Geen idee of ze hier te vinden zijn maar ik ben op zoek naar vrouwen die drie kinderen hebben (of zwanger zijn van de derde) en een baan hebben die meer dan 65.000 euro per jaar betaald (fulltime). En waarvan de partner minimaal hetzelfde of meer verdiend. En waarom? Ik ben zelf een zeer goed betaalde professional (32 uur per week contract) die twee kinderen heeft. Mijn werk vind ik heel belangrijk en het vraagt natuurlijk wel het e.e.a. van mij. Mede door de functie (adviseur) vind ik het op dit moment nog heel goed te combineren met mijn twee kinderen. Ik kan makkelijk 's avonds nog even werken en tijdens slaapjes. Mijn werkgever is makkelijk waar het gaat om zorgcalamiteiten (die gelukkig zeer zelden voorkomen). Nu zit ik erg in dubio voor een derde kind. Ik heb zelf (direct na de bevalling al) het gevoel dat het nog niet 'af' is, dat er nog een jongetje (raar maar waar) bij hoort. Maar ik twijfel erg. Niet of ik het fysiek kan (zwaar maar het kan), niet of het financieel kan (makkelijk) maar hoe mijn wereld er dan uit komt te zien. Ik kan me er slecht een voorstelling van maken. Nu kunnen we nog een beetje 'sjoemelen'. Natuurlijk is ons leven wel veranderd.. (sterk zelfs) maar met twee kinderen kun je nog vrij gemakkelijk dingen doen zoals een week naar NY om vrienden te bezoeken, verre reizen maken, zelf sporten, de carrières etc etc. We doen vaak alsof ons oude leventje nog bestaat. Ik heb het idee dat als je 3 kinderen hebt, je eigenlijk echt de keuze voor je gezin moet maken. Je moet gaan nadenken over van alles: de auto, een huis (gelukkig 'kan' het wel in dit huis maar we zouden wel moeten verbouwen), vliegvakanties worden wel heel duur, straks 3 sportende kinderen, schoolkeuzes, etc etc... Ik ben erg benieuwd naar ervaringen. Ik begrijp dat er een boel mensen zijn die 3 kinderen hebben en die heel interessante levens maar niet die baan hebben, ik hoor graag je bevindingen maar ik hoop dat ook iedereen zich kan voorstellen dat ik probeer zoveel mogelijk herkenning te vinden.
Sorry, kan je niet helpen. Ik voldoe wel aan je criteria, behalve dat het voor ons echt bij 2 kindjes blijft. Maar ik ken ze wel, de carriere-stellen met 3 of zelfs 4 kinderen. Sterker nog: hier op onze eilanden (volgens mij weet je wel waar ik ongeveer woon) barst het ervan. Ik vermoed dus dat het wel te doen moet zijn. Hopelijk vind je er hier ook een paar die hun ervaringen met je willen delen. Anders kun je misschien gericht op zoek bij de 'Amsterdamse eilanders' die ook wel op andere fora zitten...
Vrienden van ons zijn zo een stel met 3. En das voor ons HET voorbeeld om nooit voor 3 kids te gaan. Idd de praktische zaken als huis, auto etc. De kosten van vakanties, pretparken maar ook kleding, studies etc. Soms kom je gewoon handen tekort. Er moet er altijd wel 1 naar een feestje, sport, tandarts oid. Nee 3 is ons inziens echt 1 teveel
En dan vooral op IJburg; ik heb het idee dat het in het Oostelijk Havengebied toch meer gezinnen met 1 of 2 kinderen zijn. Hier zie je zóveel bakfietsen met 3 kindjes erin
Ik kwam van het Java eiland dus ik zag toch inderdaad niet zoveel bakfietsen met 3 erin... soms wel maar dan wist al dat mama een thuisblijfmama was. @Sidmick... dank je voor je reactie. Ik ben vooral op zoek naar mensen die de ervaring zelf hebben
Ja hoor, ze zijn hier op het Forum ook te vinden en dan zelfs met 4 kinderen . Mijn advies: neem een au pair in huis. En ja, vakanties zijn duur en ja je hebt een grotere auto nodig etc etc, maar het is ook heel gezellig.
