Hey lieve meiden, Dank voor jullie berichtjes. De echo vandaag ging goed. Alles zag er goed uit. Hcg was 27. Vorige week was dat in de 300. Het daalt dus goed. Volgende week vrijdag weer echo en hcg controle. Hopelijk staat de hcg dan op 0! Qua hsg: de gyn adviseerde dat nog niet te doen omdat: 1) we nu snel zwanger zijn geraakt. 2) er is dus een doorgang. 3) het kan pech zijn. 4) de kans dat het goed gaat is nog veel groter dan dat het mis gaat. Er is een verhoogt risico op verklevingen door chlamydia, maar deze bbz kan daar nu niet direct in verband mee worden gebracht. Bij herhaling van een bbz kan nader onderzoek wel slim zijn. Het advies was om het eerst nog natuurlijk te proberen. Het medisch traject zorgt voor de nodige stress terwijl de kans op een succesvolle zwangerschap momenteel nog het grootst is. Tja, het blijft een kansberekening... Ik denk dat ik het wel prettig vind om het eerst nog natuurlijk te proberen. Het is wel fijn dat de optie van een hsg er wel is. Hopelijk komt mijn cyclus snel op gang zodat we daarna weer langzaam kunnen proberen. Ik kon trouwens ook na 1 cyclus weer starten. Waarom de andere gyn 2 cyclussen had geadviseerd was onduidelijk, maar dat kan ik de beste man tijdens de volgende afspraak vragen (Ik had vandaag een andere gyn). Uiteraard moet ik dit alles samen met mijn vriend een plekje geven. Het zorgt voor de nodige stress en druk in een relatie. Pfff. Hoe zijn jullie daarmee omgegaan? Ik merk dat ik er de laatste tijd meer verdriet aan heb dan voorheen. Alsof het nu "geland" is. Dan bedenk ik me dat ik nu zwanger had kunnen zijn.... Hopelijk lukt het me spoedig rust met de situatie te vinden en wie weet ook succesvol zwanger te raken. Op werk heb ik het gedeeld aan de belangrijkste personen. Daar was gelukkig erg veel begrip. Dat helpt. Dat waren voor nu de belangrijkste updates. @Katsje : hoe gaat het met jouw herstel? Liefs, Minnie
@MinnieM gelukkig ziet het er voor jou goed uit. Je moet (nou ja ‘moet’ is een groot woord, volg je gevoel) er over blijven praten. Mij heeft het in ieder geval toen geholpen. Wij (mn man en ik) zijn er ook wel heel realistisch mee omgegaan: er zijn ergere dingen en je lichaam stoot het niet voor niks af (verkeerde aanleg in de chromosomen is vaak de oorzaak), alleen vervelend dat het op de verkeerde plek zat. Gelukkig kan je op dit forum met verschillende lotgenoten praten. Ook is er een Facebook groep voor vrouwen met een bbz, vond het zelf ook prettig om daar mn verhaal te doen. Heel veel sterkte met t verlies, hopelijk snel een plakbeeb op de juiste plek!! Met mij gaat het gelukkig steeds beter. Raar om te zeggen, maar heb echt al het idee dat die ijzertabletten al werken. Vandaag ook eindelijk eens naar buiten geweest!! Niet meer duizelig en geen hoofdpijn meer!! Heel af en toe nog een beetje shakerig op de beentjes, maar ook dat wordt steeds minder. Lief dat je er naar vroeg
Hey katsje, dankjewel voor je lieve woorden. En wat fijn dat het wat beter met je gaat. Hopelijk voor jou ook snel weer een plakbeeb!!
Trouwens dames; hadden jullie nog lang last van buikpijn? Ik heb niet heel erge buikpijn maar ik heb constant een heel zeurderig gevoel in mijn rechteronderbuik. Ik begin me er nu wel een beetje druk over te maken alhoewel de echo afgelopen week geen afwijkingen liet zien. Hoe lang zou dat nog aan kunnen houden?
