Pff waar moet ik beginnen? Het gaat niet goed tussen mij en m'n man. Hij gaat veel uit (3 keer per week is geen uitzondering), drinkt dan veel, geeft veel geld uit, gokt en gebruikt soms ook drugs. Hij komt nooit voor 5 uur 's ochtends thuis en het is ook wel eens 8 uur of zelfs nog later dan dat. Iedere keer belooft hij beterschap maar als er iets tegenzit of hij verveelt zich (en dat gebeurt vaak) dan gaat ie weer. En het ergste vind ik dat hij dan ook dronken in z'n auto stapt, zo'n 9 kilometer van de dichtstbijzijnde stad naar ons dorp. En mn zoontje van 14 maanden begint het nu te begrijpen en dat vind ik natuurlijk helemaal verschrikkelijk! We zijn nu 2,5 jaar getrouwd en dit speelt al net zo lang. Hij is minstens 3 keer vreemdgegaan, die keren heeft hij van verteld maar waarschijnlijk is het nog wel vaker gebeurd. We hebben schulden door zijn bizarre gedrag. Ik heb best een goed salaris en hij verdient ook wel wat, maar toch staan we minstens 2 weken per maand rood. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, is ook onze relatie compleet voorbij. Dat is logisch natuurlijk na alles wat er gebeurd is, maar eigenlijk leven we al heel lang als huisgenoten. Een sexleven hebben we al sinds ons trouwen niet meer (behalve dan die ene keer dat mijn prachtige zoon is verwekt) en tot voorkort werkte hij 's avonds en ik overdag dus zagen we elkaar amper. Behalve als hij vrij is van zn werk, dan is het standaard ruzie omdat hij weer uit gaat. Ik kan er niet meer tegen en heb al meerdere keren tegen hem gezegd dat ik van hem wil scheiden. Maar hij luistert gewoon niet, wil niet weg en vindt het allemaal wel prima zo. Ik wil graag in ons huisje blijven, voor mn zoon maar ook omdat ik gek ben op het dorp waar we wonen en omdat ik voor dit huisje 3,5 jaar op een wachtlijst heb gestaan. Maar hij vindt dat ik maar weg moet gaan als ik zo graag weg wil. Het huis is een huurhuis en staat op naam van ons allebei. Er is veel ruzie en soms wordt hij ook agressief. Ik probeer m'n zoontje zoveel mogelijk daarbij weg te houden maar hij krijgt ongewild natuurlijk wel het een en ander mee Bijkomend probleem is dat hij een verblijfsvergunning heeft die gekoppeld is aan mij, en dat hij pas na 3 jaar huwelijk recht heeft op een eigen verblijfsvergunning. Tot die tijd zou hij in theorie kunnen worden uitgezet als we scheiden, ook al hebben we een zoon. Dat risico wil ik niet lopen. Dus kort gezegd zal ik het nog een half jaar moeten uitzingen, want ik wil niet dat mijn zoon opgroeit met een vader in het buitenland. Omdat hij nog niet zo lang in Nederland is, is hij voor veel dingen nog erg afhankelijk van mij. Da's ook een probleem, want hij heeft geen geld en ook geen idee hoe hij bepaalde dingen moet doen (huurhuis vinden, huisinrichting kopen, etc). Hij heeft geen recht op bijstand. Ik denk dat dat de belangrijkste reden is waarom hij niet weg wil uit ons huis, hij weet waarschijnlijk gewoon niet waar hij moet beginnen. Ik heb al vaak gezegd dat hij maar bij vrienden moet gaan verblijven maar dat wil hij niet. Hij heeft ook niet echt goede vrienden, alleen de 'uitgaansvrienden'. Hoe krijg ik hem zover dat hij weggaat? En hoe kan ik onze woning behouden? Hoe zet ik een scheiding