Je hoort heel vaak dat de meeste bevallingen totaal niet gingen zoals men van tevoren had bedacht..... Ik ben benieuwd of dat inderdaad ook klopt. Bij mij ging het wel precies zoals ik van tevoren had bedacht / gehoopt namelijk. Natuurlijk had ik ook wel in mijn hoofd dat het mogelijk anders zou lopen, maar uiteindelijk liep het eigenlijk precies zoals ik had verwacht.
Ik had weinig verwachtingen, maar het is wel echt compleet anders gelopen dan ik ooit bedacht zou kunnen hebben
Ik heb slechter gestemd. Ik ging er vrij nuchter in. Ik zou wel zien hoe het ging lopen. In principe in het geboortehuis en lekker snel weer naar huis. Enige wat ik wel wilde was de kleine snel aanleggen en lekker bij me houden (dat had ik ook wel verwacht). Toen de bevalling eenmaal begon en ik binnen 3 uur op 3 cm zat tegen manlief gezegd dat we hopelijk aan het begin van de middag wel papa en mama zouden zijn. Helaas stagneerde de ontsluiting en heb ik na 9 uur weeën (buik, been en rug tegelijk... waarvan de pufjuf nog had gezegd dat ze nooit allemaal samen zouden komen) gesmeekt om een ruggeprik. Uiteindelijk is na een bevalling van 22 uur, waarvan ruim 2 uur persen dl er met vacuüm uit getrokken. Resultaat een subtotaal ruptuur welke op de ok gehecht moest worden. Na 15 minuten was ik dus al weg en na 2 uur weer op de kamer bij dl. Wist toen ook pas hoe groot en zwaar ze was en hoe het met haar ging. Toen ook pas kunnen aanleggen. Achteraf een hele heftige bevalling die ik niet zo voor ogen had. Gelukkig heb ik deze wel goed verwerkt en heb er dus geen trauma aan over gehouden.
Hier ging het beter dan is verwachtte. Bij de eerste was ik in complete paniek voor het idee van moeten bevallen. Heb een seksueel misbruik verleden en heb echt hulp moeten zoeken ten tijde van de zwangerschap, want ging echt niet goed met die angst. Uiteindelijk viel de bevalling zelf echt heel erg mee en vond ik het zo'n eitje dat ik zei 'dit doe ik morgen zo weer'. Omstandigheden vond ik niet fijn in het ziekenhuis, maar het bevallen zelf viel zoo mee dat het veel goed maakte Bij de tweede vastbesloten thuis te bevallen door het niet fijne bevallen in het ziekenhuis van de eerste. Dit is ook helemaal fijn verlopen zoals ik hoopte: vk kwam toen had ik 8cm, uur later ons meisje in onze armen om daarna met zijn drietjes de nacht in te gaan en de volgende ochtend de oudste er gezellig bij te hebben. Bij de derde wilde ik weer graag een thuisbevalling en dit is gelukt. Liep niet helemaal zoals vooraf verwacht: bevallen onder de douche zonder vk en mijn man er maar net op tijd bij met een vreselijk slaperig hoofd. Was wel heel mooi en rustig hoe het liep (met zijn vijven uiteindelijk wachtende op de vk om 5 uur in de nacht en de volgende dag een compleet witte winterwereld), maar vooral achteraf overdonderend en moeilijk te verwerken.
Mijn eerste bevalling was zwaar, maar kijk er erg goed op terug! De begeleiding was super. De tweede en derde waren bevallingen waar ik voor teken. Vooral de derde! Natuurlijker kon niet, die bevalling zou ik zo overdoen. Heel fijn! Ook wilde ik graag zonder pijnbestrijding bevallen en dat is me 3x gelukt, daar ben ik ook blij mee.
De eerste bevalling was met 21 weken en dat had ik me heel anders voorgesteld. De tweede bevalling was een sterrenkijker, ik heb iets van 10 uur persweeën gehad, daardoor een ruggenprik. Daarnaast kreeg ik koorts en moesten ik en onze zoon nog een week in het ziekenhuis blijven. Het begin van de bevalling was trouwens nog een echt paniek moment, ze konden de hartslag van onze zoon niet vinden, gelukkig bleek dat na een paar minuten vals alarm te zijn, maar het gezicht van de gynaecoloog sprak boekdelen toen ze zei dat ik me geen zorgen moest maken, dat deed zij heel duidelijk wel. De derde bevalling lag onze jongste te veel afgekneld door de navelstreng, dus moest ik de hele bevalling gaan liggen zo dat hij zich het prettigst voelde (op basis van de meetwaarden). Dat was voor mij niet comfortabel, maar het belangrijkste is dat de jongste er niets aan overgehouden heeft. Mijn bevallingen gingen dus niet volgens het boekje, de derde bevalling had ik trouwens helemaal geen verwachtingen meer, ik liet het allemaal maar over me heen komen.
