Nou het is eigenlijk een langslepend en vervelend verhaal, maar ik probeer het toch enigszins anoniem te houden. Een collega moet ontslagen worden, sta ik op zich achter maar ik zie het liever op een gemoedelijke manier gaan. Nu vraagt directie aan mij een verklaring waarin ik mijn persoonlijke ervaringen met deze persoon moet delen, maar deze persoon krijgt dat ook te zien. Als deze collega zijn ontslag kan aanvechten en terugkeert op de werkvloer, ben ik met gierende banden weg... zo goed is onze band Maar ik wil ook niet de nagel aan de doodskist zijn en dus bewust meewerken aan het ontslag.. Aan de andere kant wil ik de directie wel tevreden houden.. Wat zouden jullie doen??
Ik zou er geen medewerking aan verlenen. Kan me echt niet voorstellen dat een ontslag moet afhangen van jouw verklaring, dus wat is de meerwaarde?
Ik zou ook niet meewerken. Als iemand echt ontslagen moet worden prima maar niet door mijn toedoen. Voel ik mij niet de aangelegen persoon voor en net wat manque ook al zegt wat is daar de meerwaarde van. Neem aan dat die persoon ontslagen mag worden en dat lijkt mij dan toch al genoeg.
Ik zou ook niet mee doen, zou zeggen dat je er neutraal in staat ( ook al is dat niet zo, zou geen zin in gezeur hebben)
Ik zou hier ook niet aan meewerken en dat dus ook gewoon meedelen aan mijn baas. Kom nou, de directie wil dat die persoon ontslagen wordt (en jij misschien ook wel) maar zij moeten van hun probleem niet jouw probleem maken.
Ik zou ook niet meewerken en vind het eerlijk gezegd ook een raar verzoek. Kan me niet voorstellen dat jou brief alleen de doorslag gaat geven. Daarnaast kan die brief in de toekomst alleen maar tegen je gebruikt worden. Neem aan dat je manager op de hoogte is van wat er gebeurt is, hij mag dat op zijn manier met de directie delen.
Ik zou het alleen doen als het anoniem kan (en het dus niet duidelijk is van wie het af komt, ligt er natuurlijk aan hoeveel personeel er verder nog is)
Heeft deze persoon zijn ontslag te danken aan directe problemen met jou, zoals bedreiging, intimidatie, zaken achterhouden etc? Dan zou ik meewerken. Zo niet, dan zou ik niet meewerken, want dan is zijn ontslag niet verbonden met jullie persoonlijke werkrelatie en werksfeer.
Het heeft te maken met disfunctioneren, ik vermoed dat ze wegens gebrek aan dossier het op deze manier willen proberen. Het komt al op een rechtzaak aan namelijk. Ergens voel ik mij onder druk gezet door de directie, ik wil ze ook niet teleurstellen. Aan de andere kant is er in mijn ogen tijd genoeg geweest om een dossier op te bouwen, en hebben ze dat niet gedaan. Nu heeft deze persoon blijkbaar iets gedaan waardoor ze ineens wel op ontslag over willen.. en mag ik het gaan oplossen.. Het kan niet anoniem (te kleine afdeling) en heeft gelukkig niet te maken met bedreiging e.d.
Ze lossen het aan de top maar zelf op. Naast dat degene die ontslagen wordt die brief misschien kan inkijken, kan dit ook naar collega's toe slecht overkomen als dit uitlekt. Ik weet dat een collega vorig jaar heeft meegeholpen met 't ontslag van een ander (niet met een brief, maar gewoon met haar houding) en sindsdien pas ik toch echt wel op wat ik wel en niet zeg tegen haar. Ondanks dat het dus een directe collega is en ik veel met haar samenwerk.
Dat ligt eraan... wat is jouw positie tov de werknemer? Ben jij zijn/haar leidinggevende dan vind ik het een heel normaal verzoek. Ben jij een directe collega dan vind ik het onzin om hieraan mee te werken. Je kunt overleggen met de directie wat de beweegredenen zijn om dit te vragen aan je en ook alvast bespreken wat jij denkt wat de consequenties zijn als ze de zaak verliezen.
Nee daar werk ik niet aan mij, en al helemaal niet om de directie te vriend te houden. Hun willen je collega ontslaan, dan lossen ze dat ook zelf maar op. Als het inderdaad iets met bedreiging of zo is vind ik het anders en zou ik er ook over na willen denken.
Heerlijk die duidelijke antwoorden.. ik voel me in zulke situaties altijd zo bezwaard om nee te zeggen en dan lig ik er vervolgens wakker van.. geef ik aan dat ik er moeite mee heb.. gaan ze mij weer overhalen om toch wel mee te doen. Morgen ben ik vrij, dan ga ik donderdag de moed bijeen rapen om nee te zeggen. Directie noemde ook een aantal namen op die wel mee zouden werken van wie ik van 1 zeker weet dat die nee heeft gezegd. Ik vind het ook de eigen schuld van de directie. Wij als afdeling hebben al lang genoeg aangegeven wat er fout ging, toen is die persoon de hand boven het hoofd gehouden, dan lossen ze het nu ook maar zelf op. De situatie was wel bizar hoor, ik snap niet dat het nog zo lang heeft kunnen duren..
Welke sector is het ? Heb een soort gelijke situatie mee gemaakt maar ik werk met mensen ( zorg ) als het papier werk is oid zal ik niet mee werken knappen ze zelf maar op. . Gaat het over een onjuiste / slechte benadering naar kwetsbare mensen toe vind ik het heel anders en zou ik per direct al mijn bevindingen/ ervaringen op papier zetten ik vind dat wel een plicht..
Nee zo'n situatie was het gelukkig niet. Maar het was wel dusdanig dat collega's die er al meer dan 10 jaar zitten en sterk in hun schoenen staan bijna weg waren gegaan omdat het geen werkbare sfeer meer was. Het klinkt nogal vaag maar omdat ik het anoniem wil houden kan ik er niet teveel op in gaan Voordat ik donderdag bij de directie binnen stap lees ik al jullie reacties nog eens door om mij te sterken.. door de hormonen ben ik al zo'n slappe vaatdoek nu 😂