Bij de 2e heb ik ook enorm gegild, kon het niet tegen houden en schaamde me dood. Bleek dat ik van 4 naar 10 cm in nog geen half uur was gegaan, tsja toen begreep ik wel waarom ik gilde haha!
Ik keek tijdens mijn zwangerschap ook naar dat programma... ik was ook bang om alles bij elkaar te gillen.. maar toen het zover was, was ik in mezelf gekeerd en heb geen gil gegeven. Ik moet bekennen heb het bevallen niet als pijnlijk ervaren. Ieder ervaart en uit het anders. Groetjesss
bij de oudste 2x een schreeuw laten ontsnappen.. ik raakte een beetje in paniek en die weeenstorm was echt niet leuk meer. bij de 2e alleen wat gepiept bij het hechten. de verdoving werkte niet en de vk nam voor elke hechting echt even rustig de tijd.. lig je dan met een baby op je buik die je bijna wurgt omdat je zoveel pijn hebt maar baby moet bij mama blijven liggen voor hechting mama/kind. stom ziekenhuis.. als ik zulke programma's kijk dan valt wat ik deed niet op met wat je daar hoort. ik vind het verschil met daar ook wel dat je daar toe mag geven aan de pijn en hier meer gedaan wordt van nou kom op niet aanstellen..
Ik heb veel gekreund en gegromd, en gebriest als een paard (al die puftechnieken... zo het raam uit!). Vooral zo die laatste 2 cm, waarin ik al persdrang had. Bij mijn derde heb ik tijdens de weeenstorm wel echt gegild en geschreeuwd , ik wist gewoon echt niet meer waar ik het zoeken moest...
Ik kijk dat programma en andere bevalling programmas ook altijd en valt me op dat daar in Brittannië echt altijd alles overdreven wordt. Ze krijgen/vragen ook heel snel een prik of gas en gillen inderdaad alles bij elkaar. Doordat ik dat vaak zag wilde ik niet dat er gefilmd werd tijdens mijn bevalling. Wilde dat niet terughoren. Heb ik nu veel spijt van. Heb namelijk totaal niet gegild of ook maar iets raars gedaan. Dus nee wat je daar ziet is echt niet zoals het hoeft te gaan hoor! Ik vind het totaal overdreven en niet de werkelijkheid.
Bij Aiden hoefde ik niet te gillen ofzo. Geplande keizersnee. Ik zat alleen wel flink te shaken van de spanning/zenuwen. Bij Finley hoefde ik ook niet te gillen ofzo. Maar moest wel even flink huilen toen bleek dat het een spoedkeizersnee werd, omdat de ontsluiting maar niet vorderde en Finley het erg zwaar kreeg.
Ik heb zelf nog geen kinderen maar ik kan me wel voorstellen dat je gaat schreeuwen.. energie heb je zeker anders nodig maar iedereen reageert er anders op en iedereen voelt het weer anders.. Ik vind inderdaad in Amerika etc dat er veel geschreeuwd word ik denk dat dit ook komt omdat het daar normaal is dat je ruggenprik krijgt en hier veel minder. Ik kijk regelmatig bevallingen op youtube en ik vind het zo mooi om te zien als een aanstaande moeder helemaal in haar eigen wereld is en alles zo goed opvangt maar ik kan me voorstellen als het anders gaat dan 'normaal' dat je wel degelijk gaat schreeuwen van paniek..
Bij mn eerste bevalling heb ik me heel netjes gedragen al zeg ik het zelf Geen geschreeuw of gevloek. Hopelijk lukt me dat de komende keer ook.
Heb bij de eerste wel hard "gepraat" zegmaar. Keihardd auwauwauw. Zat in een weeenstorm en ging zo ongelovelijk hard dat ik echt verheen was dus verder weinig geluid. Me 2de heb ik wel tja hoe wil je het noemen gegilt. Was ren halfuurtje echte werk zegmaar. Met persen kreeg ik inwijs veel last van me clit en heb dus gegilt auwwwww me clit. Gelukkig hebben de buren het niet gehoord. En met 1 van de laatste persween kreeg ik zo oerkracht dat ik haar met geluid eruit heb geschoten. Was ook niet zo raar want ze konden haar nog net opvangen haha
Niet echt keihard gegild, wel een paar keer au, au, au geschreeuwd tijdens de weeënstorm en het begin van de persweeën die ik nog op moest houden. Met gillen bereik je niet zoveel en je verspilt er veel energie mee. Maar ja, iedere vrouw is anders, iedere bevalling is anders en ieder z'n beleving is anders, dus ik kan me heus wel indenken dat je soms eens even gilt of er wat uit floept. Maar dat gegil en geschreeuw wat jij noemt vanuit Groot - Brittannië dat vind ik echt overdreven en helpt ook helemaal niets.
