Hier bewust niet, en we slapen allebei heerlijk. In het ziekenhuis sliep ze apart op de couveuseafdeling. Thuis ook direct in haar eigen ledikantje op eigen kamer. Vervolgens tussen 3-6 mnd heel vaak heen en weer moeten lopen voor haar speen en toen uit praktische overweging het ledikantje naast mijn bed geschoven. Nadeel was dat zij wakker werd van mij als ik 's avonds naar bed ging (hoe zachtjes ik ook deed) en dat ik wakker werd van haar 's nachts door enorme hoestbuien (ze is beetje astmatisch). Dus toen is ze met 6 mnd weer terug naar haar eigen kamer gegaan. Als ze ziek is leg ik haar soms even naast me neer in mijn bed en ga ik er naast liggen, daar wordt ze rustiger van. Maar slapen doet ze er niet! Nooit gedaan. Als ik haar weer naar haar eigen bedje leg dan weer wel, blijkbaar associeert ze zelf haar eigen bedje wel met slapen. Ik moet trouwens zeggen dat ik samen slapen associeer met lang borstvoeding geven, draagdoeken, rapley eten, onvoorwaardelijk ouderschap en nog wat meer dingen. Aan die criteria voldoe ik allemaal niet. Ieder zijn ding gelukkig! Doe wat goed voelt.
Ik moet er ook niet aan denken. Tenminste, niet om het standaard te doen. Af en toe even 's ochtends nog naast papa en mama slapen vind ik wel lekker. Maar meestal gaat ze dan stoeien en ons wakker maken. En de hele nacht is ook niks, want dan duwt ze dr voeten in papa's rug, gaat in mama's gezicht ademen (kan ik niet tegen haha), enz. Als baby deed ik het nog weleens, maar op een gegeven moment wilde ik toch dat ze leerde dat ze in dr eigen bedje moest slapen. En een bed voor je man en jouzelf is ook wel heel fijn. Gewoon voor je tweetjes, want naast papa en mama ben je ook nog steeds man en vrouw en die intiemheid heb je ook nodig. Moet er toch niet aan denken dat er kinderen bij liggen als je sex hebt
Vreselijk, ben een hele lichte slaper en heb m'n ruimte nodig en gelukkig wil zoontje ook het liefst alleen en op z'n eigen bed slapen. Heb 'm 1x 's nachts bij ons in bed gelegd, nooit meer.
Slaap al 15 jaar met v kinderen. Eerst 9 jaar zoon. Nu v al bijna zes jaar met dochter. Soms ben ik het wel zat. Bijna zes is ze. Ga na verjaardag op eigen bed. Ik wil mijn bed terug...
Nee absoluut niet.. Soms voor een nachtje zou ik het wel lekker vinden maar m'n zoontje slaapt niet bij ons hahah. In ons bed is het voor hem een groot speelterrein
Dat begrijp ik wel, als je verder nooit samen slaapt is het ook wel erg wennen als het eens een keertje doet. (Voor zowel kind als ouders.) Maar wij zijn niet anders gewend, we slapen al sinds hun geboorte samen. Dan is het denk ik ook anders.
Het lijkt mij heerlijk! De ruimte hebben wij wel op onze slaapkamer, maar voor mijn man is het niks i.v.m. zijn werk en hij is een slechte slaper en een snurker! Onze oudste heeft tot haar 3e jaar heel vaak bij ons geslapen, ik gaf bv en als zij erg veel pijn had door tandjes/kiezen dan voede ik haar en bleef ze gewoon tussen ons inslapen en toen ze ouder was had zij mij nodig als ze angstig was (nog trouwens!). Ons zoontje heeft ook vaak bij ons geslapen, maar niet lang i.v.m. zijn grote longinhoud en buren die op de muren bonkten lag ik maanden naast zijn ledikantje op een matras dan kon ik hem daar troosten/voeden. Nu komen ze nog regelmatig 's nachts zij door dromen en hij door groeipijn. En aangezien ik of hele nachten alleen of halve laat ik ze maar bij mij liggen.
