Mijn mama is al tien jaar dood, maar het voelt nog als de dag van gisteren....het verdriet wordt niet minder, het wordt anders, maar het is er altijd, samen met het gemis, vooral tijdens bijzondere dingen in je leven.... Mijn mama was pas 48 en is binnen drie uur overleden aan een massale longembolie, zonder enige ziekte vooraf, dus totaal overwacht. Zo moeilijk te bevatten.... Veel sterkte meis!
Gelukkig kan ik er niet over mee praten.. Wens je heel veel sterkte en kracht.. En wat mooi dat jullie een bloemstuk hebben gemaakt voor je mams!
hoi meiden, ik wil jullie super bedanken voor alle lieve berichtjes... @alle meiden die 1 van hun ouders moeten missen of die allebei hun ouders moeten missen, Ik geloof idd dat het gemis nooit weg zal gaan, maar ik ben er heilig van overtuigd dat ze alles kunnen zien en dat ze trots zijn op jullie toppie meiden...
Sterkte meid! Ik ben er zeker van overtuigd dat het gemis altijd blijven zal, maar uit ervaring weet ik dat op de lange duur de scherpe kantjes er wat vanaf slijpen.. Dat betekent natuurlijk niet dat je verdriet verdwijnt, wel dat je een manier vindt om ermee om te gaan. Weet dat ze nu gelukkig is en geen pijn meer heeft. Liefs
Heel veel sterkte, weet ook niet meer te zeggen. Het is gewoon heel erg moeilijk en niemand weet wat jij voelt alleen als je het zelf mee gemaakt hebt.
hey meis, wat erg zeg... krijg tranen in mijn ogen van je verhaal... tuurlijk is een jaar nog zo vers... en wat andere schrijven na tien jaar voelt het als de dag van gister dat kan ik me heel goed voorstellen!! Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte. en wat een mooie bloemstukken zeg!!! liefs
hoi lieve dames, ik wou jullie ook even laten lezen wat ik op de begrafenis van m'n moeder heb voorgelezen/opgelezen... (zo snappen jullie misschien iets meer het verhaal)
Ik herken het gevoel maar helaas al te goed. 14 jaar geleden is mijn mama ook overleden ook aanborstkanker met vele uitzaaien. Het gemis en verdriet is er nog steeds, maar je leert er mee omgaan! Heel veel sterkte meis! Dikke knuf
Mooi, het verwoord denk ik precies wat je voelt! En wat je zegt over dat ze alles kunnen zien: daar ben ik ook van overtuigd! Ik weet dat mijn mama bij me is en dat ze me nooit in de steek zal laten, maar soms zou je haar zo graag nog even willen voelen, even willen ruiken, even haar stem willen horen. Net als vroeger. Op zo'n moment kijk ik altijd even naar boven en zie ik altijd een prachtige, schitterende ster en weet ik dat ze er is!
Lieve Schat, Ik kan de pijn niet wegnemen maar ik hoop dat het met de tijd zal slijten. Ik weet zeker dat jou mama ontzettend trots op jullie is! XXX
Wat heb je dat mooi geschreven voor je mama zeg, daar mag je trots op zijn, heb er tranen in mijn ogen van...ik wil je heel veel sterkte wensen ...
o jeetje meis het lijkt me ook heel erg om je eigen moeder te moeten missen en ik geloof ook zeker dat het gemis steeds meer en meer word het zijn geen leuke dinge om mee te maken onwijs veel sterkte en een hele dikke knuffel
Gecondoleerd dat je je moeder al moet missen. Dat lijkt me inderdaad vreselijk! En je hebt groot gelijk, het is pas één jaar geleden. Dat het verdriet nog groot en rauw is, is voor mij niet meer dan logisch. Toen mijn vader overleed, heeft het voor mij twaalf jaar geduurd voordat ik het een plaats heb kunnen geven. Natuurlijk blijft het altijd pijn doen dat hij zoveel heeft moeten missen (en ik van hem), maar ik heb er vrede mee gekregen. Het verdriet blijft, maar de scherpe kantjes zul je ooit minder vaak gaan voelen. Dat heeft alleen heel wat meer tijd nodig dan één jaartje. Heel veel sterkte gewenst, en ik hoop dat je veel steun vindt bij je familie.