De MMM ingaan?

Eerlijk? Ik vraag me af hoe je durft te beweren dat al die meiden hier in de MMM geen kind krijgen uit liefde. Alleen omdat het kind niet verwekt wordt in bed, maar via een lang en emotioneel traject. Een traject dat het uiterste vraagt van man en vrouw en hun liefde voor elkaar.
Dat noem ik liefde en intimiteit. Niet of dat kind neukend verwekt is. Sorry, maar realiseer je je dat je een hele gevoelige snaar raakt met zo'n uitspraak?

 

Ik vind dit wel cru om het zo te zeggen hoor. TS bedoelde het heus niet zo. Iedereen met een (beginnende) kinderwens wil toch graag dat een kind “neukend in bed” wordt verwekt?
Ik bedoel er overigens niets mee tegenover jou, want ik begrijp heel goed dat het tegen het gevoelige been is.

Anyway TS, heel vervelend dat je man verminderde zaadkwaliteit heeft. Veel succes met je gesprek bij de arts.

 

Ik ken @Littlegirl1989 persoonlijk en ik weet dat ze op dit moment behoorlijk wat aan haar hoofd heeft waardoor haar reactie wat botter kan overkomen dan hij bedoeld is. Het punt is dat wij medische meisjes heel vaak dit soort opmerkingen voorbij zien komen (‘Ik had zo graag een liefdesbaby gewild!’) en dat dat bij de zoveelste in het verkeerde keelgat kan schieten. Ik weet zeker dat @Littlegirl1989 het beste met je voorheeft, @Lalalola, en dat ze hoopt dat jullie allergrootste wens met een beetje hulp uit de medische hoek toch in vervulling zal gaan.

Wat verdrietig dat de uitslag van het zaadonderzoek zo teleurstellend was . Misschien helpt het om te weten dat je bijna nooit direct vol de medische molen in duikt. Het gaat vaak in etappes. Sowieso zul je waarschijnlijk lang gaan moeten wachten op allerlei uitslagen en dergelijke, en mijn ervaring leert mij dat je op die manier geleidelijk aan de medische molen went. Ook mag je altijd rustig over alles nadenken. Júllie zijn degenen die uiteindelijk de knopen doorhakken, niet de artsen. En weet je wat het is? Je gaat ook steeds meer je grenzen verleggen. Voor nu voelt inmenging van het ziekenhuis nog heel klinisch, maar uiteindelijk gaat het om dat ene doel: jullie willen graag een kindje. De medische molen ‘past’ bij niemand; iedereen verwekt liever een baby in de slaapkamer. Maar helaas is dat voor één op de zes koppels gewoon niet de realiteit. En dat is moeilijk om te accepteren. Ik ben ook door dat proces gegaan. Daarom vind ik het heel verstandig dat je hulp hebt gezocht bij een psycholoog! Mij heeft dat echt enórm geholpen. En blijf vooral van je afschrijven op dit forum. Zoek een fijn groepje waar je jezelf mag zijn, dan heb je in elk geval altijd een plek waar je je hart kunt uitstorten als de hypervruchtbare mensen in je omgeving er weer eens geen fluit van begrijpen. Sterkte!

 

Ja misschien had ik het inderdaad wat vriendelijker kunnen verwoorden @Lalalola maar ik vind het zo ontzettend pijnlijk als mensen zeggen "ik wil liever een liefdesbaby als een medische baby". Alsof een baby via het ziekenhuis niet uit liefde komt. Ik snap ook wel dat je het anders bedoeld, maar hopelijk hebben mijn botte woorden wel laten zien dat het niet echt een prettige bewoording is. Het geeft mij altijd het gevoel dat mijn kinderen later "minder" zijn, omdat ze niet in de slaapkamer verwekt zijn. Ook al bedoel je dat niet, ik (en niet alleen ik) ervaar die woorde wel zo.

@nizzie86 verwoord het inderdaad goed. Wij tuimelde ook van niks direct een ICSI behandeling in door slecht zaad. Vooraf hadden we gezegd dat we IVF misschien wel te ver vonden gaan maar nu dit onze enige optie was, was de wens voor een kindje sterker dan onze voorgenomen grens.

