Hey dames Ik ben heel benieuwd hoe jullie mannen de kraamweek meegemaakt hebben van jullie eerste kind. Hoe was hun gedrag? Vonden ze het spannend? Emoties? Heeft hij je verbaasd? Ben ik erg benieuwd naar! Groetjes mg
Trokken ze het wel een beetje? Ik denk namelijk dat mijn vriend het emotioneel best zwaar zal krijgen..
Hier leek het net alsof hij al 10jaar ervaring had!(eerste kindje) Ik stond ervan te kijken en hij had alles sneller onder de knie dan ik . Mja ik was ook aan het herstellen natuurlijk hihi. Maar juist om die reden denk ik dat mannen heel beschermend en zorgend worden, idd heel mooi om te zien. Hij trok het dus makkelijk, kan me de nachten nog herinneren dat hij om de 3uur naast me zat snachts toen ik de kleine probeerde aan te leggen, er was geen moment dat hij verder sliep toen ik op moest in de kraamweek.
Hij moest ongeveer alles doen, ik was erg ziek en kon en mocht niets (HELLP) en hij was geweldig! Soms onzeker, maar geweldig. Gelukkig hebben we hier veel hulp, zodat hij ook af en toe kon bijslapen 's ochtends of 's middags.
Hij was heel leergierig, en we hadden een leuke goede kraamhulp, die heel erg op hem gericht was. Ik kon niet veel door mijn keizersnede en ik werk in de kinderopvang, dus al behoorlijke ervaring. Maar ik denk dat een goede duidelijke kraamhulp zeker helpt met vertrouwen krijgen....hij begon zelfs mij dingen uit te leggen
Hij heeft ontzettend veel gedaan, ik was ziek en kon zelf niks. Niet alleen verzorgde hij onze dochter en mij, hij stond me emotioneel ook bij. 24 uur per dag. Het was echt een zware tijd, hij maakte zich erge zorgen en leed ook onder het slaaptekort. Ik had overigens niet anders verwacht, ik ben niet voor niets met hem getrouwd natuurlijk, maar het was voor ons beiden een hele intense periode en ik ben zo trots op hoe hij ons daar doorheen heeft gesleept.
Ik had ook gedacht dat mijn vriend het zwaar zou krijgen, was bang dat ie van z'n stokkie zou gaan al tijdens de bevalling van het bloed enzo, maar daar heb ik mij ernstig in vergist! Vriendlief was al tijdens de bevalling zo geweldig! En de eerste dagen, toen ik nog weinig kon, kwam er een echte zorgzame vader naar boven. Hij was erg leergierig en o zo lief en zorgzaam voor onze dochter en ook voor mij!
We zitten hier nog midden in de kraamweek, maar mijn vent doet het geweldig. Ik lig op bed door bekkeninstabiliteit dus hij moet alles samen me de kraamzorg doen. Hij is erg zorgzaam, hij zorgt dat ik goed eet en drink, dat ik kan slapen en rusten. Hij is niet heel emotioneel aangelegd maar ik zie dat het hele gebeuren hem zeker iets doet, en hij is erg leuk en lief voor de kleine meid.
Heel onzeker, maar o zo lief... Als hij alleen met K deed hij het super, was ik of de kraamzorg erbij was hij bang dat hij het fout deed. Conclusie dat hij met andere heel erg aan het klungelen was terwijl hij het wel kon.
Ik heb een keizersnede gehad en hierdoor mocht papa alles gelijk doen ipv ik. Dat heeft voor hem denk ik goed gedaan. Eerste luier, eerste flesje enz. Daardoor heeft hij het heel snel opgepakt. Wel is hij heel lief voor de kleine en heeft mij heel goed bijgestaan. Toch zie je dat na een week of 1.5 weer een beetje in het oude patroon terug stapt. En hij moet heel erg wennen aan het huilen. Kan hij niet goed tegen dus dat is iets wat nog geleerd moet worden maar verder vind ik het perfect gaan!
Wij zijn allebei niet van die emotionele types. Mijn man heeft me wel goed geholpen. Hij kookte de eerste avonden en 's nachts waren we gezellig samen wakker. Ook deed hij de eerste luiers en het eerste badje. Verder moest hij gewoon werken, dus het leven ging eigenlijk gewoon door. Bij de derde hebben we vanaf de tweede nacht de nachtdiensten verdeeld. Omstebeurt 3 uur beneden zitten met ons huilende misselijke babietje, zodat de ander kon slapen, omdat overdag bijslapen vrijwel onmogelijk was.
Bij Aiden was mijn vriend na de bevalling zo'n 4 dagen ziek van de zenuwen/spanning. Hij was heel emotioneel en blij. Moest echt even wennen aan de nieuwe situatie. Bij Finley had hij daar gelukkig geen last van. Toen was hij rustig en blij. Bij beide kinderen hielp en helpt hij ontzettend goed trouwens. Hij is een erg lieve, zorgzame en geduldige papa.
Mijn man was in de eerste 2 weken na de bevalling zo ontzettend lief en zorgzaam! Deed alles voor ons, stond s nachts mee op voor de voedingen etc. ging boodschappen doen, kolf halen etc. alles wat we nodig hadden en hij sprong gelijk aan het werk! Aan het eind van de 2e week brak dit hem wel op! Hij werd stil en in zichzelf getrokken, en na een goed gesprek kwam er dan ook uit dat hij zichzelf aan het vergeten was... zo druk bezig met ons... Hij had geen tijd meer voor zichzelf en wist niet goed wat hij met zichzelf aan moest. (tis een man die graag even wat tijd alleen heeft, en aangezien ik met 30 weken al thuis zat was er eigenlijk altijd iemand thuis als hij ook thuis was) Heb toen onze zoon mee genomen op een wandeling door het winkelcentrum (uurtje weg geweest) en mn man was weer helemaal opgeladen!
Hij heeft zich geweldig gedragen. Liep continue met koffie/thee en gebakjes voor de visite. Lichtelijk gestrest, overbezorgd en zo trots als een Pauw. Geweldig! Een avond is hij met een grote groep naar de film gegaan, lekker even z'n verstand op 0 en mannenpraat doen. Dit gunde ik hem van harte.
Onze eerste week was in het ziekenhuis..Ik lag met m'n zoontje daar en papa heeft heel wat heen en weer moeten pendelen en kwam dus een week lang in een leeg huis en bed aan. Hij vond dat echt verschrikkelijk, vertelde hij later... en dat vind ik nog wel echt sneu voor hem vooral, als ik eraan denk. Ondanks alles heeft ie het onwijs goed opgepakt en was gelijk echt een papa. Niets is meer vertederend dan zo'n grote stoere vent met onze kleine baby.. Hoop dat we bij dit kindje lekker kunnen genieten met z'n viertjes vanaf het eerste moment...