He meis "Fijn" om te lezen dat de uitslagen gunstig waren. T blijft dubbel natuurlijk maar dit is naar omstandigheden dan goede uitkomst toch. Wij hebben niet zozeer stress en druk ervaren in de relatie maar vooral tijdens t proces. Mijn man had nog langer hoop dan ik dus dat botste, ik wilde liever snel een operatie en hij niet (later kon hij uitspreken dat hij heel bang was dat operatie niet goed zou gaan en er iets met mij zou gebeuren, maar kon er in die dagen echt niet over praten). Wij hebben erna vooral ons even teruggetrokken, gesproken over hoe t was voor onszelf en hoe we er nu over dachten. Gewoon even vanuit egoïsme : wat heeft t met jou gedaan, wat vond je er van, hoe kijk je naar nieuwe zwangerschap, wat heb je nu nodig voor jezelf. En vooral even niet invullen voor elkaar. Soms heel lastig omdat je iets wil van de ander maar die dat ff niet kan bieden. Maar zo open spreken hielp ons wel. En vervolgens afspraken gemaakt: hoe gaan we verder. We wilden t daar gewoon overeens zijn. En toen dat zo was was t ook goed. Wij hadden beide ook zoiets van er zal in aanleg vast iets niet goed zijn geweest dus er ook redelijk vrede mee. Bij zwangerschap erna heb ik vooral m'n gevoel benoemd en concreet gemaakt wat ik nodig had. Niet gewacht tot m'n man t vroeg of bedacht (is NL niet z'n sterkste kant, dealen met emoties haha). Daardoor kon hij er praktisch voor me zijn, voelde ik me gesteund en hij zich steunend. Rondom de uitgerekende periode waren we op vakantie en hebben we t er samen over gehad. Waren we toen dankbaar voor nieuwe zwangerschap maar hadden ook bewust nog gekozen voor mooie reis samen dus ook dankbaar dat we dat nog met z'n tweetjes deden. Praat vooral ongedwongen, in de auto werkte voor ons goed of in t donker in bed...Dat je niet zo het "in gesprek gevoel hebt" Betreffende je buikpijn: ze blazen je buik op met gas zodat ze er beter bijkunnen blijkbaar en dat teruggaan van organen voel je blijkbaar ook. Ik heb echt wel week pijnstilling gebruikt. Volgens mij was ik na 2 weken weer helemaal pijnvrij. Bij zorgen bel gewoon je arts, daar zijn ze voor hoor!!
Hey ladies, Hier een korte update. Vandaag bij de gyn geweest. Hcg van 3.5. Ik ben officieel van de gyn af (voorlopig). Met deze waarde heeft ook een ei kunnen springen. Dus ik verwacht dat ik dit gevoeld heb laatst. Qua toekomstige pogingen: gyn adviseert 2 cyclussen af te wachten. 1 sowieso om lichaam te laten herstellen. Onderzoek heeft daarnaast uitgewezen dat het beter is om 2 cyclussen af te wachten. Het zou de kans op nog een bbz met zo'n 5% verlagen tov wachten met 1 cyclus. We hebben maar besloten om alle kleine percentages aan te pakken, dus we wachten 2 cyclussen. Zucht. Hsg zou de arts nog niet doen. Eerst nog 6 maanden proberen. De kans is momenteel nog het grootst dat het een volgende x goed gaat. Bij nog een bbz wil de gyn wel een kijkoperatie doen om de boel te controleren. Maar daar wil ik nog niet aan denken... Verder moet ik tot 20 jan wachten op mijn menstruatie. Als hij er dan niet is dan krijg ik een hormoonkuur om de boel op gang te krijgen. Laten we hopen dat het niet nodig zal zijn. Wat denken jullie van mijn keuzes: geen hsg en 2 cyclussen wachten? Ben benieuwd.
