Gezien het grote aantal hoogbegaafden hier op het forum ( ouders en/of kinderen) is dit misschien wel handig om te weten. oogbegaafdheid lijkt een voordeel voor mensen die op zoek zijn naar werk, maar het wordt door hoogbegaafde volwassenen zelf maar al te vaak als een nadeel gezien. Het Instituut Hoogbegaafdheid Volwassenen (IHBV) heeft onderzoek gedaan onder werkloze hoogbegaafde volwassenen en concludeert onder meer dat hoogbegaafden niet altijd de benodigde diploma's hebben gehaald, maar autodidact zijn. En diploma's tellen steeds zwaarder in sollicitatieprocedures, waardoor zij buiten de boot vallen. Hoogbegaafden hebben ook een sterke behoefte aan inhoudelijk zinvol en uitdagend werk, maar dat werk ligt niet voor het oprapen. Ook zeiden sommige respondenten dat ze zich vaak niet begrepen voelen op het werk, omdat ze anders zijn en anders denken. Dat kan leiden tot conflicten en werkuitval. Een respondent zei: ''Men zit in Nederland niet te wachten op mensen die zelfstandig kunnen denken". Volgens het IHBV kunnen hoogbegaafden fantastische arbeidskrachten zijn, omdat ze breed inzetbaar zijn, snel kunnen werken en moeilijke problemen creatief oplossen. In het kader van het diversiteitsbeleid vindt het IHBV het belangrijk dat er meer aandacht voor deze groep werklozen komt. Hoogbegaafdheid kan carrière in de weg staan | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl
Dit artikel gaat hier ook over. Los van diploma's zijn goed analyseren en snel denken niet altijd gewenst op de werkvloer. 'Bij normale mensen voel je je juist dommer' | NOS
Niet alleen dat.... je ziet ook vaak, dat hoogbegaafden onderpresteren, omdat ze zich vervelen op school. Zo ook een ex van mij. Begon op het atheneum, maar slaagde uiteindelijk voor de mavo, omdat hij niet voldoende uitgedaagd werd en er met de pet naar ging gooien. Nu is hij uiteindelijk toch doorgegaan en heeft na zijn MBO nog HBO gedaan, maar ik kan me goed voorstellen, dat er veel zijn, die dat niet doen en, zoals in het artikel staat, zichzelf dingen aanleren.
Ik had dat eigenlijk pas op de universiteit dat ik vastliep, doordat ik nooit had leren studeren, het vwo deed ik met 2 vingers in de neus, in 6 vwo heb ik nog niet de helft van de lessen bijgewoond ivm ziekte van pfeiffer, maar ben zonder problemen geslaagd. Tegenwoordig is er gelukkig wel meer aandacht voor hoogbegaafdheid (denk aan plusklassen enzo), dus ik zou verwachten dat dat nu minder zal zijn.
Juist niet. Want de hoogbegaafden van toen lopen nu tegen het feit aan, dat ze gepasseerd worden door mensen (hoogbegaafd of niet) mét diploma.
Ja, dat snap ik, ik bedoel juist dat het minder zou moeten worden met de nieuwe lichting op de arbeidsmarkt. Ik heb eerlijk gezegd ook geen idee hoelang plusklassen al bestaan bijvoorbeeld, dus wat een beetje de leeftijdsgrens is bij dit probleem (ik ben 41, dus dat is al wel een poos geleden).
Veel hoogbegaafden hier op het forum? Nooit iets van gemerkt! Maar ken idd wel wat mensen die niet echt gelukkig zijn geworden van het voorrecht van een goed stel hersenen, dus kan me wel vinden in het artikel. Lastige problematiek. Als je kind niet mee kan komen op school is niet leuk, maar als je kind te slim is is ook niet leuk.
Ik heb er zelf ook geen ervaring mee, mijn nichtje zit wel in een plusklas en volgens mij is mijn zus wel redelijk tevreden, maar hoe dat vervolgens dan op de middelbare school zal gaan... Mijn zoon zit op een zmlk school en mijn dochter is 1, dus dat duurt nog even .
Inderdaad, het scheelt dat er iets meer aanpassingen zijn in het onderwijs tegenwoordig, maar in de praktijk werkt het ook niet altijd geweldig. 2,7 % van de bevolking is hb. Op een gemiddelde basisschool zijn dat dus zo'n 7 kinderen in totaal in de leeftijd van 4 t/m 12 jaar. Daar kun je geen plusklas mee vullen. Die plusklassen zijn daarom vaak vooral gericht op de makkelijke lerende kinderen/mb-ers en de aanpak, werkwijze etc. is vaak ook op deze groep gericht. Overigens zullen op veel scholen een deel van de hb-ers niet eens in zo'n plusklas zitten, aangezien ze vaak niet de juiste werkhouding hebben of gewoon geen goede schoolresultaten en niet als dusdanig herkend worden. Het onderwijs is gericht op kinderen met een gemiddeld IQ. Van een kind met een IQ van 70 verwacht niemand dat het op school probleemloos meekomt en op dezelfde manier denkt en werkt als een kind met een iq van 100. Van een kind met een iq van >130 wordt vaak wel verwacht dat het met een paar aanpassingingen meekomt met de rest. Slechts een klein percentage hb-ers doet een universitaire opleiding. Ook binnen dit onderwijssysteem passen ze vaak niet. Een deel heeft nooit geleerd moeilijker werk aan te pakken, echt te studeren en daarnaast slaan ze vaak hele stappen over met hun snelle manier van denken en verbanden leggen dat ze aan anderen die tussenstappen om tot een bepaald resultaat te komen niet goed uit kunnen leggen. Ik denk zeker dat het goed is dat er meer aandacht voor is gekomen de laatste jaren en dat er op sommige scholen echt goed op ingespeeld wordt, waardoor hb-ers meer leren, op hun plek zitten en dit de kans op diploma's vergroot. Helaas is meestal het in de praktijk allemaal nog niet zo rooskleurig en is er beperkte kennis over de aanpak van deze kleine groep leerlingen. Dat je later moeite hebt om als hb-er passend werk te vinden dat begrijp ik wel.