Hi Mammie69... dank je wel voor je reactie. Ik ben vooral benieuwd wat je doet, hoe je dat doet, wat je merkt van het hebben van een groot gezin vergeleken met 'vroeger' etc etc. Een au pair willen we niet maar misschien dat een live-out nanny nog een optie is. Vooralnog lukt het allemaal wel zonder.
Ik vraag me af waarom je alleen een reactie wil ouders die naast veel uren maken ook veel verdienen? Ikzelf werk 32 uur per week, studeer 2 avonden in de week en ben nu zwanger van de derde. Doordat ik nu pas weet welk carriere pad het beste bij me past zit een hoog salaris er nog niet in. Ik zie mezelf zeker als een carriere moeder. (Mijn man werkt ook 32 uur per week en zal vanaf september van dit jaar starten met een opleiding.) Wij hebben 3 dagen kdv en vangen voor de rest alles zelf op doordat er geen oppas in de buurt zit. Een flexibele gastouder zou veel fijner zijn, alleen is dat financieel niet haalbaar voor ons. Dus nogal wat kunst en vliegwerk soms. We lossen het samen op en kijken naar onze agenda's als er iets moet. Owja, tandarts plannen we een gezamelijke afspraak voor de controles in. Daarbuiten hebben we twee dagen waarbij we zelf thuis zijn dus ruimte genoeg voor de 'moet' dingen wat ons betreft. Dat ze straks niet naar alle feestjes kunnen en niet elke hobby/sport past binnen ons schema dat is wat mij betreft nu eenmaal niet anders. De een gaat een hobby/sport niet doen omdat papa en mama het niet kunnen betalen en anderen omdat er geen tijd is voor halen en brengen. (Ik denk zoiezo dat kinderen moeten leren dat niet alles wat ze willen kan, ongeacht de reden.) In mijn beleving zal er weinig veranderen aan m'n leven. Stukkie drukker. Het dagschema is er al dus die derde draait wel tegen de tijd dat ik weer ga werken. 's Avonds weg of werken kan de komende jaren zeker nog wel. Äls ze langer gaan opblijven zijn ze ook oud genoeg om uit te leggen dat papa/mama nog wat moet doen.
Misoh, dank je wel voor je reactie. Het gaat me ook niet zozeer om dat hoge salaris (jouw situatie is wel degelijk vergelijkbaar) maar het gaat me wel om het onderscheid tussen de mama's die helemaal of grotendeels thuis of echt parttime werken en hun werk op hun werk kunnen laten (as je begrijpt wat ik bedoel...) Daarnaast zal iemand die een ander type inkomen heeft, waarschijnlijk niet jaarlijks 6 to 12 keer op stedentrip gaan en zeer regelmatig verre vliegvakanties maken etc etc. Het woord 'carrière' is op veel manieren uitlegbaar. Jij en ik geven - zo te lezen een vergelijkbare uitleg maar dat kan ook heel anders. Ik heb veel aan je insteek "keuzes moeten gemaakt worden... of je nu dat om financiële of om organisatorische redenen doet". En dat is ook precies mijn dilemma... Nu heb ik het idee dat we die keuzes nog niet hoeven te maken.. met drie wel?
Hier een drukke eigen zaak, daarom nu 1 kind en in de toekomst een hopelijk nog een tweede. Alhoewel die 2e nu al erg op zich laat wachten en ik nu steeds vaker het idee heb van 'het is zo ook goed'. (misschien ook wel zelfbescherming, dat weet ik niet). We werken veel, nemen ons werk ook beiden mee naar huis, mijn man is veel weg van huis, 2 dagen kdv en 1 dag oma die oppast. Verder gaan we wel vaak ver en redelijk vaak op vakantie, met 1 kind is dat perfect te doen allemaal, met 2 ook nog wel. In mijn hart zou ik er wel 4 willen, maar praktisch? Nee dan is 2 prima. Wij zijn toch heel erg 'egoïstisch' denk ik, willen mooie kleren blijven kopen, blijven reizen, lekker uiteten als we zin hebben, financieel totaal geen zorgen... Net zoals sidmick al zei: vaak is 3 net 1 teveel.
