Hoi meiden, Ik ben nu 38 weken en 5 dagen zwanger, dus bijna bevallen 19 mei ben ik uitgerekend! Met 40 weken word ik ingeleid ivm mijn rug en groot kindje. Nu heb ik dus een probleem en weet niet zo goed hoe ik het moet brengen, ik woon in Engeland en mijn moeder zal over komen voor de bevalling maar ik heb ook nog een hele lieve schoonmoeder echt een schat van een mens. Hier begint dus mijn probleem een,mijn schoonmoeder neemt vaak alles over zonder dat ze het zelf door heeft, zo ook nu! Ze heeft dus de 19de en de 20ste vrij genomen en de week daarna want ja zegt ze dan word jij toch waarschijnlijk ingeleid, dit klopt! Maaaaar nu gaat ze er volgens mij vanuit dat ze mee gaat naar het ziekenhuis die dagen, dit wil ik niet, hierbij wil ik alleen mijn moeder hebben want het is wel mijn lichaam en mijn privacy. Ik heb liever dat ze gewoon blijft waar ze is en dat is haar eigen huis tot dat ze kleine man geboren is, dan kan ze toch ook komen. Ik voel me aan de ene kant best wel gemeen want mijn moeder is wel in het ziekenhuis in dezelfde kamer samen met mijn vriend als hij geboren is. Daarbij die week die ze daarna heeft vrij genomen om bij ons te zijn de hele week na dat de kleine geboren is. (wat ze dus gewoon heeft gedaan zonder ons te vragen) Maar mijn moeder is hier ook, die komt speciaal over vliegen dus ja die blijft slapen, ik kan moelijk tegen mijn moeder zeggen koop elke dag maar een ticket! En ik vind het gewoon fijn dat mijn moeder er is, ik zie haar al niet zovaak en zou graag de 2 weken dat mijn moeder hier is gewoon met haar, mijn vriend en de kleine door willen brengen. Zijn moeder zal veel meer van ons kindje zien dan mijn eigen moeder. Maar nee nu moet ook mijn vriend zijn moeder de hele week blijven slapen, dan denk ik waarom in gods naam? Het is voor haar 20 minutjes rijden naar huis. Dus ik zit hier waarschijnlijk als ik thuis kom met een vol huis en een schoonmoeder die alles gewoon van me over wil nemen. Ik heb het hier met mijn vriend over gehad, en die zegt nee ze blijft niet slapen, maar geloof me dat gaat wel gebeuren want ik weet hoe ze is. En ook al blijft ze niet slapen moet zij hier elke dag zijn denk ik dan? Zij zal nog zoveel zien van het kleine ventje, daarin tegen zal mijn moeder veel minder van hem zien. Ik voel mij niet op mijn gemak en hou mijn hart al vast als ik denk aan die week dat ze hier is. Begrijp me niet verkeerd ze bedoelt het goed maar ik vind haar zo drukkend! Ik heb gewoon liever dat ze ons gewoon even met rust laat die week, begrijp me niet verkeer tuurlijk kan ze komen kijken naar de kleine! Dit zal ik haar niet afpakken maar moet ze hier elke dag zijn denk ik dan. Dit is haar 7de kleinkind,mijn moeder haar eerste. Dit heeft ze nooit gedaan bij de andere kinderen in de familie dus ik heb zo'n idee dat ze dit doet omdat ze mijn vriend zijn andere 2 kindje niet ziet. Ik vind dit heel naar voor haar maar mijn zoontje is daar niet de vervanger voor, dit is een nieuw kindje met een eigen persoonlijkheid waarvan ik de mama ben en zelf ae beslissen hoe ik dingen wil want ook probeerd ze mij te vertellen hoe ik mijn zoontje straks op moet voeden. Gek word ik er soms van! Ook zullen de mensen die wij normaal niet zien en geen donder geven om mijn vriend en mij, ( Lees zijn broer + aanhang ,zus + aanhang) ons kindje eerder zien dan mijn broers die dus wel om geven. Maar die kunnen hier niet eerder zijn Ivm finacieel. Ik heb hier met mijn vriend over gepraat maar die zegt dat ik me niet zo druk moet maken Plus ik wil zijn moeder ook niet kwetsen. Dit is mijn kraamweek ik wil daar van genieten want ik kan dit nooit meer over doen.