Het gebrek aan steun herken ik ook. Hier kwamen mensen bij mislukte terugplaatsingen niet verder als "jammer" of andere opmerkingen waar je niks mee kon. Mensen die oordelen omdat we voor IVF gaan en misschien straks wel embryo's over hebben, potentiële levens, hoe ik daar mee kan leven. Ik heb uiteindelijk besloten niks meer te zeggen en het traject voor onszelf te houden en het alleen nog te delen met mensen die weten waar we doorheen gaan.
Uiteindelijk vond ik het allemaal makkelijker worden toen we besloten een stap in het medisch circuit te zetten. Je krijgt weer hoop, iets om naartoe te leven.

 

Ik denk dat ts het niet zo bedoelde (baby uit liefde etc) zoals ze zelf al zegt maar ik vond t ook een vervelende opmerking toen ik hem eerst las.
Juist door de mmm doe je het uit liefde. En voor elkaar. Alles wat je er voor over hebt samen met je partner!

Anyway super vervelend dat het zaad van mindere kwaliteit is maar dat zegt niks. Jullie zijn 11 maanden bezig en er staat 12 maanden of 18 maanden voor om zwanger te worden.
Mijn vriend heeft mega mega super zaad en bij mij is alles okee en toch duurde t 4 iui's.

En zie maar zo: in de mmm creëer je ook weer kansen. Tis mega zwaar maar het is misschien wel een stapje dichter bij.

Hoe cliche probeer positief te blijven en heb vertrouwen in je lichaam. Ondanks verminderde zaad kwaliteit is er maar 1 zaadje nodig.

Probeer bijv op voeding te letten. Ga ontspannen bij een acupuncturist die gespecialiseerd is in zwangerschappen. Ik heb daar veel aangehad.

Ik vond de mmm erg zwaar en veel mensen onder schatten het. Tis totaal niet romantisch maar nu lachen we er om als we in t ziekenhuis langs bijv de wc lopen. Omdat vriend daar zn ding moest doen .


Heel veel succes! Zet hem op en denk aub positief. Het heeft echt invloed op je lichaam alle stress etc.

 

Het duurt inderdaad echt wel even voordat je zo ver bent (meestal) dus probeer het een plekje te geven. Het ligt er natuurlijk aan hóe slecht de zaadkwaliteit is, maar 8 rondes is niet eens zoveel. Als het meevalt dan zou je misschien gewoon verder kunnen proberen, en de kans is dat ze eerst over een paar weken nog een zaadonderzoek willen doen voordat ze verder kijken.

Het is natuurlijk wel fijn dat de mmm bestaat, misschien helpt het om te bedenken dat zonder mmm je wens misschien nooit uit kan komen.

 

Goh ik heb toch wel een beetje met verbazing zitten lezen en voel wel de behoefte te reageren.. wat een enorm overtrokken reactie aan @Lalalola! Ook ik heb de mmm doorlopen en uiteindelijk via ivf zwanger geworden, maar voel me echt niet aangevallen door iemand die gewoon haar verhaal wil vertellen en op zoek is naar lotgenoten of meer informatie. zijn jullie soms vergeten dat er ooit een dag was dat jij en je partner voor het eerst tegen elkaar zeiden dat jullie graag zwanger wilden worden? Hoe heerlijk naïef je misschien was in de hoop dat je misschien al wel heel snel zwanger zou zijn? En dat je na iedere maand dat jammer gevoel had, wat elke maand zwaarder werd? En dat je zo verlangde naar die dag dat je overtijd zou zijn en nog een dag en nog 1 en dat je testjes deed en er steeds weer geen streepje kwam? Hoe moeilijk het was om de stap te zetten naar de huisarts te gaan en je maar bleef hopen dat het dan misschien toch deze maand raak zou zijn? Natuurlijk wil zij dat het liefste!!! En dat noemen ze nou een liefdesbaby. Soit. Tuurlijk zijn mijn kindjes ook liefdesbabys na de mmm maar echt? Ze zocht gewoon naar lotgenoten, iemand aan wie ze haar ei kwijt kan in deze frustrerende en moeilijke tijd. En dan dat als eerste reactie? Want wij mmm mama’s zijn zo onbegrepen? Nou dat zijn we nu eenmaal en dat is soms niet leuk en confronterend, maar je had er ook voor kunnen kiezen niet te reageren ipv haar nieuwe topic te zien als een persoonlijke aanval op jou of alle meiden uit de mmm? Djeeez ...

