Rijbewijs

ik ben zelf toen begonnen met kleine stukjes voor m'n moeder naar de winkel en toen was ik al heel snel alleen gewend en toen "durfde" ik alleen echt langere stukken.

 

Mijn eerste rid was van het gemeentehuis naar mijn ouders woning (ongeveer 1,5 km). Mijn vader zat naast me... de volgende ritten waren ook met mijn ouders, zelf een keer een rid van 140 km toen ik net een week mijn rijbewijs had.... wel met mijn vader naast me hoor!
Het scheelt een heel stuk dan er nog een ouder iemand naast je zit die je evt aanwijzingen kan geven maar ook positief is!

 

Mijn vader was mijn rij-instructeur.. dus zou hem mee kunnen nemen haha.
De eerste rit met rijbewijs was echter helemaal alleen.
En het was doodeng, de auto sloeg steeds af op een helling (was er een met hoge koppeling) en ik was echt bijna hysterisch haha.
Maar die rit had ik overleefd dus zou ik de volgende ook wel overleven dacht ik

 

De eerste paar keren heb ik in de auto van mijn vriend gereden, met hem erbij. Ik durfde echt niet alleen. De auto sloeg bij mij ook een paar keer af voor het stoplicht, omdat ik van de zenuwen de koppeling te snel liet opkomen.
Vlak daarna kon ik niet meer rijden, omdat ik hoogzwanger was en ik me niet meer kon omdraaien om in te parkeren. Ik was ook een beetje 'dement' door alle hormonen, dus ik vond het toen niet meer veilig om te gaan rijden.
Een maand geleden, twee maanden na de bevalling, heb ik dan eindelijk een eigen autootje gekocht, een automaat. Ik durfde toch geen handgeschakelde auto aan, omdat ik zo lang niet gereden had en daardoor weer erg onzeker was geworden.
Zelfs met die automaat vond ik het eng... mijn vriend moest de proefrit doen, en hem daarna naar ons huis rijden
De volgende dag vroeg hij of ik even sigaretten voor hem wilde gaan halen bij het tankstation (trucje om me toch in die auto te krijgen). Toen ben ik gegaan, en sindsdien ben ik niet meer uit mijn auto te slaan. Ik vind het helemaal geweldig, en ben totaal niet bang meer. Wel hoor ik af en toe nog steeds de bulderende stem van mijn rij-instructeur naast me als ik een foutje maak

 

Een paar dagen nadat ik mijn rijbewijs had gehaald heb ik ook mijn eerste auto gekocht. Ik ben met de bus er naartoe gegaan en helemaal alleen moest ik dus met mijn auto naar huis. Het was supereng en spannend maar je moet het gewoon doen!

 

Eerst een paar keer met vriendlief naast me in zijn auto kleine stukjes gereden waar niet veel verkeer was, ergerde me alleen dood aan zijn commentaar en juist daardoor werd ik zenuwachtig. Toen ons meisje er was (ze was geloof ik 4 weken..) zijn auto gepakt en naar mijn ouders gereden, zo'n 32 km héén en 32km terug..maar 2 keer afgeslagen en verder ging alles perfect! =D> vond het veel relaxter om zonder hem te rijden

 

Eigenlijk meteen alleen gereden!
Het was wel anders dan anders, aangezien je in een lesauto ook aan de passagiers kant rem-pendalen hebt en nu dus niet!
Echt lange afstanden, heb ik pas na één jaar gedaan, omdat ik echt in m'n broek scheet, dat ik zou verdwalen en 't niet kon vinden! Zag mezelf al rijden naar Limburg, maar in Den bosch uitkomen, dat zou echt een actie voor mij zijn!
De 1e keer was dan ook naar Assen vanuit GLD en dat ging meteen super! De dagen er voor echt 100x op googlemaps gekeken naar welke afrit en snelweg ik moest hebben
Ondertussen toch maar een TOMTOM aangeschaft en sindsdien rij ik overal heen!

