Ik heb heel lang getwijfeld omdat ik weet dat hier veel kattenliefhebbers zijn. Maar toch wil ik iets met jullie bespreken misschien hebben jullie wel tips voor me. Mijn man heeft vroeger altijd een binnenpoes gehad en ik wijzelf hadden altijd buitenpoezen (mijn ouders wonen landelijk met veel dieren) Wij hebben een poes: Tommie(v) ze is sinds 2005 bij ons en we hebben haar destijds als kitten uit het asiel gehaald. Ze was een vondelingetje, een verlaat nest ergens buiten (uithof). Jaren lang was Tommie 'gewoon' bij ons. 's avonds kroop ze lekker op schoot of lag ze op haar hoekje op de bank. Overdag ging ze de beurt verkennen. Ongeveer alle achtertuintjes hier hebben poezen of katers. Maar sinds een jaar of twee heb ik gewoon eigenlijk geen plezier meer van Tommie (don't hate me fot it, ik probeer eerlijk te zijn) Ik snap wel dat ze hier niet alleen voor ons plezier is maar eigenlijk is ze een behoorlijke lastpost en krijgen we er ook niet zo veel meer voor terug, om het zo maar te zeggen. Ze zeurt ontzettend veel en is best gemeen geworden, vooral als ze haar zin niet krijgt. Ze miauwt de hele dag om eten (echt de Hele dag) terwijl ze veel te zwaar is en echt genoeg krijgt. Ze miauwt dat ze naar buiten wilt en als ze naar binnen wil, begrijpelijk maar ze heeft totaal geen geduld. Als we haar naar buiten laten draait ze soms meteen weer om om met een rotgang naar binnen te rennen (terwijl ze dus keihard bij de achterdeur stond te roepen) dus dan loop je weg en dan herhaalt het zich gewoon weer (ontelbare keren achter elkaar totdat je dr oppakt en gewoon aan de andere kant zet, dan gaat ze daar zitten miauwen dat ze naar binnen wil grrrr) Met knuffelen kruipt ze helemaal in je maar gewoon zo dat het echt niet fijn is (voel me soms gewoon half tja? ze komt te ding in mijn kringetje zeg maar. Dan wil ze helemaal in mijn nek) en dan gaat ze heel hard pompen zodat ze me echt pijn doet met haar nagels. 's nachts is ze heel onrustig. Laten we haar buiten dan is ze tevreden maar dan gaat ze dus zodra het licht word 5.30 uur (ze lijkt wel een haan) kei hard staan te miauwen bij de achterdeur zodat de buurt er ook last van heeft. Maar laten we haar binnen dan wil ze perse bij ons op de slaapkamer (anders is het miauwen achter de deur) dus nou ja dan ligt ze bij ons op de slaapkamer gaat ze midden in de nacht van die krolse miauwtjes uithalen zo vanne Prieww froiieew?!? Of aan de vloerbedekking krabben. Of ze ligt bij ons op het bed (wel altijd netjes op het hoekje) en valt zonder reden ineens onze blote voeten aan (auw). Nu met hele mooie weer als overdag alles open staat gaat ze rustig onderaan de trap zitten miauwen of recht bij mijn zoontje voor zijn slaapkamerdeur als die slaapt. Ze kan dan overal naartoe! Verder plast ze in de tuin. Zo op de tegels/tegen de schutting (stinken!) Ze krijgt 2 keer per week een schone bak met lekker veel grind maar toch wil ze eigenlijk na een plasje er al niet meer op (ook al scheppen we die er zo snel mogelijk weer uit) Al met al voelt het alsof we een dagtaak hebben aan het tegemoet komen van al haar wensen en wat we er voor terug krijgen is een stinktuin, krassen op je voeten en een veel te opdringerige knuffel... Als we heel eerlijk zijn zouden we haar het liefste weg willen doen maar we denken dat niemand haar wil (de hele familie vind haar ook niks aan, zelfs mijn schoonzus die echt kattenfan is) en we vinden dat we hebben gekozen voor een huisdier dus er nu ook de verantwoordelijkheid voor moeten dragen maar tja..... niks leuks meer aan dus. Nu zit ze dus alweer een paar minuten beneden te miauwen terwijl ze een schone bak heeft, eten heeft en alle deuren openstaan. Ze kan zo naar me toe komen maar zelfs als ik haar lief roep blijft ze me stoïcijns aankijken en door miauwen En dan vind ik het ook nog knap vervelend dat ze ongeveer 10 maanden per jaar verhaart er werkelijk alles altijd onder de kattenharen zit. Nou hoop ik echt dat ik constructieve tips en reacties mag krijgen hier en niet door de hele kattenliefhebbers-groep wordt afgemaakt. BVD (oeh langverhaal geworden) Nou heb ik ook eens met verbazing zitten lezen in de fotolees topoics dus wellicht dat iemand een foto van Tommie zou willen lezen?