Hier slaapt zoon lief tot uur of 12 in eigen bed en kruipt dan bij mij erin.. k heb m t liefst in eigen bed maar Door zn ziekte e.d. lukt dit gewoon niet.. Dus dan maar bij ons.. ooit gaat hij vast in zn eigen bed blijven haha
Mijn jongens slapen bij mij. De oudste heeft gewoon een eigen kamer, maar ligt steevast bij mij in het grote bed. De kleine heeft een eigen bedje op mijn slaapkamer, maar geen eigen kamer. Ook hij ligt al in mijn bed, als ik naar bed ga hihi.. Mijn jongens zijn zulke mama's kindjes..
Onze jongste heeft vrij lang bij ons geslapen. We hadden een cosleeper, maar hij had zoveel behoefte aan lichaamscontact dat hij in de praktijk meestal dicht tegen mij aan lag. Gewoon tussenin liggen was niet eens voldoende, ik moest hem echt goed vasthouden en dan pas sliep hij. Zelf sliep ik daardoor erg slecht, maar ja, als hij huilde sliep ik ook niet, haha. Ik ben wel blij dat hij nu gewoon goed in zijn eigen bed kan slapen, want dat is veel beter voor mijn eigen nachtrust. Maar het was soms ook wel gezellig, zo'n warm bobbeltje tegen me aan. Oh en dragen, rapley en lang bv geven: dubbel check! Maar toch voel ik me niet echt een geitewollensokkensamenslapendemoeder hoor.
Haha heel toevallig zei mijn man vandaag dat we in het nieuwe huis gewoon een slaapkamer maken met een 5 persoonsbed. Oudste 2 slapen samen nu samen in een bed, ze hebben een stapelbed maar liggen altijd samen in het bovenste bed. Ze hebben wel tot lang bij ons op de kamer gelegegen, of mochten altijd komen. Toen de jongste geboren was, was dat ineens over. De jongste ligt naast me in de co-sleeper.
Hier net zo. Oudste was/is echt ontzettend makkelijk, maar de jongste heb ik wel eens bij ons in bed genomen, vond het ontzettend eng eerst maar na nachten geen slaap meer te hebben gehad ben je gewoon op en ga je van alles bedenken. En dan werd ik om het half uur wakker vanwege ijskoude handjes die tegen me aan sloegen of weer van iets anders. Ik slaap zelf ook vanwege mijn angst heel slecht met een kind in bed. Na de bevallingen had ik ook steeds nachtmerries over dat ik met m'n baby in bed sliep en dat die was gestikt onder de dekens... Maar misschien dat die angst bij mij ook wel sterker is voor het verlies van onze eerste dochter.
Idem eigenlijk. Hoewel de enige uitzondering erop is als ik mijn kind bv zou geven. Dan zou er voor een bepaalde tijd een wiegje staan.
Ja dat heb ik ook gedaan oudste 12 weken op onze kamer en de jongste na ontslag uit het ziekenhuis ook zo'n 12 weken nog. Maar nu echt niet meer!
Nee wat een drama ik doe geen oog dicht. Jongste is vaak ziek dus gebeurd t iets vaker maar liever niet
Ik slaap juist heerlijk als ze bij ons liggen. Ik vind het zo knus en gezellig met zijn allen. Op vakantie in de tent maken we ook altijd een groot bed voor ons allemaal. Thuis slapen we niet meer standaard samen. De eerste jaren trouwens wel. De jongste slaapt tegenwoordig liever in haar eigen kamer. Gelukkig kruipt de oudste nog wel regelmatig bij ons in bed.
Onze jongste slaapt vaak bij ons, ik heb nu geen co sleeper meer ivm ruimtegebrek maar wel een campingbedje waar hij als eerste in kruipt. Hij valt in slaap in zn eigen slaapkamer en komt meestal tussen 23u en 1u naar mij gelopen. Dan leg ik hem in het campingbedje omdat ik anders geen plek meet voor mn man en mij heb. In de loop vd nacht kruipt hij toch vaak nog tussen in. Alleen als de oudste ook nog mee wilt slapen, dan splitsen we op en gaat er 1 van ons met 1 kind op zolder liggen. Helaas hebben we hier geen plek meer voor een groot familie bed anders zou het me nog fijn lijken, lekker de ruimte en de nachten doorslapen!
Doet me trouwens denken aan die aflevering van extreme cheapskates haha waarbij een gezin allemaal op één kamer slaapt om kosten te besparen (licht, verwarming etc.).