Ik schaam me eigenlijk een beetje om dit neer te zetten maar ik doe het toch.. Al mijn hele leven ben ik bang om over te geven Heel erg vervelend, maar in het dagelijks leven heb ik er niet heel veel last van. Hoewel, als ik erover nadenk check ik overal waar ik voor het eerst ben even snel waar de wc is.. En zo heb ik nog wel meer dingetjes maar let er niet meer teveel op. Maar goed, nou ben ik (nog maar net) zwanger en ben heel erg bang om misselijk te worden en dus ook over te geven.. Mijn darmen zijn al een paar dagen van slag en vanochtend was ik wat weeig op mn maag en ben direct in paniek omdat ik denk dat ik moet overgeven. Pff, dat wordt nog wat.. Zijn er mensen die dit herkennen en eventueel tips hebben? En is er eigenlijk ook een middeltje tegen de misselijkheid als je zwanger bent? Ik gebruikte wel eens domperidon maar dat werkt vast niet bij zwangerschapsmisselijkheid. Pff, ik zit me nu al druk te maken.
ten eerste wil ik je zeggen dat je je helemaal niet hoeft te schamen meid... heel veel mensen hebben hier last van... druk maken heeft geen zin er zijn mensen die wordn helemaal niet misselijk.. natuurlijk zijn er ook veel mensen die wel misselijk worden(ik ben maar gewoon eerlijk) maar je druk maken om wat nog niet is is echt niet goed voro je... Ik weet uit een vorige zwangerschap dat ik naar de arts ging en vroeg om medicatie tegen misselijkheid en overgeven en die was er echt en die hielpen ook.. merk weet ik niet meer... succes meid... en mocht je misselijk worden probeer dan kleine beetje per keer te eten...
Ik weet niet of je domperidon mag gebruiken tijdens de zwangerschap, dit zou ik even aan je verloskundige of ha navragen voordat je dat inneemt! Druk maken heeft volgens mij neit zoveel zin, als je moet dan ga je toch wel. Het is natuurlijk niet fijn, maar het valt ook niet tegen te houden. Suc6, ik hoop voor je dat het meevalt! Als ik misselijk was at ik iets om mijn maag weer te vullen, dan ging de misselijkheid weg. Ik at touwens wel gezonde dingetjes zoals een appel
Je kan de korreltjes van VSM puur kopen, speciaal tegen misselijkheid, anders kan je naar de huisarts die kan je ( (pfff naam kwijt van het middel) ook tabletjes voorschrijven. Maar niet met dit gevoel blijven lopen hoor, kan er beter wat tegen doen dan voel je je meteen opgelucht.
Ik kan ook niet overgeven. Ben 3 keer zwanger geweest. Heb alleen bij de oudste het echt 1 keer gedaan. Wat mij enorm hielp was smorgens een glaasje cola te nemen. Hiermee nam dat misselijke gevoel direkt af. Succes
Ik heb dezelfde fobie! Het heet ook wel Emetofobie. Ik heb heeeel lang op een forum gezeten met mensen met de zelfde fobie. Je staat heel raar te kijken hoeveel leden ze daar hebben! Ken je de site: www.emetofobie.nl Misschien een geruststelling dat ik in mn hele zwangerschap maar 1x moest overgeven van de zwangerschap? Daarbij hoeft laaaaang niet iedere zwangere over te geven hoor meis! Geniet juist van je zwangerschap! Overgeven van je zwangerschap is heeeeeeel anders dan bv buikgriep ofzo. Ik had buikgriep gejad in mn zwangerschap en dat vond ik eerlijk gezegd erger dan overgeven van mn buikgriep! Was echt totaal anders! Probeer aan de leuke dingen die je zwangerschap met zich meeneemt te denken! EN dat je straks een kleintje in je armen hebt over een paar maanden! Liefs!
