Dit haal ik van de site: Voor kleine kinderen zijn korte verblijven, zonder te blijven slapen, bij hun vader misschien wel het beste, afhankelijk van hoeveel zorg de vader aan het kind besteedde toen de ouders nog bij elkaar waren en alleen als de ouders tot nauwe samenwerking in staat zijn. Korte, geregelde bezoeken aan de niet-verzorgende ouder zijn voor het jongere kind wellicht het gunstigst. En nog meer dingen die, ondanks het feit dat ze gezamelijk gezag zo veel mogelijk stimuleren, in mijn voordeel kunnen werken. Zoals het kind een eigen plek bieden in huis (welk huis denk ik dan in zijn situatie) en het consequent ophalen van het kind ivm rust en regelmaat (hij is afhankelijk van leningen).
hai meis.. Vind het heel erg dat je in deze situatie zit.. ik zelf heb er niet zoveel verstand van. Bij mij is er geen sprake van erkenning, en al helemaal niet van het betalen van alimentatie. Mijn ex is 2 weken geleden weer is lang geweest, daarna is hij raar gaan doen aan de telefoon, dat ik via via zijn vrienden lastig val, banden lek steek etc.. echt hij ziet ze vliegen alsof ik me druk maak om zijn leven en zijn vrienden.. heb wel wat beters te doen.. blijkbaar heeft hij meer vijanden! En hij maakt t zichzelf al moeilijk genoeg, heeft ie mijn hulp echt niet bij nodig! Al met al was zijn conclusie dat hij Collin niet meer wil en kan zien, doordat ik die dingen doe. Oftewel het is MIJN schuld dat Collin zijn vader nooit meer zal zien.. Ik lach me dood.. ik heb er alles aan gedaan om er voor te zorgen dat Collin zijn vader kon zien, stond altijd open voor contact en heb meerdere malen zelf contact gezocht.. Maar dit was de druppel, mij een schuld gevoel aan praten terwijl ik me al schuldig genoeg voel tegen over mijn kindje! Wat ik wil zeggen.. laat je niet kisten! Jij doet er alles aan voor je meisje.. en haar vader wil het jou moeilijk maken, wil jou kwetsen, en praat jou een schuld gevoel aan, omdat jij t gevoel krijgt dat t jou schuld is dat hij straks niet meer komt! Niet doen! Als hij er echt wil zijn voor jullie meisje, dan zou hij dat doen, ipv een makkelijke excuus en makkelijke uitweg zoeken en jou daarvan de schuld geven. Heel veel sterkte, enne je hebt me msn toch? je mag altijd je ei kwijt bij me als je dat wilt.. liefs lau
Ja jij hebt er ook altijd alles aan gedaan om Collin het contact met zijn vader te gunnen.. Mannen zijn echt verschikkelijk soms! Ik heb je msn denk ik niet meer, die moest ik, samen met heel veel andere dingen, verwijderen van mijn ex. Ik gebruik dat email adres ook niet meer.. Ik stuur je wel even een pb.
Even een update: Mijn ex heeft haar het afgelopen weekend meegenomen. Dit omdat hij had gezegd dat hij de gegevens voor de allimentatie had doorgestuurd en zich aan mijn regels zou houden. Ze was echt bang toen ze met hem mee ging, ik stond achteraf binnen te huilen van de blik in haar ogen. Ze kwam terug en was zoooooo blij om mij te zien! Ze had luiers aan maat 6 ipv maat 4, dus ik mijn ex hier naar gevraagd. Hij had geen geld voor luiers dus heeft hij haar luiers omgedaan van haar neef van bijna 4 jaa oud. Ook heeft hij haar niet aan het voedingsschema gehouden die ik had doorgegeven. Nu wil ik dus definitief besluiten om haar hier te houden, alleen weet ik niet hoe ik dat hem kan zeggen. Ik ben bang voor zijn reactie, maar ik kan niet wachten tot er een tijd komt dat hij geen geld heeft om haar eten te geven in dat weekend. Hij kan haar hier opzoeken. Hoe zouden jullie dit overbrengen aan de vader?
