Hier ook slechter. Bij de eerste ingeleid, maar na uren in een heftige weeënstorm te hebben gezeten werd het een spoedkeizersnede omdat hartslag van de kleine teveel dipte. Ik stond vrij open in de hele bevalling, maar een keizersnede had ik geen rekening mee gehouden. Toch kijk ik er met een goed gevoel op terug hoor, mede door de super begeleiding in het zkh. Bij de tweede wel rekening gehouden met een keizersnede, maar niet met het feit dat het een superspoed keizersnede kon worden. Ging voor een vocht infuus voor een nacht naar het zkh. Daar bleek op een gegeven moment dat de kleine in nood was. Dus vrij plotseling kregen wij het nieuws dat de kleine gehaald moest worden en dat we met tien minuten op de ok zouden zijn. Eenmaal daar lukte het niet de ruggenprik snel te zetten dus moest ik onder algehele narcose. Weer een scenario die ik echt niet bedacht had. Dat vind ik wel verdrietig, maar ben dolblij dat ik toch twee kerngezonde kinderen heb. Het had ook heel anders kunnen aflopen.
Ik had meer pijn verwacht en dat het langer zou duren. vliezen braken om 19.00 uur en om 22.54 was hij er al.
Anders... Ik vind het moeilijk om te zeggen het ging slechter of het ging beter. Het was gewoon anders dan ik verwacht had. Mijn 3e bevalling viel wel tegen, dat was 'slechter' dan verwacht. Nr 1 ging erg snel, leek niet op 'de boekjes' waardoor ik in paniek raakte. Pijn viel ook beetje tegen ... Heftige ervaring. Nr 2 leek wel op nr 1, ging stuk sneller nog dan eerste, maar liep toch weer net anders en was ook weer een heftiger ervaring. Nr 3 leek helemaal niet op nr 1 en nr 2, duurde ook langer en voor eerst van mijn leven een weeënstorm. Viel tegen. Maar slecht... het waren gewoon soepele, natuurlijke thuisbevallingen waarbij echt niets 'spannends' gebeurt is, dus ik kan echt niet spreken over slechte bevallingen. Maar mijn ervaring is dus wel: het gaat altijd anders ...
Ik heb anders gestemd. Mijn eerste bevalling ging slechter als ik had verwacht. Natuurlijk was dat de eerste dus weet je sowieso niet goed hoe het is om te bevallen, maar ik vond het veel zwaarder en pijnlijker als ik had kunnen bedenken. Uiteindelijk ook een flinke knip en vacuüm verlossing gehad. In totaal ben ik 'maar' 10 uur bezig geweest maar dat waren de zwaarste 10 uren van m'n leven. Voor de tweede had ik dus het scenario van de oudste in m'n hoofd en ik zag er dan ook als een berg tegenop om weer te gaan bevallen. De dag dat ik beviel was ik juist uitermate kalm en relaxt en stond er positief tegenover voor 't eerst. Terwijl ik bij de eerste helemaal niet zenuwachtig was en nu (lange tijd) wel ging deze bevalling voor mij volgens het boekje. De weeen waren zeker pijnlijk maar ik kon er heel goed mee omgaan en bleef heel relaxt. Kon tussen de weeën door ook goed ontspannen en rustig kletsen met mijn man/verloskundige. Ik maakte zelfs nog grapjes! Met 4 cm naar het ziekenhuis en ondanks dat ik (wederom) pijnbestrijding wilde kreeg ik die niet. Het ging namelijk veel te snel! Voor ze de CTG aan konden sluiten had ik al 9 cm, uiteindelijk heeft de hele bevalling, van begin weeën tot geboorte, iets meer als 2,5 uur geduurd. Een droombevalling voor mij (ondanks dat de navelstreng om het nekje zat, vrij losjes gelukkig en heb hier niks van meegekregen) en daar kijk ik dan ook met een heel goed gevoel op terug terwijl dit, helaas, bij de eerste toch minder is. Dus nee, het ging bij beiden niet zoals ik had verwacht. Bij de 1 slechter en de ander veel beter als ik me had voorgesteld. Desalniettemin ben ik ergens wel blij dat ik twee van zulke verschillende bevallingen heb gehad.