Ik zou het er met je schoonmoeder over hebben. Mijn moeder ging er vanuit dat ze bij de bevalling mocht zijn en in de kraamweek mocht komen helpen maar heb dit rustig met haar besproken en ze begrijpt het. Het is jouw moment, jouw kraamweek en je moet naar je eigen wensen luisteren, daar hebben ze maar rekening mee te houden.
Als het je hoog zit, zou ik het echt zeggen hoor! Anders heb je grote kans dat je tijdens de kraamweek wel uit je slof schiet en dan zeg je misschien dingen die je niet zo bedoelt.
Ja mischien moet ik het ook zeggen maar ik weet niet zo goed hoe is het moet brengen omdat ik haar niet wil kwetsen... Ik zal het er vanavond nog is met mijn vriend over hebben mischien dat hij het er is met haar over kan hebben, of samen. Het enige wat ik nu krijg van hem is " Wacht nou maar gewoon af het loopt wel los" Dan vraag ik me af maak ik me dan echt druk om niks.... Ik heb gewoon echt een naar voorgevoel over dit, Ben ik gemeen of ga ik te ver als ik haar zou vragen ons met rust te laten de eerste week? Ons zoontje zien daar buiten gelaten natuurlijk! Maar ik wil haar hier gewoon niet elke dag, ze blijft zo 8 uur zitten of blijft slapen haar kennende.
Ik zou dat niet zo brengen 'ons met rust laten deze week'. Maar meer van. Ik vind het fijn dat je vrij hebt genomen voor ons, we kunnen zeker af en toe wat hulp gebruiken máár zelf willen we graag qualitytime voor onszelf dan en dan en dan omdat t allemaal al hectisch genoeg is. Ik hoop dat je dit begrijpt. zoiets?
Meid, het is jouw kraamtijd, jij moet de bevalling doen, dus jij bent de baas! En als je schoonmoeder dat niet begrijpt is dat haar probleem en niet dat van jou hoor! Je hoeft je niet te verantwoorden waarom jouw moeder wel en zijn moeder niet bij je bevalling zijn. Het is nogal een moment in je leven ook zeg! Niks doen waar jij je niet prettig bij voelt en zorgen dat je man dat ook goed in zijn oren knoopt! Heb hier ook zo'n schoonfamilie, nou die weten nu wel dat ze niet over me heen kunnen lopen, al proberen ze dat nog weleens. Maar dan ben ik gewoon heel hard en zeg ik er wat van.
Als je dat zelf prettig vindt, kun je het misschien ook nog zo draaien dat je zegt dat je het fijn vindt dat ze die week vrij heeft genomen, maar dat het dan nogal druk is omdat je moeder er dan ook is. En haar voorstellen om als jouw moeder weer weg is een weekje vrij te nemen, zodat ze dan wat vaker kan komen. Mits dat is wat je zelf wilt naturlijk.
Dit vind ik wel een goed idee! Als ze de week dat mijn moeder weg is wat meer komt, zo hebben we wat meer rust in huis. En ik kan genieten van de tijd met mijn moeder. Alleen weet je wat dan het probleem is, ze heeft die week al vrij genomen. Dat bedoel ik met als ze het nou eerst overlegt. Nee ze doet en dan zegt ze in plaats van vragen.
Ja dit klinkt netjes! Ik vind het zelf altijd zo moeilijk om uit mijn woorden te komen en te zeggen wat ik bedoel, en dan kwets ik mensen terwijl ik dat niet wil. Daarom dacht ik, ik gooi het is op het forum. Bedankt!
Ik snap het wel hoor en ik zou het echt met je s.moeder bespreken. Anders ben je je druk over haar aan het maken terwijl je op dat moment gewoon moet genieten van je kleine man. En als je dat niet durft o.i.d. dan kun je je vriend vragen of hij erbij wilt zijn als je dat met haar bespreekt. Maar van de andere kant is het natuurlijk ook een beetje lullig voor je s.moeder dat ze in het zkh 'weg' moet blijven en dat jij met je vriend en moeder wilt zijn. Ook al is het je s.moeders 7e kleinkindje, het is toch ook weer haar kleinkindje natuurlijk. Ik zou er duidelijke afspraken over maken maar haar ook de kans geven om mee te kunnen genieten op de manier zoals jij dat wilt.
