Ik ben ook blij dat ik de stap nu daadwerkelijk heb gezet, ik loop al wel langer met de gedachte maar omdat ik het meestal wel onder controle had dacht ik 'ach het is niet nodig'. Maar omdat het nu steeds dichterbij komt ivm mn zoontje(s) moet ik er toch echt iets mee gaan doen, ik voel me op die momenten een slechte moeder omdat ik dan meer met mezelf en mijn angst bezig ben dan met mn kindje die ziek is. Exposure lijkt mij echt doodeng, vond jij dat niet? Ik ben benieuwd welk behandelplan voor mij wordt opgesteld...