Ik kijk al jaren naar het programma 'one born every minute', dat gaat over een bevallingskliniek in groot Brittannië. en het valt me op dat al die dames daar heel hard gillen en schreeuwen als ze aan het bevallen zijn, is dat echt zo? wat is jullie ervaring? het lijkt mij namelijk echt enorm genant als ik het zou zijn en ben daar wel een beetje bang voor
Ik heb het hele ziekenhuis bij elkaar gegild en geschreeuwd, maar dat was onderweg naar de OK toen ik een spoedkeizersnede kreeg wat ik dus niet wilde 🙊🙈 Maar tijdens de weeën en het puffen had ik geen tijd om te gillen
Ik heb niet gegild, ik was geen bitch. Wel heb ik van onderen alles laten lopen tijdens het persen (en dat vind ik nog steeds genant lol)
Ik was eigenlijk heel erg rustig tijdens de bevalling, meer in mijzelf gekeerd en heb dus zeker niet lopen schreeuwen en gillen. Maar ik kan mij goed voorstellen dat het je op dat moment niks kan schelen wat mensen van je denken en het wel lekker op een gillen zet.
eerste geen kik gegeven, tweede alleen toen ze erdoor kwam zeg maar. scheurde uit, dat voelde erg naar...
In de kamer naast mij werd erg geschreeuwd. Ik vond dat niet erg prettig. Ik geloof wel dat de verpleegkundigen erg hun best doen om je rustig te houden, met name omdat je anders de andere bevallende vrouwen bang/onrustig kunt maken. Mijn schoonzus hebben ze bijvoorbeeld in het gezicht geslagen omdat ze begon te gillen als een mager speenvarken haha.
haha nou dat mogen ze bij mij ook doen normaal gesproken ben ik in mezelf gekeerd bij pijn. dan ga ik stilletjes in een hoekje zitten en ben ik niet aanspreekbaar. Ik heb heftige galstenen gehad. maarja als je dan al die bevallingen ziet waar werkelijk iedereen schreeuwt ga je toch nadenken..
Gillen kost je veel energie die je beter kunt gebruiken. Zelf kwam gillen niet in mij op. Ik heb wel gegromd, gepuft op 100 manieren van zzzzz zzzzz tot tsssstsss er kwam van alles uit mijn keel maar niet luid. Geluid als een dier helpt je ontladen en in jezelf keren.
Ik had totaal niet de behoefte om te gillen. Ook niet bij het persen. Ik keek het programma ook en dacht ook ooo nee dat wil ik niet gaan doen hoor. Uiteindelijk dus helemaal niet gedaan. Wel gevloekt tijdens de weeën en auw gezegd maar niet schreeuwend.
Ik heb ook niet gegild maar ik denk dat iedereen zich op een andere manier uit op dat moment Mocht het je ooit gebeuren dat je wel gaat gillen/schreeuwen dan zul je je op dat moment waarschijnlijk ook niet schamen. Je hebt wel wat anders aan je hoofd haha
Nee ik heb niet gegild. Ik heb wel even gehuild omdat ik doodop was van de weeënstorm en 1x hard AUW geroepen toen ze haar schoudertje eruit trokken en toen vloog ze eruit. Gillen is echt verspilde energie waarbij je jezelf alleen maar tegenwerkt, want zolang je gilt kun je niet goed persen en duurt het dus langer. Vroeger kreeg je zelfs een tik in je gezicht. Schijnt dat naast me in de kamer ook een vrouw enorm lag te gillen, maar dat heb ik niet eens gehoord. Was teveel in mezelf gekeerd
Hier tijdens puffen niet gegild (want gepuft haha) maar toen na een tijdje persen de vacuumpomp en daarna de verlostang gebruikt werden, heb ik wel gegild. Gewoon van de pijn. Achteraf bleek ik een totaal ruptuur te hebben dus dat scheuren icm de persweeën en de kracht waarmee ze aan mn zoontje trokken waren me echt te veel... bij een 'gewone' bevalling Denk ik niet dat ik zou gillen.
Ik ben ook absoluut geen gillerd! Had daar de energie niet eens voor.. Laatst was ik in het ziekenhuis voor een ctg, ik hoorde in een kamer iemand ontzettend hard gillen! En ik kon mijn lach echt niet inhouden..kan me er gewoon weinig bij voorstellen dat het helpt.
Nou, ik heb wel van me laten horen hoor. Tijdens de ontsluitingsweeen was ik kalm en rustig de weeën aan het wegpuffen, todat ik in een weeenstorm terecht kwam. Toen heb ik hardop gehuild en ook wel wat dingen door de kamer geroepen. Tijdens het persen volgens mij meer grommen ofzo. Ik weet het niet precies meer. Maar ik weet wel dat ik niet sereen in m'n bed lag te bevallen met oosterse muziek op de achtergrond ofzo. Maar goed, ik denk dat dat ook niet bij me past als je me ziet. M'n zwager zei tijdens de laatste zwangerschap tegen m'n man; ik geloof dat zij echt een terrorvrouw is als ze aan het bevallen is, heb ik gelijk? 😂 Anyway, geluid maken bij de bevalling helpt misschien niet in de zin van dat het kind er spontaan uit floept, maar ik hou t niet tegen, het gaat vanzelf.
Tijdens het persen wel geloof ik, ik weet het niet eens goed meer. Dat waren meer wat oerkreten volgensmij. En ik kan je verzekeren dat het je op dat moment ook echt niet interesseert of je voorschut staat, haha. Wel hoorde in in het ziekenhuis degene naast mij gillen en bij mn thuisbevalling werd de verloskundige gebeld door een collega die bij een bevallende vrouw was die ook ernorm aan het gillen was. Dat is dan wel weer lachen😁.
Ik heb niet gegild en niet rot opmerkingen gemaakt. Ik zat helemaal in m'n eigen wereldje, waarop m'n man op een gegeven moment even een blokje om is geweest. Hij was gelukkig weer op tijd terug toen ik in een weeenstorm kwam haha
Zelf nooit geschreeuwd of gegild wel grommen en kreunen. Want ja het doet echt wel verdraaid zeer op een gegeven moment. Bij mijn derde lag ik na de bevalling in een kraamsuite. Was toen laat in de avond en was inmiddels alleen met mijn kindje. Naast mij hoorde ik in de andere suite echt een vrouw helemaal uit haar pan gaan. Schreeuwen, gillen, ze trok echt alles uit de kast. Het werkte inderdaad op mijn lachspieren en dat deed bij mij vreselijk zeer vanwege de keizersnede wond. Elke keer dacht ik nu zal het kind er wel zijn, maar nee hoor, daar ging ze weer. Tussendoor hoorde ik de verpleegkundige of verloskundige of wie dan ook rustig tegen haar praten. Kon het niet verstaan hoor, zo goed was het nu ook weer niet hoorbaar. Maar goed, op een gegeven moment hoorde ik een baby huilen en toen was het klaar. Gelukkig. Vond het toch ook wel een beetje genant dat het zo goed te horen was.