Mijn dochter vertelde me laatst een keer tussen neus en lippen door dat een bepaald meisje in de klas haar had geslagen. Ze zei het vrij nochalant en ging al snel over op iets anders, dus ik heb nauwelijks doorgevraagd (wel even gecheckt of het neit ernstig was natuurlijk). Het kwam op mij over als standaard kleuter gedoe. Nu sprak ik laatst twee verschillende moeders van vriendinnetjes van mn dochter (afzonderlijk van elkaar) die allebei vertelden dat hetzelfde meisje hun kinderen geregeld slaat en/of pest. Omdat ik hier toch wel van schrok, heb ik het nog eens goed nagevraagd bij mn dochter en zij beaamde dat dit meisje inderdaad regelmatig kindjes slaat en vooral veel buitensluit en onaardig is (met stokken en zand naar kinderen gooien of ze omduwen). Ze vertelde ook dat het meisje haar maar zelden lastig viel, maar een aantal vriendinnetjes en andere klasgenootjes wel geregeld en dat ze ook wel eens met haar vriendinnetjes samen naar de juf was gestapt. Nu vraag ik me af of ik hier iets mee moet doen. Moet ik de moeder van dit meisje een keer aanspreken of is dit overdreven? Ik ken haar niet echt goed, maar heb wel eens de standaard vriendelijke gesprekjes op het schoolplein. Het is volgens mij een aardige vrouw met een beetje dezelfde achtergrond als wijzelf de meeste kindjes in de klas. Ik denk zelf eigenlijk wel dat ik het fijn zou vinden als iemand mij dit over mijn dochter zou vertellen, maar ik vind het toch moeilijk om dit voor anderen in te schatten. Het gaat niet echt om serieuze zaken natuurlijk en ik wil ook geen drama maken, waar het niet is. Tegelijkertijd is slaan natuurlijk wel iets, waarvan je je kind wil leren dat het het niet moet doen en is het daarom misschien wel handig om het te horen. Wat zouden jullie doen?
Ikzelf zou het wel fijn vinden als 1 moeder mij aanspreekt. Dus niet met meerdere op mij afkomen. Zoontje zou het minder fijn vinden want dan is hij nog lang niet jarig. Je kan ook de juffrouw aanspreken maar kinderen zijn slim en doen het vaak als niemand kijkt. Het is een moeilijk iets maar dit gedrag moet nu direct aangepakt worden. Pesten is zo verschrikkelijk erg dus het moet aangepakt worden voordat het echt moeilijk is om het gedrag nog te veranderen.
Ik zou de juf erop aanspreken, kan zij het in de gaten houden en als het zo is, kan zij de moeder erop aanspreken.
Ik zou de juf erop aanspreken en als je na een periode het idee krijgt dat er niets verandert en dat jouw dochter zelf geslagen wordt, dan pas op de moeder afstappen. En als je dat doet, het bij jezelf houden. Dus 'mijn dochter vertelde dat jouw dochter haar geregeld slaat'. Andere kinderen erbuiten laten.
Eerst de juf inderdaad, die hoort tijdens schooltijd dat gedrag te zien en te corrigeren. Je zou de moeder ook kunnen aanspreken maar dan een beetje luchtig. Dus wat jouw dochter vertelde, dat je daar van schrok en of de moeder dit gedrag misschien herkent van haar dochter. Of dat je t fijn zou vinden als ze er het eens met haar dochter over zou hebben. Want zoiets kan soms heel aanvallend overkomen
Op kdv van me dochter loopt er ook een met gedragsproblemen rond! Hoorde elke keer over dat jochie van me dochter en merkte in gesprekjes dar her niet perse op haar gemunt was. Heb wel de juf aangegeven wat ik vernomen heb van me dochter en dat ze telkens erover heeft als Ze do van creche komt! Nu bleek t verhaal te kloppen en juf let extra op! Ook werd die al in gaten gehouden ! Vindt wel dat je er war van moet zeggen ik bedoel je kijd moet t naar ze zin hebben! Opkomen voor je kind! Ken ze ouders njet en als ik er geen contact mee heb ga ik liever naar juf toe
Ik zou ook eerst naar de juf gaan. Vragen of ze het gedrag ook bemerkt heeft en of zij dit al met de moeder heeft besproken. Zo niet, dan zou ik aangeven dat ik het prettig zou vinden, als de juf dit met de moeder bespreekt (en niet wachten tot het 10 minuten gesprek of zo). Wil de juf dit niet, dán pas zou ik de moeder er op aanspreken.
