hallo meiden Ik heb even jullie tips nodig. sinds 3 dagen slaapt mijn zoontje van 2jr en 4mnd ineens heel slecht in 's avonds. ter info: Thijs slaapt sinds midden oktober in het grote bed en heeft 1 weken geleden er een broertje bijgekregen. voor alle 2 de overgangen was ik een beetje huiverig maar zijn erg goed gegaan. Thijs slaapt tussen de middag nog zo'n 1,5 tot 2 uur. 's avonds gaat hij om half 7 in bad en daarna hebben we een vast ritueel van boekje lezen, in sloppen, even bij hem liggen om de dag door te nemen , liedje zingen, kus, muziek beestje aan en we gaan weg. meestal zijn we om 7 uur weer beneden. waar ik voor vreesde maakt hij nu wel waar. hij komt steeds zijn bed uit en gaat staan schreeuwen op de hal, helemaal over zijn toeren was hij. steeds legden we hem weer terug en gaan niet in op alles wat hij nog wil (plassen, water drinken, enz.) dit heeft hij namelijk allemaal net gedaan voor hij naar bed gebracht werd. Na een uur hem weer terug naar bed leggen had hij door dat er niks anders ging gebeuren en pakte hij zelfs steeds mijn hand om hem weer in bed te leggen. toen is hij gaan slapen. dit was rond 8 uur. om 10 uur stond hij naast mijn bed. toen was hij ergens van geschrokken. ik weet niet waarvan maar zijn hartje ging te keer. ik heb hem even bij me genomen en hem na 5 min. weer in bed gelegd. om half 11 stond hij weer naast mijn bed. nu had hij een motor heel hard door de straat horen komen en was weer in paniek. weer even bij me genomen maar na 2 min wilde hij weer naar zijn eigen bed. om 11 uur stond hij weer naast mijn bed. weer doordat dezelfde motor hard door de straat kwam. toen is hij om half 12 weer naar zijn eigen bedje gegaan. toen mijn man mijn jongste zoontje ging pakken voor de fles is hij er nog een keer uitgeweest maar meteen terug gelegd. hij wilde naar mij toe. was dus geen slim idee om hem bij me in bed te nemen. toen is hij eindelijk goed gaan slapen.vanmorgen was hij om half 8 wakker en nu slaapt hij weer. vanmiddag was het naar bed brengen totaal geen probleem. terwijl dit ook wel eens anders is. heeft er iemand tips voor komende avond? zelf denk ik dat hem steeds weer terug leggen wel werkt. hem niet bij me in bed nemen. en de oorzaak achterhalen. ik denk dat het om een combinatie van verlatingsangst en een andere angst is. ik heb vanochtend aan hem gevraagd waar hij bang voor was. hij zei de motor. maar daar is het slechte slapen niet mee begonnen want dat was pas veel later op de avond.
misschien de deur open laten? Werkte bij ons ook een stuk beter alsof ze voelt dat ze dichter bij ons is?
Dank je wel voor de tip. uitgeprobeerd maar dat wil hij niet. Deur moet dicht. Vandaag er nog veel uit zijn bed gekomen maar was wel rustige dan gister. Iedere keer als er een auto door de straat kwam stond hij op de gang. Hij zei dan ook meteen auto. Ik hoop dat het morgen weer een stukje beter gaat.
hij is echt gewoon bang. Zielig he. je kan er niets mee. Heb je een nachtlampje? Ik heb zelf zitten denken in zo een verschrikkelijke fase om zo een rups te halen waarvan de kop oplicht.
Moeilijk hoor. Kun je niet een nachtje bij hem gaan liggen op een matras ofzo? Mijn dochtertje is wat jonger, ze wordt eind mei twee jaar, maar ze heeft een tijdje geleden wel een periode gehad dat ze ergens bang voor was, maar ik wist niet waarvoor. Ik heb toen een paar nachtjes bij haar geslapen en dat werkte heel goed. Ik had heel sterk het idee dat ze zich pas veilig voelde toen ik erbij ging liggen, want toen pas durfde ze toe te geven aan haar moeheid en durfde ze haar oogjes dicht te doen. Af en toe even checken of ik er nog was, totdat ze in slaap viel, en ook meteen de hele nacht niet meer wakker werd. 't Is natuurlijk geen blijvende oplossing en je moet natuurlijk oppassen dat je kind er niet aan gaat wennen, maar 't is verschrikkelijk voor een kind als het bang is en ik wil mijn dochter dan niet alleen laten. Misschien werkt een speciale knuffel ook wel voldoende, een soort beschermknuffel? Misschien is het wel helemaal niks voor jullie hoor, maar ik probeer even mee te denken...