Ik heb voor 'anders' gekozen. Ik had geen verwachtingen. Het heeft zo'n 19 uur geduurd, gepland in het ziekenhuis, en aangezien de persweeen niet wilden komen was de lokatie perfect Zonder pijnbestrijding maar met weeenopwekkers is ze geboren. De weeenstorm was vervelend, maar ik wist vooraf dat het 'niet leuk' zou zijn qua pijnbeleving
Ik heb maar slechter ingevuld,maar alleen mijn eerste ging veel slechter dan verwacht. De andere twee gingen precies als verwacht, maar dat waren geplande sectio's Die eerste was rennen over de gangen en nog buiten in de gang onder algehele narcose gebrachte spoedsectio waarbij ze dachten dat ik het niet zou overleven ivm HELLP. Zo erg had ikhet niet verwacht van tevoren, ondaks dat ik al ziek was.
Had verwacht dat het snel zou gaan. Eerste was er met totaal 3 uurtjes. had toen gebroken vliezen en daar kwamen een paar uur later de weken opzetten. Eerste uur om de 3-4 min en daarna een weerstorm van een uur waarna volledige ontsluiting en half uur wachten op de gyn die nog thuis was. Daarna met een kwartier geboren. Dus dat het snel zou gaan had ik wel verwacht, maar dat het nu met 1 uur en 45 min geboren werd ging toch wel heel snel! Toen weeën begonnen gelijk richting ziekenhuis ivm stuit. (Eerste ook ik stuit geboren) en toen waten de weeën ook om de 3-4 min. In ziekenhuis al op 5 cm en toen werden de weeën heel erg pijnlijk. Veel pijnlijker dan bij de eerste. Ze bleven gelukkig wel om de paar minuten. En binnen 45 min persdrang. Paniek want wederom was de gyn er nog niet. Maar kon deze keer m'n persdrang niet ophouden. Vliezen braken van het persen en toen kwam de gyn. Met 3 minuten persen is m'n dochter geboren. Alsof alles van onderen uitelkaar werd gerukt. Omdat het zo snel ging deed het enorm pijn. En door snelle bevalling had m'n dochter moeite met opstarten en moest ze even meegenomen worden. Heel heftig allemaal. Is gelukkig wel weer goed gekomen en binnen een paar min was ze al weer bij me. Maar schrik zat er wel even goed in. Willen we ooit voor een derde dan verwacht ik weer een stuitkindje, maar ben best bang over de snelheid waar dat dan mee zou gaan en de pijn. Want hoe sneller hoe pijnlijker is me wel duidelijk geworden!
Bij mij ging het veel beter dan ik gedacht had. Ik was nl. panisch van tevoren. Uiteindelijk was het to 5 cm prima te doen, kreeg ik toen een ruggenprik en beviel ik weliswaar met een knipje 20 uur nadat de weeen begonnen waren van een kerngezonde dochter. Volgende keer ga ik weer voor een ruggenprik
Nee, was slechter gestemd. Ik was zo goed voorbereid en wist het naadje van de kous, ik zou weeën krijgen en dan met een paar cm ontsluiting naar het ziekenhuis, paar keer persen en daar zou hij zijn... Nou ging dat anders, maar ik heb geen verschrikkelijke bevalling gehad. Het was vooral veel heftiger dan ik mij van te voren voorstelde. Nu stel ik mij helemaal nergens op in, doe geen zwangerschapscursus en ik zie het allemaal wel, bij iedere controle bij de vk geef ik aan dat ik op het laatste moment wil kunnen beslissen waar ik ga bevallen. Mijn eerste was een sterrenkijkertje van ruim 3900 gram, ik hoop nu op een lief klein meisje van 3300 gram, haha!
