Curretage, wie heeft het meegemaakt?

Hoi Tigger,

Ik heb geen curretage ondergaan na mijn MK, na 3 weken wachten spontaan gekomen....minder moet ik zeggen.
Ik kan je geen eigen ervaring vertellen, vriendin van mij heeft vorige maand curretage ondergaan. 1e keer voor haar en ze heeft er geen pijn van ondervonden. Haar cyclus kwam snel weer opgang en het na vloeien was na 3 dagen weg. Na 6 weken willen ze haar nog eens zien in het ziekenhuis om alles nog eens te evaluren.

Veel sterkte morgen, en ik hoop dat je je snel op je a.s bruiloft kunt richten.

Liefs LIlly

 

Bij mij is de curretage 100% meegevallen, ik moest alleen een nachtje blijven omdat ik te veel bloed verloor tijdens het plassen.
Verder twee dagen iets buikpijn gehad. Wel een lange nasleep gehad van het bloeden. Duurde echt lang. Maar normaal is dit niet zo.
Bij mij kwam het omdat er nog slierten in de baarmoeder zat dat er niet uit kwam. Dit is helemaal goed gekomen bij mijn ongesteldheid ( na 8 wk).
Ik was ten tijde van de curretage ook 12 weken, Vruchtje is gestopt bij 9 wk en 1 dag.


Sterkte met het verlies

 

Wat ontzettend kl*te dat het fout is gegaan...

Ik heb afgelopen half jaar 2x een curettage gehad, bij 10 en bij 11 weken (2e keer was na een onvolledige miskraam).
Ik vond de ingreep zelf alles meevallen, wel wat kramp achteraf, maar het was veel minder dan ik verwacht had. De eerste keer begon ik 3 of 4 dagen na de curettage weer te vloeien, en dat heeft af en aan 3 weken geduurd. Vijf weken na de curettage weer ongesteld geworden.
De tweede keer was mijn baarmoeder al bijna leeg, alleen het vruchtzakje zat er nog. Meer krampen gehad achteraf, maar prima te doen met wat pijnstillers, en daarna geen bloedverlies meer gehad (tot ik precies op schema van mijn oude cyclus weer ongesteld werd).

Neem lekker warme sokken mee, en wat te lezen of muziek om te luisteren ofzo, je moet na de curettage meestal een tijdje wachten voor de arts langs komt om je te ontslaan.

Heel veel sterkte!

 

Hoi hoi

Ik heb dit jaar ook twee curretages gehad 1in jan en 1in feb het is 100% meegevallen naboeldingen heb ik nauwelijks gehad en ik was keurig na 28 dagen weer ongesteld na de laaste curretage na de eerste curretage ben ik niet ongesteld geweest.

Heel veel succes meid.

Neem idd lekker warme sokken mee en een lekkere broek voor na de curretage.

Liefs Channes

 

Wat K*T Tigger , eerst toch weer zoveel hoop en dan gaat het nog mis ..Bij mij is de curretage 100% meegevallen ....helemaal geen nabloedingen en vrij snel weerop de been ...

Heel veel sterkte meid , ik hoop dat je toch snel weer zwanger mag zijn en dat dan alles goed mag gaan , dikke kknuuffeell

 

Ik heb in april een curretage gehad. Ons kindje is rond 8 weken gestopt met groeien, we kwamen er met 11 weken tijdens de tweede echo achter.

De curretage als ingreep op zich is me erg meegevallen. Weinig pijn gehad en het bloedverlies viel ook mee. Wel lang bloedverlies gehad. Ruim een week helderrood en daarna nog ruim een week bruinverlies.

Ik vond het psychisch wel zwaar, het is toch je kindje wat weggehaald gaat worden. Voor een ander is het misschien wat weefsel. Voor ons was het al ons kindje, tot 8 weken heeft het geleefd en een kloppend hartje gehad. Dus dat was wel heel moeilijk.