Nou, vervelend voor jullie zeg ! Ik hoop dat je een oplossing vind die bij jullie past en die goed werkt. Het is een enorm cliché, maar ieder kind is anders, dus wat er precies werkt is ook elke keer weer anders. Enige tip die ik heb is om consequent 1 methode vol te houden (minimaal 1 week)... Als je namelijk na enkele dagen weer overgaat op een andere methode dan is dat onduidelijk voor je kindje. Bovendien werken de meeste methodes pas als je ze consequent volhoudt (afhankelijk van hoe koppig je kindje is vooral ). Ik weet hoe het is om problemen rondom het slaapritueel van je kind mee te maken... zoals vast heel veel andere moeders hier op het forum ook Daarom hieronder mijn verhaal (in het kort), misschien heb je daar iets aan... >> Mijn dochtertje is nèt twee geworden en wij hebben de afgelopen 4 maanden met onze handen in ons haar gezeten... Ook 's nachts wakker worden en de hele boel bij elkaar schreeuwen. Echt een enorm drama, elke nacht een aantal keren. Dus ik ging er elke keer naartoe om te kijken of alles in orde was en om te zeggen dat ze moest gaan slapen. Dan weer weg en 5 minuten afwachten. Als ze na 5 minuten nog schreeuwde en huilde, ging ik weer terug en herhaalde het. Dat heb ik enkele dagen volgehouden, soms wel 20 keer per nacht eruit, voordat ze eindelijk weer in slaap was gevallen (of het op had gegegeven van uitputting, denk ik). Echter ik was niet consequent, want ik had enkele keren met haar op de bank gelegen en haar er dus toch uitgehaald. Òf ik was bij haar op de kamer gaan liggen... Dat waren dan echt momenten dat ik het niet meer zag zitten en die kleine wel achter het behang kon plakken... Pfff, en dan natuurlijk overdag zowel ik als mijn dochter chagrijnig, door het weinige slapen... Mijn god... dat is geen periode waar ik met plezier op terugkijk zeg... Toch besloten om de '5 minuten methode' dan maar consequent toe te gaan passen. Want ja, je moet iets... 2 weken lang volgehouden zeg... pfff. Maar toen had het eindelijk effect ! Op een bepaald moment, wist ze dat ik haar er niet uit zou halen, dus dan werd ze wel wakker en begon te roepen en te huilen, maar dan hoefde ik er maar 1 keertje naartoe om haar even te knuffelen en te zeggen dat ze echt moest gaan slapen. Als ik dan weer wegging, brak 3 of 4 minuten de hel los en dan was het over en ging ze weer slapen. Ik moet wel zeggen dat het beter vol te houden is als je je erop in stelt dat je er meerdere keren per nacht uit zult moeten, dan wanneer je er enorm tegenop ziet... Ik had een matras in de woonkamer gelegd en het mezelf gemakkelijk gemaakt met een boek. En ik maakte die 5 minuten-wachtmomenten elke keer 1 minuutje langer. Dus dan was het: 1. Huilen - naar haar toegaan, checken of alles in orde is - even knuffelen en zeggen dat alles goed is - vertellen dat ze moet gaan slapen en dat mama vlakbij is. 2. 5 minuten afwachten - als ze dan nog huilt - teruggaan en zelfde ritueel herhalen - weer weggaan. 3. 6 minuten afwachten - als ze dan nog huilt - teruggaan en zelfde ritueel herhalen - weer weggaan. Etc. En, geloof me, hoe koppig ze ook zijn, er komt ècht een moment dat ze het opgeven en gaan slapen Toen heeft ze wekenlang weer redelijk geslapen en werd ze maar 1 à 2 keer per nacht wakker. Dan hoefde ik er ook maar 1 of hooguit twee keer naartoe en ging ze weer slapen. Wat was ik blij ! Tot zo'n 2 maanden geleden... Vanaf dat moment werd ze elke ochtend tussen 4:30 en 5:30 wakker (Oh, Help ! ... Wanneer krijgen we weer een normaal leven?). En dan stond ze te schreeuwen totdat wij haar kwamen halen. We hebben echt geprobeerd het te negeren, maar helaas, ze ging niet weer slapen. Toen heb ik een besluit genomen... Op haar 2de verjaardag heb ik één zijkant uit haar bedje gehaald en ik heb een echt dekbedje voor haar gekocht. Dus nu heeft ze een echt meidenbedje. Dat vond ze superleuk ! Ik lees haar nu elke avond voor, totdat ze in slaap valt (half uurtje ongeveer, maar