1,5 jaar na vreemdgaan

Discussie in 'Algemene clubs' gestart door Blue lady, 3 sep 2021.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Blue lady

    Blue lady Bekend lid

    29 mrt 2015
    665
    437
    63
    dec 2019 ben ik erachter gekomen dat mijn man waarmee ik toen 13 jaar samen was (nu bijna 15) verliefd was op een collega en ook met haar het bed (nou ja eigenlijk de bank) heeft gedeeld. Mijn wereld stortte in. Onze oudste was net 3 en onze jongste 4 maanden. Ik begreep niet hoe hij dit heeft kunnen doen.

    We zijn in therapie gegaan wat ons goed heeft geholpen (met vele hoge pieken maar ook diepe diepe diepe dalen). Ik moet zeggen dat het afgelopen jaar eigenijk heel goed is gegaan. Toch krijg ik nu weer een terugval. Ik moet veel aan zijn collega denken, voel nog veel boosheid naar haar. Onbegrijpelijk hoe je dit een andere vrouw aan kan doen. Vanzelfsprekend ervaar ik deze boosheid en onbegrip ook naar mijn man.

    Mijn man heeft er ontzettend veel spijt van en is door het stof gegaan (terecht!). Hij is zich 100% voor ons huwelijk in gaan zetten. Het eerste jaar vanaf het vreemdgaan zaten wij hierin dus op hetzelfde spoor. We hadden een gezamenlijk doel, mijn emoties mochten er zijn, er was begrip, veel goede gesprekken en we leefden in onze eigen bubbel.
    Mijn ervaring nu is dat we op 2 sporen zitten. Hij denk nooit meer aan die collega en verafschuwd zichzelf van toen. Hij heeft totale focus op ons en kan door met ons leven. Ik daarentegen kan dit niet op deze manier. Ik word nog vaak getriggerd door films, muziek, locaties etc. Voor mij is het iets wat nog heel erg leeft. Gelukkig kan ik vele triggers negeren of ermee omgaan. Maar soms zitten er een aantal triggers snel achter elkaar en komt de hele ellende weer terug.

    Het voelt alsof de hele wereld alweer doordraait en wat er is gebeurd in het verleden behoord en daar moet blijven. Ik had ook gehoopt dat ik dit ondertussen zo kon voelen, maar dat lukt me niet helemaal. Voor een stukje is dit mijn ''eigen schuld'': Ik heb elk detail uitgevraagd, aangehoord en gelezen in de appjes. De uitermate pijnlijke berichtjes over hun seksuele contact waar ze zo van hebben genoten doen soms de liefdevolle appjes naar elkaar meer pijn, zoals : ''ik geniet ervan als ik je mag optillen, mn handen door je haar kan halen, je kus en je billen kan vasthouden..'' Dit zijn (logischerwijs) ook teksten die hij tegen mij kan zeggen. Naast dat ik hoor hoe het lief en oprecht bedoeld is als hij het tegen mij zegt, kan ik het tegelijkertijd niet altijd oprecht aanhoren en doet het zeer.

    Ik vind het op de goede momenten fijn om te ervaren dat tijd de wonden heelt. Tegelijkertijd vraag ik me af of dit daadwerkelijk zo is, of dat het het onvermogen van ons brein is om alle details van elke situatie te onthouden. Oftewel vergeet ik niet gewoon 80% van alle ellende en voelt het daarom alsof het beter is? Want als ik daadwerkelijk aan de geschreven teksten en handelingen terug denk vraag ik me af hoe iemand zo iets kan doen als hij daadwerkelijk van zijn partner houdt.

    Hoe lang duurt het voordat een mens hier echt overheen komt? En kan je hier echt 100% overheen komen? Hebben jullie dezelfde ervaringen, tips, trucs? Ik kom graag in contact met mensen die dit gevoel/situatie ook hebben gehad.

    Graag alleen helpende reacties. Reacties waarin gesteld wordt ''dat ik meer waard ben'' en over mijn man ''eens een bedrieger altijd een bedrieger'' zijn niet helpend, alvast dank!
     
  2. Beausecret

    Beausecret VIP lid

    26 apr 2016
    5.302
    5.920
    113
    Vrouw
    Hier een soortgelijke ervaring meegemaakt. Ik herken wat je schrijft, er zijn triggers. Soms kan ik er goed mee omgaan, soms denk ik eraan en word ik weer zo verdrietig erom. Ik vertel hem dan eerlijk dat er weer herinneringen bij mij naar boven komen, dan praten we er over. Dat lucht bij mij heel erg op.. Vooral omdat hij naar me luistert, niet boos wordt. Ik zie ook de schaamte en schuld in zijn ogen. Dat raakt mij ook.. Als ik mijn hart heb gelucht kan ik het weer van me laten afglijden. Dat van me af laten glijden gaat dus wat 'sneller', maar de emoties die ik er rondom heen ervaar worden niet minder. Het is gewoon een ontzettend pijnlijke ervaring, naast dat je dus aan je relatie hebt gewerkt en nog steeds doet, heeft het echt iets achtergelaten. Dat mag er dus ook allebei zijn.