hoi hoi. ik ben een alleenstaande moeder. ik ben al allene sinds ik 15 weken zwanger was, mijn vriend was vreemd gegaan, ik wilde ibj hem blijven en eruit komen maar hij hefet me eruit gezet en wilde het niet. heb een half jaar bij mijn ouders gewoont en kreeg toen een woning, hoog zwanger klussen, ben 3 weken te vroeg bevallen. de vader heeft 9 maanden lang nix van het kind gewilt en nu mijn zoontje is geboren wil hij hem opeens zien en weekend mee nemen. hij heeft hem alleen erkent toen het hem nog leuk leek. hij heeft geen gezag maar wil het nu wel. mijn ex is militair en is dus veel weg, hij is bij zou oduers gaan wonen want kon ons huis niet meer betalen. nu is hij door zijn ouders uit huis gezet en woont nu op de kazerne en zwerft weekend rond bij vrienden en familie overal een nachtje., en nu wil hij de kleine man weekend hebben, maar dan moet hij toch eerst stabiel zijn en woon ruimte hebben? ik wil niet dat mijn zoontje overal naar toegesleept word, en hij is zichzelf niet het gaat niet goed met hem en hij is heel agressief geworden... ik vind het moeilijk om mijn zoontje aan hem mee te geven dus ik wil het nu via de rechter gaan aanvechten dat hij mijn zoontje niet krijgt. mijn zoontje is nu bijna 4 maanden en hij weet niet eens wat een papa is. het kan hele lang duren via de rechter maar ik vind het zo moeilijk. dan moet ik mijn kleine ventje toch mee geven aan wat voor hem een wild vreemde is. want er zit een kans in dat hij de kleine wel kan krijgen toch? omdat hij hem ook erkend heeft? maar hij hefet geen goede basis, en zelf is hij ook niet in orde, heb bewijs in smsjes en telefoongesprekken. moet ik wachten tot hij het in gang stelt? en daar op reageren, of moet ik hem een paar stappen voor zijn en de advocaat mijn verhaal doen dat ik hem liever niet in zijn leven wil? wat zouden jullie doen? gezag kan ook ongedana gemaakt worden had ik ergens gehoord?? alle suggesties en adviezen zijn welkom... weet niet of ik nu moet afwachten dat hij in gang gaat stellen om gezag te krijgen en 2x een weekend in de maand, (dat is wat hij wil) maar ik wil hem uit ons leven... hij heeft iedere dag een ander... wil mijn kindje daar niet aan bloot stellen. liefs een onrustige moeder...
single mommy dat is wel hele lastig maar ik begrijp je volkomen ik zou het ook niet meer willen... ik zou het brengen aan hem zoals je het hier hebt beschreven.. hij moet er zorgvuldiger me eom gaan, het gaat wel om ene levend wezentje.... en ja het kan voorkomen dat hij het er niet mee eens is maar ja het zei zo. mamas gevoel in intuitie is het belangrijkste. je moet doen wat jij denkt dat goed is. hoe je het hier beschreven hebt is wel heel duidelijk dus denk dat het zo bij hem ook duidelijk genoeg over komt?
Niet meegeven. Ik heb vandaag mijn ha gesproken en vooral de huisvesting is al een reden om hem niet mee te geven. Ook kunnen kleine kinderen (onder de 3 jaar) niet weten dat ze na een paar dagen weer terug komen bij de moeder. Ze komen in complete angst terecht (over het algemeen). Wacht op een rechtzaak van zijn kant. Wat je wel kan doen is hem uitnodigen zijn zoon te bezoeken bij jou. Dan laat je ook zien dat je contact niet uit de weg staat. Dit kan ook voordelen hebben bij een rechtzaak. Desnoods zorg je dat er iemand bij is, je vader ofzo bijvoorbeeld, zodat je je wat veiliger voelt. Hij kan gezag krijgen via de rechter. De kans is tegenwoordig groot dat dit toegezegd wordt, maar niet als hij geen woning enzo heeft.
Ik heb het hem vorige week verteld en hij heeft het geaccepteerd, maar kan niet beloven dat hij vaak komt, want voor een bezoekje wil hij niet heen en weer rijden. Prima, zijn keus.. Ik heb ineens enorme rust gevonden!
@mamahilda: niet om je nog erger de stuipen op 't lijf te jagen, maar om je voor te bereiden: hij heeft zijn kind erkend en dus recht op omgang. Jij bent verplicht, als het eenmaal door de rechter is uitgesproken, daaraan mee te werken. 'Wisselende partners', 'hij is niet in orde', zijn zaken die ze in 'n rechtbank niet echt serieus nemen, of 't moet echt aantoonbaar zijn. Ze maken daar nogal wat moddergevechten mee immers, waarbij dat soort dingen (of erger) eigenlijk altijd wel als argumenten worden aangevoerd. Verlaag je iig niet tot moddergooierij, als je met argumenten komt mbt bijv. zijn psychische gesteldheid, zorg dat ze ook echt hout snijden. Als jij nu contact tussen vader en zoon in de weg gaat staan zal dat niet in je voordeel werken in 'n rechtbank. Je zou zodoende bijvoorbeeld mediation kunnen overwegen, om zo tot fatsoenlijke afspraken te komen.. Probeer alle overleg etc schriftelijk te houden en blijf daarbij altijd beleefd.
