Mijn man heeft altijd bij de politie gewild. Dit is (voor hem helaas) niet gelukt. Ik ben wel opgelucht. Ik zou toch altijd wel angstig zijn als hij dienst zou hebben. Heeft jouw partner een risicovol beroep (politie, brandweer, ...?), en hoe ga jij hiermee om?
Niet in de zin van politie of brandweer of in dat opzicht gevaarlijk. Wel werkt hij met gevaarlijke chemische stoffen en dat kan ook ineens mis gaan. Echter schaar ik dat dan weer niet onder een gevaarlijk of risicovol beroep. Maar politie....brandweer....nee denk toch liever niet, zou toch wel bang zijn denk ik constant om collega’s aan de deur te krijgen. Maar t ligt natuurlijk ook aan de functie binnen zo’n organisatie vooral bij de politie zijn er natuurlijk ook heel veel minder risicovolle banen.
Tja, wat is een risicovol beroep? Volgens mij sterven er namelijk meer vrachtwagenchauffeurs en bouwvakkers per jaar dan politieagenten en brandweermannen.
Mijn man is icter en zo blij dat hij geen militair is en dat mijn zoon dermate oogafwijking heeft dat hij ook niet in het leger kan... (Sorry ik ken alleen maar militairen die psychisch niet meer in orde zijn na uitzending) Tja wat is gevaarlijk, idd zoals Lisbeth zegt..
Mijn vriend heeft 'gelukkig' een saaie kantoorbaan. Het kan echter wel zijn dat hij voor zijn werk een keer naar Roemenië of China moet. Daar wordt ik dan weer minder blij van... Maar het is wat LisbethSalander zegt, deelnemen aan het verkeer is geloof ik de meest risicovolle bezigheid die er bestaat...…. en hij gaat toch elke dag met de auto naar het werk... Maar ik kan me voorstellen dat het niet prettig is wanneer je partner op uitzending moet naar een oorlogsgebied oid. Dat lijkt me wel erg spannend en vooral ook voor evt. kinderen.
Mijn man baalt dat hij op dit moment geen risicovol beroep heeft. Hij heeft de opleiding bij de commando’s gedaan en nu zit hij achter een saai bureau. Ik baal voor hem, tuurlijk is het fijn een “veilig” beroep maar na een nachtdienst moet hij alsnog een uur naar huis rijden, dus ik denk dan wat is de definitie van een risicovol beroep?
Mijn man is bouwvakker en houd af en toe mijn hart vast. Elke dag weer blij als hij thuis komt. Hij is al een keer door het oog van de naald gekropen. Hij kwam toen bijna onder een omvallende betonkraan. Het is dat zijn baas het doorhad en hem met een duik weggerold heeft. Anders was het niet goed afgelopen. Doe er verder niets mee ofzo, het is nu eenmaal zijn beroep
Mijn man werkt dagelijks met hoogspanning. Er zijn al meerdere collega’s overleden en zwaar gewond geraakt. Maar hij doet het al 13 jaar dus ik ben er wel aan gewend. Gelukkig zijn de veiligheid protocollen heel erg goed, en is hij ook erg streng daar in.
Ik werk zelf bij de politie, maar niet op straat. Ook nooit gedaan. In huidige functie krijg ik er wel veel van mee, maar dat is uiteraard wel anders. Mijn vriend vindt het wel tof zelf zit hij in de iT...
Beroep van man valt ook niet onder de risicoberoepen. En toch overlijden er jaarlijks veel omdat ze van boord in het water vallen. Mijn man is ook een keer overboord gevallen, in de winter toen het vroor. Gelukkig was dat in een haven en kon hij snel uit het water komen
Mijn werkt in de beveiliging. Eerst liep hij buiten op straat maar nadat hij een keer mishandeld is door de inbrekers is hij naar de centrale gegaan. Hij liep alleen en hij vond het risico zelf te groot.. Hij kon zichzelf nier verweren oid want ze hebben geen wapens of pepperspray bij zich..
Wij hebben beiden een risicovol beroep, het is voor ons niet anders dan een andere baan. Dus ja hoe gaan we hier mee om? Niet bij stil staan en hopen dat de andere gewoon weer veilig thuis komt na de dienst.
Hier heeft mijn man geen risicovol beroep. Wel een paar keer gestalkt en bedreigingen gehad, wat wel ivm zijn werk was. Een keertje liep dat heel erg uit de hand en toen hebben we allebei wel even beseft dat dit de mindere kant is.
Mijn man is persoonsbeveiliger voor de overheid .. Hij werkt dus altijd voor personen met het hoogste veiligheidsrisico, maar eigenlijk maak ik me bijna nooit zorgen
Man heeft niet direct een risicovol beroep, maar op langer termijn zou het een risico kunnen wezen. Gelukkig is hij een persoon die van zichzelf echt heel erg op alle veiligheidsregels let. Dus voor hem ben ik niet perse benauwd dat hij iets op zou lopen. Hij werkt met zware stoffen die bij langdurige blootstelling zeer zeker gevaarlijk zouden kunnen zijn voor zn gezondheid.
Wij werken beiden in dezelfde, relatief gevaarlijke, sector. Hij loopt minder risico dan ik vanwege het feit dat hij man is en daardoor lichamelijk sterker. Ik maak mij eigenlijk nooit zorgen om hem. Hij wel om mij. Maar ik vind mn beroep leuk en dat ik soms licht gewond raak is niet leuk maar part of the job.
Mijn man is militair, sinds wij samen zijn 1x op uitzending geweest voor 4 maanden toen onze dochter net 1 was. Ik hoop dat hij ooit nog wat anders gaat doen, maar hij heeft veel plezier in zijn werk en dat vind ik ook belangrijk. Binnenkort gaat hij voor 2 jaar een functie draaien waar hij waarschijnlijk niet uitgezonden hoeft te worden gelukkig.
Inderdaad was is risico vol.. Mijn man is chauffeur, al best wat narigheid meegemaakt. Rijden door Calais was ook niet fijn. Ik zelf werk op een woongroep waar met name jonge cliënten met dementie wonen. Al komen hier ook steeds meer cliënten wonen met psychische achtergrond.
mijn partner werkt bij de politie. tja, hoe ga ik er mee om? Toen wij net 2 jaar samen waren bleek dit zijn roeping te zijn en is hij gestart met de opleiding. Nu 14,5 jaar verder weet ik niet beter. Waar ik meer van baal is dat hij steeds weg is met feestdagen. Dit jaar het eerste jaar dat hij thuis oud en nieuw kan vieren met de kinderen samen. Dat is pas echt bijzonder voor ons!