Anders. Ik wist niet wat ik kon verwachten. Maar ik vond de weeën vanaf 6cm ZO heftig! Ik raakte in paniek. Maar ik ging dan ook van 6 tot 10 cm in 2 uur tijd....
Nee, ik wilde thuis bevallen zonder pijnbestrijding maar had t allemaal nogal onderschat. Mn ontsluiting vorderde niet en had erge buik- en rugweeen. Kon ze totaal niet opvangen, heb alleen maar geschreeuwd. Ik ging naar t ziekenhuis voor een ruggenprik maar toen had ik ineens al 7cm dus t was te laat. Morfine hielp niks behalve dat ik lag te ijlen. Ik dacht de bevalling wel "fftjes te doen" maar t was echt de HEL ! Wat een pijn, vergeet t nooit meer..
Ik heb anders gestemd. De eerste moest in het ziekenhuis ipv thuis en is met een vacuumpomp gehaald. Dat had ik allebei niet verwacht. Ook anderhalf uur persen en je daarna zo slap en beroerd voelen had ik niet ingecalculeerd Hij was er binnen 9 uur en het was te doen. Dat ging beter dan verwacht. Tweede bevalling ging sneller (iets te snel voor mij) dan verwacht (binnen 3 uur na breken vliezen). maar was er verder 1 uit het boekje!
Ik heb gestemd nee, het ging beter. Ik had me er vooraf op ingesteld dat je ongeveer 1 cm ontsluiting erbij krijgt per uur.. Smorgens om 6:30 braken mijn vliezen en had ik 3cm ontsluiting en om 9:30 had ik volledige ontsluiting, om 11:00 is ons zoontje geboren. Het persen heeft wel lang geduurd maar ik durfde niet goed door te persen omdat ik bang was om uit te scheuren, heel stom misschien.. Achteraf viel het mee en had ik maar 2 hechtingen nodig. Het ging allemaal zo snel dat ik zonder pijnbestrijding ben bevallen en om 13:30 waren we alweer thuis.
Ik heb gestemd: Nee, het ging slechter Van te voren had ik mij ingelezen over bevallen. Ik dacht: ik ga er open in, laat het over mij heen komen. Ik wilde liever geen pijnstilling, ik wilde in het geboortehuis bevallen en ik wilde mogelijk borstvoeding geven. Daarnaast wilde ik graag op handen en knieën bevallen, of anders zo rechtop mogelijk en ik had het beeld dat ik met 6 tot 8 uurtjes wel klaar zou zijn. De werkelijkheid: ik kreeg rond 5.00 uur ochtends de eerste weeën, maar erg onregelmatig. Pas rond 22.00 uur 's avonds was de verloskundige er, de weeën waren toen pas regelmatig om de 3-4 minuten. Ik had vreselijke rugweeën en ongeveer 3 cm ontsluiting. Daarna zijn we vertrokken naar het geboortehuis. Die autorit was een HEL, die had ik niet zien aankomen. Maar ik dacht: nog ongeveer 6 uurtjes, dan is ons kindje er (rekende op 1 cm per uur). In het geboortehuis had ik een weeënstorm en die vreselijke rugweeën zijn zo moeilijk weg te puffen. Op aanraden van de verloskundige werd ik overgedragen aan het ziekenhuis, zodat ik pijnstilling kon krijgen. Ik wilde graag de ruggenprik, omdat ik nog wel even moest. Helaas, de ruggenprik (die pas na 2 uur werd gezet) werkte niet. Helemaal niet! Rond 3.00 uur had ik 6 cm ontsluiting. Rond 9.00 uur 's ochtends nog steeds. Toen werd er een echo gemaakt en werd duidelijk dat zoonlief een sterrekijkertje was. Uiteindelijk moest ik aan het infuus met remifentanil, wat ik van te voren ab-so-luut niet wilde. Ik werd super high, maar had nog steeds intense pijn. Om 11.00 uur persdrang en volledige ontsluiting, maar ik had de pech dat het de drukste dag van het jaar was. Ik moest dus wachten totdat er ergens een verloskundige vrij was in t ziekenhuis. Om 12.20 mocht ik eindelijk persen. Na 20 minuten