Bij Aiden had ik een geplande keizersnee ivm stuitligging. Dat had ik niet verwacht. Wilde supergraag natuurlijk bevallen, maar met mijn kleine postuur en smalle bekken werd een stuitbevalling ten zeerste afgeraden. Dus dat was een tegenvaller. Was doodsbenauwd voor die ruggeprik, want had verhalen gehoord dat deze bij sommigen te hoog was gezet waardoor ze geen adem meer konden halen. Dit viel me echter 100% mee. Maar ondanks dat het een geplande keizersnee-bevalling was, viel het me reuze mee. Was erg snel weer op de been en liep binnen een week al heerlijk buiten te wandelen met Aiden in de kinderwagen. Toen de bevalling van Finley. Hij lag goed gelukkig, dus daar kwam mijn natuurlijke bevalling ......Toen de weeën heftig werden, naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat ik nog maar 1 cm had. Niks dus eigenlijk. Daar in bad gegaan, nog overgegeven (meer van de zenuwen dan van de bevalling) en toen kreeg ik een volgens mij heet dat Pethadineprik in mijn been (wat eigenlijk niks deed). Nacht daar "geslapen" (nou ja, mijn vriend dan, ik absoluut niet!). Volgende ochtend, ondanks heftige weeën, nog steeds maar 1 cm ontsluiting . Goed, vliezen doorgeprikt. Hielp ook geen zier. Toen infuus met weeënopwekkers. Nou, toen werden ze opeens wel heel erg heftig en ondraaglijk! En ze deden nog steeds niks. Nog steeds 1 lullig centimetertje. Finley kreeg het ontzettend moeilijk plots en voor ik het wist, stond de kamer vol artsen waaronder de dienstdoende gynaecoloog. Ze gingen met spoed de OK klaarmaken. Ik kreeg een spoedkeizersnee. Volgens mij lag ik binnen 5 minuten boven (dat was uiteraard niet zo, maar ik had nog steeds ontzettend heftige weeën waardoor ik elk besef van tijd kwijt raakte). Toen de ruggenprik. A joh, piece of cake toch? En toen kwam hetgeen uit waar ik bij Aiden zo bang voor was. Die werd te haastig gezet volgens mij en te hoog. Ik kon geen adem meer halen. Heel eng. Toen ik zei dat ik geen adem meer kon halen (ik voelde dat niet eens meer) werd ik gelijk volledig onder zeil gebracht. Toen ik wakker werd op de Verkoever, feliciteerden ze mij ook nog eens met de geboorte van mijn dochter. Dacht eerst dat ik nog half van de wereld was, maar was helder genoeg van geest om te melden dat er toch op -tig echo's en door verschillende mensen was bevestigd dat wij een zoontje zouden krijgen. Toen hadden ze naar beneden gebeld en jawel, ik had toch echt een zoon gekregen. Was niet echt mijn droombevalling zacht gezegd. Maar was wel weer binnen 2 dagen thuis en liep alweer binnen een week achter de kinderwagen buiten. Nu met twee kids .
Mijn bevalling was ook anders. Maar dat lag grotendeels aan mezelf. Ik had een veel te romantisch beeld ervan: thuis, in alle rust, dimlichtje erbij, eigen vlk, borstvoeding, en heel snel weer op de been... Het werd: inleiding, weeenstorm, voortdurend overgeven, ruggeprik, 50min persweeen wegzuchten, 99min persen en uiteindelijk vacuumextractie. Felle lampen, hele kudde witte jassen. 37uur in totaal. En het hechten deed zoveel pijn dat ik alleen maar kon huilen. Bv mislukte, en het herstel duurde erg lang. Pas na 3wk kon ik fatsoenlijk lopen. En nu heb ik een verzakking Toch ben ik niet erg teleurgesteld. Ons mannetje was 9 pond, had zijn handje langs zijn hoofd waardoor het persen weinig uithaalde. Fender bleef het geweldig doen, totaal gern hartslagdips of wat dan ook. Als dat wel was dan had ik een ks gekregen.
Hier ook totaal anders gelopen, al had ik al niet hele verwachtingen van de bevalling. Ik wist vantevoren dat het pijn ging doen Maar ipv een thuisbevalling werd het een ziekenhuis bevalling. Ik heb in totaal zo'n 4 uur moeten persen, waaronder een ambulancerit naar het ziekenhuis. Geen pijnbestrijding, vacuümpomp en gespring op mijn buik door allerlei verpleegsters.. Vacuümpomp brak in eerste instantie af... Pfff... En de gyn zei doodleuk dat het beter was geweest om een ks te doen... Tjsah... Daar schreeuwde ik al 2 uur om..
