Tijdens mijn zwangerschap had ik de laatste 5 maanden geen zin in sex. Omdat mijn vriend dit wel had, heb ik er soms toch aan toegegeven. Maar eigenlijk had ik er geen zin in. De reden was dat ik heel erg moe was (de zwangerschap viel me heel erg zwaar) en omdat ik het ook soms pijnlijk vond. Maar ook een van de redenen was omdat ik mezelf heel erg dik voelde en me niet meer aantrekkelijk voelde voor mijn vriend. Nu is het 5 maanden na mijn zwangerschap nog niet echt verbeterd. Na een week of 6 hebben we het weer geprobeerd maar ik vond het echt niet fijn. Keer op keer moet ik mijn vriend nu teleurstellen. Hij is nu erg boos op me, de hele dag door heel erg geprikkeld en na iedere afwijzing zelfs lichtelijk aggressief. Hij heeft het helemaal gehad met mij en dat laat hij de hele dag door op verschillende manieren merken. Ik heb hem tientallen keren geprobeerd uit te leggen dat ik er niets aan kan doen. Ik heb hem uitgelegd dat het héél erg vermoeiend is om 3 tot 4 keer per nacht gewekt te worden door de keine. Ik geef borstvoeding. Ook werk ik 3 dagen van de week en we hebben nog een zoontje van 5 jaar. Het hele huishouden en de verzorging van de kinderen komt op mijn schouders neer. Dit alles zorgt ervoor dat ik s'avonds uitgeput ben als ik naar bed ga. En s'morgens niet uitgerust opsta. Sex is momenteel écht het allerlaatste waar ik aan denk. Ik begrijp wel dat hij ook zijn behoeftes heeft en ik heb het gevoel dat onze relatie hierdoor steeds mee onder spanning komt te staan. Mede omdat mijn vriend ook niet echt een prater is en alles opkropt. Ik heb heel vaak geprobeerd met hem hierover te praten maar het werkt gewoon niet. Ik heb het idee dat ik tegen de muur aan het praten ben. En als hij wel wat zegt dan gooit hij zichzelf in de slachtoffer rol en draait het zo dat ik hem maar zielig moet gaan vinden en dat dit allemaal mijn schuld is. Ik weet echt niet meer hoe ik hier nu mee verder moet...
Mindy ik herken veel in je verhaal. Wij hebben het nog niet eens geprobeert sinds de bevalling, ik heb er simpelweg nog geen behoefte aan gehad. Ik vind het helemaal niet belangrijk meer. Ik probeer mn man af en toe wel "een handje te helpen", zodat ie niet helemaal opzich zelf is aangewezen. Gelukkig heeft ie best begrip ervoor, maar ik voel me zelf wel lullig eronder. En naar idd omdat je weet dat je hem steeds teleursteld. Ik vind het ook erg lastig plannen wanneer je dan sex zou moeten hebben. Ik werk sochtends, hij savonds en smiddags hebben we de kleine natuurlijk ook nog. Tja als zij haar slaapje doet, zou het in principe kunnen. Nou ja ik zie wel weer wanneer ik weer zin heb. Ik heb ergens wel het gevoel dat ik wel weer zin zal krijgen als ik meer routine heb gekregen in ons leven met een kleine erbij. Erg vervelend voor jou dat je vriend er zo op reageert. Ik weet mannen hebben het echt nodig, maar om zelfs tegen het agressieve aan te reageren vind ik wel ver gaan hoor. Zeker als je 2 kids hebt, heb je een druk leven. Beetje begrip lijkt me wel op zn plaats.... Sterkte!
Allereerst vind ik dat je in een erg lastig parket zit. Ik kan me jouw gevoelens heel erg goed voorstellen, maar die van hem ook. Dat je op het moment geen behoefte hebt aan sex, kan ik goed indenken. Je voelde je in de zwangerschap lichamelijk niet optimaal. Wil je mij een plezier doen en het noooit maar dan ook nooooooit tegen je zin in te doen? Je doet jezelf ontzettend te kort meid en je bent dan respectloos naar jezelf. Nu ben je ook helemaal niet optimaal en rent en vliegt om het allemaal maar voor elkaar te krijgen thuis. Je partner heeft behoeftes ja, natuurlijk, maar op deze manier jaagt hij je alleen nog maar meer weg. Ik vind hem volstrekt egoistisch naar jouw reageren. Zo gaat het natuurlijk niet werken he! Als hij bij jouw in de buurt komt, heb jij al het idee dat hij "iets" van jouw moet, nietwaar? Je zult hem echt moeten uitleggen hoe jij je voelt. Misschien kun je hem vertellen dat je best wil proberen te knuffelen, romaniek brengen in jullie relatie? Wat tijd voor jullie tweeen inplannen? Je hebt rust nodig meid! Dan komt het misschien weer terug. Maar dan zal je mannetje ook zijn best moeten gaan doen en niet zo resprectloos en denigrerend doen naar jouw!
