Tja.. soms echt een probleem... drempelvrees.. als iemand zegt"Kom eens om een bakkie" durf ik niet spontaan langs te gaan.. Dat begint al door t mijn zelf gecreëerde drempeltje "Welke deur zal ik nemen"... voorlangs, achterom.. Of.. " Misschien vinden ze t helemaal niet leuk dat ik kom".. Maar vooral t gevoel bij "welke deur" dat houdt me tegen.. Tis hier op t platteland ( de meeste plattelanders zullen t wel herkennen) toch wel vaak dat je via de achterdeur komt... Aan andere kant denk ik "Stel je niet zo aan, ga gewoon, loop naar de voordeur en bel aan"... Zo idioot eigenlijk dat ik voor mijzelf hier zo'n probleem van heb gemaakt.. en dat t me zo af en toe best belemmerd in mn sociale contacten met de buren ( buren zijn dan wel verdeeld over een lengte van zo'n 2 kilometer hoor).... Heb jij ook zo'n " stom" probleem.. Iets wat jou op een of andere manier soms beperkt, iets wat voor jou niet leuk/handig is wat voor een ander ( soms denk je dat) niet/moeilijk te begrijpen is..
Ik vraag me altijd af of mensen me wel aardig vinden of grappig. Daar kan ik echt onzeker van worden en dan juist maak ik stomme opmerkingen of grapjes
Ik herken het wel een beetje. Woon niet op het plattenland maar toch... Wat bij mij altijd helpt is om het om te draaien. Hoe zou jij het vinden als ze aan de voordeur bellen? Is dat stom of raar? Of vind je het gek als ze de eerste keer meteen achterom komen? En waarom bang zijn dat ze jou niet leuk vinden? Misschien vindt jij hun wel helemaal niet leuk! Meestal als ik het omdraai dan zie ik dat er eigenlijk geen probleem is en probeer ik me erover heen te zetten. Helpt niet altid hoor, maar gelukkig vaak wel!
Meid,ik zou gewoon netjes aanbellen bij de voordeur. Als de buurvrouw het oke vind dat je de volgende keer via de achterdeur komt zal ze dat heus wel zeggen toch? Bij mijn ouders komt iedereen via de garagedeur,dat is al jaaaaren zo. Natuurlijk belden ze in het begin netjes aan maar mijn ouders/of ik zeiden op een gegeven moment altijd: "De volgende keer mag je langs de garage komen hoor" Dat ligt er maar net aan wanneer dat prettig voelt. Bij de ene persoon al na 1 keer en bij de ander wat later. En wat je andere onzekerheid betreft. Als ze je niet aardig vind zal ze je toch ook niet uitnodigen? Ik kijk nu even vanuit mezelf en ik zal nooit iemand op de thee vragen als ik diegene niet leuk vind. Succes!
Oe, dat zitten ze wel op me te wachten herken ik ook wel hoor! Ik heb het zelf heel erg met telefoneren. Dan denk ik dat ook en bel ik maar niet meer. Dom eigenlijk! In jou geval zou ik bij twijfel eigenlijk de voordeur nemen.
ik sms vaak of ik langs kan komen zodat ik ze niet voor het blok zet en dus zeker weet of ze het wel of niet willen.. erg hahha
Ik zou bij de eerste keer gewoon voor aanbellen, ze geven dan zelf wel aan of je de volgende keer achterom kunt komen. Ik bel altijd aan bij iemand waar ik voor de eerste keer kom, vind dat wel zo netjes en de keren daarna ga ik ook gewoon achterom. En als ze jou niet op de koffie willen dan nodigen ze je ook niet uit moet je maar denken. En anders bel je van te voren of het uitkomt als je langs komt, komt het niet uit zeggen ze het ook wel. Hoop dat je hier wat aan hebt. succes
hallo, heeel herkenbaar, Bijv. met verjaardag, ik ben gisteren 31 geworden, en ik heb gewoon wat vrouwen uit onze kerk opgebeld, om te vragen of ze het leuk zouden vinden om op mijn verjaardag te komen! en iedereen reageerde enthousiast, en het was erg gezellig. Nu klinkt dit heel makkelijk, maar een half jaar geleden deed ik dit heel anders (en de 30 jaar ervoor) ik heb creatieve therapie gevolgd (niet dat je dat hoeft te gaan doen hoor!) MAar ik heb daar geleerd, dat het niet mijn verantwoordelijkheid is hoe een ander reageerd, en dat heeft mij enorm geholpen, om op die verjaardag terug te komen, dan durfde ik niemand uit te nodigen omdat ik dacht dat ze toch niet op me zaten te wachten en puntje bij paaltje zat ik op mijn verjaardag alleen zielig te zijn. Dus, ik heb geleerd, gewoon de stap zetten een ander doet het niet voor je, en misschien zit de ander wel net als jij, juist wel op jou te wachten. Bij mij was het zelfs zo erg dat ik me bezwaard voelde als ik bij de kassa teveel tijd innam, dan voelde ik mij erg onzeker worden, en kroop het liefst ONDER de toonbank of kocht niets. Ik ben er echt leuker door geworden, terwijl ik nu meer doe wat ik wil en leuk vind.
Ik struikel altijd over het "een keertje" wanneer is dat keertje dan? Vanmiddag? Morgen? volgende week? En dat houd mij dan weer tegen tot het zooo lang geleden is dat ik zoiets heb van...jaha...nu weten ze natuurlijk niet meer dat ze dat gezegd hebben... En dan durf ik helemaal niet meer! Zeg dan potdorie ook gewoon van "joh kom ff binnen, zet ik n bakkie thee." Kijk dan kom ik wel!
@wilma: ja idd! Ik denk dan ook vaak dat ze het alleen maar zeggen om iets te zeggen en het niet echt menen! Heb nu ook met een 'vriendin' die de hele tijd niet reageert op de mail, zelfs niet op de mail waarin ik vraag of er iets is. Dan durf ik dus ook niet te bellen omdat ik dus bang ben dat ik iets gedaan heb en ik geen zin heb in een confrontatie.... wat zijn we toch complexe wezens zeg!!! We denken echt veel te veel!
Ik ben ook bang dat mensen niet eerlijk tegen me zeggen dat ze me niet mogen. Een collega zegt steeds dat we nog af moeten spreken voor een bakkie. Hebben we al vaker gedaan. Maar als zíj dan niet degene is die er weer over begint ga ik toch twijfelen of ze het wel echt wil. Maar als ik denk aan hoe gezellig enz het altijd is weet ik eigenlijk wel dat ze het meent. Wordt dan wel een beetje moe van mezelf.
Oei, ik heb 'bel angst'.. ben van te voren zo nerveus, bang dat ik niet weet wat ik moet zeggen, dat ik stotter, of dat ik stil val.. en tsja, dan bel ik maar niet... vind het vet irritant.. ennne, ik zou als ik jou was idd gewoon aanbellen bij de voordeur, wie weet zegt ze dan, kom de volgende keer maar achterom! maarja makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk