Exact dit. En uiteraard was het soms ook wel lekker makkelijk dat je niet van alles moest en daarom misschien minder aan je hoofd had of hoefde te plannen (verjaardagen, sport etc) maar op zich is het bij ons zo dat het aantal verjaardagen wat meer beperkt is geworden. Maar verder werd ik juist helemaal gestresst van altijd maar thuis zijn en niet weg kunnen. En vooral de combinatie met werk en kinderen thuis en alles half doen en in de avonden werken en niks leuks kunnen doen om te ontspannen…ik heb juist echt trauma’s aan die schoolsluitingen over gehouden. Wat mij wel juist rust geeft is dat thuiswerken voor helft van de tijd nu standaard is. Heerlijk, ik krijg veel meer gedaan dan op mijn kantoordagen (waarvan ik wel blij ben dat die er weer zijn ik vind wel echt dat je de balans moet hebben van dagen kantoor en dagen thuis alleen het een of het ander vind ik beide niet goed) en die flexibiliteit maakt dat ik werk en gezin goed kan combineren. Dat wil ik niet meer anders en ik zou oprecht niet meer voor een werkgever kiezen waar dit geen optie is. Het is wel weer druk met sport en zwemles en sociale dingen maar dat went snel. Enige waar ik echt nog stress van krijg is dat school gelijk weer heel veel hulp nodig heeft van ouders. Parro staat roodgloeiend en dat is soms wel echt lastig in combinatie met werk. Dat heb ik dus niet zo gemist tijdens Corona
Ik zou je eens aanmelden bij een paar werving en selectie bureaus. Want in deze tijd, met deze schaarste, moet dat gewoon te vinden zijn. Misschien niet direct zo online op de vacatures (daar zetten werkgevers vaak eerst de volledige wensen uit) maar ze hebben moeite met invullen dus doen regelmatig water bij de wijn. De recruiter kan je wensen qua uren, soort organisatie etc meenemen en zo vast een match maken.
Hier juist geen gezinsstress meer. Partner en ik moesten gewoon werken, ik in de zorg. Stress in het begin of je zelf niet door een patient besmet zou worden, want er was nog zo weinig over bekend. Kind naar noodopvang, wat door de weinige kinderen ook niet echt heel leuk was. Stress van elke snotneus, elke keer die quarantaines. Niks te doen vond ik ook tegenvallen. Op den duur heb je het bos enzo ook wel gezien. En na de eerste 2 maanden werd het enorm druk op werk met vragen over Corona, met vragen over de Coronavaccinatie, met vragen over op vakantie icm vaccinaties, met vragen over de boosters. Of wij dit of dat konden regelen, dingen die wij helemaal niet hoorden te regelen maar de GGD. Uitgestelde zorg. Verjaardagen en andere verplichtingen doe ik toch al zo weinig mogelijk aan. Ik wil niet elk weekend op een verjaardag of wat dan ook zitten, ik snap niet dat mensen dat nog steeds doen als het je stress geeft. En de verjaardag van dochter vonden we wel fijn, klein vieren. Vond dochter ook fijner dan hele huis hele dag vol mensen. Dus dat houden we er lekker in.
Dag allemaal, Wat een hoop reacties, heel fijn zeg! Ik ga het allemaal goed doornemen, en ik weet zeker dat ik hier wat mooie citaten uit kan halen voor het artikel. Zo te horen vinden de meesten van jullie het heel fijn dat alles weer mogelijk is, en passen jullie je behoorlijk gemakkelijk aan aan de nieuwe situatie! Nogmaals veel dank! Merijn
Tegelijkertijd zijn er ook enkele ouders die het wel lastig vinden om alle ballen in de lucht te houden, lees ik. Dat sluit aan bij een organisatie die ik eerder heb gesproken. Genoeg input voor een mooi, genuanceerd artikel, zie ik al
Ik vind dat ook wel iets van deze tijd. We moeten zoveel. Van onszelf, of van anderen. Tot op zekere hoogte kun je er zelf ook wat aan doen.
Corona gaf stress. Mijn kinderen hebben autisme en bij mijn oudste heeft de corona-stress geleid tot schooluitval. Thuisonderwijs werkte hier sowieso niet. Maar doordat mijn zoon thuis kwam te zitten verloor ik mijn baan. Het oude normaal komt voor ons niet terug. Mijn kind heeft zoveel schade opgelopen. Door de stress, door bureaucratie bij het aanvragen van hulp, door wachtlijsten. Wij zoeken een nieuw normaal, maar terug naar hoe het was, nee dat zal niet gaan.
Ik Ben benieuwd naar je artikel als die af is, Wil je dat sturen? Ik vond het 2 jaar heel stressvol eigenlijk. De jongste werd geboren eenp paar dagen voor de lockdown , ik kwam zeer gehavend uit de bevalling. Ik Kon amper lopen en..alle hulp bleef uit. Want: lockdown. Toen 2 jonge kinderen van 5&6 thuisscholing. Vooral de oudste had het zwaar. Ik was haar moeder en nu ook nog juf, ze mocht nergens heen. Die struggle was moeilijk om te zien. Niet te doen allemaal terwijl ik zelf in de lappenmand lag en continue zenuwpijn had. Dág kraamtijd. Ik moest over grenzen gaan, mentaal en fysiek. En daarna het gegoochel met werk en keelpijn/snottebel alarm Dan zat er weer 1 of 2 thuis. Ik Ben nog aan het ontstressen van alles..
Dit inderdaad! Beginperiode werd mn dochter bij de KDV geweigerd voor 10wkn ivm dr zware ademhaling wat ze altijd al heeft gehad (en ze kenden haar sinds baby). Dus werk je in ploegendiensten met elkaar. Man geeft les dus hij overdag werken en ik moest analytisch werk in de avond doen na een dag een hyperactieve peuter (die zich top fit voelde) bezig gehouden te hebben. Vervolgens kwam daar aan twee kanten mantelzorg bovenop. Ene kant terminale zorg, andere kant was een spoedgeval bypasses maar werd op de wachtlijst gezet. Thuiszorg kwam overal en liep de benen uit hun lijf, wij waren al "afgesloten" dus deden dat er ook nog even bij. Ik heb een zeer geduldige werkgever gelukkig! Nee stress na corona geen last van, maar periode maart-augustus doe ik niet graag over.