Heel erg veel sterkte voor morgen & de komende tijd!

 

@ Tigger: hoe is het gegaan? En hoe voel je je nu?

 

Hoi Tigger,

Hoe gaat het met jou??
Ik heb aan jou moeten denken gisteren...hopelijk heb je niet al te veel pijn van de ingreep gehad.
Sterkte meid....liefs Lilly

 

Pfff jullie hebben inderdaad een hoop voor je kiezen gekregen de afgelopen tijd! Had je topic wel een beetje gevolgd en je blije nieuws gelezen dat er toch hartactie was, en nu dus toch misgegaan.... Heel triest en ik wens jullie dan ook veel sterkte daarbij!
Maar wat betreft de curettage: ik heb ook 1x een curettage gehad en het zwaarste eraan vond ik het emotionele aspect. Dat je nu echt definitief afscheid moet nemen van je zwangerschap.
Fysiek viel het mij echt 100% mee! De ruggeprik (ik heb het wel bewust meegemaakt, hoor van veel meiden dat ze een volledige narcose hebben), de ingreep zelf was zo gepiept, en daarna een paar uurtjes rustig bijkomen. Daarna lekker weer naar huis en nergens meer last van gehad. Zelfs haast niet meer gevloeid.
Het is gewoon een hele trieste gebeurtenis, maar gelukkig wel fysiek goed te doen (vond ik zelf tenminste).
Ik hoop van harte dat het bij jou ook zo is gegaan! Laat je nog even weten hoe het is gegaan?
Nogmaals sterkte!

 

Hoi!

Ik heb gisteren een curretage gehad in het Meander in Amersfoort. Ik zag er als een berg tegen op, ook al zei iedereen dat het mee zou vallen. Ik ben namelijk niet zo goed met artsen, ziekenhuizen en prikken. Maar het is - zelfs mij - 100% meegevallen. Voor mensen die nog moeten zal ik opschrijven hoe het gegaan is, misschien helpt dat bij de voorbereiding of de beslissing.

We werden 's ochtends heel lief opgevangen door de zaalzuster, ik kreeg een bed en zo'n ziekenhuis japon met blote billen en 1000mg paracetamol. Ze stelde wat vragen en ik kreeg een ziekenhuisbandje. Na een uurtje werd ik riching de verkoever gereden voor een infuus (dat vond ik het enige vervelende, maar het doet niet echt pijn). De arts, de zusters van de verkoever en de anesthesist kwamen kennis maken. Toen werd ik richting de operatiekamer gereden en kon op het andere bed gaan liggen. Gelukkig lieten ze me liggen met een deken over mijn benen tot ik onder (volledige) narcose was. Ik heb van de ingreep niks gemerkt.
Na een uurtje werd ik wakker in de verkoeverkamer. Nauwelijks buikpijn, erg uitgeslapen en er was een last mijn schouders gevallen. De roes was zo licht, ik was niet misselijk en klaarwakker. Terug op de kamer moest ik nog even wachten tot ik gegeten, gedronken en geplast had. Dat laatste is wel handig, want door het liggen en doordat je net na de ingreep plast lijkt het alsof je heel veel bloed verliest. Het doet geen pijn, maar ik schrok wel even. Het bloeden neemt heel snel af en vanochtend is het al bijna helemaal weg, ik bloed nauwelijks meer. Ik heb vrijwel geen pijn, een beetje alsof ik ongesteld ben. Maar als ik er niet op let voel ik het niet.

Ik had de afgelopen tien dagen telkens met angst en beven voor een miskraam iedere buikkramp gevoeld. Dat is nu over. We kunnen het nu verwerken, al is dat voor een groot gedeelte al gebeurt in de dagen voor de curretage.

Na de curretage sturen ze het weefsel op voor controle, maar daar komt vaak niet zoveel uit. Bij mij was het vruchtje al zo'n twee weken geleden gestopt met groeien, dus de arts kon het ook niet terugvinden. Gek genoeg is dat een opluchting. We hebben ons kindje daar niet achtergelaten.