Ik heb 't er nog even over gehad met mijn man. Wij staan er heel relaxed in. We doen wat we kunnen en op onze dagen thuis spannen we ons er voor in om ook echt iets te doen met de kids. Soms moet er iets gebeuren en dan gaat ook bij ons de tv een uurtje aan en dan gaat zeker de oudste lekker tv kijken en spelen. De jongste kan zich ook goed vermaken gedurende een uurtje. Lang genoeg om de mailbox bij te werken of zelf een dringend bericht te schrijven. Wat ons betreft zou er ook nog een vierde mogen komen. Wat ons betreft is het zo dat als je het voor elkaar krijgt om met twee kids op pad te gaan, dit ook nog lukt met 3 en 4. Organiseren kunnen we tegen die tijd zeker. Daarnaast is het denk ik ook een kwestie van zo relaxed mogelijk erin gaan. Niet teveel druk maken en dingen laten gebeuren zoals ze op je pad komen. Wij hebben gemerkt dat we dat zoeizo heel erg hebben moeten leren. Bij de eerste was het veel meer gedoe en nu met de tweede laten we het gewoon los. Wat we vooral niet wilden was later spijt hebben omdat het met kleintjes erg druk is en dat het later minder wordt als ze zelf meer kunnen. Drukte was voor ons geen argument.
Ik ben een fulltime mama van 1 (als in: er woont er fulltime eentje bij ons, want die is van ons samen ) en straks hopelijk 2, maar we gaan er eigenlijk vanuit dat iig de dochter van mijn man over anderhalf jaar bij ons komt wonen, (ze roept het steeds vaker) en daar richten we ons leven ook al op in. Zo hebben we een auto waar we met 7 man inkunnen, (peugeot 307SW. Als Thirza wat groter is, zullen we overigens wel echt aan een MPV moeten, nu is het gebrek aan beenruimte op rij 3 nog geen probleem...). Ik werk nu 24 uur, mijn man 32. We verdienen een modaal inkomen, (tja, krijg je als je hulpverlener bent he/ ), dus we hebben idd niet te maken met keuzes omtrent reizen, (jaarlijks vakantie zit er hier echt niet in). Maar organisatorisch zijn we straks dus ws wel een 3-kids gezin, (en als stiefzoon het straks ook welletjes vindt bij z'n mama, zijn we over 3,5 jaar een gezin met 4 kids). Ik heb afgelopen zwangerschap het gevoel gehad dat we een tweeling zouden krijgen en dat gevoel laat mij niet los, dus ik houd hier ook nog rekening met de mogelijkheid dat we er hier straks 5 rond hebben lopen. Nu scheelt bij ons natuurlijk het leeftijdsverschil: mijn stiefkids zijn 10 en 8 en dus al behoorlijk zelfstandig, (alhoewel straks in de puberteit ze allemaal natuurlijk weer een stuk meer aandacht zullen vragen ). Maar organisatorisch... ja, ik ben toch altijd van het: komt zoals het komt. Bij een groter gezin is het belangrijker dat de kinderen zelfstandig zijn. Mijn stiefkids wonen bij hun moeder en stiefvader samen met 3 stiefbroers en 2 halfzusjes, (de leeftijden daar zijn resp 10,5-10-8,5-8-7-4-1). Ik zie daar dat hun moeder weinig doet aan het leren zelfstandig worden van de kids. Ze moeten wel zelfstandig van alles doen, maar als we hier dan zien hoe dat gaat, trekken wij onze wenkbrauwen nogal eens op en leren de kids dan alsnog maar even hoe iets moet. Maar dan gaat het om: kids vroeg leren hoe ze zich zelfstandig door het verkeer kunnen bewegen. Leren voor hun eigen kamer te zorgen, (vanaf de middelbare school doe ik daar niets meer aan, dan is stofzuigen, stoffen en bed verschonen hun eigen taak), leren hun kleren te verzorgen, (ik zal de was blijven draaien, de kids kunnen vanaf de middelbare school zelf hun was opvouwen en wegruimen. Strijken doe ik dan nog een tijdje). Dat soort dingen, daar denk ik dus al wel over na Ik merk dat het juist met meer kids in huis bij bepaalde dingen ook weer gemakkelijker is. Thirza is alleen in de auto een rit redelijk snel zat en moet dan op een gegeven moment echt een hoop aandacht hebben om de rit uit te zitten. Met de kids van mijn man erbij, is dat eigenlijk nooit een punt... Carrieretechnisch gezien staat dat nu even op een laag pitje. Ik ben vooral bezig met nadenken welke kant ik straks op wil, (ws een eigen praktijk als therapeut, gewoon helemaal vanuit mijn eigen visie kunnen werken . Alhoewel iets met politiek me ook nog wel wat lijkt en ik over een paar jaar misschien iets ga doen eerst met gemeentelijke politiek ). Dat ga ik bewust pas doen als we ons gezin compleet hebben, uit financiele overwegingen: we kunnen het ons niet veroorloven om het 4 maanden te moeten doen op een uitkering zwangerschapsverlof voor zzp-ers... (ik breng toch echt het dubbele per maand binnen met m'n 24 uur). Nouja, weet niet of dat een beetje de vragen zijn waarmee je zelf zit?