Mijn zoon is zelf nogal fysiek aangelegd zeg maar, maar ik had het als moeder zijnde vooral fijn gevonden als ouders naar mij of de leerkracht toe zouden komen in plaats van het onderling te gaan zitten bespreken. Nu speelt er wat mijn zoon betreft wel iets meer (heb daar een tijdje geleden 2 topics over geopend), maar daarom misschien nog wel meer zodat ik, of de leerkracht uitleg kan geven over hoe het zit. Ik zou dus de dialoog aangaan met de leerkracht en/of de moeder. Inderdaad in de eerste instantie de leerkracht, want dat is degene die dit gedrag op dat moment in de kiem moet smoren. Maar als ouder zou ik het in ieder geval graag willen weten.
Ik zou er denk ik wel een opmerking over maken tegen die moeder. Op die leeftijd zou ik denken dat iemand haar eigen kind kent (maar misschien verwacht ik teveel).
Eerst naar de juf gaan. Ik heb een vriendin en haar zoontje slaat ook. Ze vond het niet fijn dat ouders naar haar toe kwamen. Ze hoorde het liever van de juf. Vooral omdat de ouders die haar erop aanspraken haar het idee gaven dat ze geen goede moeder was. Logisch, die ouders reageerden vanuit hun emotie omdat ze boos waren dat haar zoontje sloeg. Een juf kan het objectiever brengen. En ga ook niet met andere moeders hierover praten. Denk je eens in hoe het zou zijn als het om jou kind ging. Voor zo'n moeder is dit echt niet leuk!
Daar gaat het niet om, maar dat wil niet zeggen dat je er geen rekening mee hoeft te houden! Je kunt zoiets ook wel aankaarten zonder aan te vallen of het te gooien op slecht ouderschap. Bij mijn zoon in de klas ook een kindje dat, laten we zeggen, wat fysiek is. De moeder weet dat en zit zelf met de handen in het haar. Ik heb het haar nooit kwalijk genomen. En het kind ook niet, want het heeft gewoon een probleem waar een oplossing voor gezocht moet worden. Kan het kind ook niks aan doen. Vaak uiten kinderen frustratie door fysiek te worden. De oorzaak van de frustratie moet aangepakt worden. Slechts in héél weinig gevallen is er daadwerkelijk iets 'mis' met het kind.
Dat lijkt me ook hoor. Daarom zou ik er zelf niet zo spannend over doen en het bespreekbaar houden. Persoonlijk zou ik het als moeder prettig vinden als ik zoiets met andere moeders kon bespreken.
Ik denk dat het gaat om de toon hoe je zoiets brengt. Er is groot verschil tussen verhaal halen bij een moeder omdat haar kind slaat, of uitstalen dat je begrip hebt.
Bij Aiden in de klas zit een jongen die regelmatig andere kinderen (waaronder soms ook Aiden) slaat. Een jongetje was er zelfs overstuur van. Het gebeurde bij hem namelijk toen hij nog maar net op school zat . Het probleem is de juffen bekend. De slaande jongen in kwestie gaat bovendien erg ruig met andere kinderen om. Maar hij wordt nu goed in de gaten gehouden.
Hmm ik zou het zo waarderen als ik door een mij niet goed bekende moeder zou worden aangesproken op gedrag dat plaats vind onder schooltijd. Als ik de moeder on kwestie goed zou kennen zou ik het wel waarderen. Maar doorgaans zou ik het fijner vinden als het via de juf gaat Zij is tenslotte ook degene die er op zou moeten letten en eventueel kan ingrijpen.
Inderdaad. Een jongen bij onze oudste zoon in de klas heeft moeite met het herkennen/respecteren van grenzen. Dat uit zich natuurlijk in het contact met de andere kinderen. De juffen zitten er goed op en ik weet dat de moeder het ook moeilijk vindt. Het is verder echt een prima jochie en de kinderen in de klas weten er inmiddels redelijk goed mee om te gaan, ze weten dat ze 'incidenten' bij de juf kunnen melden. Omdat er met enig begrip wordt gereageerd zie je dat het langzaamaan ook beter met het jongetje gaat.
Liever van de juf horen denk ik. Zelf zou ik dat wel kunnen hebben maar niet iedereen kan kritiek ontvangen over hun prinsje of prinsesje die dat nooit zou doen