Zo voel ik me ook een beetje IDD Maar aan de andere kant denk ik dan,, tja mijn schoonmoeder word ook weer oma, en ik wil niemand aan de kant drukken zeg maar, zo voelt het een beetje alsof ik haar eruit wil drukken maar dat is mijn bedoeling niet en dat gevoel wil ik bij haar ook niet kweken. Maar goed dat je schoonfamilie weet dat ze niet over je heen kunnen lopen!
hey dikke buik, daar kan je het best met je schoonmoeder over hebben hoor ze begrijpt het vast wel! het is jouw momentje, en jij beslist hoe je die week gaat invullen! niet je schoonmoeder.. veel sterkte en succes meid.
Bedankt voor je reactie! Wat ik bedoel met weg blijven is dat ik niet de hele kamer vol mensen wil hebben, het laatste wat ik wil is mij ongemakkelijk voelen tijdens mijn bevalling. Ze mag wel komem, maar als hij geboren is. Wat heeft ze eraan om naar het ziekenhuis te komen als ik nog aan het bevallen ben. Snappie? Zodra hij er is heb ik er echt geen moeite mee. Ik wil gewoon de bevalling zelf graag bij een aantal mensen houden en dat zijn de dokters etc, mijn vriend en mijn moeder.
Ik snap je helemaal hoor Ik zou ook mijn s.moeder er niet bij willen hebben op zo'n moment Maar ja mijn vriend mijn moeder niet dus ze komen gewoon allebei niet
Heel verstandig. Ik heb bij de eerste in het zkh moeten bevallen en wilde er zelf zo min mogelijk mensen bij hebben. In mijn geval was da tdus alleen mijn man en af en toe kwamen de verpleegkundige e/o gynecaloog langs. (En eigenlijk vond ik het nog het prettigst om ij mijn eentje onder de douche te staan, had dat het liefst nog in het donker gedaan . ) Een dag eerder zat ik bij de verloskamers te wachten op de CTG en hoorde iemand het echt uitschreeuwen van de pijn (heel fijn als je weet dat jij nog moet ). Even later ging de deur open en dirigeerde de verloskundige 7! mensen naar buiten. Volgens mij was echt haar halve (schoon)familie erbij. Daarna werd het een stuk rustiger in die kamer, letterlijk en figuurlijk. Onthoud dat het niet alleen om de geboorte van je kind gaat, maar vooral ook om jouw bevalling. Jij moet het werk doen, dus dat moet je doen op een manier die jij prettig vind. En de rest heeft zich maar aan te passen.
Ja je hebt helemaal gelijk ook hoor! Maar toch vind ik het vervelend om mensen voor het hoofd te stoten,, op dit moment zou ik daar eigenlijk dikke ****** aan moeten hebben 7 familie leden! Jeeej kijk zoiets moet ik dus echt niet aan denken he!