Hee Cygnet: ik ben geen carrieremama (meer) en zal zeker geen 3 kinderen krijgen, maar waar een wil is, is een weg, toch? Volgens mij heb jij relatief makkelijke zwangerschappen, bevallingen en kindjes. 2 of 3 wat maakt het uit? Het zal iets drukker worden, maar wat verandert er wezenlijk? De oudste twee worden ook weer steeds zelfstandiger. Ja, praktisch gezien zou je wellicht moeten verhuizen of een andere auto moeten, maar dat moet met een leasebak toch om de 4 jaar.: En als geld geen issue is, is die extra vliegtuigstoel toch ook geen probleem? Alles wordt duurder met nog een kind erbij, dus ook de vakanties. Het is natuurlijk wel zo dat je langer in de luiers zit enzo, maar met die doorslapers van jou na een paar weken voorzie ik geen problemen, jij? Volg je hart, dat is het beste. (Oh, ik ben trouwens zelf wel zus van 3).
Ik heb zelf 2 kids (en dan blijft zo), dus kan er niet over meepraten maar ik las laatst iets over de keuze over hoeveel kindjes je zou willen (mits het je gegund is). Het kan dan helpen om je voor te stellen hoe je jezelf over een jaar of 10 ziet zitten aan de keukentafel, met hoeveel kindjes. Van welk beeld word je gelukkig? De praktische zaken zijn bijzaak. Natuurlijk zijn een aantal dingen lastiger, maar ik denk juist dat als je een goed inkomen hebt dat geen probleem hoeft te zijn. Ik heb het dan over een eventuele verbouwing en een nieuw aan te schaffen auto etc. Wat ook ideaal is met meer kids, een oppas/gasthouder aan huis. En je ervaart zelf waarschijnlijk ook hoe snel de tijd voorbij vliegt met kinderen. Voor je het weet zijn ze een stuk ouder en wordt alles makkelijker. Je moet in dit geval echt je hart volgen hoor! Je zou wel eens spijt kunnen krijgen als je er niet voor kiest en als je wel voor een 3e 'kiest', krijg je sowieso geen spijt. Alleen pittige momenten af en toe ('waar ben ik aan begonnen??')
Dank je wel.. dat is leif. Die luiers vind ik persoonlijk wel wat hebben.. hihi.. Je hebt gelijk.. volg mijn hart.. Ik ga daar eens heel goed naar luisteren en dan het gesprek aan met het hart van mijn man! Iedereen heel erg bedankt voor alle reacties! Zogelukkig... met 4 kinderen dus? Wow.. ik heb één zus (mijn moeder heeft helaas meerdere miskramen gekregen dus de wens voor een groter gezin is niet vreemd)!
Jep, we waren met z'n zessen thuis. Wen je vanzelf aan hoor! Wij hadden geen grote auto, die had je toen ook niet zoals je ze nu hebt in de vorm van die met dubbele rij achterbanken. Dus gingen we met de trein op vakantie; naar Duitsland enzo; 1 groot feest! Mijn moeder was wel ft thuis, maar goed; kdv's en gastouders had je toen nog niet. Nu wel; da's mooi meegenomen toch? Ik wou er ook altijd 4, maar door omstandigheden te laat begonnen. Wel een mooi lang leven zonder kids gehad met mijn man (al ruim 20 jaar bij elkaar). Ik zou er maar voor gaan meid; die eierstokken hebben niet voor eeuwig meer! Nu dat hart van je man nog even bewerken!