Een kattenluikje is trouwens geen optie met al die katten in de buurt. Iedereen die het had heeft het weer dicht gemaakt omdat je dan op de vreemdste momenten een verkeerde kat in huis hebt enz
Een luikje die alleen op hem reageert via een halsband??? Zo houd je andere katten buiten. Lijkt wel of de kat zich verveelt waardoor hij zo vervelend is. Verharen vind ik flauwekul, sorry maar dat weet je ook 5 jaar terug toen je het beestje kreeg. Wat zegt de dierenarts over het eten?
Misschien een optie om naar de dierenarts te gaan en hem naar te laten kijken. Misschien heeft hij ergens last van waardoor hij zoveel miauwt....
Ik denk dat ze gewoon om wat aandacht verlegen zit d.m.v. spelen. Wij hebben ook een kat die heeft gewoon een kwartier per dag quality time nodig. Anders gaat hij ook zo zitten zeuren terwijl hij verder niets te klagen heeft. Ik of mijn vriend speel dan een tijdje met hengeltjes en muisjes e.d. en laat hem alle hoeken van de kamer zien. Hij is dan helemaal kapot van het rennen. Daarna krijgt hij een paar snoepjes en gaat dan prinsheerlijk liggen slapen.
Een kat van 6 jaar met een vervelend karakter krijgt natuurlijk niet meer een ander baasje, je bent zeer waarschijnlijk het eindstation van het beestje. Misschien eens met de dierenarts overleggen hoe je haar kunt trainen. Zo te horen bedelt ze de hele dag om aandacht/voedsel, misschien kun je haar dat (met hulp) afleren?
Heb je er wel eens aan gedacht dat ze iets lichamelijks kan mankeren? Naast 'gewoon' karakter, is dat het eerste waar ik aan denk. Omdat ze dus blijkbaar niet altijd zo is geweest. Ik heb zelf een kat die net zo is als jouw Tommie wat betreft het miauwen en opdringerig doen, maar hij is gewoon zo. Toen mijn andere kat ineens zo ging lopen miauwen, klagen en de aandacht ging lopen trekken met negatief gedrag wist ik dat het niet goed was. Zo deed ze eerder nooit. En idd, onze Isa bleek nierfalen te hebben en is hier uiteindelijk aan overleden. Dus, als je nog om dit beestje geeft, ondanks haar gekke streken van de laatste tijd, dan ga je naar de dierenarts om in ieder geval een lichamelijke oorzaak uit te sluiten. Stress kan het overigens ook zijn. Misschien door verandering o.i.d.. Laat je in dat geval eens informeren over een Feliway bij de DA. Dit is het enige eerlijke (tegenover jou en de poes) advies dat ik je kan geven. Succes ermee en ik hoop voor de poes dat ze gewoon gezond blijkt te zijn en dat jullie een goede oplossing vinden.
Een elektronisch kattenluik kan idd een oplossing bieden. Onze katten zijn gechipt en aan de buitenkant van het luik zit in een chiplezer. Dus alleen onze eigen katten kunnen dus naar binnen. Een bezoek aan de dierenarts lijkt mij ook een goed plan. Als een kat veel miauwt zonder aanwijsbare reden is de kans groot dat het beest 'iets' heeft of merkt aan iemand anders. En meer aandacht? Daar proberen structuur in aan te brengen? Wellicht met de kat naar iemand (psycholoog) die je opvoedingstips kan geven? Veel succes in ieder geval.
1. Bezoek de dierenarts, er kan wel fysiek iets mis zijn met haar. 2. Verschoon elke dag de bak (niet helemaal, maar schep hem elke dag even schoon). 3. Blijkbaar wil ze heel veel aandacht die jullie haar niet altijd kunnen geven, als ze fysiek in orde is kun je overwegen om er een kat bij te nemen? Bij iemand die ik ken heeft dat een wereld van verschil gemaakt. Moet je natuurlijk niet te licht over denken, want als die kat dan ook niet bevalt zit je met twee beestjes die je eigenlijk niet wil. Wat betreft het knuffelen, tsja, iedere kat doet dat op zijn eigen manier, bedoel je nu dat je kat te dicht in je persoonlijke ruimte komt of begrijp ik het niet goed? Nou goed, ik zou eerst naar de dierenarts gaan, misschien is er wel iets aan de hand dat relatief eenvoudig opgelost kan worden.
