Onze dochter van 4,5 is momenteel echt even niet leuk. Ze is moe, slaat, knijpt, luisterd niet en is heel erg brutaal. Nou is dat een hele vervelende fase die er helaas vaak bij hoort. Het lastige is alleen dat ze niet te corrigeren is. Werkelijk niets interreseerd haar. Negeren, op de gang zetten. Ze lacht je letterlijk in je gezicht uit. Het is altijd al zo geweest dat ze nergens van onder de indruk is geweest maar het lijkt nu op zijn hoogtepunt. We hebben een heel moeilijk jaar achter de rug met de jongste en het zou fijn zijn als het weer eens een keer gezellig is thuis maar madame trekt compleet haar eigen plan.
Grote kans dat je 't allang hebt geprobeerd, maar als straffen niet helpt, zou dan de positieve benadering misschien geen oplossing kunnen zijn? Dus niet straffen, maar omdraaien/afleiden/praten. Vind ik zelf erg moeilijk om te doen, trouwens, hoor, maar als ze nergens van onder de indruk is, kan ik me voorstellen dat dit juist wel zou kunnen helpen....? Heel veel sterkte ermee, in ieder geval.
Mijn oudste is of eigenlijk was ook zo. Ging van kwaad tot erger, er was geen dag waarvan ik dacht.. 'Goh, heerlijk een dagje thuis met de kids'. Ik liep op slot alleen nog maar te corrigeren. Tot de druppel kwam en toen heb ik eens even een heel goed gesprek met J. gehad hoe we dit konden veranderen. Hij heeft beloofd dat hij weer goed ging luisteren en ik heb beloofd om niet meer zo snel boos te worden. En.. Het werkt! Ook helpt het om eens af en toe een dagje qualitytime met een kind te hebben. Wij hadden vorige week een dagje met J. De kleintjes waren naar opa en oma. Hij mocht kiezen uit 3 dingen. Het werd schaatsen, we hebben zo'n lol gehad! Daarna saampjes filmpje gekeken, ook van zijn baby tijd, heerlijk! En tenslotte mocht hij kiezen wat te eten en hebben we samen pannenkoeken gebakken. En sinds we dit doen en afgesproken te hebben is ie ook praktisch alle dagen ( en nachten) droog op een uitzondering na. Wat ik belangrijk vind is dat je de oorzaak van het gedrag vind, dan kun je er goed op inspelen. Succes!
Mijn zoon is drie maar kan ook van die vreselijke buien hebben. Het scheelt natuurlijk 1,5 jaar maar wat bij mijn zoon opvalt is dat hij vooral zo doet als hij moe is of zich verveelt. Nu kan hij slecht alleen spelen dus dat vervelen gebeurt snel. Als wij straffen moet hij naar zijn kamer. De gang werkte niet. Maar zijn kamer vindt hij verschrikkelijk. Ook al staat er speelgoed, na een halve minuut roept hij alweer dat hij gaat luisteren en niet meer stout gaat doen. De ene keer is hij daarna de hele dag lief, de andere keer moet ik hem wel vier keer naar zijn kamer sturen. Misschien helpt dat dus. En voelt ze zich afgezonderd omdat ze alleen in haar kamer moet zitten.
Ik denk eigenlijk ook dat in jullie geval de ziekenhuisopnames van je zoontje en de stress daaromheen een enórme impact op je dochter hebben (gehad). Ik zou in dit geval ook proberen haar eens 100% procent aandacht te geven, het zou heel goed kunnen dat ze ernaar snakt om weer te voelen dat zij natuurlijk ook belangrijk is. Ze kan haar verwarde gevoelens nog niet goed verwoorden, ze snapt ze waarschijnlijk niet eens. En nu er iets meer ruimte komt, grijpt ze die ook. Heel veel sterkte met alles!
ze heeft een hele tijd bij een psycholoog gelopen dus er is ruim aandacht voor haar gevoel geweest. En aan aandacht komt ze echt niet te kort. We doen regelmatig een op een iets met haar en ik maak iedere dag minimaal een uur vrij voor haar alleen. Helaas vertoont ze op school ook gedrag als knijpen en slaan als t niet gaat zoals zij wil. En ook daar is ze totaal niet onder de indruk van welke straf dan ook. Overigens is ze ook totaal niet gevoelig voor belonen en positief gedrag benadrukken.