Hey meis, Dank voor je lieve en uitgebreide reactie. Fijn om te lezen hoe jullie dit "aangepakt" hebben. Inmiddels hebben wij ook het nodige over gesproken. Nadat we er lang genoeg over gezwegen hadden. Het verdriet zakt steeds meer weg en de hoop op een nieuwe zwangerschap neemt het steeds meer over. Mijn vriend had wellicht liever de hsg eerst om nog meer risico voor mij te voorkomen, maar hij kan zich nu vinden in het advies van de arts. En mochten we de hsg alsnog willen dan kan dat. Voor nu laten we het ziekenhuis even achter ons en gaan we toch wel met hoop de aankomende rondes tegemoet. (Na de 2 maanden herstelpauze). Hopelijk wordt 2018 ons jaar . Qua buikpijn; ik heb nooit een operatie gehad. Mijn lichaam heeft de bbz zelf opgeruimd. Zonder medicijnen of snijwerk. Gelukkig is de buikpijn afgenomen. Ik voel soms nog "iets", maar dat kan de "genezing" nog zijn.
Fijn dat jullie hebben kunnen praten en het nu eens zijn. Das t allerbelangrijkste bij nu. Geniet van elkaar deze dagen en proost op 31-12 met in je hart verlies maar in je hoofd hoop op een mooie toekomst! Ongetwijfeld staat jullie een toekomst als mama en papa van te wachten, hoop mee dat dit jullie bij in 2018 gegund is,nn
Thanks voor alle lieve reacties. We zitten nu beiden in de wedstrijd met het motto: 2018 zijn we zwanger. Hoop doet een mens leven. Fijne en rustige kerstdagen gewenst aan iedereen die dat viert. Ik ben de aankomende dagen in de keuken te vinden.
Hey ladies, Een praktisch vraagje: hoe begonnen jullie met tellen voor de volgende cyclus? Ik wil graag weten hoeveel dagen ik nu in mijn cyclus ben. Maar wanneer begin ik dan met tellen? Wanneer hcg onder de 5 was? Liefs, Minnie
Hey dames, Volgens mij heb ik inmiddels antwoord, maar wil toch bij jullie checken. Ik ben zojuist begonnen met bloeden. Als ik terugtel wanneer ik begon te bloeden met mijn zwangerschap (bbz) was dat 34 dagen geleden. Was toen ook net een menstruatie en op mijn nod. Ik hou denk ik dus nu 34 dagen aan. Dit zou ook kloppen qua cyclus duur etc. Wat denken jullie? Ps: nog nooit zo blij met bloed geweest.
Pff, begin het wachten en condooms zat te worden. Ik wil verder. Ik wil ook weer babydansen. Wellicht moet ik die 2e cyclus maar laten voor wat het is... Zucht ik zit er even doorheen. Blaasontsteking, knie gekneusd...
Hey meiden, Hoe gaat het hier? Ik ben inmiddels wachtende op menstruatie ronde 2. 31 Jan als het goed is. Daarna mogen we ook weer babydansen. Ik moet bekennen dat ik ontzettend bang begin te worden. Wat als het nogmaals verkeerd komt te zitten... pfff. Dan moet ik een medische molen in. Dat wil ik niet. Herkennen jullie deze angst een beetje? En hoe zijn jullie hiermee om gegaan? Liefs.
@MinnieM Ik snap die angst zeker wel. De kans op herhaling is nu eenmaal groter en ik ben ook bang dat het opnieuw een bbz zou kunnen worden. Vooral omdat ik al 1 eileider kwijt ben, dus als het nog eens een bbz zou zijn en die 2e moet er ook uit, wordt het sowieso IVF en dat schrikt me toch ook af. Maar langs de andere kant probeer ik er niet teveel over na te denken. Ik heb al en perfect gezonde dochter na een zwangerschap die zonder problemen liep, dus ik probeer wel positief te blijven. Je kan er helaas niets aan doen om het te voorkomen, dus je hebt het toch niet in de hand. En ik denk maar dat het voortdurend tobben daarover ook niet bevorderlijk is voor het al dan niet zwanger worden. Ik wil zeker nog het geloof hebben in mijn eigen lichaam dat het een nog wel een normale zwangerschap kan voorzien. Maar ik snap je angst dus wel. Hopelijk kan je dit snel een plaatsje geven en volop gaan voor een baby die op de juiste plaats zit! Ik duim alvast mee dat 2018 een goed jaar wordt!!
