Hallo, Kan de vader van mijn dochter gezamelijk gezag aanvragen via de rechter? En zo ja, zou hij die dan ook krijgen? Hij heeft mijn dochter erkend, maar na de geboorte is er nooit gezamelijk gezag aangevraagd. Nu zijn we uit elkaar en wil hij ook gezamelijk gezag hebben. Hij wil zelfs dat mijn dochter bij hem gaat wonen. Door onze relatie hebben we beide schulden opgebouwd, ik ben stabiel aan het afbetalen en kan normaal rondkomen. Hij betaald niks aan niemand, weigert voor een baas te werken (heeft af en toe werk op freelance basis) en betaald ook geen allimentatie. Hij heeft op dit moment een omgangsregeling, hij mag haar om het weekend komen halen. Dit gebeurd ook niet altijd omdat hij niet altijd geld heeft om haar op te halen. Moet ik mij zorgen gaan maken? Ik neem aan dat hij, op basis van de hierboven aangegeven punten, weinig kans maakt om een positieve beoordeling te krijgen van een rechter toch? Weet iemand dat?
Wat je nu alvast moet doen is alles wat er gebeurt opschrijven. Maak er een gewoonte van om alles meteen op papier te zetten. Als hij het echt gaat proberen dan zorg je ervoor dat je een goede advocaat krijgt. Het is sowieso handig dat je nu alvast met een advocaat gaat praten, ik denk dat je dan ook meer duidelijkheid krijgt. Ik denk niet dat hij heel veel kans maakt maar zorg ervoor dat je goed voorbereid bent.
Kan de vader van mijn dochter gezag aanvragen via de rechter? Ja. En zo ja, zou hij die dan ook krijgen? Hij zou inderdaad ouderlijk gezag kunnen krijgen. Hij moet zich natuurlijk wel aan de vastgestelde omgangsregeling houden. Eenzijdig de omgangsregeling wijzigen mag niet. Ze zullen niet gauw zijn verzoek tot een wijziging van 't hoofdverblijf inwilligen.
Hey meid, Wat ik ondertussen weet: Ja hij kan gezamenlijk gezag eisen, maar dat moet via de rechter. Daarvoor heeft hij een advocaat nodig en er gaat veel geld mee gemoeid. Jij krijgt voor de rechter de kans om aan te geven waarom jij het niet zou willen. Tegenwoordig is het wel zo dat er behoorlijk wat aan de hand moet zijn wil hij het niet kunnen krijgen. Dus wat jij moet doen, sowieso geen toestemming geven en hopen dat hij het niet de moeite vindt om daarvoor naar de rechter te stappen. De kans dat jullie kind bij hem komt te wonen is minimaal. Een kind wordt alleen bij de moeder weggehaald als deze niet in staat is om ervoor te zorgen. Dit gebeurt echt zeer zeer zelden. Maak je daar geen zorgen over!!! Wel zou hij uitbreiding van de omgang kunnen vragen... en of hij dat krijgt is afhankelijk van de omstandigheden... En hoe het precies in de praktijk gaat als hij co-ouderschap zou eisen... dat weet ik ook nog steeds niet zo goed. Heb hier op de site ook al over gevraagd, maar blijkbaar zijn er weinig vrouwen die daar ervaring mee hebben. Voor zover ik het kan beoordelen kan co-ouderschap alleen als beide ouders erachter staan, maar ik begin vermoeden te krijgen dat het niet zo eenvoudig is in de praktijk. Probeer je niet te druk te maken en het op he te laten afkomen... meer kun je niet doen. En hou alle incidenten bij in een logboek, dan kun je het allemaal terughalen. Sterkte en liefs
Volgens mijn advocaat is het niet mogelijk voor hem om een co-ouderschap te eisen.. zowiezo al niet omdat ik 130km verderop woon. De rest ga ik nog achteraan. Hij is vandaag ook alweer behoorlijk vervelend aan het doen. Hij gaat geen moeite doen zegt hij als ik niet meewerk met hem. Hij heeft een zoon daar en verwacht nog meer kinderen te krijgen. Als ik niet meewerk met hem dan hoeft het van hem niet meer dan hoeft hij geen contact meer met zijn dochter!
