Gisteravond cytotec,vanmorgen alles weg?

Hahahaha, laat dat smakelijk eten maar achterwege......het zijn boterhammen geworden, had geen braadboter meer, pffff, dacht dat ik nog had. Weet je waar ik wel heeeeeel veel last van heb, van vergeetachtigheid, zou bijna zeggen, zwangerschapsdementie of een ontzwangeringsprobleem.....mijn god zeg, ik vergeet heel veel of doe dingen op de automatische piloot en weet niet eens meer dat ik ze gedaan heb.....zag net dat ik vanmiddag de vaatwasser maar voor de helft had uitgeruimd.......weet niet eens meer waarom!!!!!!

Herkenbaar?????

Ik zou als ik jou was toch goed blijven eten meid, een beetje ijzer terug in ons bloed kan geen kwaad, zeker niet met al dat bloedverlies X

 

Meid, goed van je dat je je emoties hebt kunnen laten gaan, ik sta er nog steeds heel onverschillig in, lijkt het wel. Lijkt net alsof de knop bij mij nog steeds om is.....zo van, rug recht, slikken en doorgaan Ik voel nog steeds helemaal niets erbij, lijkt wel of mijn gevoel is afgezwakt, weet niet goed hoe ik dit moet verwoorden, terwijl ik een op en top gevoelsmens ben.
Of dit deels met de hormonen te maken heeft, ik weet het niet....

Mamabri hoe was je weekend meid, heb je je lekker geamuseerd dit weekend?????

Hier liggen de kindjes net voor een uurtje in bed en zelf heb ik ook weer zoiets van......GAAAAAAAAAP ik ben kapot.

 

hoi meiden, daar ben ik weer Heb alles even bijgelezen. Ik heb een heel leuk weekend gehad, maar ben wel moe nog Zaterdag zijn we met zijn allen naar het strand geweest, schelpen zoeken zodat ik met mijn dochter kan knutselen, al weet ik nog niet wat ik allemaal met schelpen kan doen (vraag ik in de lounge ) 's Avonds uit eten geweest, was erg leuk.

Gisteren dus het feest, ook dat was helemaal leuk, alleen zoals ik al schreef is mijn vader ernstig ziek, door zijn ziekte beweegt hij zijn armen en benen continue. Mijn dochtertje werd er erg angstig van en wilde niet naar opa Mijn vader werd daar boos en verdrietig over, wat ik best snap, maar ik kan een peuter van 3 niet dwingen om opa "leuk" te vinden.....
Verder hadden we aan het eind van het feest mijn vader in het midden gezet en waren we met de hele familie in een kring om hem heen gaan staan, mijn oom doet altijd de muziek en zong dus I did it my way, van Frank Sinatra.... Nou is mijn vader dus altijd erg eigenwijs geweest, deed alles op zijn manier, en ook de manier waarop hij met zijn ziekte en de wetenschap dat hij niet meer lang te leven heeft is altijd: ik doe het zoals ik wil, dus toen we daar allemaal om hem heen stonden in de wetenschap dat dit waarschijnlijk de laatste keer was dat de hele familie om hem heen stond, begon ik dus te huilen....... Mijn nichtje zag dat, dus die kwam bij me staan met haar armen om me heen, en begon ook te huilen, en vervolgens begonnen alle vrouwen in de familie mee te huilen....... Uiteraard niet snikkend, maar bij iedereen liepen de tranen over de wangen, een mooi, maar dus wel heel emotioneel afscheid....

 

Dit herken ik ook, weegschaal. De eerste 2 weken durfde ik totaal niet over een nieuwe zwangerschap te denken, het voelde voor mij ZO als verraad naar Laurie toe.... Na mijn gesprek met de gyn had ik steeds meer: ja, ik wil en durf ook weer. Natuurlijk zullen we bang zijn mochten we weer zwanger zijn, lijkt me normaal, maar ook mijn gyn zei dat ik van week 8 tm week 14 wekelijks een echo zou krijgen voor mijn gemoedsrust. Het is gewoon prettig als je gyn je begrijpt, met je meedenkt en het niet af doet als de zoveelste vrouw met een mk.

Geef jezelf gewoon de tijd die je nodig hebt om het allemaal te verwerken, net wat bumba zegt, 6 weken lijkt kort, maar duurde hier een eeuwigheid. Gevoelsmatig is mijn mk bijna 3 mnd terug of zo, terwijl dat dus niet zo is. De 1 is er na 4 weken weer klaar voor, de ander heeft meer tijd nodig, gun jezelf die tijd ook!

Mijn menstruatie was vrij normaal, zelfs iets minder dan normaal, maar ik heb ook normaal heel extreme menstruaties. Denk dan aan een tampon met maandverband en na een half uur, 3 kwartier doorlekken. Ik krijg daar dus ook medicijnen voor om het een beetje in toom te houden. En ook ik had rugpijn, dat heb ik normaal eigenlijk nooit, nu dus wel.