ik vind het leuk om dat te doen, dus geen probleem). We hebben haar slaapkamertje en de woonkamer veilig gemaakt en wij dachten: "Laat maar komen !". Nou de eerste nacht werd ze om half twaalf wakker en begon te roepen dat we haar moesten komen halen... wij zijn niet gegaan. We hoorden dat ze uit bedje kwam, haar slaapkamertje openmaakt en de kamer inliep. Bleef roepen en huilen dat we het licht aan moesten doen. Wij hebben niet gereageerd. Na een half uur, hoorden we haar terug naar haar slaapkamertje lopen, in bedje kruipen en de dekens over haar heen trekken (ze voorziet zichzelf altijd van commentaar, heel schattig ) haar Nijne pakken en zo ging ze weer slapen. Dat heeft 3 nachten geduurd en nu slaapt ze weer de hele nacht tot een uur of 5:30/6:00... Maar tot slot: ik vind het supermoeilijk hoor... soms weet je niet of ze bijvoorbeeld een nachtmerrie hebben gehad ofzo. Je wilt je kleine schat graag gelukkig zien, maar het is af en toe zo moeilijk om het verschil te kunnen zien tussen echt aandacht of bescherming nodig hebben of gewoon uitproberen en dreinen... Voor zo'n kleintje is het natuurlijk allemaal hetzelfde... die wil niets liever dan bij mama slapen. Is logisch. Er zijn veel voor een tegenstanders van apart slapen voor kindjes... Er wordt de westerse (met name de Amerikaanse) cultuur vaak verweten dat we onze kinderen te weinig aandacht geven en er te weinig voor ze zijn, omdat we, door de maatschappij, worden gedwongen om veel te werken en dus onze slaap nodig hebben. Aan de andere kant wordt gezegd dat het goed is voor een kindje om een eigen plek te hebben om te slapen en om eraan te wennen dat ze niet altijd alle aandacht krijgen (als je ze bij elke kik uit bedje gaat halen, dan gaan ze dat natuurlijk verwachten... terugdraaien is vreselijk moeilijk... en kinderen hebben zo door hoe ze je kunnen manipuleren). Dus aan de ene kant: opvoeden door dicht bij je te houden, zoals in veel Afrikaanse landen bijvoorbeeld, met veel liefde en alle aandacht van mama en zelfs in een draagdoek mee naar het werk enzo... En aan de andere kant: opvoeden om mee te draaien in onze drukke, soms gestreste maatschappij... vroeg zelfstandig slapen en naar het KDV e.d.... Tja voor beiden is iets te zeggen, echter optie A is meestal gewoon niet haalbaar, zeker niet voor twee werkende ouders... Ach, weet je wat... We doen gewoon ons uiterste best
Gister is thijs er nog een aantal keer uitgeweest. ook 's nachts 1 keer. we leggen hem 's nachts echt altijd meteen terug en gelukkig pikt hij dat. hij gaat dan gewoon weer slapen. vanavond gaat het tot nu toe goed. hij is er nog niet uitgeweest en heeft ook niet 1 keer geroepen. gister hebben we hem steeds meteen terug gelegd. steeds aan hem gevraagd waarom hij zijn bed uit kwam en steeds zei hij auto. net in bed toen ik even bij hem lag met ons "de dag door praatje"begon hij er ook weer over. vanmiddag heeft hij niet of maar heel weinig geslapen en ook 2 keer zijn bed uit gekomen. hij zegt zelf dat hij wel geslapen heeft maar ik twijfel er aan. hij is om 1 uur naar bed gegaan en om half 2 niet meer gehoord tot half 3 dus het zou kunnen van wel. ik ben benieuwd naar morgen. onze thijs is altijd al een slechte slaper geweest met periode. soms gaat het maanden goed en dan weer eens een week of 4/5 minder goed of met inslapen of met doorslapen. de wekker methode heeft bij ons altijd goed geholpen. om de 5 min kijken en dan opbouwen in lengte. ik denk dat er maar weinig ouders zijn die nooit problemen hebben met het slapen van hun kind. het blijft vooral lastig te pijlen idd of het nu het verzinnen en gebruiken van een smoesje of dat het echt angst is. met de motor dinsdagavond weet ik zeker dat het angst was maar hij kan het natuurlijk ook misbruiken...zo lastig dat hij nog steeds het niet goed genoeg uit kan leggen als hij het niet weet zegt hij standaard ja... bedankt voor jullie tips en jullie medeleven dat doet me goed.