Hoi allemaal, Ik ben alleenstaande moeder van een lieve zoon van 8. Hij heeft altijd regelmatig bij mij in bed geslapen maar de laatste tijd gaf hij aan dat graag vaker te willen. Hij zegt graag bij me te zijn en mijn bed lekker te vinden (het is een enorme knuffelkont). Voor mij is het geen probleem als hij bij me ligt, we slapen allebei prima (hij ligt wel onder een aparte deken omdat ik een lichte slaper ben). Ook is hij nog goed in staat om in zijn eigen bed in slaap te vallen of bij anderen te logeren. Toch vraag ik me wel eens af of ik hier goed aan doe? Ik volg graag zijn behoeften en hij heeft best veel aan zijn hoofd momenteel, maar kan het negatieve effecten hebben? Zijn er ouders hier die ook regelmatig samen slapen? Ben benieuwd!
Ik heb alleen ervaring met samen slapen met een baby/dreumes (en mijn man slaapt regelmatig naast me natuurlijk). Maar ik denk dat je er alleen maar goed aan doet. Je geeft aan dat jij er geen problemen mee hebt, dat lijkt me ook belangrijk. Jij vindt het geen probleem en hij niet en het belemmert hem niet in evt logeren of zelfstandigheid. Kan me bijna niet voorstellen dat er dan echt nog negatieve effecten zouden zijn.
Je schrijft dat hij momenteel veel aan zijn hoofd heeft, schijnbaar heeft hij behoefte aan de "veiligheid" geborgen gevoel van naast jou slapen. Je schrijft ook dat hij ook prima in zijn eigen bed slaapt of uit logeren gaat (met andere woorden het belemmerd hem niet) Ik zou het dus gewoon doen
Geniet ervan zolang hij dit nog wil. Is toch heerlijk. Mijn 9 jarige zou het ook best elke dag nog willen. Wat van mij ook best zou mogen, maar dan krijg ik zn zusje en broertje er ook bij Gewoon doen!
Gewoon doen. Onze jongste valt altijd in slaap met mijn man bij hem in bed ( mee begonnen toen ik vaak in het ziekenhuis moest blijven en dit is een gewoonte geworden) In het weekend mag hij al eens in ons bed in slaap vallen. Ik doe een klein lampje aan, lees wat en hij valt rustig in slaap. Blijven liggen doen wij niet maar als er geen partner zou zijn, zou ik dat geen enkel probleem vinden.
Fijn om te lezen dat het dus niet raar is! Ik ben wel heel erg van de gentle parenting en wil hem dan ook graag geven wat hij nodig heeft, maar soms ga je twijfelen aan alle verschillende adviezen.
Hier lagen ze op een gegeven moment weer beide bij ons die van 8 zoekt ook wel de geborgenheid op en als die van 4 dan bij ons ligt dan ging hij ook weer. En sinds afgelopen vakantie hebben we een goede slaapbank gekocht (stapelbed weggedaan omdat ze beide niet bovenin willen) en nu slapen ze heerlijk samen met ook beide een eigen deken en dat bed is groot genoeg dat ze voldoende ruimte hebben. En zijn ze eraan toe om weer in aparte bedden te slapen dan komen die er nu een goede tussen oplossing. Ik zeg doen! Doe wat voor jullie goed voelt.
Haha hier is het intussen ook iedere nacht, de afgelopen twee weken heeft hij zijn eigen bedje niet gezien geloof ik Ik vind het ook heerlijk als hij bij me ligt dus van mij hoeft hij er niet uit. Mijn angst zit er ook een beetje in dat mijn moeder vroeger emotioneel altijd best een beroep op mij deed, en ze dus ook graag wilde dat ik bij haar sliep als een soort troost. Vandaar dat ik soms wat twijfel over dit soort dingen maar ik laat het daarom ook heel erg aan hem over wat hij zelf wil.
Ja hoor, gewoon doen. Ze stoppen er vanzelf wel een keer mee Onze dochter komt ook bijna iedere nacht bij ons in bed gekropen. Ze heeft het gewoon nodig denk ik dan maar. Onze oudste heeft dit nooit gedaan.
