Gisteren kregen we alle uislagen van de onderzoeken die ze hebben gedaan bij ons zoontje van 4 en een half. Daaruit kwam wat we al vermoedden: A.S.S.. Wat we niet verwachtten is dat ze een plekje aanboden in een observatiegroep vanaf het nieuwe schooljaar, speciaal voor kinderen met A.S.S. Na dat jaar zou hij eventueel weer terug kunnen gaan naar zijn oude basisschool. Hij ging vanaf december naar de gewone basisschool, zat met zijn broertje van nu 6 in de combiklas 1/2, waar het ondanks de goede zorgen van de juf niet helemaal goed gaat met hem, hij ging tot nu toe ook maar halve dagen, maar zou na de vakantie gewoon weer naar groep 1 gaan. De beslissing is nu aan ons, we hebben gisteren een rondleiding gehad en het zag er allemaal goed georganiseerd en positief uit daar, hij kan er ook hulp krijgen van een logopedist ( hun viel ook op dat zijn spraak niet helemaal goed is, wat ik zelf ook al bij de peuterschool en basisschool had aangegeven, maar dat vonden ze niet opvallen daar). Mijn man en ik vinden het goed voor hem als hij daar heen gaat. Hij werd de laatste weken ook geplaagd op school door de oudere kinderen in de klas ( dit hoorden we van mijn andere zoontje, die daardoor verdrietig werd) We vinden het alleen een akelig idee dat hij dan met een busje mee gaat iedere dag, ik heb geen rijbewijs en mijn man moet al om 7.00 op zijn werk zijn. Het lijkt me erg moeilijk in het begin om zo'n klein mannetje met een busje te laten mee gaan, dat ik het uit handen moet geven zeg maar. Het is zo'n 20 minuten rijden met de auto, maar met het openbaar vervoer zou geen doen zijn, het is nogal afgelegen en kan ik niet combineren met mijn andere zoontje naar school brengen. Ze zeiden daar wel dat we hem natuurlijk gaan helpen om aan het busje te wennen, ik denk dan zelf aan de eerste paar keer zelf mee gaan met het busje?. Heeft iemand hier ervaring mee?. Stel dat hij huilend in het busje zit en niet mee wil, lijkt me hartverscheurend
onze jongste was 2 jaar en 3 maanden oud toen ie voor het eerst met het busje meeging. Hij vond het helemaal geweldig en moest zelfs huilen dat ie het busje weer uit moest Bij ons rijd nog wel een vervoersbegeleidster mee. Zal dat bij jullie ook zo zijn? Dat scheelt vaak al een hele hoop. Bij een vriendin van mij bij haar zoontje in de bus zit geen begeleidster meer ( is cluster 4 school en busje van onze jongste is voor gehandicapte kindjes ) Als er geen begeleidster mee gaat dan is het afwachten hoe de chauffeur is en hoe goed hij de kindjes in de hand heeft. Vaak laten ze kids een spelcomputertje meenemen of wat dan ook om ze rustig te houden. Vaak is het zo dat de kids de busjes altijd geweldig vinden en dat de ouders het meeste moeite ermee hebben ( ik heb de eerste dag bijna de hele dag lopen huilen ) Op het forum : kindmetautisme kan je veel tips en erkenning/herkenning krijgen. Succes!
Poeh pittig hoor. Geen ervaring maar de eerste paar keer meerijden lijkt me zo erg nog niet. Ik zou hem wel al in de vakantie voorbereiden op deze verandering. Misschien kun je er alvast een keer samen met hem en je man gaan kijken en daarna nog eens als het dicht is ofzo. Als je besluit mee te gaan met het busje zou ik hem ook duidelijk uitleggen hoe vaak je bijvoorbeeld meegaat. Wat ik begrepen heb is dat duidelijk en vastigheid heel belangrijk zijn. Heeft de nieuwe school misschien wel ideeën hoe je hem kan voorbereiden? Succes, hopelijk vind hij daar snel zijn draai.
Mamzie: bedankt voor je reactie en de tip,, zal zeker op dat forum gaan kijken. Ik kan me voorstellen dat je de hele eerste dag hebt lopen huilen toen je zoontje voor het eerst met het busje mee ging. Wat zal je blij geweest zijn toen hij weer thuiskwam!. Fijn dat je zoontje het vervoer per busje meteen leuk vond. Ik zal nog informeren volgende week hoe dat gaat, het lijkt me heel fijn als er nog een extra begeleider in zo'n busje zit. Volgende week komt onze begeleidster die ook bij hun organisatie hoort, weer op huisbezoek. Ze zat ook bij het gesprek gisteren en aan haar zouden we doorgeven wat we we besloten hebben en we kunnen haar ook alles vragen. Zo'n spelcomputer in de bus lijkt me een goed idee!, mijn zoontje is gek op computerspelletjes en het zal hem zeker afleiden.
Mamamel88: bedankt voor je reactie. Ik denk dat de school wel goede ideeen heeft om hem voor te bereiden, ik ga dat volgende week vragen als onze begeleidster hier op huisbezoek komt. Vastigheid is zeker erg belangrijk en alles van te voren aankondigen. Als we een dagje weggaan, maken we tegenwoordig een voorbereidend boekje met plaatjes of pictogrammen over hoe die dag er globaal uit gaat zien, dat helpt hier wel goed. Het lijkt me ook wel een goed plan om daar alvast eens te gaan kijken met hem, het gebouw kent hij al, daar zijn we 2 keer geweest voor testen, maar het klaslokaal heeft hij nog nooit gezien.