Wat mij opvalt in je verhaal: Je werkt drie dagen, gaat er 4 X per nacht uit voor je kleintje, doet het hele huishouden. Krijg je hierin ondersteuning van je partner? Lijkt mij logisch dat je het werk evenredig verdeeld, kan mij goed voorstellen dat je moe bent, als ik dit zo lees! Als je samen alles doet, kun je ook samen tijd vrij maken. Daarbij, het duurt gewoon 9 maanden voordat je herstelt bent van een zwangerschap en bevalling.
Hier ook hoor! Ik ben ook degene die ALLES doet, ik zorg voor de kleine, doe het huishouden, ga 's nachts m'n bed uit... Ik ben echt niet te genieten en onze relatie staat op een HEEL laag pitje momenteel, nou heb ik gelezen over postpartum depressie (als ik het goed schrijf) en ik kan mezelf er erg goed in herkennen, behalve dat ik niet van mijn kind kan genieten, dat doe ik zeker wel, hooguit sommige momenten als alles me teveel word... En sex... PFF ! Echt geen zin in, waardoor ik bang ben dat hij het ergens anders gaat zoeken..! En nadat ik net bevallen was bloeide alles juist weer op en hadden we zin, we hebben gewacht tot een week of 4 after... En dat was best vreemd, maar wel fijn ! Maar door een aantal ergenissen door derden kregen wij erge ruzies en zodoende werd dat gevoel VEEL minder ! Pff.. vreselijk hè ! -xxx-
Het zet je wereld gewoon op zn kop zo'n kleine in je leven. Het is geweldig, maar je moet zo waken dat er andere dingen niet kapot gaan... Gelukkig neemt mijn man ook veel voor zijn rekening wat huishouden en zorg betreft. Zonder dat, had ik me ook heel anders gevoeld. Op zijn vrije dagen "dwingt" hij mij ertoe dingen voor mezelf te doen omdat dat dan kan omdat hij dan voor de kleine zorgt. En daar ben ik heel blij om. Overigens hebben wij gister voor het eerst weer sex gehad, ik had zoiets van moet het toch weer eens gaan proberen. Deed wel een beetje pijn, maar dat zal wel weer overgaan. Ik merk gewoon bij mezelf dat de prioriteiten heel erg verschoven zijn. Andere dingen zijn nu veel belangrijker....
Tsja een kindje zet natuurlijk wel de boel op stelten af en toe. Als ik lees dat jij zo vaak je bed uit gaat ga ik spontaan gapen. Mijn hemel, dat is ook zwaar! En als je partner niks doet terwijl jij 3 dagen werkt, hallo zeg! Mij zou je weg kunnen dragen... Ik vind het ook echt niet kunnen dat je partner zo op jou afreageert. Ik zou daar echt heel boos om worden! Een relatie heb je met z'n tweeen en daar moet je allebei aan werken! Ik zou alleen maar minder zin krijgen met zo'n agressieve kerel... Mijn advies, kindjes naar een oppas en lekker uit eten en dan je dingen bespreken. In een ontspannen sfeer lukt dat vaak goed, hoor ik van vrienden en kennissen. En niet meteen teveel van jezelf verwachten! Voor mij is "de zin" ook een struggle hoor! Vooral omdat ik vaak moet vertellen wat er moet gebeuren. Mijn man doet het wel, maar het voelt soms alsof ik over hem ook moet moederen. Als ik hem geen fles in de handen druk dan doet hij alleen maar de leuke dingen met onze dochter. Dat is voor mij niet bepaald opwindend... Daarnaast nog de pijn van de littekens en het droge gevoel... Ik moet een week bijkomen elke keer dus de frequentie is zeer laag!
Mindy, Je bent echt niet de enige hoor, ook ik heb nog geen sex gehad na de bevalling. En ook tijdens de laatste 6 maanden van de zwangerschap niet. Ik heb er ook geen behoefte aan, ik ben moe en door de borstvoeding heb ik erg het idee dat dat gebied van Amber is zeg maar. Ik denk iedere keer wel misschien moet ik zin maken... Amber ligt ook nog bij ons op de kamer, dat maakt het ook al moeilijker vind ik. Kun je het er niet op een rustig moment over proberen te hebben? Als jullie allebei redelijk uitgerust zijn dus niet 's avonds laat ofzo? Moeilijk hoor. Sterkte meid
Hoi, ook ik ken je verhaal en het gevoel. Ik denk dat het best voor een hoop vrouwen 9 mnd op en 9 mnd af is. Bij mij kwam het pas na maanden terug en de laatste maanden van de zwangerschap had ik er ook absoluut geen behoefte aan. Je hebt id je huis, je kind, je partner, je moet nog collega zijn en familielid en vriendin en ga zo maar door... je bent moe, je leven is opeens totaal anders met zo'n kleintje, ik was al blij als ik ff kon liggen...maar wellicht een geruststelling het gevoel komt echt terug al kan het lang (of kort) duren.