Heb vandaag mijn eerste ovulatietest gedaan: uiteraard negatief, maar we wachten af

 

Ik vond ook de 1e menstruatie heel heftig, ik was wel blij natuurlijk, maar het is gewoon heel confronterend Je had het nl niet moeten zijn, en dat weet je.... Ik zou morgen 20 weken geweest zijn, bij mij gaat gewoon constant door mijn hoofd: ik had nu voor de 20 weken echo gegaan, ik merk dat ik zulke dingen moeilijk een goede plek kan geven, dus ook hier af en toe een huilbui. Niet in het extreme, maar op zulke momenten merk ik dat ik het niet voor de volle 100% een plaats heb gegeven. Wel heb ik er vrede mee, het voelt goed op de manier waarop we afscheid hebben genomen, maar het verdriet is natuurlijk niet gelijk weg. Ik heb ook echt zoiets van: Ik hoop voor 18 februari zwanger te zijn, zodat de dood van Laurie niet voor niets is geweest, dat wanneer er een kindje mag bijkomen, dat ik dan voor mijn eigen gevoel kan zeggen: Dit kindje is er, omdat Laurie er niet mocht zijn..... en absoluut niet als vervanging, maar ik wilde eigenlijk geen 4e meer en toen ik zwanger bleek was ik daar niet zo blij mee in eerste instantie. Als ik toen niet zwanger was geworden van Laurie, had ik nu niet meer aan een kindje gedacht en me laten stereliseren, want daar was ik toen over aan het nadenken. En toen bleek ik dus zwanger te zijn..... Dus mocht er hier een kindje bij komen, is dat eigenlijk omdat Laurie even bij ons was.......Daardoor is de deur naar een kindje weer geopend.

 

Ik heb mijn vraag in de lounge gezet Fotolijstjes is ook een leuk idee. Doosjes had ik inderdaad al bedacht, besmeren met glitterlijm en dat laten drogen. Ketting is leuk, maar hoe krijg je gaatjes erin zonder ze kapot te maken dan?

Ik ben ook gaar van dit weekend En het was ook heel bijzonder, maar ook heftig, vooral omdat je weet dat dit waarschijnlijk zijn laatste verjaardag is. Hij was zo achteruit gegaan sinds de laatste keer dat we hem zagen (4 mnd) Ik kan hem ook niet meer verstaan, hij verteld hele verhalen en ik ben dan blij als ik er 3 woorden uit kan opvangen zodat ik daar dan zelf een verhaal van kan maken. Triest om te zien, vooral omdat mijn vader altijd erg veel leuke en spontane dingen deed. Hij kon bijv om 5 uur 's morgens wakker worden op zaterdag en dan tegen mijn moeder zeggen: Pak jij spullen in, we gaan vandaag naar de efteling, of haar vrijdag middag opbellen van: pak kleding in, dan gaan we dit weekend kamperen. Moeilijk om dan te zien dat iemand niets meer kan.

 

heey mambri wat fijn om weer van je te horen. Ben blij dat je een lek weekend hebt gehad maar jeetje wat emotioneel zeg. Lijkt me ook heel erg moeilijk om je vader zo achteruit te zien gaan met ook nog in je achterhoofd dat dit waarschijnlijk zijn laatste verjaardag zal zijn, dat maakt het extra moeilijk.

Hier net voor de kids pannekoeken gemaakt ipv gisteren. Mijn zoon van 4 vond het wel wat om mama met de pan te zien gooien, zelfs vriendlief bleef kijken naar mijn gooikunsten" hahahahah

Ik word alleen gek van die moeheid, mijn hemel zeg, er komt totaal niets uit me. energie lijkt wel gedaald naar nul. Ik ben niet duidelig of zo en heb het niet snel koud, dus het lijkt me niet dat het van het hb tekort komt. Morgen komt de vk hierheen om mijn ijzer te prikken, daarmee sluiten ze dan officieel mijn zwangerschap dan ook af.

 

Nou ik heb allerlei leuke ideeen opgedaan: een krans, zeepslinger, kaars, doosje en fotolijsjes. Voorlopig hebben we wat te doen.

Het is ook best moeilijk om hem zo achteruit te zien gaan, maar ik weet het al jaren dat dit moment zou komen. Mijn vader zijn zus is er ook aan overleden en haar zoon een paar jaar terug (mijn tante en neef dus) Ook mijn oma, haar zussen, mijn oma's moeder en nichten en neven van mijn vader hebben deze ziekte gehad. En er is in mijn familie ook nooit stiekem over gedaan. Enige wat ik hoop is dat hij nu snel weg is, klinkt hard, maar zou voor hem beter zijn. Hij wil ook niet meer, wil eigenlijk zelfmoord plegen, maar dat wil hij niet voor mij en mijn zusje van 19, die woont nog bij hem. Misschien dat je nu nog beter snapt dat ik het dus zo belachelijk vond van dat hart en vaatziekte onderzoek van vorige week.