Ja inderdaad... uitbreiding van omgangsregeling is op jullie in ieder geval zeker niet van toepassing vanwege de afstand! Ooh wat erg zeg!!! Wat hoeft van hem dan niet meer? Tot omgang kan hij niet echt verplicht worden (zou wel kunnen tegenwoordig met dwangsom en zo... maar zo'n strijd moet je niet wensen voor je dochter). En of hij komt opdagen of niet, alimentatie moet hij toch betalen!!! Dat kun je zeker blijven eisen! Zoals het klinkt hoef je je geen zorgen te maken. Hij gaat er geen werk van maken om gezag te krijgen.... Voor gezag zou ik persoonlijk niet meewerken. Daar doe jij niets verkeerds aan, als hij ervoor kiest om het dan hierbij te laten, ben jij zeker niet diegene die jouw kindje een vader ontnomen heeft.
Hoi Singlemommy, Laat je vooral niet intimideren. Hier ook een alleenstaande mama met een ex die voornamelijk van dreigen houdt, alhoewel het momenteel rustig is. Toen wij uit elkaar gingen heb ik alles op alles gezet om het contact tussen hem en mijn zoontje goed te houden, maar alle moeite kwam van mij uit. Hij wilde vrijblijvendheid, geen vaste afspraken e.d. Ik ben er een tijdje in meegegaan omdat ik mijn zoontje zijn vader gunde maarrrr op een gegeven moment merkte ik dat de onregelmatigheid in de (zeer korte) bezoekjes erg onrustig voor mijn zoontje waren. Ik heb toen in overleg met mijn advocaat regels gesteld waar hij zich aan moest houden, van te voren een afspraak maken was daar bijvoorbeeld 1 van, dus hele simpele dingen. Vervolgens was het mijn schuld dat hij hem niet zag en hield ik ons kind van hem weg.. natuurlijk heel pijnlijk om te horen als je je al schuldig voelt tegenover je kind omdat zijn vader het laat afweten. Ik heb het er ook heel moeilijk mee gehad, ja gehad, want het is zijn keuze geweest om ons kind niet voor de wet te erkennen, het is zijn keuze geweest ons kind niet op te zoeken, niet de mijne. Ik heb mijn best gedaan en ga voor het welzijn van mijn kind. Ook mijn ex maakt een puinhoop van zijn leven en heeft overal en nergens schulden vanwege een drank en gok verslaving waar hij volgens hemzelf geen last van heeft. Hij heeft ons kind op dit moment niets te bieden (helaas hoor want ik had het voor mijn zoontje graag anders gezien). De dreigementen en beschuldigingen die hij naar mij toe uit zeggen meer over hem dan over mij, want ook hij heeft gedreigd anders niets meer met ons kind te maken te willen hebben, puur op mijn gevoel inhakken, proberen mij een schuldgevoel aan te praten. Welke papa doet dit zijn kind aan...Ik ben nu bijna 2 jaar verder en mijn ex heeft hem al 1,5 jaar niet gezien en het zal je niet verbazen dat dit in zijn ogen allemaal mijn schuld is. Een echte vent gaat voor zijn kind, desnoods via de rechter (al had dat bij mij niet nodig geweest), maar hij heeft de prioriteiten bij zichzelf gelegd en niet bij ons kind. Als hij wat wil gaat hij maar naar de rechter, ik heb mijn best gedaan en mijn leven met MIJN zoon weer opgebouwd, dit ga ik niet meer laten verpesten door een man die zijn verantwoording niet neemt. Inmiddels is er loonbeslag gelegd en ontvang ik ook weer alimentatie, want hij zal de rest van zijn leven weten dat hij een kind heeft. Een kind waar hij niet naar om wenst te kijken. Ik ben niet bang dat hij naar de rechter gaat want dat gaat van zijn drink en gok geld af, hoe belangrijk is je kind dan. Al met al een heel verhaal. Ik denk niet dat hij voor gezag gaat, dat kost een hoop geld en zoals ik uit jouw verhaal lees kan en wil hij dat niet betalen. Hoe kan hij een weekend voor zijn dochter zorgen als hij niet eens geld heeft om haar op te halen. Hij dreigt en speelt op jouw gevoel om op een niet officiele manier omgang af te dwingen, iets dat jouw leven en dat van je kleine een hoop onrust zal brengen, omdat hij de regels zal maken. Bewandel de officiele weg, laat alles officieel vast leggen en bewaar alle dreigementen/smsjes en noem maar op. Natuurlijk moet je niet meewerken aan het gezag gebeuren. Ik begrijp je ongerustheid (had ik ook) dus wens je veel sterkte.
