Zo'n 3,5 jaar geleden heeft een vriendin van me het contact op een nogal nare manier verbroken. Natuurlijk ben ik boos en verdrietig geweest, maar uiteindelijk weet ik dat het beter is zo. Nu zit ik wel met het volgende. Er gaat geen dag voorbij of ik denk aan haar. Het kan een korte gedachte zijn, maar ook een herinnering. Of dat ik denk: al dit moois wat we met onze baby meemaken mist ze nu. Ik word hier redelijk moedeloos van, zeker omdat het alweer zo lang is geleden. Ook droom ik regelmatig over haar. Iemand een idee wat ik kan doen om dat minder te maken? Gaat het over? Iemand in een soortgelijke situatie gezeten? Alle tips zijn welkom
Heb je last van die gedachten? Misschien je erbij neerleggen op een of andere manier ipv je tegen de gedachten verzetten. Misschien word het dan juist minder.
Ooh ik ben daar ook zo slecht in. In droomde vannacht nog (!) over mijn beste vriend van 20 jaar geleden. Ook op een rotmanier verbroken en ik kan daar soms nog steeds verdrietig om zijn. Dus geen tips van mij, maar misschien wel een hart onder de riem dat je zeker niet de enige bent die daar problemen mee heeft.
Helaas geen tips! Ik heb jaren geleden een vriendschap rot verbroken en dat heeft nog langere aan me geknaagd.na een jaar of drie heb ik een mail gestuurd en aan de hand daarvan weer gemeet. Na weer ongeveer een jaar flikte hij me wat en toen heb ik het contact verbroken. Dit is nu 4,5 jaar geleden en ik denk nog bijna dagelijks aan hem.
He wat naar! Feit dat je er nog zoveel aan denkt betekent misschien dat er nog een boel ‘losse eindjes’ zijn tussen jullie. Logisch ook als het op zo’n nare manier is gegaan. Ik ben zelf heel slecht in mensen uit mijn hoofd zetten, ik ben het type dat mensen kansen blijft geven helaas. Maar als het klaar is, is het ook echt klaar. Afsluiten en zonder ruzie of iets doorgaan met mn leven, met of zonder die persoon. Ik zeg bewust zonder ruzie: met ruzie kan ik eindeloos blijven piekeren. Denk eens bij jezelf: zou zij ook zoveel aan jou denken? Indien nee: waarom zou jij dan nog energie aan haar ‘verspillen’? Deze gedachte helpt mij altijd... Sterkte!
Hoewel ik hetzelfde niet heb gehad durf ik je wel een algemene tip te geven. Volgens mij zitten mensen zo in elkaar dat alles verwerkt moet worden, de leuke en de nare gebeurtenissen. De hele tijd je gedachten wegduwen gaat denk ik niet helpen, dan kan het zijn dat vroeger of later de vervelende nasmaak weer opkomt. Misschien zou je bij iemand je hart kunnen luchten? Of haar een brief schrijven waarin je alles aan haar zegt wat je zou willen zeggen (die hoef je dan niet te versturen)? Het zijn maar wat gedachtespinsels hoor, iedereen zit anders in elkaar .
Kun je haar een brief sturen? Niet om het goed te maken, maar om het voor jezelf af te sluiten. Die kans heb je niet echt gehad en dus is het niet raar dat het blijft spelen. Dat zou ik doen. Een brief schrijven waarin ik haar bedank voor de goede tijd en ook aangeef dat de manier van stoppen met contact niet de mijne was en dat ik dit jammer vin. Tot slot het beste wrnsen voor de toekomst. Zo kun jij je dingen nog kwijt. En vind je het eng om op te sturen, dan doe je dat gewoon niet. Maar dan heb je wel uiting kunnen geven aan iets dat in je leeft. Desnoods verbrand je hem ritueel. Sterkte. Dit is lastig, ik heb het zelf ook meegemaakt. Iets wat niet " af" is blijft hangen. Mij heeft een brief enorm geholpen.
1 van mijn beste vriendinnen heeft me wel eens verteld dat zij heel onverwachts is 'verlaten' vroeger door een heel goede vriendin en dat ze daar jaren last van heeft gehad. Volgens mij is het helemaal niet zo gek om daar nog een paar jaar last van te hebben. Dat gezegd hebbende is het denk ik wel goed om juist actief hier iets mee te doen ipv te denken dat je er niet meer aan mag denken. Schrijf idd alles eens op. Of wellicht wil je nog iets kwijt aan haar? Misschien vind je het nog steeds een heel onaardige streek van haar destijds. Misschien heb je er teveel conclusies aan verbonden als: niemand wil vriendinnen met mij zijn, ik ben niet leuk genoeg of andere negatieve gedachten. Of misschien heb je nog geen 'vervanging' voor haar kunnen vinden en zou je graag meer of nieuwe vriendinnen willen. Door er bewust over na te denken kun je denk ik beter achterhalen waar je nog last van hebt. En als je erachter bent wat je nog dwars zit, zeg dan ook tegen jezelf: Zo het was niet leuk, heel vervelend. Maar ik soms loopt iets anders dan je zou willen, ik ga me weer op de toekomst richten. En probeer dan actief iets met je gevonden conclusies te doen. succes!