    Kan jij het bij hem kwijt, als je er weer zo over loopt te piekeren?
     
  3. Blue lady

    Blue lady Bekend lid

    29 mrt 2015
    665
    437
    63
    Wat naar dat je ook deze ervaring hebt gehad! Dankjewel dat je op mijn bericht hebt willen reageren. Mag ik vragen hoe lang het voor jou geleden is?

    Ik heb nu voor het eerst in ik denk wel 8-9 maanden tijd weer zo'n heftige emoties. Het ging eigenlijk heel goed en soms kwamen de gedachtes, maar kon ik ze vrijwel direct loslaten. Maar nu lukt het me totaal niet en word ik er voor mijn gevoel weer dieper en dieper in getrokken. Ik heb echt weer de hysterische huilbuien zoals ik toen in het begin had en word ook (onredelijk) boos. Mijn partner is begripvol, luistert en maakt zijn excuses. Tevens merk ik ook dat hij het moeilijk vind dat ik dit weer zo ervaar. Hij geeft aan het helemaal los te hebben kunnen laten. Hij denkt er nooit meer aan, het behoort voor hem echt in het verleden. Hij begrijpt wel dat het voor mij anders is. Wel vindt hij het moeilijk omdat het voor hem voelt als een stap achteruit in plaats van vooruit.
     
  4. Beausecret

    Beausecret VIP lid

    26 apr 2016
    5.302
    5.920
    113
    Vrouw
    Jaa.. tuurlijk. Het is altijd fijner om positief vooruit te gaan ipv pijnlijk terug te kijken. Dat is ook frustrerend, maar het is anderzijds ook gewoon niet makkelijk. Het hoort bij het proces van loslaten, zo zie ik het dan in ieder geval. Accepteer je zelf die gevoelens? Omarm je ze? Of wil je ze niet? Als je ze namelijk van jezelf niet accepteert dan worden ze nog heviger, want kan me voorstellen dat je misschien gedachten krijgt: "Ik wil dit niet voelen, ik moet het loslaten, we moeten verder, ik moet er niet meer zo heftig op reageren, het is geweest.." Op die manier krijgen jouw gevoelens niet de ruimte.

    Als ik zulke heftige emoties ervaar dan laat ik ze toe en zeg ik tegen mezelf: "Het is ook niet niks, het mag er zijn. Het mag er ook na een jaar nog zijn, want het heeft me enorm geraakt en dat is logisch." Verschil is dat je je dan niet verzet, maar de gevoelens de ruimte krijgen. Ook ik ga onredelijk boos naar hem reageren als ik ermee zit en het niet uitspreek. Daarom zit de sleutel in het blijven praten met elkaar, hoe lastig het ook is. Het is ook lastig.. Dat is het gewoon. En ik wil ook echt niet het huwelijk verpesten doordat ik ergens in blijf hangen, want tuurlijk gaat dat ook door mijn hoofd. Dat is dan mijn angst, en daarom werk ik er ook aan. Om het een plek te kunnen geven, maar dat doe je wel samen. Het is een proces waar je samen doorheen gaat. Er staat geen tijd voor. Ik merk in ieder geval dat de lading er bij mij meer afgaat, en dat als ik ergens over ga piekeren mijn gedachtes bij hem check. Zonder oordeel, zonder verwijt naar hem toe.

    Ik probeer ook altijd te denken wat voor toekomst ik voor me zie. Wil ik mijn leven met hem delen en op welke manier? Wat voel ik voor hem? Vanuit deze 'bron' haal ik energie om er positief in te staan. En geloof me, dan gaat er als ik in die hevige emoties zit ook wel eens door mijn hoofd: "NIKS, want het vertrouwen is weg, hoe kan dit ooit goed komen?". Maarja, mede door het te blijven relativeren en niet in mijn eentje mee te tobben kom ik hier weer uit. Samen dan.. Want hij helpt me daar bij.

    Goh, en ik voel ook zoveel oordelen nu al van andere die dit lezen haha.. oh wat naïef etc. En ik zal niet ontkennen dat dit in sommigen situaties ook echt zo is. Het gaat erom wat jij voelt. In veel huwelijken komen dit soort dingen niet eens aan het licht. De makkelijkste weg is uit elkaar gaan, hem te haten en alles kapot te trappen. En natuurlijk is dat een keuze als blijkt dat het echt op is. Maar als je bereid bent samen eraan te werken, elkaar niet kwijt wilt, dan geloof ik echt dat je hier sterker uit kunt komen. Sleutel blijft communiceren, en natuurlijk op een level dat je elkaar snapt en de vrijheid geeft om verlangens/gevoelens/gedachtes te kunnen delen. Dat vergt echt heel veel moed en kwetsbaarheid naar elkaar toe, maar hoe mooi is het als je dat met elkaar kunt bereiken.