Bedankt voor de lieve woorden meiden. Ik zal es op die site kijken Denise, wist helemaal niet dat er een forum voor bestond! Ik probeer er niet teveel aan te denken en gewoon te genieten maar dan moet ik wel erg mn best doen Ik ga er maar gewoon van uit dat het overgeven me bespaard blijft..
Kan me dat heel goed voorstellen hoor. Ik was vroeger ook altijd als de dood om over te geven. Heb tot mijn 14 ofzo maar 2 x overgegeven. Waarschijnlijk omdat ik toen ik vier was echt het gevoel had dat ik stikte. Daarna alleen 3 keer erg ziek geweest, o.a. in het buitenland en toen kon ik er weinig aan doen om het tegen te houden. En tijdens de zwangerschap heb ik de eerste maanden ook een aantal keer overgegeven. Vind het nog steeds erg, zie er ook niet uit, gelijk enorme traanogen en een megasnotneus, maar gelukkig, klinkt raar, maar begint het wel te wennen. Jij heel veel sterkte!
Hier nog zo een. Ik ben ook vreselijk bang om over te geven. In de laatste 15 jaar is het een keer gebeurt. Maar in je zwangerschap kun je misselijk zijn maar dat betekent niet dat je over hoeft te geven. Gelukkig heb ik dat nooit gehad. En ook tijdens mijn twee bevallingen niet.
Ik vind overgeven doodeng, heb geen fobie gelukkig, maar vind het niets. Kan me voorstellen dat je je er bang om maakt. Ergens heb ik het ook regelmatig in mn achterhoofd, is dit de dag dat ik misselijk wordt...? Maar idd het heeft zo weinig zin, gebeurt het dan gebeurt het. en idd voor een zeer goede reden! Probeer je niet te druk te maken is ook niet goed voro de beeb sterkte!
Wellicht een rare tip en in jouw geval niet van toepassing... maar wel die in zo'n geval als deze wel eens kan helpen.. Ben je echt bang voor het overgeven zelf, of voor het gevoel dat je moet overgeven, het kokhalzen etc .... als het het laatste is , zou je kunnen overwegen om als je licht misselijk wordt,het overgeven zelf op te wekken ( oftewel het vinger in je keel principe , net als je te veel gedronken heb na het stappen en een erge kater wil voorkomen bv) Je houd dat nml voor je gevoel controle over je lichaam, en de angst kan daar soms op gebaseerd zijn. je moet uiteraard geen aanleg hebben voor eetstoornissen..., er verstandig mee omgaan etc, maar om die eerste paar weken/ maanden door te komen kan het geruststellend werken.
Ik heb eigenlijk geen idee, ik denk voor het overgeven zelf. Ik kan echt niet 'zomaar' overgeven, had er als kind al moeite mee. Ik lag altijd uren te zuchten en te draaien en ik kon me er niet aan overgeven(even in een ander zinsverband haha). Als ik beroerd ben ben ik ook het liefst alleen, wat me bijvoorbeeld verschrikkelijk lijkt is dat ik moet overgeven waar andere mensen zijn. Helemaal vreemden. Ik durf bijvoorbeeld ook niet in een bus omdat ik er dan niet uit kan voor mijn gevoel. Of het moet een bus zijn die niet over de snelweg gaat en er dus om de zoveel meter een halte is. Ook let ik erg op met eten wat eventueel bedorven zou kunnen zijn. Zo eet ik bijvoorbeeld geen vis in een restaurant. Haha, als ik dit allemaal zo aan het typen ben voel ik me best een beetje gestoord Maar ik denk dus dat het om het overgeven zelf gaat. Maar dat heeft vast ook met controle te maken. Als ik de controle loslaat moet ik overgeven, denk dat het zoiets is.. Andere mensen zien overgeven raak ik ook van in paniek. En ik heb daardoor ook een hekel gekregen aan dronken mensen. Nou, een heel verhaal weer