Ben ik effe blij met al jullie reacties, ik dacht écht dat ik de enige was. Omdat ik er met niemand over kon praten heb ik hier op het forum mijn hart gestord. En dat alléén al hielp. En na het lezen van al jullie begripvolle reacties weet ik nu dat ik NIET de enige ben. Ik heb al jullie reacties al heel vaak gelezen en probeer mezelf voor te houden dat alles weer goed komt. Maar het heeft gewoon tijd nodig. Al moet ik er wel aan werken samen met mijn vriend. Hij slaapt nu al regelmatig op de bank en is van plan om een 'logeerbed' te gaan kopen omdat hij het nutteloos vind om met mij in 1 bed te liggen :-k Ik probeer momenteel alle confrontaties te ontlopen en reageer niet meer op zijn dagelijkse steken onder water over ons huidige belabberde sexleven. Ik laat het nog gewoon nog een tijdje rusten en ga wanneer ik er weer aan toe ben over denken hoe ik het met mijn vriend ga bespreken....... Alvast bedankt jullie allemaal!
Moeilijke situatie met je vriend. Ik zou het toch snel bespreekbaar maken, anders kom je nog verder in de negatieve spiraal. Hij doet net of jij zijn spelen-ding bent. Kom zeg, dat hoef je echt niet op je te laten zitten. Je ligt toch niet alleen samen in bed, voor de sex. Alleen om zijn gedrag, zou ik hem al niet willen. Laat staan in de nieuwe situatie, met een kindje. Ook is het zo, dat als hij je niet helpt in het huishouden, 's nachts blijft liggen, etc., hij geen credits bij je op bouwt. Ik kan me voorstellen dat het je tegenstaat. Ik denk dat hij degene is die moet investeren. Jij doet al genoeg. Sterkte meis!
Pardon? Oehhhhhhh ik voel mijn bloed al koken! Je bent toch potverdorie geen sexslaaf? Sorry voor mijn woordkeuze, maar ik vind hem echt denigrerend naar jouw toe! Waar is de intimiteit gebleven? Waar is zijn respect naar jouw toe? Met andere woorden, waar is de liefde? Zeg maar tegen hem, dat als hij jouw blijft behandelen als een stuk vuil, hij niet mag verwachten dat jij genegenheid kunt tonen naar hem toe. Als hij jouw behandeld als een koningin, zal hij door jouw behandeld worden als een koning.
oeh, sorry, maar ben helemaal eens met zonnestraal. hoop voor je dat je man bijdraait; wat een aso zeg, om jou zo te behandelen! het is toch ook ZIJN kind? kan hij niks doen dan, jou een beetje wat last uit handen nemen? sterkte!
ja, dit viel mij ook al op. Dus als hij nu je daar eens mee helpt, krijg jij wat meer energie en misschien.....toch? Ik kan me goed voorstellen dat je nu nog niet de energie hebt hoor, als je al zoveel doet. Sjees!
of ik begrijp jouw banner niet goed, maar waarom zou je nu al weer voor een 2e gaan / willen dan, als je jezelf nog niet optimaal voelt?
Je vriend is een eikel. Als hij je zou helpen misschien ben je dan niet zo moe en krijg je weer behoefte aan sex. Als ik jou was zou ik hem duidelijk maken als hij op een logeerbed gaat slapen dat hij daarna ook niet meer in je bed komt. Je hoeft dit toch niet te pikken.
Sjeeeeeezus! Nou hij stopt hem maar in een appeltaart! Lekker jou voor alles laten opdraaien, er niet over willen praten en op de bank gaan liggen omdat het samen in bed toch nutteloos is? Hij moet zich nodig een beetje in vrouwen gaan verdiepen.. Sjonge jonge.. Verder zeg ik er niks over :-#
Meid ik zou dit niet pikken. Ik denk dat het echt tijd is om aan je vriend uit te leggen hoe jij je voelt. Je moet het nooit, maar dan ook nooit tegen je zin in doen. Ik snap de frustratie van je vriend heel goed. Mijn man slikt hele hevige medicijnen en ik denk dat we zo'n 2 keer per jaar seks hebben en dat al 3 jaar lang (ja Tijn is een wonderbaby) Het is idd moeilijk om zolang zonder te moeten terwijl je zelf wel behoeftes hebt. Ik vind alleen dat hij er volkomen verkeerd mee om gaat!
Ik heb het met verbazing zitten lezen Je man wil wel de lusten maar niet de lasten. Als hij jou nou eens zou ontzien in het huishouden en verzorging van je kleintje zou denk ik al een hoop schelen. Jullie hebben immers samen gekozen voor het kindje, dus ook samen de lasten delen lijkt mij logisch. Ik zou er eens goed over praten met hem, ook al is het geen prater, jij kan het hem vertellen, hij kan jou ook immers melden dat hij het sexleven niet goed is voor hem. Dus zou hij de rest ook wel kwijt kunnen lijkt mij zo. Ik wil je heel veel sterkte wensen en laat alsjeblieft niet zo over je heen lopen en je zeker niet schuldig voelen meis!