Wat vind zij echt leuk? Dat zou ik haar dan ontnemen. Mijn oudste kijkt graag tv, als die zo is, dan moet de tv uit en mag ze de rest van de dag geen tv kijken. Het eerste half uur is natuurlijk drama, maar dan gaat ze toch spelen.
Bij mijn dochter werkt straf in de vorm van op de gang staan oid ook niet. Ik waarschuw als ze iets doet dat niet mag, leg het uit. En als ze door blijft gaan, dan zorg ik dat ze er mee op houdt. Door het af te pakken (of haar de kans te geven het zelf weg te leggen) of haar uit de situatie halen. Iig als ze niet luistert, door 'fysiek' ingrijpen. Als het echt te gortig wordt, dan gaat ze wel even naar dr kamer, maar komt gelukkig zelden voor. Is ook meer om tot rust te komen dan (voor ons beiden). Bij haar is het meestal ook een vorm van aandacht of verveling (of moe). Wat dus vaak wel werkt is aandacht geven of wat met haar gaan doen, of samen iets bedenken wat ze kan gaan doen..
Hier een jongen die nergens van onder de indruk is. Ik heb me daar ontzettend druk overgemaakt, maar uiteindelijk bleek het niet te gaan om indruk te maken, maar om hem consequent uit de situatie te halen. Hij moest dan de hoek in en ogenschijnlijk had hij daar helemaal niks van. Maar bij de 267ste keer was hij het ook zat. Wel zeg ik altijd van te voren: als je nu nog iets doet dat niet mag, moet je in de hoek zitten. Meestal is dit nu genoeg om het weer een tijdje leuk te hebben. Daarna moet ik weer een waarschuwing geven (een waarschuwing blijft maar korte tijd van kracht). Een straf/ handeling moet hier wel direct volgen, na een half uur is er alweer zoveel gebeurd dat hij een straf die later gevolgen heeft moeilijk begrijpt. En probeer vooral niet boos te worden, alleen boos "doen".
Ik vind een strafplek, of daarmee dreigen, alleen werken als het geregeld nodig is. Hier is dat maar sporadisch en dan moet ik dr weer 50x terugzetten. Al gaat t wel beter naarmate ze ouder wordt. Maar als ze niet meewerkt, dan geef ik haar de optie om op de strafplek te bblijven en anders naar dr kamer (meestal kiest ze dan voor t laatste, helaas ).
hier een dochter van 4,5 met adhd waarbij straffen ook echt geen zin heeft ! wij doen bij haar de positieve benadering wat echt heel goed werkt en bij zoonlief dus straffen omdat hij anders lekker doorgaat hij gaat dus met zijn handen op zijn rug in de hoek staan en verschrikkelijk dat ie dat vind
Naar haar kamer sturen vind ze alleen maar leuk, gaat ze spelen. Het is vrij frustrerend als je kind je gewoon in je gezicht uitlacht. Als ze brutaal is dan wil negeren nog weleens helpen. Ik zeg dan dat ik niet meer met haar praat of luister. Helaas is ze ook vaak fysiek stout in de vorm van knijpen en slaan. Tja dan word negeren wat lastig. We hebben een heel pittig jaar achter de rug met 21 weken ziekenhuis maar ook in die tijd zijn wij haar blijven opvoeden en consequent geweest omdat we weten dat ze een kind is die dat nodig heeft. Lastig om een leuk gezellig vrolijk meisje te zien veranderen in een soort tiran
Ik hoef mijn zoon bijna niet te straffen, waarschuwen is voldoende. Hij heeft wel een periode gehad dat hij slecht luisterde en zijn broertjes pijn deed, ik zette hem dan in de hoek (maakt niet uit welke hoek, die `hoek` is dus ook in de supermarkt, heel handig). ik waarschuw dan 2 keer en daarna moet hij in de hoek zitten totdat mama of papa heb ophaald (+_3 minuten). Doet hij iets wat heel erg is, dan moet hij naar zijn kamer op zijn bed zitten (hij loopt dan zelf, ik blijf beneden ) en dan haal ik hem daarna op, maar dit komt 1 keer per maand voor. mijn advies is: Zeg wat je doet, en doe wat je zegt. wees consequent, wijk nooit af van je eigen regels. Hoe vermoeiend ook. Ik geef hem ook veel keuzes uit 2 dingen, en als hij zelf iets bedenkt dat kan, probeer ik dat te doen, voor zijn eigenwaarde. Als hij zegt: He mama, zullen we pannenkoeken eten, dan doen we dat wel eens. ik maak veel afspraken met hem, ik vraag wat hij gaat doen en ik zorg daarnaast voor een goed dagritme zodat er veel voorspelbaar is. Overigens ben ik in 2011-2012 22 weken van huis geweest vanwege de ziekte van mijn andere zoon, die in een ziekenhuis ver weg lag, in totaal lag hij 10 maanden in het ziekenhuis. hierna moesten we beiden weer erg inkomen.