 

mijn moeder gaf gelijk de sleutels van haar auto en ik moest van haar zelf alleen een stukje gaan rijden. Geen tijd gehad om er over na te denken, dat het alleen in de auto eng kan zijn

 

Ik was 16 toen ik al auto reed. Mijn man (toen vriend) heeft het mij helemaal geleerd mijn instructeur stond er echt versteld van haha (gelukkig heeft mijn man het precies zo aangeleerd als ze met rij lessen doen)
Toen ik mijn rijbewijs had ben ik 2 dagen later vanuit de provincie zeeland naar de rai in Amsterdam gereden met een vriendin die geen rijbewijs had was echt een leuke ervaring.
Gewoon doen is mijn mening jij hebt je rijbewijs dus kun je rijden!

 

Toendertijd had ik verkering met een jongen die 1 1/2 uur bij mij vandaan woonde. Eerst ging ik altijd met de trein en toen voor het eerst met de auto. 's nachts geen oog dicht gedaan zo zenuwachtig was ik om daar naar toe te rijden. 's ochtends op van de zenuwen in de auto en naar hem toen gereden. In het begin bonkte me hart als een gek, na een tijdje werd ik pas wat rustiger en relaxter. Maar ik was wel blij dat ik er was en was ook heel erg moe van het rijden. Het eerste wat ik dacht toen ik daar de straat in reed was: ppfff dat heb ik ook weer overleefd!

Mijn advies gewoon gaan rijden. Je kijkt er in het begin een beetje tegen op, maar gewoon doen anders word de stap steeds moeilijker om te gaan rijden.

 

Ik heb sinds deze week ook mijn rijbewijs op zak, en heb al alleen met mun kindjes naar oma en opa gereden, moet nog wel wennen aan de koppeling (benzine auto) en ik zat te shaken toen ik eindelijk bij oma en opa was, hahaha, maar dat went wel na een tijdje ( ik hoop snel hahaha)

 

Ik heb diezelfde middag in m'n ouders auto gereden, een station dus dat was even wennen met inparkeren.
Een weekje later moesten we naar Zuid-Holland, 200 km bij ons vandaan en toen heb ik de heenweg gereden met m'n vader naast me. Maar 'k werd gek van z'n commentaar en dat van m'n moeder. Maar 'k was er wel gelijk doorheen.
'k Zou zeggen, gewoon doen en op een gegeven moment weet je niet beter.

 

Eerst een paar keer samen met mijn vriend, ging prima.
Toen uiteindelijk na een aantal dagen zelf gereden, sloegde auto een aantal keer af.
Uiteinlijk went het wel, net zoals de anderen zeggen gewoon doen.

 

Mijn eerste ritje was samen met mijn moeder in haar auto.
Dit ritje was nadat ik mijn rijbewijs had opgehaald bij het gemeente huis, toen we bij de auto aankwamen kreeg in de sleutels in mijn handen geduwd... Mijn moeder waarschuwde mij wel dat zij GEEN rempendaal had en dus niet kon ingrijpen...
Daarna heb ik heel veel in de bedrijfsbus (ford transit) van mijn vriend gereden met hem ernaast, en na een aantal ritten ging ik alleen... Eerste keer vondt ik heel eng om alleen te rijden. Ik heb nu 2.5 jaar mijn rijbewijs, en rij het liefste alleen hihi

 

Ik werkte toen ik mijn rijbewijs haalde bij TNT als postbode en mijn leidinggevende vond het wel gemakkelijk dat ik kon rijden. Hij liet me vrijwel meteen met de auto heel de omgeving rondcrossen en dan heb je het dus niet over een personenwagen, maar over bestelbusjes en één-tonners... En dan ook nog eens in smalle straatjes, doodlopende weggetjes, kleine parkeervakken, etc... Daar heb ik eigenlijk pas echt leren rijden!

 

ik ben week na behalen rijbewijs naar zuid-duitsland gereden in mijn eentje... heb eigenlijk geen moment gehad van ooooo, kan ik het wel...

 

Meteen alleen een stuk gaan rijden en ook de snelweg op geweest, even gestopt bij de Mac Drive en weer verder....Meteen gaan rijden dan heb je ook het minste angst ...dat werkte in iedergeval voor mij...

 

Ik vond de eerste keer alleen rijden geweldig! Was zo blij dat die vervelende man er eindelijk niet meer bij zat. Ik heb gelijk naar 't taxibedrijf gebeld om te vragen of ze werk voor me hadden ( 2 dagen later had ik een bijbaantje als taxichauffeuse ).