En 'n echte vent weet ook wanneer hij -omwille van z'n kid(s)- op moet houden met vechten... Herkenbaar verhaal trouwens Chikah, mijn ex is er ook zo één, die niet omkeek (en kijkt) naar Noah, maar wel liep te beweren dat dat allemaal aan mij lag... Terwijl ik echt hemel en aarde heb bewogen om hem zo ver te krijgen naar Noah om te kijken!!!
Na gisteren ben ik er vrijwel zeker van dat hij niet naar de rechter zal stappen. En het heeft mij zoveel pijn gedaan. Hij geeft mij de schuld, maar zegt zelf dat hij al blij is met zijn zoon en dat als ik niet met hem mee ga werken dat hij mijn meisje niet meer hoeft te zien. Vervolgens zegt hij dat hij het wel wilt, maar hij wil enkel nog maar te maken hebben met mensen die alles doen wat hij zegt. Hij zegt zijn zoontje 4x per week te zien. Hij woont in Eindhoven, zijn zoontje in Tilburg. 4x per week op en neer lukt wel. En afgelopen weekend kon hij niet zijn dochter ophalen omdat hij niet genoeg geld had. Dan geeft hij in mijn ogen al aan dat hij zijn zoon belangrijker vind dan zijn dochter! Of zie ik dat nou verkeerd??
Lieve schat, dat klinkt alsof hij jou vooral heel erg veel pijn wil doen.. Wát een klotegevoel! Laat hem lekker in z'n sop gaar koken. Als hij vraagt om informatie (heeft hij recht op) dan geef je 'm dat (beleefd en schriftelijk natuurlijk) en voor de rest: laat 't 'm lekker uitzoeken. Als hij jouw dochter niet wil zien, dan niet toch? Ik zou 'm zeggen dat hij eerst maar eens goed na moet denken wat hij wil voordat hij je dochter ermee lastig valt en dat je als hij z'n gedachten op 'n rijtje heeft staan de brief van z'n advocaat wel ziet verschijnen. Jij hebt het niet fout gedaan. Hij mag z'n kind van jou gewoon bezoeken, maar hij maakt er zélf een zooi van...
Ik denk dat ik hem een brief ga schrijven met alle punten waar hij zich aan moet houden voor de bestwil van zijn dochter. Doet hij dit niet kan hij haar nog enkel opzoeken bij mij thuis. Al denk ik dat hij dan gelijk al afhaakt.
Je hebt helemaal gelijk!!! Nou meis, wees blij! Ik hoop dat bij mij de stress en de bedreigingen (net als bij jou) ook alleen los alarm zijn... Je weet hoe het voelt. Maar gelukkig heb je nu innerlijk wat rust! En als het zo'n klootzak is die alleen maar zijn recht wil halen.... en blijkbaar verder niets om de kleine geeft.... Wat zijn mannen toch zakken! Hoe jij het omschrijft, is er indd een kans dat hij afhakt. Maar het is wel goed (ook en vooral voor je dochter!) om je van je goede kant te laten zien! Pfff.... geniet jij in ieder geval van je rust en je dochtertje want dat is het belangrijkste!
Ik heb de brief af, ga hem maar mailen morgen ofzo. Vind het wel eng eigenlijk. Ik heb hem wel laten lezen aan een vriendin van mij die nogal eerlijk kan zijn haha, zij vond hem niet grof ofzo. Hij is duidelijk met mijn meisje als uitgangspunt. Haar bestwil staat voorop zeg maar.