Hoi Maja, Ik herken me volledig in jouw verhaal! Ik heb dezelfde problemen en kijk bij het binnenkomen ook onmiddelijk waar het toilet is. Ik durf in een bioscoop of theater bijvoorbeeld niet in het midden van een rij te gaan zitten. Ik heb het bijvoorbeeld niet alleen met overgeven maar ook met plassen. Ik ben altijd bang dat ik moet plassen op een moment dat het echt niet gaat, zoals tijdens een theatervoorstelling of lezing. Maar hoe meer je je daar zorgen over maakt, hoe zekerder dat je toch moet plassen of misselijk wordt. Tegen die overgeefanst heb ik nu altijd een plastiekzakje in mijn broekzak zitten (gewoon boterhamzakje), zodat ik wat geruster ben dat als ik eens zou moeten overgeven, ik toch in ieder geval een zakje bij heb. Verder heb ik ook altijd muntjes en iets tegen misselijkheid bij (primperan siroop), die bij mij héél goed helpt (ook omdat ze licht verdooft, waardoor ik niet nog meer in paniek geraak als ik misselijk ben). Een bus is voor mij ook een hel, en ik word iedere keer misselijk, (alle geluk nog nooit moeten overgeven), en bedenk iedere keer of ik het nog wel tot de volgende halte volhoud. Maar met de tijd heb ik wel geleerd tegen mezelf te zeggen 'als ik ziek ben, dan is het zo'! Ik ben een eerste keer ziek geworden in het bijzijn van mijn echtenoot enkele maanden geleden, en omdat hij daar zo normaal mee omging, heb ik op dat moment kunnen zeggen 'dit is de natuur, ik ben gewoon ziek en als het eruit moet, dan moet het eruit', en sindsdien heb ik er minder schrik van. Maar in het openbaar heb ik toch áltijd wel een plastiek zakje bij! Misschien geeft dat jou ook een veiliger gevoel?
Hoi Maja, ik ken het probleem; ik kan niet overgeven en was altijd bang dat ik met de zwangerschap grote problemen zou krijgen. Hoe ik ermee omgegaan ben; allereerst was (ben) ik enorm gelukkig dat ik zwanger ben. Probeer dat bovenaan te zetten (ervan uitgaande dat het een grote wens is, natuurlijk). Ook ik had gelukkig geen braakneigingen maar wel vaak wat last van misselijkheid. ALTIJD iets in je maag hebben is belangrijk. Voor het opstaan een beschuitje. De tip van cola is ook heel goed! Als ik misselijk was, direct in rust concentreren op buikademhaling. Daar werd ik heel rustig van. Dan wat eten en het probleem was weg. Na de magische 12 weken grens verdwenen alle problemen. Tot slot; Het klinkt tegenstrijdig maar zo heb ik de misselijkheid ook leren accepteren om dat het een goed teken kan zijn voor de zwangerschap. Druk maken (angst) verergert de problemen dus probeer een manier te vinden waar je rustig en ontspannen van wordt! Succes! Liefs Mariel
Nou precies helemaal mijn verhaal ! Als ik langer moet reizen neem ik altijd reistabletten zodat ik zeker niet over hoef te geven of misselijk wordt. Het wordt wel minder de laatste tijd maar ik heb me heel lamg daardoor beperkt gevoeld
Fijn die herkenning en geruststelling! Het is blijkbaar toch een kwestie van proberen los te laten, niet te druk maken. Ik ga het proberen maar ben bang dat het wel moeilijk wordt.. En de andere tips ga ik ook zeker onthouden, hoewel ik cola op een nuchtere maag wel vrij dapper vind.. Word je toch juist misselijk van? Nou goed, bedankt lieve meiden voor jullie woorden!
Hier nog 1 met dezelfde fobie. Moet zeggen dat het de laatste tijd heel goed gaat, maar check wel nog steeds overal de wcs enzo. Mijn man weet altijd goed wanneer ik naar buiten wil ergens, dus dat is ook een geruststelling.Ik denk vaak na over overgeven in de zwangerschap, kan me er ook druk om maken soms. Mijn zus en moeder waren beide doodziek tijdens zwangerschappen, dat vind ik wel eng idee.