Voor gillen had ik echt geen puf. Had een super snelke bevalling, maar was zooo moe. Vk waarschuwde ook al mijn energie te sparen. Even offtopic: wanneer komt het op tv? Ik keek het altijd, maar zie het nooit meer voorbij komen, ook niet in de tvguide.
Ik heb gevloekt tijdens de weeen omdat de beenweeen zo krachtig waren en ik mijn lichaam niet meer onder controle kreeg (was aan het shaken en persen tegelijk). Maar het vloeken ging gewoon op zachte toon, zat meer te mopperen zeg maar.
Wel zo'n oerkreet tijdens het persen maar dat ging ongecontroleerd dacht altijd dat ik dat niet zou doen.. En geroepen dat ik het niet kon tijdens de weeën storm.. En er schoot toen nog heel even door mn hoofd; ik ben hier nog veel te jong voor!! (Was toen 24) nog steeds lach ik me rot als ik daaraan terug denk
Heb niet alle pagina's helemaal gelezen, maar ik vind het zo knap van jullie dat je zo goed van jezelf weet of je wel of niet gegild/geschreeuwd hebt, terwijl je toch in jezelf gekeerd bent vaak.. Ik heb een geplande keizersnede gehad, dus ik kan niet helemaal meepraten.. Maar het zetten van de ruggenprik vond ik erg pijnlijk, het ging ook nog eens mis.. Ik dacht dus dat ik 'au' zei, gewoon op normale toon.. Maar mijn man stond achter een deur en die zei dat ik echt 'AU AU AU AUUUU' riep. Ik was al ver heen hoor, door de medicatie in mijn infuus (leken wel drugs!), dus ook helemaal in mezelf gekeerd.. Maar ik heb dus veel meer geluid gemaakt dan ik zelf dacht. En op dat moment interesseerde me dat echt geen reet. Tijdens de operatie zelf heb ik veel meer gevoeld dan de bedoeling was, dus heb ik ook weer aangegeven dat ik pijn had. Daarvan kan ik me wel herinneren dat ik het vaak heb gezegd, maar ook niet of dat heel hard was ofzo.
Ik dacht juist dat ik hard schreeuwde "au dat doet pijn" op het moment dat ik uitscheurde, maar mijn man zei juist dat ik dat heel rustig en zacht zei, de verloskundige reageerde ook heel droog met "ja dat klopt, pers nu maar weer door" Verder indd in mezelf gekeerd en alleen gezucht en gekreund
Tijdens de bevalling van de eerste niet geschreeuwd of gevloekt. Zat in mijn eigen wereld de weeeen weg te puffen. Mijn moeder had wel verwacht dat ik zou vloeken en tieren, dus ik heb haar versteld doen staan
Ik kan me niet herinneren dat ik in mezelf gekeerd was. Ook heb ik geen pijnstilling gehad, dus was ik mogelijk iets helderder. weet nog wel dat ik lag te wachten bij de eerste tot ik mocht persen, omdat ze in de kamer ernaast bezig waren, die was net ff eerder Maar die schreeuwde dus alles bij elkaar en toen heb ik ook echt gedacht: zo ga ik het niet doen gelukkig dus ook niet gebeurd. Ik werd wel een beetje agressief van de pijn bij de eerste. M'n zusje legde bijv een washandje op m'n hoofd en dat heb ik naar haar terug gesmeten. op dat moment (10 cm) kon ik echt niet meer fatsoenlijk zeggen: nee hoor, heb ik even geen behoefte aan. Verder heb ik me redelijk gedragen.
Tijdens de eerste bevalling behoorlijk wat herrie gemaakt ja. Totdat de ruggenprik werkte. Man wat een pijn, wist niet meer waar ik het zoeken moest. 2e bevalling ging zo snel dat ik nauwelijks tijd had om te bedenken dat geluid maken een optie was Als iemand mij bij de eerste bevalling in mijn gezicht had geslagen had hij/zij zeker een klap terug gehad.