Maar verschil is dat hij er zelf om vraagt. Niet piekeren, gewoon doen als jij het ook fijn vindt. Je bent echt gewoon een goede moeder!
Hier zou hij het ook graag willen en het hangt hier ook samen met niet lekker in z'n vel zitten. Als slapen echt niet lukt mag hij in ons bed in slaap vallen en leggen we hem over als hij slaapt, maar hij is inmiddels bijna 10 dus dat gaat ook niet heel lang meer. Een enkele keer slaapt hij nog tussenin als hij zich echt vervelend voelt en soms slaapt hij bij zn zusje (slepen we z'n matras even daarheen). Maar uiteindelijk slaapt iedereen hier het beste in z'n eigen bed en op z'n eigen kamer dus dat is wel de basis. Maar als het plekje naast jou in bed toch leeg is en hij vind het zo fijn, gewoon doen! Komt vast een moment dat hij zich er te groot voor voelt.
Gewoon doen! Je zegt dat hij niet zo lekker in N vel zit en dan zoekt hij die veiligheid s nachts, dat gaat hem allemaal maar helpen. Als er hier een groter kind bij komt liggen is het een van de eerste tekenen dat die niet zo lekker in zn vel zit. Dus dan maken we het even werkend. Matrasje erbij, (heb ook nog een dreumes in de co en e. Peuter die regelmatig erbij komt). Van de week sliep ik met dreumes in de co, peuter en kleuter in bed en man op matrasje op de grond. En mijn oudste kwam laatst ook eens. Bleek uiteindelijk wat gedoe op school. Zolang jij het ook goed vind en hij er zelf om vraagt, komt het helemaal goed.
Geen alleenstaande ouder, maar wel veel met een van de kinderen geslapen. Dat had ze nodig. De ander heeft dat veel minder, die slaapt een enkele keer bij een van ons of een van ons bij haar en dat is voldoende. Er komt meestal vanzelf een moment waarop ze zelf aangeven dat het niet meer hoeft, denk ik.
De jongste heeft tot een jaar of 10 bij ons geslapen. Was geen probleem en nu slaapt hij alweer bijna 2 jaar in zijn eigen bed. Zou er dus niet moeilijk over doen hoor.
Tot 6 jaar heeft zoon tussen mijn man en mij gelegen. Hij is nu 10 jaar en wil hij graag in het weekend 1 nachtje lekker bij papa liggen.( mijn man gaat dan wat vroeger naar bed) Dan ga ik in zijn bed slapen. Het is een een win-win situatie want dan kan ik lekker een nachtje in een compleet donkere kamer slapen. Ik vind het heerlijk maar mijn man kan echt niet tegen een volledig donkere kamer.
Doen Ze willen op een gegeven moment zelf niet meer Hier is het vooral de jongste die regelmatig bij ons ligt Heeft ze blijkbaar nodig herken het niet bij de andere 2 maar vind het prima
Bij ons ligt er bijna elke nacht nog wel 1.. Ze moeten wel met hun eigen matras naast ons bed, anders komen we zelf niet aan slapen toe. De jongste eigenlijk alleen als ie niet fit is.
Mijn kinderen waren 5,6 en 10 toen de vader en ik uit elkaar gingen De jongste kinderen hebben nog jaren regelmatig bij mij geslapen. En zo opeens was het voorbij en willen ze in hun eigen bed Dus gewoon doen! Je kind die geborgenheid geven is toch ontzettend fijn? Het is ook best kindgebonden Mijn oudste bijvoorbeeld, die heeft nooit die behoefte gehad, ook niet toen haar vader en ik nog samen waren. Die lag altijd prinsesheerlijk in haar eigen bed.
Als zijn behoefte jouw nabijheid is. En jij kan San ookbog prima slapen. Dan zie ik geen probleem. Onze 10-jarige heeft ook nog regelmatig 1 of meer nachtjes in het grote bed nodig.