Ik heb gestemd op ' nee,beter' Bij mijn dochter werd ik ingeleid, duurde ruim 13u en heb uit eindelijk een ruggenprik nodig gehad. Bij Novan wilde ik perse thuis bevallen omdat ik ervan overtuigd was dat de zkh bevalling van mijn dochter niet vorderde omdat ik me niet goed kon ontspannen. Om 3:00 kreeg ik de eerste ween, die waren prima te doen, om 6:00 had ik 3 cm en nog steeds waren de weeen prima te doen. om 7:00 nog steeds 3 cm, toen prikte de vk mn vliezen door en ben ik in een half uurtje van 3 naar 10 cm gegaan. Om 7:34 is Novan geboren, het was heerlijk thuis.. voor zo ver bevallen heerlijk is natuurlijk haha Alleen dat ene half uurtje dacht ik dat ik dood ging, maar verder ging het super. Lekker onder mijn eigen douche en koffie uit mijn eigen koffie zet apparaat. om 10:00 zat ik alweer gewassen en wel op de bank met Novan te wachten tot zijn grote zus hem zou komen bewonderen Ik had wel verwacht, of tenminste gehoopt dat deze bevalling sneller zou gaan, maar zo snel.. nee dat had ik ook weer niet verwacht. Daarnaast was ik wel heel erg bang voor de thuisbevalling omdat hier natuurlijk geen pijn bestrijding aan te pas kan komen, maar ik ben zo blij dat het me gelukt is thuis, zou het zo weer doen
Ik heb gestemd nee slechter hoewel ik er nuchter in stond en t over me heen liet komen vind ik met de ambulance en sirene naar t zh volop in de persweeen toch echt slechter als van te voren verwacht Dl had in vruchtwater gepoept, de ontsluiting sneller als verwacht en de hartslag dipte teveel... Niet echt een romantisch beeld van een bevalling zo ver deze romantisch kan zijn... Hoop dat straks in dec toch wel anders te beleven..
Heb gestemd op anders.. Het ging niet zoals verwacht omdat ik ben ingeleid maar ik stond er behoorlijk blanco/nuchter in dus had ook weinig verwachtingen.. Het is me in ieder geval niet tegengevallen En nu sta ik er weer nuchter in omdat je toch niet weet hoe het loopt, dus zoals verwacht is een lastige term hihi.. Ik verwacht gewoon niks. Ik hoop dat het wat sneller gaat allemaal en dat ik niet ingeleid hoef te worden, maar aangezien ik nu over tijd loop kan het best zo zijn dat dat wel weer gaat gebeuren..
Beetje van beide. Wel langer dan verwacht omdat de ontsluiting niet vorderde (24 uur heftige weeën en pas 3 cm en daarna vliezen kunstmatig gebroken en van 3 naar 6 in 2,5 uur en de laatste 4 cm in een minuut of 10) maar wel zoals verwacht prima kunnen doorstaan zonder ruggenprik of andere pijnbestrijding.
Ik had me ingesteld op allerlei ellende en was heeeeel bang voor een vacuümpomp (ik heb daar een angst voor om de een of andere reden) en op ureeeeen bezig zijn.. Maar dat viel allemaal mee! Ik vond de pijn van weeen wel heftig toen ik in 2 weeen ineens 3cm extra ontsluiting had maar gelukkig duurde de bevalling niet heel lang
Anders de eerste was een hel en totaal niet wat ik verwachte. De tweede ging beter vond ik van mijn bevallingen de meest Prettige. De 3de ging vreselijk snel binnen 2 uur van niets naar baby. 1910 vliezen gebroken 2029 was ze er. Nu had ik ten tijde van het breken van mijn vliezen 4cm
Hier ging het beter als verwacht, of eigenlijk sneller haha. Om half 6 vertrokken wij na het ziekenhuis omdat ik weeen kreeg. Rond kwart voor 6 aangekomen en aangesloten aan de ctg. Om 6 uur had ik 5 cm ontsluiting en om 6:10 had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik persen. Heb 2x geperst en meneer was er om 6:15. Het was een fijne bevalling, hij ging veel sneller als verwacht, had niet eens tijd om mijn moeder te bellen Maar ik had me niet beter kunnen wensen
Ja. Ik had een hoop pijn verwacht en gehoopt niet op een OK te eindigen. En ja het deed veel pijn maar verder verliep het goed. Ik had ook geen bijzondere verwachtingen. Ik dacht het gaat vast gruwelijk pijn doen en miljoenen zijn me voor gegaan. Allerlei idealistisch beelden heb ik verder nooit gehad. Ik had ook bijna niets in m'n geboorteplan staan.