Lastigue situatie.. Aan de ene kant snap ik wel dat je alleen je moeder en je vriend bij de bevalling hebt, aan de andere kant denk ik.. tja je smoeder voelt zich dan waarschijnlijk buitengesloten omdat zij er 'als enige' niet bij mag zijn. Maar je moet ook zeker geen dingen tegen je zin in doen natuurlijk. Je zou er evt nog over na kunnen denken of je haar er niet toch bij wilt laten, of anders dat ze op de gang wacht ofzo? Een andere optie is anders om je moeder ook niet in de verloskamer te laten zodat ze 'samen' buiten wachten, dat verzacht de pijn alweer een beetje. Maar zoals ik al zei, als je je moeder er echt graag bij wilt hebben dan moet je het gewoon zo doen en moet je smoeder dat accepteren, al zal dat voor haar wel pijnlijk zijn. Je zegt dat het een schat van een mens is dus dan neem ik aan dat je goed met haar omgaat en je het best wel kunt zeggen op een vriendelijke manier. En wat het bemoeierige betreft en het zich opdringen bij jou thuis ed, daar zou ik het echt heel goed met je vriend over hebben en echt heel duidelijk aangeven dat je dat niet wilt (op een vriendelijke manier). Ik zag dat ook al helemaal gebeuren hier omdat mijn sm ook niet in de buurt woont en ik heb ook mijn ouders over na de bevalling, dat ze hier dan met 4 man door het huis lopen terwijl ik net ben bevallen, of dat ze met zijn allen ons niet meer met rust laten zodra de baby eruit is. Dus ik heb daar een keer tijdens een gesprek met sm terloops iets over gezegd en toen heeft ze me verzekerd dat dat niet zou gebeuren. Nu weet ik ook inmiddels wel dat ze dat ook echt niet zal doen, dus dat heeft me gerustgesteld. Ik heb wel een schoon-OMA die graag de rol van schoonmoeder op zich zou nemen en zich in elk opzicht aan me opdringt, maar daar heb ik echt korte metten mee gemaakt. Haar kon ik zoiets niet vriendelijk uitleggen dus dat moet gewoon op de botte manier. Ik weet ook wel dat ze elke dag 100x voor de deur zal staan als de kleine er is maar ik heb zowel mijn vriend als schoonmoeder en schoonvader instructies gegeven haar uit mijn buurt te houden omdat ik haar anders echt wat aandoe En ja het is nu wel extra pijnlijk voor je smoeder denk ik, omdat ze er al helemaal vanuit is gegaan dat ze overal bij kon zijn zonder dat met jou te overleggen. Maar dat zou ik haar dan vriendelijk duidelijk proberen te maken dat dat dus niet jouw probleem is, dat ze het eerst had moeten overleggen.
Ze is ook best wel heel lief, maar mijn bevalling vind ik te persoonlijk om met haar te delen, met mijn moeder heb ik een hele goeie band. Ik snap jou punt ook wel hoor daar niet van maar ze heeft dit ZELF beslist zonder mij ook maar iets te vragen en daar schopt ze me een beetje tegen het zere been want het is wel mijn lichaam, ik lig daar wel in mijn blote prut Dat ze waarschijnlijk bij de bevalling van haar dochter mocht zijn, en dat dat mischien vanzelf sprekend was betekend niet dat ze dat bij mijnes ook mag, ik ben haar dochter niet, ik voel me ook niet haar dochter,die band heb ik met haar niet. Daarin tegen wel met mijn moeder. En ik vind het rot als ik mijn schoonmoeder pijn zou doen, dat wil ik niet. Maar aan de andere kant mijn bevalling zal me mijn hele leven bij blijven. Btw leuk heey z'n schoonOMA
Hé meid, natuurlijk ben je niet gemeen! Ik woon ook in het buitenland en kreeg bij de eerste ook mijn ouders èn de ouders van mijn man over de vloer. NOOIT MEER. Het was veel te veel competitie om de leukste te zijn/het grootste cadeau te voorzien/als langste te blijven zitten etc. Persoonlijk zou ik jouw probleem als volgt aanpakken. Over de bevalling: Natuurlijk hoef je daar je sm niet bij, ik kan me bijna ook niet voorstellen dat ze dat echt verwacht! Hier moet je echt duidelijk over zijn, of beter nog, laat je vriend hier duidelijk over zijn. Jij moet met je vriend overleggen wat jullie het liefste willen: a. Moeder opbellen als jij naar het ziekenhuis gaat, zodat ze op de gang kan zitten wachten of b. Moeder opbellen als de kleine geboren is. Als hij op een rustige manier tegen z´n moeder zegt: Mam, we bellen je wanneer a/b dan is de boodschap wel duidelijk. Over het logeren: ook inderdaad geen goed idee. HIer kun je misschien zelf afspraken over maken/een voorstel over doen. Ik kan me goed voorstellen dat je sm je kindje in die eerste week wel vaak wil zien, maar ze hoeft hiervoor niet te blijven slapen. Dat is veel te druk! Het is misschien al makkelijker als je meer badkamers hebt, hoor, maar zelfs mijn eigen ouders zijn niet blijven slapen die eerste week (ze zaten dichtbij in een b&b, min of meer op eigen initiatief. De s.o. zaten bij vrienden ook dichtbij). Persoonlijk heb ik me heel slecht gevoeld die eerste week (knip + scheur, en heel weinig slaap en vrij emotioneel). Elke dag kwamen de ouders zo´n 5 uur op bezoek, en dat was nog te veel vind ik achteraf. Nu ik zwanger ben van de tweede heb ik al tegen mijn ouders gezegd dat ze welkom zijn zolang ik in het ziekenhuis lig, maar dat ik de eerste week thuis alleen wil zijn. Ik heb ook een soort kraamzorg geregeld om me te helpen. Trek je niets aan van het feit dat je sm al vrij heeft gevraagd: dat is haar eigen probleem. Afhankelijk van hoe je je voelt kun je haar in die eerste week een paar uur per dag laten langskomen-ik denk dat je dit per dag moet bekijken en dat kun je ook best wel aan haar aankondigen: Lieve Sm. Het is mijn 1e kindje, ik laat het van dag tot dag afhangen hoe ik me voel en of we behoefte hebben aan bezoek. Je bent welkom op de eerste dag, en daarna zullen we het telkens bekijken. of zoiets!