Natuurlijk is verharen flauwekul maar het is maar om uit te leggen hoe ik me inmiddels tegenover haar voel. Zo van: ook dat nog. We gaan 1 x per jaar met haar naar de dierenarts omdat ze dan die jaarlijkse spuit krijgt tegen de kattenziekte, dan wordt ze ook even helemaal nagekeken. De laatste keer was ongeveer 6 weken gelden. Afgezien dat ze te zwaar is (bijna 6 kilo voor een Europese korthaar) is ze kerngezond volgens de dierenarts. Ze krijgt bijtijds antiworm en antivlooi (en heeft die dan beide ook nog nooit gehad). Het eten is iets minder erg geworden nu ze ipv dieetvoer gewoon (oranje Iams) krijgt (op aanraden van de dierenarts van het dieetvoer kan ze ook blijvend honger houden) en slank wordt ze toch nooit meer. Liever een iets te dikke tevreden poes dan een ontevreden ietsje minder maar nog steeds te dikke poes zeg maar. Het zou natuurlijk stress kunnen zijn al heb ik dat gevoel totaal niet. Volgens mij is het aangeleerd gedrag (de poes van de buren stond ook de hele dag buiten te miauwen als zij niet thuis waren en sindsdien doet onze Tommie het eigenlijk ook). Ik ga iig eens proberen om een kwartiertje quality time te bieden (al is ze daar meestal te lui en te traag voor. Loop ik met die hengel gek te doen gaat ze me liggen aankijken van: "die is gek" haha maar goed even volhouden wellicht dat ze na een paar keer toch mee gaat doen. Om na 2 minuten totaal kapot weer te stoppen haha. Is ook nog eens goed voor de lijn. Herkennen jullie iets van dat opdringerige? Het voelt gewoon echt niet fijn zoals ze half krols tegen me aan gaat duwen en in me gaat kruipen echt een soort van halve aanranding eerder bleef ze lekker op schoot of tegen mijn onder buik. Nu gaat ze tegen me op staan en probeert me in me gezicht te likken enz? Een psycholoog gaat me eerlijk gezegd net effe iets te ver. Sorry maar bedankt voor het meedenken. En tja het elektrische kattenluikje vraag me af of het helpt aangezien ze het ook doet als de deuren openstaan en iedereen in de buurt er over klaagt dat die dingen het halve tijd niet doen, verkeerde poezen doorlaten enz. Ik wens haar absoluut niet dood hoor maar hoe oud wordt een poes gemiddeld eigenlijk? Zo'n tweede kat zou een oplossing kunnen zijn maar inderdaad wat je zegt.... We hebben ons al voorgenomen na Tommie geen huisdier meer te nemen dus het gaat behoorlijk tegen ons gevoel in om en nu juist eentje bij te nemen.
Jij zegt dat Tommie sinds een jaar of twee ongewenst gedrag vertoont en ervoor echt een lieverd was. Ik kijk in je handtekening en ik zie daar dat je kind nu 1 jaar en 3 maanden is. Tel daar de zwangerschap bij op, en voila. Daar is je reden waarom Tommie zo doet. Daar heb je geen zweverige fotolezer voor nodig hoor. Het is net als met kinderen: negatieve aandacht is ook aandacht. Ik raad je aan om Tommie weer meer aandacht te geven in positieve zin, las elke dag bijvoorbeeld een knuffelmoment in van een (half) uur. Huisdieren hebben ook quality time nodig, net als kinderen.
HAHA! Zou het??? Goh je zou wel eens gelijk kunnen hebben...... ik ben nu weer zwanger dus misschien dat het me daarom nu weer meer stoort?
Tja, ik denk dat dat heel verschillend is, maar de katten van mijn ouders/schoonouders zijn inmiddels bijn 20 en de 20 gepasseerd...