Hier stopte mijn menstruatie ook vrij abrupt, vond ik ook wel apart

 

mamabri ik snap je gevoelens hierin wel, als je iemand zo achteruit ziet gaan, hem zo ziet lijden dat je denkt dat het beter is als hem verder lijden bespaart wordt. Als ik het zo lees zit deze ziekte behoorlijk ingenesteld bij juliie in de familie en als je wist dat er nog een kans op genezing is maar die is er niet, helaas. Dus ik begrijp je wel.

Bumbaaa ik drink nu 1 groot glas roosvicee Ferro per dag, moet alleen opletten dat ik geen harde ontlasting ervan krijg....

Hier voor de zoveelste keer achtereenvolgend een onrustige nacht wat onze jongste telg betreft, die heeft het woord slapen niet uitgevonden zeg.....vanmorgen begon het spektakel al om 4.20 uur en toen bleef hij bezig, ben nadat vriendlief 4 keer uit bed geweest was voor hem om 4.50 uur maar van ellende ogestaan, want mijn zoon van 4 was inmiddels ook wakker door het geschreeuw van onze jongste. Bleghhhh en dit gaat al vanaf dag 1 zo. We kregen hem niet van de nachtvoeding af tot hij 1 jaar was, toen waren we zo gesloopt dat we hem appart op een kamer hebben gelegd (hij lag eerder bij ons omdat we nog in de verbouwing zaten) en toen hij s, nachts begon, heb ik hem enkel de speen terg gegeven en hem laten huilen. Dat leek te werken, na 3 dagen sliep hij door tot ca 5 uur. Beter dan halve nachten op zitten maar sinds een week lijkt weer alles van voren af aan te beginnen......vreselijk zeg! Hij wordt wakker en begint niet te brabbelen of zo, nee meteen gillen en hóe!!!!
We wonen in een tussenwoning en de buren hun kamer, grenst aan die van onze jongste dus wij vliegen natuurlijk het bed uit om de buren niet wakker te maken.
Gezellig zo !!!!!

 

He?? wat raar! En vervelend, oke, 4 dagen is niet veel, maar wel rot als je denkt klaar te zijn!

En akelig dat je kindje niet doorslaapt, hopelijk kun je vanmiddag even een dutje doen, even bijtanken.

Ja als je diabetes hebt moet je goed opletten met eten, ik wil dat ook wel eens "vergeten" lees geen tijd voor maken slecht, ik weet het.

 

je hebt nog een paar dagen Hier zit ik op dag 13 en de ovulatietest werd vanmorgen iets donkerder....Het gaat de goede kant op

 

De vk is vanmiddag geweest ipv gisteren omdat ze gisteren bezig was met een bevalling. Mijn ijzer is gerikt en was aar liefst 9.4 !!!! Whahahahaha dat zijn ze gewend van mij. 3 weken geleden toen ik zo misselijk was en ik nog zwanger was heeft ze het ook geprikt en was het 8.7 ! Dus ze had zoiets na zoveel bloedverlies, mijn lieve schat, hoe doe je dat????? Maar ik heb altijd een hoog ijzer gehad, na de bevalling van mijn 4e stond ie 4 dagen later weer op 11.1! daar schrok ik zelfs van en de vk heeft zichzelf gaan prikken omdat ze dacht dat er iets aan haar apparaat scheelde. Ik zit gemiddeld altijd tussen de 9 en de 10.
Dus de moeheid komt daar in ieder geval niet vandaan. Volgens de vk is het puur het mentale, de emoties, hetgeen is voorgevallen tussen mij en vriendlief wat ook vreet en knaagt etc etc.....

Als het goed is heb ik vandaag mijn ei als ik de gyn geloven moet.......maar ik wil eerst mijn menstruatie hebben, eerst herstellen en dan verder zien hoe en of wat, het is mij nog te vers maar ik zet mijn duimen strak voor jullie

XXX

 

Zoooooo wat een hoog ijzergehalte! Mag ik wat? Ik zat vorige week op 7, na de curretage op 6.7, ben dus in 5 weken tijd maar 0.3 gestegen en ik moet terug naar 8.5...... In dit tempo duurt dat dus 21 weken :x Volgens de arts is normaal iedereen in 6 weken weer op het oude niveau. Blijkbaar val ik niet onder iedereen of zo

Ik mocht staaltabletten, maar eigenwijze ik wil nog even wachten, ben nl bang dat ik dan problemen met mijn ontlasting ga krijgen en ik heb al last van spastische darm, dus geen goede combi. Over een week of 3 opnieuw bloedprikken, in de hoop dat mijn ijzer omhoog gaat. Morgen staat er spinazie op het menu