in gang en wat gaat me dat kosten? Moet ik hem helpen om zn leven op de rit te krijgen (huis, bankrekening, inboedel, etc) of niet? En misschien nog wel belangrijker: hoe zorg ik ervoor dat mijn zoon hier zo min mogelijk van mee krijgt? Ik wil dat hij een goede relatie met zijn vader houdt want ondanks zijn vaders gedrag is hij wél goed voor z'n zoon. Dat zou je misschien niet zeggen na bovenstaand verhaal maar het is wel zo. Maar ik wil eigenlijk liever niet dat mn zoon bij hem alleen is, ook vanwege een altijd aanwezige angst van ontvoering (nooit aanwijzingen voor gehad hoor, maar ja je hoort zovaak zulke verhalen..) maar vooral omdat ik al zoveel werk en gewoon AL mn vrije tijd met mn zoontje wil doorbrengen Dat is eigenlijk ook de reden waarom ik telkens weer bij mn man blijf, ik moet er niet aan denken om ook maar één nacht zonder mn zoontje te moeten! Is dat erg egoistisch? Hij is al sinds zn geboorte mn enige lichtpuntje in dit rotleven! Het liefst zou ik gewoon in alle redelijkheid afspraken met hem willen maken maar elk gesprek hierover eindigt in ruzie omdat hij gewoon weigert om mee te werken. Hoe pak ik dit aan?
wat een vervelende situatie begrijp dat je het allemaal niet meer weet. Weet niet antwoord op al je vragen maar je zegt het huis staat op beide namen? Hebben jullie ook nog verschil tussen hoofdhuurder en medehuurder? Als jij hoofdhuurder bent en hij medehuurder heb je volgens mij meer kans om het huis te houden. Weet niet precies of dit ook zo is als je getrouwd bent. En om hem te helpen zijn leven op de rit te krijgen ben jij niet toe verplicht en ik zou het niet doen. Begrijp dat het de vader van je kind is maar in mijn ogen heeft hij te veel verpest zodat jij hem nog zou helpen. Misschien is het een idee om met maatschappelijk werk te praten of zo'n persoon die bemiddelt. Een mediator als je het zo goed schrijft. Een kind krijgt er altijd wel iets van mee hoe je ook probeert te vemijden. Meer kan ik je niet helpen maar wil je wel heel veel sterkte wensen.
Jeetje meid wat een situatie!! Ik kan je helaas niet adviseren,simpelweg omdat ik hier (gelukkig) geen ervaring mee heb.Wel zijn er natuurlijk mensen waar je wel terecht kan zoals de huisarts,die kan je dan doorverwijzen naar evt maatschappelijk werk.Al is het alleen maar om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen!
zo jeetje man dat is niet mis, wat je hier allemaal beschrijft. Wat moet jij je ontzettend ongelukkig voelen. Ik kan je helaas niet helpen, ik zou het heel graag willen maar weet niet hoe! Ik wil je ook heel veel sterkte wensen in deze strijd, en ik hoop dat jij straks weer je eigen leventje op kunt bouwen met je zoontje zonder alle moeilijkheden. Mijn zoontje was 10 maanden toen zijn papa vertrok, ik heb heel veel tegen hem gepraat. Alles uitgelegd, dat papa en mama niet meer samen kunnen zijn, maar dat we heel veel van hem houden. Dit houd ik nu nog steeds vol. Hij is nu bijna 2 en gaat veel met zijn papa mee. Ik heb het gevoel dat hij het prima vind op deze manier en ik zie dat hij veel rustiger is geworden sinds de breuk en die tijd daarvoor. Want hij had het al veel langer door. Merkte ik aan zijn gedrag achteraf gezien.. niet slapen, nachtenlang troosten enz.
