Ik zit er even helemaal doorheen. Al anderhalf week lang kan mijn dochter geen seconden zonder mij. Als ik haar even in de box leg omdat ik bijvoorbeeld moet plassen dan is het gillen. Het enige wat ze wil is aandacht aandacht en nog eens aandacht. Bij mij liggen, bij mij op schoot zitten, zijn waar ik ook ben. Zonet wilde ik even in de tuin bezig, dus heb ik haar in de wipstoel in de tuin gezet. Ze kon me dus gewoon zien, maar het was weer gillen. Ik kan hier echt niet meer tegen, wordt hier zo moe van, heb helemaal geen tijd meer voor mezelf. Is dit nou verlatingsangst? hoelang duurt dit? Eerst kon ze zich prima alleen vermaken, maar nu is het echt drama. Mijn man zegt dat ik haar maar even moet laten gillen, maar ze blijft dan rustig een half uur gillen Hebben jullie tips?
Je denkt niet dat ze pijn heeft ofzo? Want als je denkt dat het zomaar is, zou ik haar toch laten gillen denk ik... Lastig hoor!
Het speelt nu anderhalve week. Nee ik denk niet dat ze pijn heeft, dan zou ze ook gillen als ik in de buurt ben. Haar luier is schoon, buikje vol, genoeg liefde en aandacht....
Als het inderdaad eenkennigheid/verlatingsangst is, is ze er volgens mij vroeg bij! Maar dan is ze dus aan het ontdekken dat mensen weg kunnen gaan en dat is voor zo'n kleintje natuurlijk een heel eng idee. Mama weg, oh jee! En zo'n kind snapt dan niet dat mama heus wel terugkomt. Doe je wel eens "kiekeboe"-spelletjes met haar? Dat zou kunnen helpen. Je kunt dan jezelf steeds meer "verstoppen". Begin bijvoorbeeld met verstoppen achter een doek en kom langzaam weer tevoorschijn ("waar is mama dan?" kun je erbij vragen) en probeer dan dingen uit, ga bijvoorbeeld steeds een stukje verder bij haar weg. Op een gegeven moment loop je uit het zicht en dan heel snel weer terug in het zicht (bijvoorbeeld om de hoek van de deur?). en zeg: "Kiekeboe" (of iets anders geks). Grote kans dat ze er heel hard om moet lachen. En dan steeds ietsje langer wegblijven. Zo leert ze dat je niet echt weg bent en wel terug komt. Verstoppen achter een doek is hier een topper. En een doek over haar hoofdje met de vraag waar zij is, is ook een groot succes. Dan trekt ze zelf de doek af en kijkt me vervolgens met grote pretogen aan. Soms probeert ze zelf de doek weer over haar gezichtje te doen, maar dat kan ze natuurlijk nog niet .
Lastig zeg! 5 maanden is wel aan de vroege kant voor een verlatingsangst. Maar als ze je gewoon ziet dan gilt ze dus nog steeds. Ik denk nog geen verlatingsangst maar waarschijnlijk wil ze gericht aandacht hebben. Ik zou er ook niet aan toegeven. Je kunt idd moeilijk de hele dag haar op je schoot hebben. Succes!
Oeps, had ik overheen gelezen! Ben het wel met Kiwi eens dat het dan waarschijnlijk geen verlatingsangst is. Vind het zoals gezegd ook wel te vroeg daarvoor. Maar... kiekeboespelletjes blijven natuurlijk een aanrader. Echt lachen hier. En ehm, werk je ook of is ze gewend dat je er de hele dag bent? Als dat laatste het geval is, zou je misschien een dagje rust kunnen nemen? Kun je haar bij opa&oma brengen of bij iemand anders? Of .......... je laat je man een dag vrij nemen, kan hij misschien ervaren hoe het is. En dan kun jij even iets voor jezelf doen, ga lekker een dagje op stap met een vriendin ofzo.
Eerst gilde ze niet als ze mij zag. Maar ik denk dat ze mij in de tuin niet heel goed kon zien. Kiekeboe spelletjes doe ik wel eens met haar, maar ze vind dit niet bijster interessant. Ik werk 3 dagen in de week. Helaas is mijn man door zijn werk alleen in het weekend thuis. Mijn schoonouders wonen op 300km afstand en kunnen niet oppassen. Mijn moeder werkt 32 uur in de week en past al regelmatig eventjes op. Ik hoop dat dit een fase is, want wordt er zo moe van.
ik heb een campingbedje op wielen en een box op wielen, meestal rijd ik mijn zoontje naar de plek waar ik bezig ben (het campingbedje staat op de 1e verdieping, de box beneden). Wat je nog kan proberen is zo'n draagzak van bijv. Baby Bjorn. Dan "hangt" je kindje tegen je aan en heb je toch beide handen vrij. Het is niet erg gemakkelijk, maar beter als niets. Het is waarschijnlijk een fase en gaat gewoon over. Wij zitten op dit moment in een soortgelijke fase en gaan hiermee de 6e week in.. Het is soms zwaar, maar kom op, volhouden meiske!
Kai heeft t vanaf ongeveer 4 maanden.....heb geen idee wat het is....als ik weg ga is het bal....als ik er niet ben als ie uit bed komt....ook....als ik een uurtje boodschappen moet doen en hij is bij papa....is het t hele uur huilen....maakt niet uit waar....als ik er niet ben is het foute boel....11 mei is ie 11 maanden en zit er ook een beetje doorheen....