Gisteravond in het ZH werd er nog even met de echo gekeken naar het kindje. Mijn man gaf direct (net zoals bij elke echo die we krijgen) aan dat wij het geslacht NIET willen weten!! Hij is hier erg stellig in en heeft zelfs aangegeven in ons geboorteplan dat hij het kindje er graag uithaalt en zelf kijkt wat het geslacht is en dat hij niet wilt dat iemand roept "oh kijk het is een zoon/dochter" nee dit wil hij zelf ontdekken. Ik vind het daarintegen niet zo erg om te weten wat het is en zou liegen als ik niet stiekem elke echo spiek of ik wat kan zien. Nu had ik al een flauw vermoedde dat we een meisje kregen aangezien de VK bij de 20 weken echo ons vroeg om weg te kijken toen ze de bovenbenen ging opmeten en dus pontificaal met dat apparaat tussen de benen doorkeek. Ik zag helemaal niets zitten dus vermoedde al een meisje (anders zie je wel duidelijk een piemel zitten zoals bij onze zoon) maar mijn man keek keurig weg en wilde het echt niet zien. Ik heb het los gelaten maar altijd het vermoedde gehouden door dat ene puntje in de echo. Maar nu heeft de echoscopiste in het ziekenhuis mijn vermoedde dus bevestigd. Ze was aan het praten over welke delen je zag en ik praatte rustig mee: "kijk een armpje en ik zie de navelstreng!" en opeens zei ze "en daar zie je haar beentje" en direct daarachteraan "of zijn beentje natuurlijk, kan beide!" maarja dit ging zo overduidelijk dat ik echt ontzettend hoopte dat manlief dit niet mee zou krijgen. Ik heb mijn mond stug dicht gehouden en erover heen gepraat omdat ik weet hoe erg hij het vind en aangezien ik het gisteravond en vanmorgen niet gehoord heb van hem dacht ik dat het hem dus niet opviel. Tot hij me net opbelde met de opmerking dat het hem niet lekker zit en of ik het ook gehoord heb. dus ik nog heel snugger "wat moet ik gehoord hebben dan?" ja zegt hij, ze versprak zich tijdens de echo!! Volgens mij krijgen we een meisje... "nee joh, ze keek overal zo snel alleen om te kijken of alles in orde was, kan me niet voorstellen dat ze zo snel kan zien wat het wordt!!" Jawel volgens mij versprak ze zich riep hij alweer... Voel me echt zooo lullig voor hem, het is onze laatste zwangerschap en gunde hem dit heel erg... Baal enorm maarja kan er ook niets aan doen natuurlijk. Moest het eventjes kwijt. arme schat van me! Het enige ding dat hij wilde van de hele zwangerschap kan ik niet waarmaken...
Tja, het is natuurlijk jammer, maar waar mensen werken kunnen fouten gemaakt worden, zo is het nu eenmaal. Wees blij dat het een gezond kindje is! Jammer dat de verrassing weg is, maargoed iedereen kan zich even vergissen!
Aaach, wat sneu voor hem. Maar 't is niet jou schuld he. Het is 'de schuld' van de echoscopiste. Niet op de manier dat ze het expres heeft gezegd maar toch.. Ik denk dat het straks niet zo erg meer is als jullie kleintje er is, maar is zeker erg balen en sneu voor je man!
hihi ja ik wel, vind het ook helemaal niet erg maar vind het gewoon zo lullig voor hem! @Roxyroxx: het is nog steeds niet zeker of alles gezond is hoor, krijg wat extra controle om de waardes allemaal in de gaten te houden aangezien ze wat afwijkend waren, voor nu ziet het er in iedergeval wel goed uit geloof ik dus hopen dat het zo blijft.
ja is ook lullig! HIj wilde het gewoon niet weten ... dan is het zuur als die mevrouw zich verspreekt.
Jammer, maar helaas. Een mens maakt nu eenmaal fouten. Heel jammer voor je man, maar je kunt het toch niet meer terugdraaien. Extra jammer dat het hem opviel, want mannen horen daar nog wel es overheen. Uw man dus niet..
Eerlijk gezegd denk ik dan altijd zo: wat maken die paar maanden eigenlijk uit? Het is toch sowieso altijd een verrassing, het moment dat je komt te weten wat voor geslacht het is, want je kan het natuurlijk verder niet zelf bepalen. Dus wanneer het ook gebeurt, de verrassing is altijd even groot en het is altijd even bijzonder. Het is natuurlijk jammer dat het zo ging aangezien dat jullie duidelijk hebben aangegeven dat jullie het niet willen weten, maar ja, ik heb dit nooit begrepen. Niemand wil toch ook een paar maanden wachten als het kind al geboren is om erachter te komen wat voor geslacht het is, dus als het een paar maanden eerder gebeurt kan dit toch niet zo veel kwaad?
ja daar denkt iedereen anders over natuurlijk. Mijn man was heel stellig dat hij zich bij de geboorte wilde laten verassen. We hadden al een koningskoppel (jongen&meisje) dus het maakte totaal niet uit wat het zou worden en hij vond het erg leuk om dit dan ook niet te weten tot hij het er zelf uit zou halen. Het heeft toch wel iets speciaals als je zelf het kind eruit haalt en kan zien wat zijn vrouw ervan gebakken heeft deze keer Het ging hem er volgens mij ook om dat hij het zelf wilde ontdekken want niemand mocht het hem ook vertellen bij de bevalling. Heeft hij expres opgeschreven dat ookal kan hij hem/haar er niet uithalen dat hij alsnog zelf wil ontdekken wat het is zonder dat dit hem verteld wordt.