Heftig zeg, heel veel sterkte! Als je besluit echtscheiding aan te vragen, vraag dan ook 'voorlopige voorzieningen' aan. Dan doet de rechter alvast uitspraak voor de scheiding geregeld is. Dit is dus bijvoorbeeld ook met betrekking tot woonruimte. Als jullie beiden huurder van het huis zijn, hebben jullie op zich gelijke rechten. Maar als de rechter de hoofdverblijfplaats van de kleine aan jou toewijst (wat redelijk te verwachten valt door wat je vertelt) heb je grote kans dat hij daardoor de woning ook aan jou toewijst. Bel eens naar een scheidingsadvocaat of scheidingsmakelaar etc. Heel veel sterkte met alles!
ik weet niet uit welk land je man komt hoor,maar als ik je verhaal zo lees zou ik met spoed scheiden en hem het land uit laten zetten! want zoals hij zich gedraagt vind ik persoonlijk dat hij zijn rechten als vader en echtgenoot verspeeld heeft. daarbij moet je ook denken aan jullie veiligheid.
Jeetje meis, je zit in een lastig parket! Ik weet eigenlijk helemaal niks over hoe alles rond een scheiding in z'n werk gaat, dus wat dat betreft kan ik je niet helpen. Maar ik vind het heel knap dat je zo je best doet om het contact tussen je zoontje en zn papa in stand te houden, dat lijkt me niet altijd makkelijk als je man zich zo gedraagt. Sterkte!!!
Vreemgaan (veilig?), drugs, alcohol, aggressiviteit.. en waarschijnlijk kan je talloze voorbeelden op noemen? Pas toch asjeblieft op!!!! Waar gaat dit toe leiden? Wat kan hij jou en je kind aandoen nu, maar ook zeker in de toekomst? Ga eens naar het juridisch loket daar kun je gratis informatie krijgen van een advocaat. Als ik dit zo hoor dan moet je echt voor jezelf en je zoon kiezen, nu en niet over een paar maanden. Zal hij je laten gaan na een scheiding? Hoe is dit in zijn land? Wat gaat hij dan doen, zijn jullie veilig? Dit klinkt misschien heel hard/erg maar zo is je verhaal ook. Zet jezelf eens op de eerste plek, het wordt hoog tijd en je bent het waard! Sterkte en liefs
ik denk dat jij hem niet kan helpen.. Als hij zijn leven op de rit wil krijgen zal hij dat zelf moeten doen. Hij zou het heerlijk makkelijk vinden als jij alles regelt en daarin afhankelijk blijven van jou. Zijn problemen blijven dan jou problemen ookal is hij gescheiden van je.. Het punt van de verblijfsvergunning is ook niet jou probleem als je het heel redelijk bekijkt. Hij doet toch niks om jullie relatie te redden. Nu maak je jezelf ook verantwoordelijk voor dat punt! Meis jij zit in een rotsituatie, ik denk dat de rechter het huis aan jou toe zou wijzen inc inboedel.. Maar krijg hem er maar eens uit.. Mijn zusje heeft in ongeveer dezelfde situatie gezeten (man uit sri-lanka met een echt alcohol probleem.. heel veel schulden enz) zij is te lang bij hem gebleven (het loslaten is ook een heel proces) en in alle eerlijkheid hebben de kids er wel een traumatje van gekregen (man was agressief in een dronkenbui)
pfoe wat een verhaal meid, jeetje wat zul jij je ongelofelijk ongelukkig voelen zo... Ik persoonlijk als ik zo het verhaal lees met zijn gedrag (drank,drugs,vreemdgaan en schulden) zou persoonlijk mezelf niet nog een half jaar gaan kwellen en wachten tot hij recht heeft op die verblijfsvergunning,ten eerste omdat het ook een keer uit de hand kan lopen, en dan ben je te laat... dat wil je niet meemaken.... Ten tweede, denk ik dat het wel argwaan op gaat wekken als je na 3 jaar ineens gaat scheiden, ik weet niet