Wat herkenbaar! Ik heb dit ook gehad, maar dan 8 jaar geleden. Het heeft jaren geduurd voor ik er een beetje overheen was en ik durfde een hele tijd geen nieuwe vriendinnen te maken omdat ik bang was dat het weer zou gebeuren. Ik denk soms nog steeds aan haar, Mar uiteindelijk slijt het wel en nu ben ik er minder mee bezig. Ik denk dat het het beste is om gewoon door te gaan met je leven, je kunt niet iemand zomaar uit je gedachten zetten want zo werken gedachten niet. Misschien kun je proberen om de periode met haar symbolisch af te sluiten voor jezelf, wie weet helpt dat een beetje. Sterkte ermee!
Ik wil jouw ervaring niet teniet doen maar wel mij eigen aanvulling geven. Ik had ook een brief geschreven. Het enige wat mijn vriendin erop te zeggen had was dat ze hem heel gemeen vond. Geen idee waarom want ik had er naar mijn idee niks gemeens in gezet maar juist positieve dingen. Ik zou wel aanraden om een brief te schrijven maar niet om hem te versturen op basis van de ervaring die ik ermee had.
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties. Ook al is het rot voor jullie, ik ben blij eigenlijk dat jullie herkenning hebben. Het idee van de brief vind ik een hele goede, zonder op te sturen dan. Ik voel totaal geen behoefte meer om uit te reiken naar haar of om het contact te herstellen. Maar het van me af schrijven kan zeker helpen inderdaad. Bedankt dames!
Een aantal jaar geleden heeft mijn broer plotseling het contact verbroken met al z'n broers/zussen en z'n ouders. Hij heeft nooit toegelicht waarom, maar we kunnen ongeveer wel achterhalen waarom dit gebeurd is. Mijn ouders hebben nog geprobeerd om een gesprek met hem aan te gaan, maar dit is nooit van de grond gekomen. Zelf heb ik er rationeel vrede mee dat er geen contact is. Maar emotioneel vind ik het na ruim 2 jaar nog steeds lastig. Hij spookt nog dagelijks door m'n hoofd, terwijl ik absoluut geen behoefte meer heb aan contact met hem. Voor wat andere "problemen" ben ik onder behandeling bij een psycholoog. Het verbreken van het contact met mijn broer is wel eens ter sprake gekomen. Zij raadde ook aan om een brief te schrijven met mijn visie op het hele gebeuren en alles wat ik nog aan hem kwijt zou willen. Je hebt een aantal soorten brieven die je kan schrijven. Een daarvan is de rotte-vis-brief. Hierin kan je alles zetten wat je dwars zit. Als je er op googelt kom je er meer informatie over tegen. Deze brief moet je zeker niet opsturen. Het kan bevrijdend werken om al je grieven er uit te gooien. Ik heb dit tot op heden nog niet gedaan, omdat ik het heel moeilijk vindt. Voor mijn gevoel is dit een definitieve stap.
Dank je wel voor de tip @Leemax ik ga er eens naar op zoek! Heftig hoor dat het je broer betreft. Ik snap goed dat zo'n brief schrijven als definitief zal voelen. Daar moet je dan ook klaar voor zijn.
Je hebt verschillende soorten brieven die je kan schrijven @jeshh , maar ik heb alleen de rotte-vis-brief onthouden. Klinkt wel lekker Ik vind het inderdaad heel definitief, dat is ook de reden dat ik het tot nu toe nog niet gedaan heb. Ik droom trouwens ook regelmatig over hem. Onbewust ben ik er denk ik nog behoorlijk mee bezig. Ik wil hem ook nog verwijderen van Facebook, maar ook daar kan ik me niet toe zetten. Stom eigenlijk.
@Leemax Zo stom vind ik het niet. Ik denk dat je toch een bepaald rouwproces doorgaat. Kan me je situatie niet voortellen, wat verschrikkelijk om je broer op deze manier te verliezen .
Ik lees dit nu pas. Lief dat je dat zegt. Ik denk dat je wel gelijk hebt. Mijn andere broer is een aantal jaar gelden overleden. Maar op de een of andere manier lijkt dit me nog meer pijn te doen. Ik denk omdat het zijn eigen keus geweest is om geen contact meer te willen hebben.
Dankzij de reactie van @Leemax bedenk ik me dat ik al een dag of 2 niet meer aan haar heb gedacht. Ik denk dat het openen van dit topic en het benoemen van mijn probleem al veel heeft gedaan. Die brief komt er nog (alleen schrijven, niet versturen), want ik denk dat dat het laatste zetje is wat ik nodig heb!
Denk ik ook, het is dan zo'n onaf gevoel lijkt me. Sterkte er mee, ik hoop dat je snel je rust er in kunt vinden.
Door jouw reactie @jeshh realiseer ik me dan weer dat het inderdaad een onaf gevoel is. Ik realiseer me nu wel dat ik zelf degene ben die er een punt achter moet zetten. En wat fijn dat het beter gaat met jouw gedachten. Iets uitspreken kan vaak zo goed helpen.
Ja hè? Hopelijk helpt het jou ook! Sterkte hoor, mocht je nog wat kwijt willen dan mag dat ook zeker hier als je dat wil!