Mijn dochtertje (3 jaar) gaat vier dagen in de week naar een behandelgroep bij Kentalis, ivm moeite met taal/spraak/communicatie en verdenking ASS. Zij is eigenlijk de enige die niet met het busje gaat, omdat ik haar zelf kan/wil brengen. De kinderen worden goed voorbereid op de rit met het busje (a/d hand van foto's, pictogrammen, etc) en ook op school worden ze bij uitstappen direct opgevangen door hun eigen juf, die hun dan verder de school in begeleid. Ook hebben ze dus een vaste chauffeur, wat wel zo prettig is. Niet steeds nieuwe gezichten, etc. En er is ook mogelijkheid voor de ouders om mee te reizen. (niet altijd, natuurlijk, en vooraf aangeven) Succes met alles, iig!
Dankje chantal, fijn dat je haar zelf kan brengen. En ook fijn om te lezen dat het goed geregeld is met de voorbereiding en opvang door de juf,bij de kinderen die wel met het busje gaan.
Hey, onze dochter gaat al vanaf haar 2,5 jaar misschien iets ervoor zelfs met het busje mee. Eerst 2 dagen en dat is in een half jaar tijd uitgebreid naar 4 dagen en toen ze 4 werd ging ze 5 hele dagen met de bus..... Hier was het zo dat er een chauffeur was, vaste voor een half jaar ivm bekend gezicht. En een vaste begeleider voor een half jaar, dit wisselde wel elk half jaar omdat kindjes anders te gehecht raken aan de chauffeur en begeleider en dan als er iets anders is niet mee willen ofzo.... Maar hier was het wel zo dat ik niet mee mocht, ook niet de 1e keer.......... Dat was echt afgeven en instappen en uitzwaaien. Maar eerlijk....dat was het minst moeilijke van de dag voor haar! Ze vond het busje geweldig, en als ik over school vroeg (had wel gebeld even, en de juf belde na een week ook nog om het te bespreken) dan kreeg ik als antwoord. Bus! Bus! Bus!....... Nu gaat ze nog met de bus, maar een grote bus (touringcar) ze stapt op een algemene opstap plaats op en word dus niet meer thuis opgehaald. Ook dit ging perfect! In deze bus mag ze wel iets mee nemen om te doen tijdens de reis, zoals een spelcomputertje. Maar realiseer je dat het op eigen risico is dat je zoiets mee geeft...kwijtraken zijn de bus en school niet verantwoordelijk voor. In het busje van de opvang (de kleinere tot 5 jaar bij haar) mocht ze niets mee in de bus, dit omdat er maar 6 kindjes maximaal in de bus zaten en er een begeleider was. (grote bus is ook meestal wel een begeleider erbij, maar niet altijd) Ze mocht in de kleine bus niets mee nemen omdat er anders ogen uit werden gestoken, zo van ik heb dit! en jij niet..... Daarom was de regel, geen dingen in de bus. Ook geen eten of drinken! Op school werden ze door de begeleider stuk voor stuk uit de bus gehaald en naar de klas gebracht. Soms per 2 (2 handen he..) en dan droegen ze ze aan de juf over. Naar huis toe werd er in de hal een afscheidsproces gedaan met liedjes en alles door alle groepen en daar werden de kindjes opgehaald door de begeleiders. Ze werken met afstreep lijsten zodat er geen kindjes vergeten werden in de bus. Juf controleerde ook nog alles na of alles in de tas zat en die tas ook met de begeleider mee ging. qua voorbereiding kreeg ik een boekje van school, met picto's en dat kon ik een week van te voren voor lezen. Stonden foto's in van de bus en school enz... Succes met alles, hopelijk gaat het op de andere groep beter met hem en kan hij toch terug naar het regulier onderwijs. knuffel, het blijft moeilijk hoor.....zelfs nu heb ik er nog wel eens moeite mee, en ze gaat al bijna 4 jaar met die bus iedere dag..........
Mijn zoon gaat ook al bijna een jaar met een busje mee. Die vond het spannend en vloog bekant de bus in, zoveel zin had hij er in. Maar hij is dan ook gek op bussen. Ik daarentegen heb daarna wat tranen weg moeten vegen. Vanaf het nieuwe schooljaar gaat hij met een nieuw busje mee, want dan gaat hij beginnen op speciaal onderwijs. Ook nu vind ik het zelf weer heel erg spannend. Ik weet dat er moeders zijn die de eerste keer met het busje meerijden. Dat komt voor. Naar wat voor soort observatiegroep zou hij dan toe gaan? Is dat via een basisschool of een zorginstelling?
Mijn oudste gaat elke dag met veel plezier de bus in. Voorheen naar het MKD (2x per week) nu naar school. Hij vindt het juist onwijs leuk! Hij wil er maar met moeite uitkomen 's middags.
Bedankt voor jullie bemoedigende verhalen over het busje.Fijn om te lezen dat de kids het meestal positief ervaren. Romy1979: hij gaat dan naar een observatie groep, het is geen basisschool, meer een zorginstelling met allerlei verschillende vormen van hulp , in dit geval is het een observatiegroep gericht op kinderen met A.S.S..Hij gaat dan op maandag, dinsdag , donderdag en vrijdag.