    Wil je in ieder geval meegeven dat wat je doormaakt volkomen normaal is, of in ieder geval bekend klinkt. Met pieken en dalen. Het is niet niks, het is ontzettend lastig. Blijf trouw aan jezelf, wat je voelt, ben open, eerlijk, naar jezelf en je partner. Soms kunnen emoties zo heftig zijn dat ze je in een bepaalde negatieve spiraal meetrekken. Misschien kun je een manier voor jezelf vinden waarop je dan weer bij jezelf kunt komen, wandelen, sporten, yoga, mediteren, etc. Dat je je losmaakt van de emotie en 'voelt' wat voor jou belangrijk is. Even afstand nemen van de emoties. Vaak krijg je dan wel een inzicht of rust weer voordat je uit die heftige emoties gaat handelen. :)
     
    Fennec vindt dit leuk.
  5. Blue lady

    Blue lady Bekend lid

    29 mrt 2015
    665
    437
    63
    Ik omarm de gevoelens wel, maar heb juist het idee dat ik daarmee de emoties gedachtes en gevoelens er deels ook mee voed.

    Het complexe zit hem in dat ik het er niet te veel over wil hebben, maar me ook niet tegen gehouden wil voelen om mijn gevoelens te uiten. Die middenweg is erg lastig merk ik.

    "NIKS, want het vertrouwen is weg, hoe kan dit ooit goed komen?" dit vind ik heel herkenbaar als de emoties hoog zijn of de gedachtes aan handelingen en teksten van hun met elkaar weer terug komen.

    Ik ben vorig jaar een weekend naar het buitenland geweest voor yoga etc dat was zeker heel fijn en nodig. Dat houd ik altijd in mijn achterhoofd.

    Dank voor al je antwoorden, ideeen, meningen etc. Het is heel fijn te ''spreken'' met iemand die deze rolercoaster begrijpt en niet veroordeeld.
     
  6. Beausecret

    Beausecret VIP lid

    26 apr 2016
    5.302
    5.920
    113
    Vrouw
    Jaa snap wel wat je zegt. Je hoeft ze ook niet te voeden, maar ze gewoon te voelen. En je mag alles voelen wat er is, als je dat niet doet voed je ze juist.. Want dan duw je ze weg, zeg je eigenlijk dat het er niet mag zijn, maar jouw verdriet/pijn/wanhoop/onzekerheid mag er zijn, ook na 1,5 jaar nog. En als je dan voor jezelf ontspanning kan vinden, dat je de gevoelens relativeert/ontspant, dan kan je weer helder voelen/nadenken wat je wilt, zonder deze intense emoties.

    Wat fijn van je yogareis, kan me voorstellen dat het je goed heeft gedaan. En plan vaker zulke dingen, kan ook een dag zijn of een paar uur. Dingen doen waar je zelfvertrouwen van groeit, leuke dingen doen. Als ik beter in mijn vel zit kan ik de emoties ook beter dragen.

    Die middenweg vinden is ook lastig, want het voelt voor jou op sommige momenten heel vers, terwijl de ander vrolijk doorgaat. En dat wil je dan ook, maar tegelijkertijd kan dat niet altijd, en weet dat dat dus oke is, en normaal. In mijn ogen, hoe ik het ervaar.
     
  7. Blue lady

    Blue lady Bekend lid

    29 mrt 2015
    665
    437
    63
    dingen doen die goed zijn voor mijn zelfvertrouwen helpt zeker mee. Ik zal er eens wat meer over denken wat ik dan precies wil.

    Heb jij op de moeilijke momenten ook dat je op een gekke manier een soort jaloezie ervaart naar de minnares? De jaloezie zit hem dan in het feit dat zij contact, tijd, intimiteit en ervaringen gedeeld heeft met mijn partner. Iets waar ik niets van wist en ook nooit deel van uit zal maken. Wellicht klinkt dit heel gek, maar hier heb ik heel veel last van.
     
  8. Mim89

    Mim89 VIP lid

    29 jan 2019
    8.712
    6.982
    113
    Vrouw
    Ik snap je gevoel heel goed. Mijn ex ging regelmatig vreemd. Alleen had hij er totaal geen spijt van. Het zal wel even duren voordat je vertrouwen terug is, en dat is normaal. Dat vertrouwen is ook enorm beschadigd. En ook je zelfvertrouwen krijgt een enorme opdonder. Misschien kan het je helpen om ook alleen met iemand te gaan praten. Daar tegen kun je alles kwijt zonder je in te houden. En diegene kan je tips geven hoe om te gaan met de triggers. Sterkte ❤
     

Deel Deze Pagina