of ze dan nog stappen kunnen ondernemen tegen jullie huwelijk maar zelfde geld gaan ze beweren dat hij daarom met je getrouwd is en zetten zehem alsnog uit ik weetn iet of dat kan heb er geen verstand van maar het komt wel erg slecht over als je precies na 3 jaar een scheiding in gang gaat zetten.. ik snap dat je wil dat je zono met vader opgroeit, maar ik denk eerlikj gezegd dat je beter voor jezelf en je zoon kunt kiezen (dit echt puur om zijn gedrag en alcohol en drugsgebruik) en dan kan hij zelf zijn leven op de rit maken en dan kun je alsnog zien of hij af ent oe hierheen komt om zijn zoon te zien.. persoonlijk zou ik zelf door zijn onvoorspelbare gedrag erg bang zin dat als je wacht tot na die 3 jaar huwelijk dat hij je zoon meeneemt... mijn vader is kroatisch en die zijn ook niet echt op goede voet uit elkaar gegaan en mijn moeder was daar ook heel bang voor (achteraf snap ik die angst heel erg want zon type was het wel mijn vader..) over je huis hoef je je geen zorgen te maken want ik denk dat jij die sowieso toegewezen krijgt, zeker als je nu al een scheiding aanvraagt voor die 3 jaar om is... ik kan je niet veel tips geven maar dit is puur mijn gevoel en hoe ik erover denk.. je hebt een kind waar je de verantwoordelijkheid voor hebt en ik denk dat je als moeder echt niet naar hem moet kijken nu, hij houd ook geen rekening met jullie! als hij nu zelf ook gewoon zijn best doet en probeert er wat van te maken en dat lukt niet en je gaat dan uit elkaar is het een ander verhaal maar in dit geval zeg ik kies voor jezelf! mensen die drugs en alcohol gebruiken en dan soms agressief worden die gaan een keer door het lint, vroeg of laat.. ik heb het helaas zelf ervaren met een ex en hoe erg ik ook hoopte dat hij zou veranderen ik wuifde zo alle adviezen en waarschuwingen van tafel tewrijl ik diep van binnen wel wist dat dit niet ineens over zou zijn... maar alleen maar erger ging worden.. zeker als de persoon in kwestie zelf niet vind dat hij een probleem heeft ! heel veel sterkte in elk geval laat je nog weten wat je gaat doen?
Heel erg bedankt voor jullie antwoorden! Ik heb ze allemaal doorgelezen en ik heb veel informatie gezocht op internet (oa juridisch loket), ik moet dat allemaal even op me in laten werken en pff ik weet het niet hoor... Hoewel ik verstandelijk heel goed weet dat ik hier uit moet, zeker omdat ik mn zoontje wil behoeden van alles... helaas is het in de praktijk niet zo gemakkelijk. Er komt zoveel bij kijken, emotioneel maar ook financieel... ik vind het enorm heftig.
Daro; Er komt inderdaad heel wat bij kijken. Bedenk wel dat de regeldingen slechts tijdelijk van aard zijn en iets waar je je even doorheen moet bijten. Schrijf alle voor- en nadelen voor jezelf eens op een rijtje. Hoe ziet je leven er met en zonder hem uit? Wat betekent dit voor jezelf en voor je zoon? Waar wil je over 5 jaar zijn (doelen)? Ik hoop echt dat je er uit komt. Natuurlijk is het moeilijk maar je komt er wel hoor!
Ik vind het echt HEEL KNAP VAN JE dat je weg gaat uit deze situatie! Jij wordt gelukkig zonder die man! Weg met al die zorgen, en weg met zo'n man en vader. Wat moet je ermee? (Maar hoe kom je eraf??) Zoek eerst eens rustig uit hoe je het gaat aanpakken, welke stappen je gaat zetten en in welke volgorde. Wees voorzichtig en zorg dat hij van niets weet of merkt nu. Ik heb geen tips voor je, maar wens je heel veel sterkte en geluk toe!