persen viel de hartslag weg van zoonlief (had ik niet in de gaten, was te high), dus meteen een knip en daar was hij eindelijk! Ik dacht, nu is alles over en kunnen we genieten. Binnen 1 minuut floepte de placenta eruit. Helaas, ik kreeg een enorme bloeding (fluxus) en alle alarmbellen gingen af, de kamer stond vol artsen en ik kreeg nog een infuus, iemand drukte op mijn buik, manlief stond met tranen in zijn ogen van angst en wanhoop. Het was echt eng, maar gelukkig stopte het bloeden na een tijdje. Uiteindelijk ruim 1,5 liter bloed verloren en ik kreeg hoge koorts. Ik moest na de bevalling van 32 uur nog 2 nachten in het ziekenhuis blijven. Dus: het was erger dan ik ooit had kunnen bedenken. En ik troost mij met de gedachte dat het een uitzonderlijke bevalling was, dus dat het niet zo snel nog een keer gebeurt.
ik had geen verwachtingen en dat werkte voor mij het beste... Eerste bevalling was erg heftig ingeleid en duurde 16 uur eindigde met vacuumpomp. tweede bevalling is ook ingeleid en die duurde 8 uur en die was heel goed te doen.
Mijn bevallingen gingen beter dan verwacht. Bij de oudste in een uurtje van 5-6 cm ontsluiting tot geboorte. Bij de jongste in een half uur van 4 cm ontsluiting tot geboorte. Ik ben wel heel erg benieuwd hoe het nu zal gaan. Maar ik stap er zonder verwachtingen in...
Het ging heel anders, ik had verwacht dat ik een dag erover zou doen want ja het was de eerste en ik had bedacht dat ik pijnstilling wilde. Hiernaast dacht ik dat ik het ook zo merken als mijn vliezen zouden breken en dacht ik dat persen wel een uur zou duren. Uiteindelijk begon de bevalling met een beetje gerommel, niks gemerkt van de vliezen, weeen waren vanaf het begin niet te tellen want het ging maar achter elkaar door met de pijn zonder pauze. Na 4 uur pijn lijden naar het ziekenhuis, persweeen ophouden in de auto en een kwartier na aankomst in het ziekenhuis werd onze dochter geboren. Ik was compleet overdonderd door de snelheid van de gehele bevalling, het heeft echt even een paar dagen geduurd voordat we dat verwerkt hadden.
Ik heb "nee, het ging beter" gestemd. Ik had gehoopt dat ik de weeen in bad mocht opvangen en ik had verwacht dat ik dan op bed zou moeten persen. Maar ik heb ook het persen in bad mogen doen. Dat was erg fijn en dat had ik dus niet verwacht. Het was dus beter dan verwacht.
Ik heb nee, ging slechter. Maar puur omdat ik niet verwacht had dat weeën zo een pijn deden. Ik heb bijna 15 uur helse rugweeen gehad De uitdrijving zelf was niet fijn maar goed te doen.
Mijn bevalling is heel erg meegevallen want op het moment dat m'n weeën echt zeer gingen doen ,om 1:50 uur, hebben we de vk gebeld . Een half uur later was ze d'r . En bleek ik al bijna 10 cm te hebben Wij wonen vlak bij het zh dus gauw daar heen gereden en om 3;20 werd ons zoontje al geboren wel na een knip omdat z'n hartslag daalde omdat het ff een beetje te snel ging allemaal Volgende keer wat eerder bellen maar ik kijk er weer naar uit !
Heb nee, ging slechter gestemd. Wist wel van tevoren dat ik een ks ging krijgen, maar was niet op de hoogte van de complicaties die nu gebeurden. Natuurlijk weet je dat er altijd een risico aan zit, maar dat mijn hartslag em bloeddruk continu omlaag gingen en ik dus steeds wegviel had ik niet verwacht en wist niet dat dat kon gebeuren. De ruggenprik was te ver omhoog getrokken en werkte dus te goed.