ja dat begrijp ik. Zoals ik al zei, als jij je er echt niet prettig bij voelt moet je het ook vooraal niet doen. Jij bevalt en jij beslist hoe dat gaat verlopen en met wie. Mijn smoeder heeft ook helemaal op eigen houtje besloten vanaf 11 juli hierheen te komen om er te zijn als de kleine komt (ben de 22e uitgerekend), en ze blijft een maand. Dat vond ik eerst een beetje raar, maar inmiddels begrijp ik wel waarom, ze woont immers ook niet in de buurt en ziet haar kleinkind straks ook niet regelmatig (dus iets andere situatie). Gelukkig heeft ze wel haar eigen appartement hier. Daarbij heb ik de laatste tijd vrij veel meegemaakt in de zwangerschap waardoor onze band wat sterker is geworden. Dat heeft wel gemaakt dat ik het nu veel minder erg vind en zelfs prettig, omdat ik weet dat ze me ook waar mogelijk zal helpen en dat ik het gewoon aan kan en mag geven als het me teveel wordt. Tot ongeveer anderhalve week geleden lag ik nl in het ziekenhuis in Marseille (waar zij woont), en omdat mijn vriend gewoon aan het werk was op corsica was de kans heel groot dat als ik dan zou bevallen, zij de enige was die erbij kon zijn. Ik was daar toen zo blij mee (het was immers zij of niemand) dat het me heeft geholpen alles een beetje te relativeren en vandaar dat ik me nu wat meer in kan leven in schoonmoeders kant. Gelukkig zit jij niet in die situatie en heb je wel gewoon de keus. Dat ze de week na de geboorte vrij heeft genomen vind ik ook wel logisch, ook voor haar is het immers weer een nieuw kleinkind en die eerste week kan ook zij maar een keer meemaken. Maar je zou dus wel aan kunnen geven dat je het op prijs stelt als ze jullie je privacy zo nu en dan gunt, zeker omdat ze maar op 20 min afstand zit. Maar zoals hierboven al gezegd zijn er meerdere manieren om dat netjes en duidelijk aan te geven, dan komt het vast wel goed Ergens heeft je vriend denk ik ook wel gelijk, dat het vanzelf wel op zijn pootjes terecht komt. Het lijkt van tevoren altijd erger dan het vaak is, en als je het er met hem ook nog eens rustig en duidelijk over hebt dan zal hij het ongetwijfeld ook wel aangeven bij zijn moeder wanneer het even genoeg is en kan hij haar wegsturen als je/jullie vinden dat ze te lang rond blijft hangen. Het zijn vervelende situaties want je schoonfamilie woont natuurlijk vlakbij terwijl je eigen familie zo ver zit. Het is ongetwijfeld niet je bedoeling je eigen familie 'voor te trekken' maar ik heb wel gemerkt dat je wat dat betreft vaak op onbegrip stuit bij je schoonfamilie en ze voelen zich dan toch vaak achtergesteld want in hun ogen geef je je eigen familie dan die eerste week meer kans om bij het kindje te zijn dan je schoonfamilie, voor jou ligt dat natuurlijk heel anders.