Ik heb zelf ook 3 jaar in zo`n relatie gezeten en daar is ook een kind uit ontstaan (waar ik overigens heel erg blij mee ben) en geloof mij ik weet uit heel veel ervaring dat die mensen heel moeilijk te veranderen zijn! Dus mijn advies is: zo snel mogelijk bij hem weg want dit is geen leven voor je zoontje en voor jou! Wat moet hij in vredesnaam met zo`n vader?! Hij geef alleen maar een heel verkeerd voorbeeld en creeert een ontzettende slechte situatie waarin een kind niet hoort op te groeien. En hem helpen een nieuw huisje te vinden enz enz? Wat doet hij nu voor jullie? Precies helemaal niets! Dus meis als je jezelf en je kind belangerijk genoeg vind: maak dat je wegkomt hoe moeilijk dat ook is!
Nogmaals bedankt voor jullie reacties. Ik weet niet of iemand het belangrijk vindt om te weten, maar ik vind het wel fijn om van me af te schrijven dus doe ik dat maar gewoon. Vannacht is ie weer niet thuis gekomen en nu blijkt ie in Antwerpen te zitten, dronken en zijn (MIJN) auto is weggesleept omdat ie verkeerd geparkeerd was. Dit is voor mij de druppel, dit kan gewoon niet meer zo. Ik heb vanochtend contact opgenomen met maatschappelijk werk en die bellen me snel terug voor een afspraak en ik zorg ervoor dat hij vanavond opgehaald wordt door zn oom. Ook heb ik zn broer het hele verhaal verteld en aangegeven waarom ik niet meer verder kan. Na het gesprek bij maatschappelijk werk hoop ik weer een stap verder te zijn, die kunnen me vast aangeven waar ik op moet letten e.d.
Wat goed van je meid. De eerste stap is gezet, nu is er geen weg meer terug, gelukkig maar. Zet door hoor, het is nu even heel moeilijk en zwaar maar straks ben je jezelf neeuwig dankbaar. Sterkte
oh jeetje wat een ellende zeg.. en dan die auto weggesleept ben je klaar mee zeg... goed dat je nu stappen hebt ondernomen.. wat was zijn plan nu eigenlikj zou die wel naar huis komen of wat? en hoe komt je auto nu terug hierheen (geen idee hoe dat werkt met in belgie wegslepen namelijk) wat onwijs rot allemaal zeg, je bent er klaar mee met zo iemand pfff die oom van hem heb je die al gesproken of niet? gaat die wel meewerken denk je? Let goed op jezelf misschien moet je proberen te zorgen dat je vanavond als hij opeghaald word niet alleen bent, dat er iemand bij je is voor de zekerheid ivm hoe hij gaat reageren?
De auto is inmiddels terug, die moest ie ophalen bij de politie maar aangezien hij dronken was is ie eerst in een hotel gaan zitten tot ie ontnuchterd was. Hij is nu thuis, 280 euro lichter voor de wegsleep- en taxikosten en dan weet ik nog niet eens wat ie gisteravond aan alcohol heeft uitgegeven. Maar het goede nieuws is dat hij het zn ouders heeft verteld en hoewel ze erg verdrietig zijn en boos op hem, staan ze volledig achter me en steunen ze me in mn beslissing. Dat is fijn. En hij heeft de huisarts gebeld voor een afspraak want hij vindt het ook tijd om hulp te zoeken. Voor mij verandert dat niets meer, maar voor m'n zoontje misschien wel dus dat juich ik alleen maar toe. En verder is hij het met me eens dat het zo niet verder kan en we hebben telefonisch afgesproken dat we dit als volwassenen gaan doen en dat het geen vechtscheiding wordt, in het belang van mn zoontje. Hopelijk blijft die intentie er van beide kanten en dan kunnen we dit hopelijk allemaal op een fatsoenlijke manier doen.
jeetje meid wat een toestand allemaal. Goed van je dat je volhoudt. Gelukkig dat hij nu inziet dat het nu niet verder gaat en dat hij hulp nodig hebt. Ik hoop voor je dat maatschappelijk werk iets voor je kan betekenen en dat jullie het samen kunnen oplossen in belang van je kindje. Dat zal hier heel moeilijk worden denk ik. Veel succes en sterkte!