We vinden het niet leuk als cadeau omdat, de titel alleen al (en de inhoud ook), impliceert dat mijn vriend momenten van spijt kent en dat ik gedrag zou vertonen wat daar de oorzaak van is. Wat is dat nou voor cadeau? En mijn man denkt dus helemaal niet 'zo' (dus dat is geen feit) .. en ik doe ook helemaal niet 'zo' als in dat boek. Dus wij herkennen ons er helemaal niet in. We zijn gewoon beide heel gelukkig en dat boekje als cadeau voelde voor ons dus als buitenstaanders die het voor ons willen verpesten, door hun aannames dat wij iets in die wel erg makkelijk te maken grapjes ten koste van vrouwen en baby's zouden herkennen. Daarnaast vind ik het natuurlijk erg jammer om daaruit op te kunnen maken dat zoveel stellen wel vinden dat het herkenbaar is. Iedereen heeft zijn sterke en minder sterke punten, maar wij praten over al die punten zodat we altijd op gelijke hoogte staan en alles met elkaar kunnen delen. Daardoor worden de minder sterke punten aangepakt en de sterke gecomplimenteerd.. we bedanken elkaar en bieden excuses aan waar nodig. En dat maakt dat ik onze relatie als ideaal beschouw, we hebben dus niets om over te klagen. 0 pagina's. haha. heeeerlijk. Misschien als iedereen zo veel met elkaar zou praten dat Kluun zijn carriere wel kan vergeten! Ik wens dat ieder hartelijk.
Haha, tja, het wordt lekker druk op de tbs dan. En laten we alle pubers die een keer drugs proberen of onder de 16 drinken/roken meteen maar naar de jeugdreclassering sturen, dat scheelt misschien later weer in de tbs.
Euhm hier wordt ook gepraat hoor. Daarnaast zijn we super gelukkig, maar ja ik schiet weleens uit mn slof en ook hij heeft weleens zn dag niet. Als daardoor opmerkingen gemaakt worden wat kwetsend over zou komen voor hem of mij, ja dan bieden ook wij onze excuses aan. ik vat je bericht nu een beetje op als: Iedereen die dat boek leest en zich erin herkent, leeft ongelukkig en praten niet met elkaar. Zoals eerder aangegeven is het de bedoeling dat je het met een flinke korrel zout neemt 8)
Lieve man ook. En "jij hebt het zwaar met kindje laten groeien en straks bevallen" ehm... nou.. ik heb het daar eerlijk gezegd helemaal niet zwaar mee. Ik vind het of hartstikke leuk, vooral als de kleine zo druk is, of ik ben het even vergeten en trek een sprintje .. / blijk niet meer ergens tussen door te passen .. haha! Dan is het owja, die enorme positie jas van me!
Hebben jullie dan niet dat je als je echt een baal dag hebt alles zit tegen en dan ben je echt kwaad en wil je het eruit gooien maar uiteindelijk ben je dan zo kwaad dat je alleen maar gaat janken... en dan moet er al helemaal niemand bij me komen...
Als van alles tegen zit, heb ik hem allang gebeld/gemaild wat er allemaal tegen zit. En als ik ergens verdrietig om ben wil ik juist een knuffel. En andersom idem dito.
Ik ben volgens mij juist (tot nu toe dan he) een heel stuk milder dan normaalgesproken! Ik kan ZO fel zijn en ook echt heel boos worden om niks, maar sinds ik zwanger ben, vind ik dat ik dat een stuk minder heb! Maar ik zal het eens aan het lijdend voorwerp vragen, hahaha! En Camuh: lighten up meissie! Niet iedereen is erop uit om jullie geluk te verstoren als ze per ongeluk een voor jullie misplaatst cadeautje geven...
Oh ik ben ook super vervelend tegen hem. Ik scheld dan niet maar doe echt mega kattig tegen hem. Ik merk het zelf ook alleen ik kan er niets aan doen. Zeg ook tegen hem dat ik het niet zo bedoel maar ja ik doe het wel. Arme vent
Ik vloek dan niet en er wordt ook met niets gegooid : P, Maar ik ben idd wat feller sinds ik zwanger ben. Normaal ben ik nooit zo, of er moet echt iets aan de hand zijn, maar nu kan ik snel opvliegen. Manlief zegt dan altijd lachend, volgens mij heb je weer last van je hormonen en tjah.....dan kan ik niet meer boos blijven : P Arme mannen, hebben toch ook wel wat te verduren hoor...
Ik herken het wel een beetje. Ik scheld mn vriend meestal uit als hij (in mijn ogen) iets doms doet. Zelfgemaakte eiersalade zonder afdekken in de koelkast zetten ofzo. Eigenlijk heel logisch dat je zoiets moet afdekken anders gaat alles stinken maar hij ziet dat soort dingen niet. Ik flip dan de pan uit en ga flink tekeer tegen hem. Achteraf heel veel spijt van en wetend dat het nergens voor nodig was om zo te reageren. Sinds ik zwanger ben zeg ik ook steeds vaker tegen hem: "Dat doe je toch ook niet als het kind er is?" of "dat leer je je kind straks toch ook niet aan?" Ik ben mn vriend aan het volproppen met fruit, met dan de zin erbij: "Als papa geen fruit eet, wil het kind het ook niet Want papa doet het ook niet!" Wat hebben onze mannen het toch eigenlijk zwaar in deze maanden
Zooo herkenbaar! Ik vind het zo zielig voor mijn vriend, maar hij kan in mijn ogen ook echt (bijna)niks goed doen. Hij doet zo zijn best! Ik zeg elke ochtend tegen mezelf: oke vandaag ga ik geen ruzie zoeken en blijf ik lief! Het lukt me gewoon niet! En heb er uiteindelijk altijd mezelf mee want me vriend neemt het nu ook (na 20 woedeaanvallen) gewoon voor een korrel zout.(wat me meestal nog kwader maakt!) Het gaat bij mij vooral dat ik vind dat hij niet nadenkt en dat ik dus voor hem moet nadenken. zeg wel 10x per dag tegen hem Denk nou is na.. Denk na...gebruik je hersens is.. is zeg niks denk lekker zelf na! pfff ik hoop dat mijn woede maar voor tijdelijk is.