Ik dacht niet dat ik dit ooit zou zeggen, maar als dit me ooit nog eens overkomt, dan zou ik weer voor een curretage kiezen. Ik hoop alleen dat het me nooit meer overkomt.

Voor de meiden die het nog moeten ondergaan, heel veel sterkte!

 

@ zilvervosje: ook ik heb gisteren een curettage gehad, maar dan in Capelle aan den IJssel. Maar bij mij ging het eigenlijk precies hetzelfde als bij jou. Vooral de voorverwamde dekens vond ik heerlijk, had jij die ook? Van de spanning en emoties lag ik te trillen als een rietje op de operatietafel, die dekens zijn dan echt een uitkomst.
Op de uitslaapkamer heb ik ze ook gekregen.

Ik ben vandaag wel echt heel moe, heb jij dat ook?
Ik weet niet of alle spanning en slechte nachten er nu pas uit komen of dat het nog iets van de narcose is.

 

Hoi Kirrebir, Wat naar dat je ook een curretage nodig had. Hoe ver was je al?
Ik ben vandaag niet echt moe, maar verwen mezelf met een dag op de bank Misschien komt het omdat ik niet zoveel doe. Gisteravond had ik wel nog even zo'n inzak moment van "jeetje, wat is er allemaal gebeurd". Het voelde heel onwerkelijk om 's ochtends naar de OK te gaan en 's avonds Sint Maarten snoep uit te delen. Twee verschillende werelden, ook al viel de ingreep mee.

Neem lekker rust en ga slapen wanneer je het nodig hebt. Je mag jezelf best even in de watten leggen! Heb je thuis wel opvang gehad gisteren van je vriend of familie?

 

Op de dag van de curettage was ik 12 weken... Bij 10 weken had ik een echo waaruit bleek dat het hartje niet meer klopte. Het is ergens tussen de 8 en 9 weken gestopt denk ik... Bij de 1e echo is niet gezegd hoe oud het was en bij de 2e echo 2 dgn voor de curettage was het 8,5 week, maar volgens mij was het al iets kleiner geworden.
Hoe ver was jij?

Ja, ik zit ook al de hele dag in joggingbroek op de bank met kopjes thee... Heerlijk!
Mijn vriend is echt mijn rots, zonder hem had ik het niet gekund. Hij zorgt ontzettend goed voor me, dus dat is wel echt heel erg fijn. Helaas moest hij vandaag de hele dag werken, dus ik probeer mezelf een beetje te vermaken.
Mijn ouders wonen in Spanje, dus meer dan een webcam gesprek van een uur elke dag kunnen ze niet voor me doen. Mijn moeder heeft wel gezegd dat ze zo op het vliegtuig wilde stappen om naar me toe te komen, maar ik heb gezegd dat ze lekker daar in het zonnetje moest blijven. Ik zou liever naar haar toe gaan! Vandaag zag ik weer korte mouwen door de webcam en een korte broek bij mijn vader... grrrr

Goh, dat je gister nog puf had voor Sint Maarten! Nou wordt dat bij mij hier in de buurt niet gevierd, maar ik lag echt om 9 uur al te slapen gister. Het heeft er echt ingehakt blijkbaar.

Wordt er een beetje goed voor jou gezorgd?

 

Hoi! Ik was net iets minder ver dan jij. Ons kindje is met 7 weken 6 dagen gestopt met leven, en ik was 9,5 week bij de curretage. Wat rot he, je hebt dan net genoeg tijd om te wennen aan het idee dat je zwanger bent en dan is het ineens over. Ik heb het gevoel dat ik nog steeds beide dingen aan verwerken ben, ik was zwanger en nu niet meer. Heb jij dat ook?