wat fijn dat je in eens enorme rust hebt gevonden! en als hij al zegt dat hij niet steeds heen en weer wil rijden om de kleine te zien zegt dat al genoeg, ik zou er het hele land voor af reizen als dat zou moeten om bij de kleine te zijn als ik hem was. ik heb tegen mijn ex gezegd dat hij de kleine niet mee krijgt zeker nu hij niet hele in orde is en gene huis heeft en hij begreep het. hij is nu op oefening en hij belde me gister dat hij de kleine jongen heel erg mist of hij hem mocht zien ook al was het maar 10 minuten, dus ik heb gezegd ja dat kan wel maar dan wel bij mij thuis, mijn broer is er dan ook bij, zodat we onderling geen ruzie kunnen krijgen waar de kleine bij is, ik wil dat echt niet. hij komt over 2 weken langs als hij weer in nl is. ben benieuwd hoe het gaat, hij vond het geweldig lief van me dat hij de kleine mocht zien en begreep dat huisvesting een probleem zou zijn. ik wacht ook een rechtzaak van zijn kan af. ik ben echt blij dat jij je rust hebt gevonden. het is nu alweer een week verder, heeft hij alweer contact met je gehad over de kleine? om alleen maar te vragen hoe het gaat ofzo? zo is mijn ex wel, die vraagt regelmatig hoe het gaat met hem... ik kijk zo op tegen zon rechtzaak... en het moment dat ik mijn kleine man mee moet geven aan een voor hem compleet vreemde, want ik praat nooit over papa..
echt een top website die je had gegeven heb er veel vanaf gehaald. er staat: Voorwaarden goede omgangsregeling De regeling moet het kind voldoende tijd met zijn of haar ouder bieden om een natuurlijke huiselijke routine op te bouwen. Korte bezoekjes aan het park en de bioscoop bieden geen gelegenheid om een bevredigende relatie op te bouwen. Als het mogelijk en uitvoerbaar is, moeten logeerpartijen worden gestimuleerd. Voor het kind is het van belang dat het een eigen plekje heeft bij iedere ouder en dat het contact plezierig verloopt. Het kind moet er op kunnen vertrouwen dat afspraken worden nagekomen. Duidelijkheid en regelmaat is voor iedereen van belang. dus huisvesting voor mijn ex is heel belangrijk voordat hij de kleine krijgt. maar er staat ook ondanks dat hij geen gezag heeft ik wel verplicht ben de vader op de hoogte te houden van hoe het gaat met jaydan. hoef alleen niets te overleggen en keuzes te maken maar moet het hem wel melden.... maar goed we zien het wel allemaal nu eerst maar even genieten van de paasdag.
Het lijkt me mede jouw verantwoordelijkheid daar verandering in aan te brengen. Jij praat nooit over pappa? Waarom niet? 't Is toch de vader van je kind? Ze zullen met 'n rechtszaak nu echt niet gauw beslissen dat je nog erg kleine ventje gelijk een weekend per veertien dagen oid naar z'n pappa moet, maar hou er rekening mee dat dat in de toekomst dus wel ooit gaat gebeuren en dat ze iig hoogstwaarschijnlijk nu wel een omgangsregeling zullen opleggen. Lijkt mij beter dat je kindje, hoe klein ook, in elk geval vertrouwd is met 't feit dat hij wel degelijk een pappa heeft, dan dat hij straks inderdaad ineens aan 'n wildvreemde meegegeven moet worden. Als je moeite hebt met dit soort dingen, wat ik me erg goed kan voorstellen, is 't misschien een idee daar hulp bij te zoeken. Dat is dan wel in 't belang van je kind immers...
Wat fijn dat jouw ex zo goed met jouw beslissing om is gegaan! Hier heeft mijn ex niks laten horen sinds die tijd. Geen telefoontje, mail of sms. Helemaal niks. We zullen zien wanneer we ooit iets van hem horen. Als hij echt maanden niks van zich gaat laten horen hoeft hij haar helemaal niet meer te zien als het aan mij ligt, dan maakt hij er dan maar een rechtzaak van. Het is niet in het belang van mijn dochter als hij 1 keer in de zoveel tijd een keertje langs komt.. beweert dat hij 'papa' is maar verder niks geen intresse toont. Dat zou haar alleen maar in de war maken helemaal als ze wat ouder is. Straks denkt ze dat zijn naam gewoon papa is en kent ze niet de betekenis die erachter zou zitten. Als hij echt niks van zich laat horen, zal hij ook niet de naam papa dragen.