 

Jeetje @Lalalola wat een binnenkomer in de MMM topics zo. Ik hoop dat je je ondanks dat nog wel welkom voelt om hier mee te kletsen en de steun te vinden van mensen die inderdaad begrijpen wat je doormaakt. Je ziet ook wel weer hoe gevoelig het onderwerp ligt en dat je daar ook hier tegenaan kunt lopen. Iedereen staat er toch anders in en heeft andere 'gevoelige snaren', en het kunnen er zo veel zijn als je in zo'n traject zit vol teleurstellingen en lastige reacties uit je omgeving. Zoals bij jou @Littlegirl1989 wat heftig dat mensen zeggen dat je met IVF dan 'potentiële levens' laat liggen en dan zo passief agressief 'hoe kun je daar mee leven' dat vind ik echt onbegrijpelijk. Er gaan iedere maand potentiële levens verloren bij iedere vrouw dat is gewoon natuur.
Maar heb jij zelf dat gevoel dat @Lalalola beschrijft dan niet gehad toen je voor het eerst de MMM in ging? En bij de stap naar IVF? Ik vond het ook deze maand nog steeds maar vreemd dat mijn 'kind' (mogelijk) in Dusseldorf ergens in een laboratorium lag te groeien en pas 5 dagen later bij mij zou komen. Natuurlijk komt het uit liefde maar feit is wel dat het niet verwekt zal zijn door mij en mijn vriend die het samen gezellig maken maar door een momentje van mijn vriend alleen in een klein kamertje, een paar maanden eerder. @josjo ik snap jou dus ook hoor maar ook jij reageert erg heftig op iets dat bij @Littlegirl1989 recht uit het hart komt. Laten we proberen begrip te hebben voor elkaar en voor het feit dat dit hele rottraject nu eenmaal ook niet voor iedereen hetzelfde voelt.

 

Ik reageer vooral heftig verbaasd. Begrijp me niet verkeerd: mensen maken lullige en domme opmerkingen (zoals ook ga gewoon op vakantie, neem een hond, als je ergens anders aan denkt dan wordt je vast wel zwanger). Op dat soort mensen moeten we vooral boos reageren maar niet op een misschien nieuwe in de mmm. Laten we elkaar dan vooral steunen en niet pakken op woorden die ze heus niet zo heeft bedoeld. Ik wil niet te heftig reageren maar vond t ook gewoon heel sneu om dat als eerste reactie te krijgen.. lees de eerste zin van lalalola, dat is wel mislukt zeg maar..

Sterkte meid, ik hoop dat die mmm niet nodig is. Mocht het wel zo zijn dan wens ik je veel sterkte met als eindresultaat een mooi kindje. Ik ben nu zwanger van nummer vier, zo kan het ook in de mmm (na veel ellende, maar dat vergeet je ook wel weer soort van).

 

Onze baby is pas verwekt uit liefde!!
Meer liefde heeft hier bij om de hoek gekeken als bij een vrij partij.

 

@lisjeee volgens mij had TS hem wel al begrepen

Fijn dat je mijn post begrijpt @Lalalola. Je punt over zwangeren herken ik ook. Zwangeren die klagen over ieder wissewasje, terwijl ze geen idee hebt hoe graag je met ze wil ruilen.
Ik vond zelf na een tijdje de dag van de menstruatie minder erg worden. Je dalen minder diep en je pieken minder hoog zou je kunnen zeggen. Ook toen ik eenmaal in gesprek ging met de gyn/FA werd het makkelijker. Misschien omdat wij een oorzaak hadden, er dus ineens iets "opgelost" kon worden en er een verklaring was. Maar soms lees ik ook van vrouwen waar niks uit komt en die dat ook geruststellend vinden, dus het kan waarschijnlijk beide.
Denk dat je laatste alinea het belangrijkste is. Zonder hoop wordt het zwaar en verdrietig, hopelijk vinden jullie snel die hoop weer om door te kunnen!

 

Sorry had alleen het eerste bericht gelezen