Mijn vriend is ook gaan werken. We willen volgende week twee of drie weken weg. We zouden op vakantie gaan en kregen het slechte nieuws een dag van te voren. Gelukkig kunnen we alsnog gaan. Maar ik vind het wel lastig... de afgelopen 10 dagen ben ik ook niet echt mobiel geweest. De enige mensen die ik gezien heb werkten in het ziekenhuis. Ik zal blij zijn als het "gewone leven" weer begint. Het is wel heel stil in huis.

Wat lastig voor je ouders en voor jou dat jullie nu zo ver uit elkaar zijn. Zou je ze niet liever dichterbij willen hebben?

 

Wat heerlijk dat jullie alsnog op vakantie gaan! Naar de zon of blijven jullie dicht bij huis? Ik hoop dat jullie er samen van kunnen genieten!

Ik heb ook niet veel mensen gezien de afgelopen 2 weken. Ik heb 1x een ochtendje met 3 vriendinnen thee gedronken en dat was wel fijn. Maar iedereen is zo druk met z'n eigen leven en ik ben momenteel niet heel goed in "small talk"... Het gaat toch al gauw over zaken die ik momenteel echt niet zo belangrijk vind, hoe egoïstisch dat misschien ook klinkt...

Vanavond bijvoorbeeld heeft een hele goede vriendin van mij een afscheidsfeestje in haar huis omdat ze samen gaat wonen. Aan de ene kant zou ik er graag bij zijn, als alleen mijn goede vriendinnen zouden komen die weten wat er aan de hand is (wij hebben een vriendinnengroepje van mijn studie), maar er komen ook nog vriendinnen van haar waar ik niet veel mee heb. En dan heb ik niet zo'n zin om of te doen alsof er niks aan de hand is, of om het uit te moeten leggen aan meiden waar ik niks mee heb... Dus ik ga maar niet denk ik.

Ik vind het eigenlijk wel lekker om thuis te zijn, ik zie er bijzonder tegenop om weer te aan werken! Maar het is maandag toch echt weer zo ver...
Werk jij?

Ik vind het inderdaad wel lastig dat mijn ouders zo ver weg zijn, maar ergens vind ik het wel heel fijn dat mijn vriend en ik dit helemaal samen hebben kunnen doen, zonder dat er andere mensen zijn die aandacht willen. Snap je dat? Mijn moeder zou toch dan graag voor me willen zorgen (hoe oud je ook bent, je blijft toch altijd hun kind).

Ik snap wat je bedoelt. Het is gewoon heel raar dat je ineens niet meer zwanger bent. Dat vind ik wel een nadeel aan curettage. Als de miskraam natuurlijk komt, dan zie je echt dat alles er uit komt en is er geen twijfel mogelijk. Ik moet mezelf nu de hele tijd vertellen dat het er niet meer in zit. Gewoon omdat je het niet bewust hebt meegemaakt.
Nu ik het zo schrijf vind ik ook die hele dag gister ineens zo surreëel. Het is bijna alsof ik het niet echt heb meegemaakt...

Ik heb al een tijdje aangevoeld dat het niet goed was, dus binnen mijn zwangerschap was ik al langzaam afscheid aan het nemen. Er was bv 1 goede vriendin die nog niet wist dat ik zwanger was terwijl de rest het wel al wist. Maar ik kon het op een gegeven moment gewoon niet meer opbrengen om blij te vertellen: ik ben zwanger! omdat het niet meer zo voelde.

Maar de meest simpele dingen brengen me nog aan het huilen, dus er zit nog wel erg veel verdriet!

Pffff 't is wel een lang bericht geworden...

 

@Kirrebir: ik stuur je een pb

 

Ik wil eigenlijk alleen maar even zeggen dat ik blij ben dat ik veel herkenning lees in jullie verhalen/ervaringen met een curretage. Ik ben vanmorgen gecurreteerd en vind het fijn om te lezen dat mijn gevoel wat ik nu heb, normaal is. Lichamelijk gaat alles wel goed, alleen is het emotioneel nog heel onwerkelijk en zwaar.....