Daar heb je wel gelijk in. Zucht. We hebben het inderdaad niet in de hand. Ik vind dat wel moeilijk totaal geen controle hebben. Ik probeer het wat te managen door gezond te leven, supplementen, temperaturen, massages voor betere doorbloeding etc. Maar goed, meer dan dat kan ook niet. Soms ben ik bang dat ik er te veel mee bezig ben... ik merk alleen dat ik soms gewoon moeite heb met loslaten dat ik nu eigenlijk zwanger had moeten zijn. En dan probeer ik dat gevoel van onmacht wat te compenseren door er op een andere manier mee bezig te zijn. Ik heb zelf nog geen kindje dus ik heb geen idee of het ooit zal lukken. Maar ik heb wel de hoop dat het ooit goed komt. Met of zonder medische hulp.
Had om een of andere reden geen melding meer gekregen op dit topic. Herken je angst gevoel zeker. Vooraf viel wel mee maar toen de test positief was sloeg de paniek wel toe. Was zo bang dat t weer niet goed was. Durfde ook niet helemaal blij te zijn. Moest met 6 weken ook al echo ter controle (was zo afgesproken met VK) en mijn man heeft me letterlijk uit de auto moeten praten omdat ik niet meer naar de echo durfde. Zo bang dat ik weer slecht nieuws zou krijgen, weer de medische molen in moest etcetc. Vond de hele vroege echo wel fijn omdat ik toen iig zeker wist dat het geen bbz was! En toen 2 weken na de echo de zwangerschapskwalen ineens wegwaren heb ik in tranen de VK gebeld, mocht toen gelukkig snel voor extra echo. Maak wat dat betreft ook goede afspraken met je VK, heeft mij erg geholpen. Bij deze zwangerschap was de angst iets minder, maar merkte ik toen ik met 8 weken voor de eerste echo ging en het echo centrum binnenliep de spanning me weer greep. Tis ook niet niets wat we hebben moeten ervaren en dat zit gewoon in je systeem. Echt helemaal onbezorgd zwanger zijn heb ik niet echt meer ervaren.
Toch wel goed om te lezen dat jullie die angst ook herkennen. Ik moet bij een volgende zwangerschap inderdaad ook direct de gyn bellen en mag dan bij 6 weken langskomen voor een echo. Ik denk zelf dat ik bij een volgende positieve zwangerschapstest pas blij ben na die eerste echo dat het op de juiste plek zit. Er kan na zo'n eerste echo van alsnog van alles misgaan, maar het zit dan in ieder geval niet in mijn eileider. Ik ben nu trouwens serrapeptase gaan slikken. Ik heb er goede verhalen over gelezen dat het zou kunnen helpen bij verklevingen. Alhoewel het niet zeker is dat ik dat heb, kan het ook geen kwaad denk ik. Verder masseer ik mijn onderbuik regelmatig met casterolie voor een betere doorbloeding. Zucht: het wachten duurt wel lang. Ik heb inmiddels mijn eisprong gehad dus ik verwacht over 2 weken ongesteld te worden voor de 2e x na de bbz. We gaan het dan weer proberen. Ben blij dat de condooms wegkunnen, maar ben o zo bang dat het weer mis gaat. Laten we maar van het positieve uitgaan. Ik heb nu no 90% kans dat het goed gaat. Laten we hopen dat ik deze keer bij die 90% zit. En niet zoals de afgelopen keer bij die ene procent die een bbz krijgt...
Fijn dat er iig goede afspraken zijn gemaakt bij een volgende zwangerschap @MinnieM . Maar idd ik denk dat het onbezorgd zwanger worden en in t begin zijn zeker weg is. Maar de kans op goede afloop is veel groter hoor!! Ik ben 2x redelijke vlot zwanger geworden en zit nu met smart te wachten op onze nummer 2 haha. Had relatief makkelijke zwangerschappen en ook een prima bevalling van m'n zoon dus zeg altijd dat ik m'n portie ellende in t begin heb gehad haha Hoop dat je snel ongesteld wordt en dan heeeeeeeel lang niet!!!
Inmiddels 5 dpo van mijn 2e cyclus na bbz. Ik heb een lf van ongeveer 14 dagen. Ene keer wat korter dan de andere x. Tijd tikt langzaam door. We zijn er bijna...