oke, dan dus niet naar haar kamer sturen, maar dan bijvoorbeeld met haar gezicht naar de koelkast op de grond zitten/ strafstoeltje in de hoek van de kamer, om maar wat te noemen. En dan negeren, en terugzetten, wat ze ook doet. Dit kan betekenen dat je eerst K*&* weken hebt (en haar 500x moet terugzetten de eerste dagen), maar je moet echt consequent blijven. Dan pas ben je duidelijk en betrouwbaar en zal ze luisteren. ze wil weten waar ze aan toe is. Veiligheid is een van de basisbehoeften van de mens.
Dit doen we ook maar ook bij de 500ste keer veranderd t voor haar niets. Zoals eerder vermeld zij we juist altijd heel consequent
Als zij ook zo op school doet, dan zou ik een afspraak maken met de juf. Samen een manier van straffen/belonen vinden, zodat je dochter weet dat jullie op 1 lijn zitten en ze dus nergens mee wegkomt. Als de juf wil meewerken kan je een schriftje oid pakken en haar per dag 1 doel laten kiezen. Bijvoorbeeld: vandaag ga ik mama of juf helpen / vandaag ruim ik mijn spulletjes netjes op.... In het weekend kunnen jullie samen 6 dingen bedenken en dan kiest ze daarna elke dag van de week eentje daarvan uit. De zevende dag kiest ze eentje uit die ze graag nog eens wil doen. Dus eigenlijk dingen waar jullie tegenaan lopen in een positief jasje gooien. En als ze die dag voldaan heeft aan haar doel (kan meerdere keren per dag, sticker volgt gelijk nadat ze iets goeds gedaan heeft) mag ze in het schriftje een sticker plakken. Die neemt ze dan elke dag heen en weer, zodat ze ook aan juf/ jullie kan laten zien dat ze stickers heeft verdiend. Als een bladzijde vol is, mag ze dan een klein cadeautje uitzoeken (grote pot in huis zetten met daarin leuke dingetjes van de action oid, niet ingepakt, zodat ze kan zien waar ze het voor doet.) Als school het nog niet problematisch vindt, kan je het natuurlijk ook alleen thuis doen, maar misschien dan de afspraak maken dat ze aan haar juf haar schriftje laat zien, meestal werkt dat erg goed om haar er net wat harder voor te laten werken. Door elke dag een doel te hebben, zal je dochter zich daar meer op focussen en hopelijk neemt dan het negatieve gedrag af. Mocht ze daarnaast ander positief gedrag laten zien, wat ze niet als doel had, kan je natuurlijk altijd nog bonus-stickers laten plakken.
Persoonlijk zou ik een zeer lullig strafbankje krukje neerzetten en consequent haar er opzetten en dan als in de Nanny methode terug zetten. Een keer uitleggen hoe en waarom en daarna niets meer zeggen. De aanhouder wint ! Gegarandeerd. Bij mijn oudste deed ik maar wat maar bij de volgende nu nog klein ga ik dit zeer zeker toepassen.
vanaf ongeveer anderhalf. wanneer ze in de gordijnen gaan hangen en me daarbij schaapachtig gaan aankijken de kleintjes zet ik dan even apart ( na ze 2 keer te hebben gewaarschuwd) , 20 seconden. dan weten ze dat mama het meent en tevens is het een voorbeeld voor de ander.