20 is héél oud voor een kat, maar wel haalbaar voor een niet-raskat. (vuilnisbakkies zijn gemiddeld wat sterker) Een jaar of 15 is voor de meeste katten echt wel haalbaar. Dat heel opdringerige ken ik van de kater van m'n broer, ik werd gek van dat beest. Vond het gewoon bijna vunzig wat-ie deed, voelde me daar heel onprettig bij. Hij heeft dit bij mijn weten altijd gedaan, dus van jongs af aan. Ik denk dat bammetjebam een heel goed punt heeft, met je zwangerschappen en de komst van een kindje. Tommie is een beetje jaloers en wil meer aandacht van je, klinkt heel aannemelijk. En verder zijn katten gewoon stronteigenwijs. wij hadden er vroeger ook 2. Eén daarvan ging altijd haar eigen gang, de andere was een echte huispoes. Die ging altijd zitten mauwen bij de deur, en als je haar erdoor had gelaten en de deur weer sloot ging ze aan de andere kant zitten mauwen. Ze hield gewoon niet van dichte deuren... Sterkte! 't Is niet leuk als je huisdier ineens (en dat al 2 jaar lang) niet meer het leuke poesje is dat ze ooit was. Hopelijk komt ze gauw beter in haar vel te zitten (en kun jij haar weer gewoon lief en leuk vinden).
Ik hoop dat de 2 katten die ik heb wel de 17 jaar gaan halen. Eentje is met 6 jaar al overleden Sjah, ik herken dat opdringerige zeker. Al doen ze het hier voornamelijk bij mijn man Maar nee, ik stoor me er niet aan. En wij bepalen wat er gebeurt en niet de katten. Maar ik zou ook vooral proberen haar niet alleen als vervelend beest te zien. Probeer weer de leuke, lieve dingen in haar te zien en haar te benaderen op een positieve manier. En nogmaals: bel je DA eens over een Feliway. Kan echt goed helpen hoor! Want stress kan zeker een rol spelen bij deze kat, zoals ik eerder ook al zei. En dan is Feliway een uitkomst. Google het anders maar eens.
Ik heb een pers van 14, die wordt seniel om het zo maar te zeggen en loopt ook op de meest vreemde momenten te miauwen in huis. 6 jaar is daar wel erg jong voor. Ik lees 'als een half krolse kat', is Tommie geholpen? Als ze krols zijn, kunnen ze ook zo opdringerig zijn. Verder kan het idd door de zwangerschap komen, ze merkt dat er bij jou iets veranderd is en weet nog wel wat er de vorige keer van terecht kwam Ze zal nu vast haar dosis aandacht opeisen voordat je er straks geen tijd meer voor hebt.
Helemaal mee eens.. weet wel dat als je een kitten/kat uit het asiel haalt, kan je deze als het niet samengaat met jouw poes of als je geen verbetering merkt binnen 14 dagen terugbrengen.. misschien een optie?
Herkenbaar! Ik heb zelf 3 katten en 1 daarvan, Sam, haalt me soms het bloed onder de nagels vandaan. Idd verschrikkelijk opdringerig, hij dwingt je gewoon zo onderhand om hem te aaien en dan gaat ie er ook nog als een malle bij kwijlen. Lekker dan . Als hij 's nachts buiten is en 's morgens onze wekker hoort gaat ie net zo lang op een hele irritant manier zitten mauwen tot we hem binnen laten. En trust me...hij kan het LANG volhouden. Is ie dan eenmaal binnen, wil hij per direct eten, ik breek zo ongeveer mijn nek over hem en als ik 'm negeer gaat ie voor de slaapkamerdeur staan mauwen. Om nog maar niet te spreken over de ontelbare uiteen gereten muizen- en vogellijken die we hier in de tuin aantreffen (ik overdrijf niet als ik zeg uiteen gereten, de bloedvlekken liggen dan op de tegels ). Ik weet dat het allemaal lief bedoelt is die "cadeautjes", maar lekker is echt anders zo 's morgens op je nuchtere maag. Hij was altijd al behoorlijk aanhankelijk en ja, na de geboorte van Ayla is dat irritante gedrag gekomen. Ik weet dus waar het van komt, maar kan het soms ook gewoon niet opbrengen om even met hem te kroelen, gewoon omdat hij vaak zo gruwelijk irritant doet. Nou ja, geen oplossing hier dus, maar wel herkenning. Zowel qua gedrag van de kat als de gevoelens die je tegenover de kat hebt...
Ik ben daar vrij zeker van eigenlijk Het is ook niet zo vreemd hoor, je moet je aandacht nu ook meer verdelen door de komst van je 1e kind en je toekomstige 2e kindje. Ik maak me er soms nog steeds schuldig aan en dan zeurt mijn kat mij ook de oren van m'n kop af. Regelmatig quality time helpt hier.