Ik heb de mail gestuurd en hem een sms gestuurd dat hij mail heeft. Krijg ik terug dat hij die mail niet meer gebruikt. Als ik zeg dat hij hem toch maar even moet gaan lezen probeerde hij mij te bellen. Ik heb hem weggedrukt en gezegd via sms dat ik nu niet kan bellen. Via de telefoon is hij namelijk niet voor rede vatbaar. Hij zei "zoals jij niet gebeld wilt worden wil ik niet gemaild worden door jou, daarom heb ik een ander email adres." Hij wil dat ik de brief maar sms maar dat gaat niet omdat het 2 a4tjes lang is. Wat moet ik nu doen???
Nou ben ik nog een keer. Ik heb hem gezegd dat als hij contact over zijn dochter weigerd op een normale manier. Mail is volgens mijn advocaat het beste contact als mondeling niet goed verloopt. Hij zijn dochter hier op kan zoeken maar niet meer mee krijgt. Als hij zijn mail normaal beantwoord kan het nog, anders hoor ik van zijn advocaat als hij haar op wilt halen. Hij heeft gezegd dat ik inderdaad hoor van zijn advocaat. Afwachten dus, maar voorlopig krijgt hij haar niet mee.
Je hebt hem verteld dat je gemaild hebt, je hebt hem op het hart gedrukt die mail te lezen, hij wil niet, omdat hij van 't kinderachtige soort is? Lijkt mij dat je genoeg hebt gedaan. 't Enige dat meneer hoeft te doen is even z'n oude mailbox in kijken en klaar hoor... En inderdaad, laat 't dan maar op advocaten aankomen, lijkt mij.. Met zo'n figuur valt gewoon níet te communiceren!
Inderdaad. Ik heb hem nog wel gesmst dat hij haar niet mag zien vanwegen zijn gedrag en weigering tot communicatie over zijn dochter. Dat het zijn eigen schuld is en dat hij, als hij netjes zijn mail beantwoord, hij haar nog op zou kunnen halen. Doet hij het niet en blijft hij deze houding houden dan kan hij haar enkel hier opzoeken. En als hij meer wilt dan regelt hij dat via zijn advocaat. In ieder geval de bevestiging, mocht er een zaak van komen. Ik heb in ieder geval alles in mijn mail opgeslagen. Wat zou een rechter hem nou toe wijzen, hij lapt mijn regels aan zijn laars, heeft geen eens geld om haar te komen halen, liegt over haar voeding e.d. en weigert normaal contact met mij over zijn dochter... Meer dan dat hij had zal hij zeker niet krijgen en ook zeker met de voorwaardes dat hij zich strikt aan de regels houdt. Of denk ik nou naief?
juist! maar je hebt ook van die achterlijke idioten die je laten stikken als je zwanger bent en dan als je kind anderhalf jaar is ineens naar de rechter willen stappen om erkenning en een omgangsregeling te krijgen alleen om de moeder te irriteren! hoe zwak ben je dan?
Goed gedaan, hij heeft de mogelijkheid de mail te lezen, doet hij het niet dan is het zijn keuze. Ik zal als ik jou was helemaal geen contact meer opnemen, hij heeft de mail en weet wat je van hem verwacht als het om jullie kind gaat. Op berichten/sms-jes van zijn kant die niet over jullie kindje gaan of anders gezegd informatie ''vragend'' zijn zal ik niet reageren. Hij probeert je te raken, en ik weet uit ervaring dat het je hoe dan ook raakt, al wil je het niet. Het doet pijn te zien dat de vader van je kind zo met zijn kind omgaat. Door te reageren heeft hij succes. Ik ben op een gegeven moment gestopt met reageren op zijn berichten en sinds een tijdje is het rustig, hij heeft gewoonweg geen succes meer. @ Mijkeltje- Tja het is ook allemaal mijn schuld volgens hem, tegenwoordig sta ik erboven. Toch blijft het wel pijnlijk want ik had het graag anders gezien voor mijn zoon. Ik heb ook alles op alles gezet om hem naar zijn kind om te laten kijken, maar het is zijn beslissing. Wat mij wel bij vlagen raakt is dat er zoveel mensen zijn die mee gaan in zijn leugens....maar ja...ik heb de keuze gemaakt de vader van mijn kind niet zwart te maken en er nooit met de ''buitenwacht'' over gesproken, dat heeft hem daarentegen een hoop ruimte voor leugens gegeven. Het belangrijkste is dat ik mijzelf recht in de ogen kan kijken en nog belangrijker, mijn zoon!