Mijn oudste is hoogbegaafd en zit op school in de plusklas. Daarnaast bieden we hem thuis extra dingen aan. En dat is echt heel erg nodig. Hij zou naar een basisschool voor hoogbegaafden kunnen maar we hebben besloten dat om bepaalde redenen niet te doen.
Dit was ook mijn eerste ingeving. Verder ken ik ook iemand waarbij zijn intelligentie hem behoorlijk dwars kan zitten. Ook universiteit gedaan, maar wel met twee vingers in de neus. Vooral bij praktische zaken, merk ik het 'moeilijke denken' terwijl de oplossing vrij simpel is.
Ik heb een ideale baan voor hoogbegaafden al zeg ik het zelf 😊 Veel informatie in korte tijd verwerken en interpreteren, dit ook direct kunnen samenvatten op verschillende niveaus, patronen herkennen maar ook buiten de paden denken, snel schakelen, multitasken, initiatief nemen, veel contacten... Ik vind het heerlijk! Mijn directe collega's zijn ook bijna allemaal gepromoveerd of ermee bezig, en ik denk dat een aanzienlijk aandeel hoogbegaafd is. Als je op het pad van de scholing weet te blijven, zijn de mogelijkheden fantastisch 😊 En op een goed moment is een hoogbegaafde manier van denken wél iets wat enorm gewaardeerd wordt, als je in de juiste circuits terecht komt... Geek tussen de geeks zeg maar. Basisschool was wel gezellig, het streekVWO eigenlijk een verschrikking (dat besef kwam achteraf pas echt), universiteit hartstikke leuk met sport, vereniging, bestuur- en commissiewerk met reisjes en oh ja soms nog studeren (en met die houding toch nooit een hertentamen hoeven maken), en toen in de post-academische stages en mijn verdere werk mocht ik zoveel nieuwe dingen leren en doen... Ik ben nu al ruim 8 jaar aan het werk en het is druk en soms even kl*te als er iets heftigs gebeurt, maar ik geniet er nog steeds van en leer elke dag bij. En die groei zie ik ook terug in mijn eigen werk. Ik hoop nooit stil te staan!
mijn zus ook: zonder enige moeite een klas overgeslagen op de basisschool, eindcito met maximale score [foutloos], begonnen op de gymnasium, 3de jaar vwo, vervolgens blijven zitten, dat was ook drama, dan maar naar de havo en deze met moeite behaald. Ik heb haar thuis nooit met een boek in handen gezien. Vervolgens met 3 studies begonnen en geen een afgemaakt.
Ik heb geen idee of ik hoogbegaafd ben. Ik heb op de havo nooit leren leren, want zonder leren was het al een eitje. Het HBO heb ik ook gehaald terwijl ik 50% van de tijd niet aanwezig was. Als ik iets leuk vind, verdiep ik mezelf erin en dan weet ik er al heel snel vanalles vanaf. Maar inderdaad, werken voor een baas, dat vind ik moeilijk, zeker als ik merk dan mijn eigen niveau hoger is dan dat van mijn meerderen. Ik werk nu als gastouder en ik zou graag wat anders willen gaan doen, maar ik zou niet weten wat. Overal heb je papieren voor nodig en ik heb gewoon geen geduld voor een opleiding van 4 jaar, met stages en alles.
Ik herken het wel.. Zowel bij mijzelf als onze oudste en nu middelste (niet alledrie onderzocht hb, maar ik herken gewoon heel erg veel). De uitdaging missen, nooit hebben hoeven leren, frustraties, een depressie en uiteindelijk stopte ik dus net voor mijn eindexamen vwo (terwijl ik er super voor stond) etc. etc.
Herkenbaar. Ook dat stukje van de NOS. Ik heb in het begin veel moeite gehad met het aansturen van collega's die op MBO niveau geschoold zijn. Het gaat nu beter maar het kost me echt energie en regelmatig tot 10 tellen.
Bij mij idem. Ik heb alleen wel een HBO afgemaakt uiteindelijk. Dat moest van mezelf. Maar mijn werk is eigenlijk te simpel voor me. Dat vind ik nu op dit moment niet erg. Want ik werk fulltime en ben alleenstaande moeder van 3 kinderen. Dat ik voor mn werk maar mn halve hoofd nodig heb ik dan eigenlijk wel lekker. Anders had ik het misschien niet vol gehouden. Maar ik wel op den duur wel wat anders. Kan alleen niet zo kiezen wat. En het zal dan een zelfstudie moeten zijn ivm geld (geen recht op stufi meer). Dan is wel probleem. Want ik heb nooit moeite moeten doen. Dus zelfdiscipline is een 'uitdaging'.