Maar voor het zelfde geld kan hij ook het kindje niet zelf eruit halen. Je weet nooit hoe het gebeurt, je kan een wens hebben maar of het uitkomt? en het is toch altijd een verrassing hoe je kindje eruitziet. Edit...spuit 11. .te lang gewacht met versturen
Als alleen dat het speciaal maakt ja dat snap ik ook niet zo, ik snap die hele fixatie niet zo, wees gewoon blij dat je een gezond kindje mag krijgen en dat het uberhaupt zonder enige problemen eruit mag komen dat is al een wonder an sich, dus gewoon even slikken en doorgaan hoor..
Nou ik kan best begrijpen dat als je de keuze gemaakt hebt om het als verassing te houden het dan niet leuk is als het toch verteld wordt. Dat je blij moet zijn dat je een gezond kindje krijgt...dat is iedereen lijkt mij.
Natuurlijk is het niet het einde van de wereld en hij neemt het ook goed op hoor maar ik voel me gewoon zo lullig. Ookal kan ik er weinig aan doen, mijn man zegt nooit snel wat hij wilt dus ALS hij dan iets aangeeft is dat iets wat voor hem belangrijk is. En ik als zijn vrouw baal dan dat dit voor hem niet kan. Kijk ik beval graag thuis (heel graag zelfs) maar accepteer dat als het niet kan, het niet kan. Het geslacht weten konden we wel zelf bepalen en we hadden niet verwacht dat het dan ook op die manier ten einde kwam... Maarja zul je net zien, is het zo geboren en zie je een topic "Mooie zoon geboren!" hahahaha
Ik vind t niet raar als je teleurgesteld bent als de echoscopiste het geslacht per ongeluk verraadt. Tja, aan de andere kant: mensen maken fouten, het kan gebeuren. Daar zullen jullie toch ook wel rekening mee hebben gehouden? Ja, het is wel jammer. Wat mij opvalt is dat je het steeds erover hebt, wat JIJ ervan gebakken hebt: je schrijft iets als 'wat jij als vrouw dit keer ervan gemaakt hebt' en hij heeft weinig wensen en 'dat is iets wat ik als vrouw voor hem kan doen'. Het komt op mij heel raar over sorry. Weten jullie wel dat de man het geslacht bepaalt van de baby?
Oh dat valt me niet op maarja ik moet het idd wel 9 maanden bakken dus daar werkt hij niet aan mee natuurlijk, hij levert de ingrediënten Dus het is ONS kindje en ONZE zwangerschap. Verder heb ik geen idee wie het geslacht bepaald medisch gezien dus je kunt daar best gelijk in hebben. Dan nog hebben we beide het erover dat ik het maar mooi moet bakken en af en toe moet hij nog wat bijwerken in de avonduurtjes Snap niet wat er erg is aan dat ik als zijn vrouw zijnde dingen voor hem kan doen, andersom doet hij als mijn man zijnde ook veel dingen voor me waar ik erg blij mee ben, zo werkt dat in een relatie volgens mij. Niets verkeerds aan toch? Verder ben ik van mening dat de vrouw de lichamelijke klachten krijgt en de man de hormonen over zich heen krijgt dus we zijn wel degelijk samen zwanger haha. Oh en over de echoscopiste, nee wij hebben geen rekening gehouden met het feit dat ze zich zou kunnen verspreken mijn man zei stug elke echo heel duidelijk (ook als het dezelfde persoon was) dat hij het geslacht NIET wilde weten dus het lijkt me dat je daar die 5 min wel rekening mee kunt houden als echoscopiste. Kijk fouten kun je maken natuurlijk en zoiets kan gebeuren. Het is niet het einde van de wereld het is gewoon vervelend dat het gebeurd is punt. Maar rekening ermee houden? Nee dat hebben we niet.
Oh wat vervelend zeg!! Dat is echt jammer! Wij wilden het geslacht ook niet weten. Bij 35 weken nog een echo gehad, inderdaad ook aangegeven dat we het ook echt niet wilde weten en toen de echoscopiste de beentjes bekeek liepen de beentjes op voor. Aangezien ik ook lange benen heb zei ik; ach arme uk krijgt ook moeite met broeken zoeken. Toen zei zij; ach van de zomer kunnen jongentjes een korte broek aan en inderdaad daar achteraan of meisjes natuurlijk een jurkje/rokje. Vl en ik hebben het er daarna wel over gehad maar waren heel naïef van dat zal toch niet. En inderdaad 5 dagen later beviel ik van een zoon. Al was het voor ons nog steeds een verassing en hebben wij ook zelf mogen kijken wat het was. De kleine werd op mijn buik gelegd en de vk zei; tillen jullie zelf het beentje maar op om te kijken, dat was zo speciaal! En ik was nog steeds verast dat het een jongetje was. Nu zeggen we wel; zie je wel ze had zich versproken! Hopelijk kunnen jullie het nog een beetje laten gaan en heb je een prachtige bevalling en kan ml de baby zelf aanpakken en toch kijken voor de echte bevestiging Geniet nog lekker van jullie zwangerschap!
fijn dat ik zoiets hoor van iemand die hetzelfde meegemaakt heeft. Het blijft natuurlijk een bijzonder moment als je het echt zelf ziet! Hopelijk is het voor mijn man nog net zo bijzonder maar daar twijfel ik niet aan! Thanks!
Bij de 20w echo van T had de echoscopiste het de hele tijd over zij maar bij het bepalen van het geslacht zat er toch echt een piemeltje . Misschien dezelfde aparte echoscopiste
Ik kan de teleurstellin van je vriend goed voorstellen. Wij wilden het ook niet weten en pas bij de geboorte dat man het geslacht zou zeggen. Kijk waar mensen werken worden fouten gemaakt maar vind het wel slordig. Bij ons praatte ze in de zij vorm maar dat gaven ze ook aan.