijn dooie gemakje los in huis. De andere dagen is mijn zoontje thuis en dan ben ik 's ochtends vooral bezig met zijn verzorging en te proberen hem wat bezig te houden, 's middags ligt hij in bed en rust ik ook uit. 's Avonds en in het weekend doet manlief de meeste verzorging omdat het mij gewoon zoveel meer moeite kost. En dat komt me ook wel goed uit omdat ik voorheen degene was die de meeste verzorging deed en onze zoon was nogal afhankelijk van mij. Nu weet de kleine ook dat hij net zo goed op zijn vader kan bouwen en dat vind ik erg fijn met het oog op de tweede kleine die toch flink wat tijd zal gaan kosten. Soms vraag ik mijn man iets in het huis te doen en dat doet hij dan ook, maar het meeste kan ik zelf nog .
Ik doe heel veel in huis omdat ik me sochtends vaak goed voel. Wilde vandaag op bed gaan liggen, heb in plaats daarvan de slaapkamer gepoetst en gezogen (nesteldrang). Daarna stortte ik ook in hoor. Heb een uur liggen pitten. Neem nu ook echt rust, dan ga ik op bed liggen met de laptop, lekker filmpje kijken. Langzaam maar zeker komt t hier wel op orde maar vind wel dat er heel simpel gedacht wordt over "neeeem maar even rust hoor!!!" Met kids en dieren kan dat niet altijd. Al is dat natuurlijk ook compleet afhankelijk van hoe je situatie en je gezondheid is en waar je grens ligt.
Waarom moeten vrouwen zich altijd zo verdedigen? Ik voel me totaal niet schuldig tegenover de rest van de wereld dat ik het nu rustig aan doe. Ik geniet van het zwanger zijn en hoef niet te bewijzen dat ik nog de hele dag kan rennen en vliegen. Prima trouwens als je je hier fijn bij voelt, maar ik heb die instelling gewoon niet. Ik geniet van relaxen en rustig aan doen. Lekker wandelen, boek lezen, babyspulletjes uitzoeken, in het zonnetje zitten, dutje doen, in bad gaan, zp-en. Daar voel ik me goed bij. Vraag me ook altijd af hoeveel je in het huishouden kan doen. Als ik daar een half uurtje per dag mee kwijt ben ziet het er hier prima uit hoor.
Ik vind dat je erg veel doet, 4 dgn werken, koken, de was, boodschappen! Respect hoor! Mocht zelf helemaal niets meer... Hulp in de hh, ook voor boodschappen.. Dochterlief 3 middagen per week helaas uit spelen... Mocht allemaal niet baten, nu dus absolute rust in het ziekenhuis omdat ik dus alsnog teveel deed! Geen idee hoe het anders zou moeten! Nu maar afwachten hoe verder....
Ik kan de ene dag heel veel doen, alles is dan weer keurig schoon maar dan lig ik savonds wel doodmoe op bed. Met het gevolg dat ik emotioneel eerder aan mijn max zit. Verder kan ik ook een halve dag lekker met de kinderen iets leuks gaan doen. Er daar van genieten. Ik doe zelf alles nog in het huishouden. Behalve zware dingen tillen. Manlief werkt 3x fulltime dus die is er helaas nooit. Maar de kinderen helpen ook graag. De luxe van een moeder of schoonmoeder die helpt heb ik helaas niet. Maar we redden het gelukkig nog. Anders zou ik een werkster moeten nemen maar dat vind ik tot nu toe nog niet nodig. Vaak lig ik savonds wel lekker vroeg op bed tv te kijken of te lezen. Ik moet trouwens wel zeggen dat 2 trappen oplopen naar zolder erg vermoeiend is. En stilstaan bv in de supermarkt kost me heel veel moeite.
Overdag als mijn dochter thuis is, momenteel 4 dagen pw (gelukkig is man ook een dag thuis doordeweek) doe ik enkel dingen met haar en niets in huis qua huishouden. Dat doe ik dan wel in de avonden of evt in het weekend zodat t netjes blijft. Maar idd wel in een rustig tempo. Manlief helpt met name met de allerdaagse dingen veel mee. Dat laatste deed hij altijd al omdat wij beiden evenveel werken. Dochter heeft helaas besloten te stoppen met haar middagslaapjes toen ik met verlof ging en ook de schoolvakantie op de pz begon. Geen middagslaapje voor mij dus ook maar we genieten er wel van zoveel tijd met elkaar door te brengen. Vaak naar een speeltuin, vriendin met kids of ff naar opa en oma bijv. Als papa ook thuis is gaan we zwemmen, naar een pretparkje, dierentuin of iets anders leuks. Sommige dagen is vermaken erg zwaar, dan gaat er net wat vaker dan anders een dvd-tje op en nestelen we ons rustig op de bank. Vooral niet haasten betekent voor ons rustig aandoen. Al met al veel activiteiten in de week, maar we doen alles wel in een rustig tempo (zowel met mijn dochter als het huishouden). Dat is even wennen, maar wel heerlijk nu vind ik.
Luister naar je lichaam! hoe lastig het soms ook is. Er is maar 1 ding echt belangrijk toch? En daarvoor is het ook belangrijk dat het goed met jou gaat! Ik heb zelf ook veel harde buiken gehad en met 23 weken zelfs weeën ik had daardoor al vroeg een verkorte en verweekte baarmoedermond. Ik ben zo blij dat het niet door heeft gezet en het is allemaal goed gekomen. Ons schatje was slechts 4 weken te vroeg. Ik heb door die pijnlijke harde buiken bijna de rest van de zwangerschap gelegen. Op het laatst ging het beter. Vrienden hebben de hond uitgelaten en toen het beter ging, ging ik met de auto naar het park, liep naar het bankje en liet de hond rennen. We hebben een hulp voor het huishouden geregeld en mijn man moest bijna altijd nog koken na zijn drukke dag. In eerste instantie vond ik het verschrikkelijk hulp te moeten aanvaarden, ik doe het liever ook zelf. Maar soms is het gewoon niet anders en moet je je erbij neerleggen. Je lichaam geeft niet voor niets aan dat je rustig aan moet doen, luister daarnaar.