Er zit natuurlijk nogal een verschil in 'n man die wel degelijk interesse toont in z'n kind en een man die er totaal niet naar omkijkt. Hier wordt mijn ex ook gewoon bij z'n voornaam genoemd en mijn man is pappa voor Noah. Ze weet hoe de vork in de steel zit (hij heeft zelfs aan de rechtbank geschreven dat hij geen interesse in haar had.. Nou, hoe fijn 't ook is te weten dat je een zaak wint, dat is toch wel erg pijnlijk...), maar de titel 'pappa' verdien je niet als je totaal niet omkijkt naar je kind...
Dames even een update van mijn kant. Mijn ex heeft zich ingeschreven in Antwerpen. Echter weet ik dat hij nog in Eindhoven woont. Hij doet dit om schuldeisers te omzeilen. Maar het is voor mij onmogelijk geworden om allimentatie te eisen. Elke cent die besteed wordt in Belgie zou volledig voor mijn rekening komen, dit geld heb ik niet. Ook heeft hij tot heden nog niet 1 keer iets van zich laten horen of gevraagd hoe het met rebecca gaat. Ik heb er schoongenoeg van! Ik heb hem gemaild dat ik zijn geld niet hoef, dat ik hem ook nooit meer hoef te zien. Hij hoeft ook niet meer langs te komen voor Rebecca. Hij zoekt het maar uit!
nou wat een verhaal weer zeg, hij is wel stiekem bezig... jou meisje word ook wel groot zonder zijn geld, ik red het ook zonder het geld van de papa en jaydan word ook wel groot... het is alleen wel heel jammer voor de kindjes, die mannen weten niet wat ze hun kindjes aan doen, wij proberen het zo goed mogelijk te doen als mamas en dan krijg je dit van die mannen, ik kan daar echt niet bij.... rustig aan liefs
ik heb met jaydan over zijn vader gesproken, en heb de vader zelf gesproken, hij is vrijdag terug van oefening en als het goed is komt hij voglende week even een paar uurtjes langs om hem te zien, heb gezegd dat het wel bij mij thuis gebeurd en dat hij hem nog niet mee krijgt, en zeker niet direct een heel weekend, en hij was heel begrip vol, maar ik heb er geen goeie verwachting van, van hoe het zal gaan, de sfeer zal zo geespannen zijn, en ben zo bang dat jaydan daarna weer helemala in de war is, hij is high sensetive kind.. zodra er maar iets anders gaat dan het ritme dan is hij helemala van slag, niet meer willen eten niet willen slapen alleen maar huilen... vind het wel moeilijk maar ja kan beter jaydan die man laten zien, dan herkend hij het gezicht misschien als hij straks een keer mee moet met mij ex.... Bekijk bijlage 65582
Misschien zou je kunnen proberen jezelf ietsjes positiever op te stellen. Dat straal je dan ook uit naar je -sensitieve- kind immers. Ik begrijp heel goed dat dat rete-moeilijk is, omdat alles nog zo kwetsbaar en gevoelig is, maar 't zou toch jammer zijn als je eigen (begrijpelijke) gekwetste gevoelens tussen je zoon en zijn vader in zouden komen te staan... Hij toont interesse in z'n kind, hij beseft zich terdege dat sommige zaken eerst goed geregeld en opgebouwd moeten worden en heeft er begrip voor dat je 'm nog niet meegeeft en dergelijke. Niet dat dat hem tot een heilige maakt natuurlijk, maar dat klinkt mij wel in de oren als iemand die wel degelijk een vader voor z'n kind wil zijn. Hij moet dat ook opbouwen, zelf een band ontwikkelen met z'n zoon en dat gaat niet van de ene op de andere dag natuurlijk. Ze zullen daar allebei aan moeten wennen... Ja, je zoontje zal best van slag zijn, logisch als de boel zo gespannen is en 't is natuurlijk ook een situatie die hem uit z'n normale ritme haalt (maar da's een vaccinatie (bijvoorbeeld) dan ook, als hij zo heftig reageert op veranderingen, en dat zal soms ook gewoon moeten). Misschien kun je even iemand anders vragen erbij te zijn (een vriendin bijvoorbeeld) in plaats van dat je er zelf bij bent, zodat je zoontje in elk geval geen last heeft van jouw spanningen? Succes dit weekend! Ik leef met je mee, want het is niet makkelijk allemaal!
En ik wilde nog zeggen dat ik 't heel knap vind, dat je ondanks dat je 't zo moeilijk vindt, wel openstaat voor contact tussen vader en zoon. Daar heb je veel power voor nodig, want het is vaak makkelijker in boosheid te blijven zitten...