mijn bek valt echt open... Ik probeer altijd genuanceerd te reageren, maar oorbellen bij een baby van 8 maanden vind ik echt absurd! En de motivatie om het zo vroeg te doen is dat het geen pijn doet? Pffff.... Maar ja, lekker zelf weten! Ik vind dat een kind het iig zelf moet WILLEN, er zelf meer moet komen dat het oorbellen wil. Dan vind ik ook nog dat het een beetje verdiend moet worden, zoals bijvoorbeeld met afzwemmen ofzo. Mijn meisje moet het zelf leuk vinden en zeker niet doen omdat mama het leuk vind staan. Ik krijg ook altijd een beetje een vreemd gevoel bij dreumessen/peuters met oorbellen, maar een baby met oorbellen heb ik nog noooooit gezien!
Ja, dit dacht mijn moeder ook toen ze bij mij met nog geen één jaar oorbellen liet schieten. Man, wat had ik een hekel aan die dingen. Ik draag ze dan ook al een jaar of 17 niet meer. Maar dat "even uit doen" werkt bij mij helaas niet. Na 17 jaar zie je nog steeds mijn gaatjes. En ben ik gezegend met het feit dat mijn rechter oorlel eens in de 2 maanden flink gaat ontsteken, dik wordt en er allemaal pus uit komt... Erg pijnlijk kan ik zeggen! Maar bedankt hoor mam! Omdat zij oorbellen zo leuk vond staan... Jullie begrijpen dat mijn dochters dus geen oorbellen krijgen tot ze op een leeftijd zijn dat ze begrijpen wat het hebben van oorbellen inhoudt. En waarschijnlijk is dat op hun 18e pas
zoals gezegd iedereen is daar anders in, en vaak ligt het er ook maar net aan hoe je bent "opgevoed" en in welke "omgeving" (als je begrijpt wat ik bedoel) wij hebben thuis allemaal tattoo's en ik denk dat als ik daar niet mee opgevoed zou zijn, ik ze zelf niet zou hebben gehad, maar ik ben "daarmee" opgegroeid en vindt het heel erg mooi, was ook blij dat ik ze "eindelijk" zelf mocht laten zetten...
Meid, ik vind dat je helemaal zelf moet weten (samen met je man/vriend dan he) of je haar wel of geen oorbelletjes geeft. Het is jullie kindje. En waarschijnlijk is ze het idd allang weer vergeten. (inentingen vind ik ook zielig) Ik doe het bij Malou niet, omdat ik vroeger, toen ik 1 was ofzo dus oorbellen gekregen heb. Jaren geen oorbellen ingehad. Maarja, die gaatjes zitten dus veel te hoog, echt geen gezicht als ik er oorbellen in doe. Gaatjes groeien ook niet meer dicht, en mooi is het ook niet, die gaten in mn oorlellen. Ik heb er 2-3 jaar geleden, gaatjes onder laten schieten, daar heb ik sinds die tijd ringetjes in zitten. Maarja, je ziet dus nog altijd die gaatjes zitten erboven. Malou mag oorbellen als ze dit zelf wil, kan dus zijn als ze 6 is en bij vriendinnetjes ziet, maar kan ook pas zijn als ze 16 is en vind dat ze oorbellen wil. (zien we tegen die tijd wel, duurt nog zoooo lang) Overigens vond ik het gaatjes schieten helemaal niet pijnlijk (voor die kleintjes natuurlijk wel pijnlijk, snap ik ook hoor ) Ze hebben hier wel alletwee een armbandje, zo een met de naam erin gegraveerd. Kettingen en ringen, mogen ze als ze zelf oud genoeg zijn om die te gaan kopen .
Denk dat je daar wel gelijk in hebt. Bij ons in de familie geen tattoo's, en ik heb er ook totaal geen moeite mee dat ik er dus geen heb . Ik geloof dat mn vriend me vermoord als ik een tattoo 'neem' . Overigens vind ik tatoo's wel mooi! Bij een ander!
het ligt er denk ik inderdaad aan hoe je bent opgevoed... wij hadden ook allemaal en heb 5 zussen jong oorbellen... en ja ik vind het mooi heb voor alysia speciale kleine oorbellen voor babys/dreums met een kort staafje en kleine knopjes.. ze heeft er hier gelukkig nooit last van gehad en slaap gewoon goed... dus ja ieder zo zijn eigen dind de 1 vind het lelijk de ander mooi enz en meningsverschillen blijf je toch houden
Ik mocht zelf kiezen, met mijn 7e verjaardag wilde ik graag oorbellen. Het werden eerst knopjes en ik mocht meteen een leuk setje uitzoeken voor na de 6 weken. Volgens mij heeft het voor een kind zo jong, geen enkele meerwaarde. En is het in belang van het kind om zo jong oorbelllen te hebben? Nee, denk het niet. Het is de moeder die het wil, die bepaald.
Mmh ik ben benieuwd wat het tegenprestatie straks is als Yocena toch niet mee eens was met mijn keuze..
Om heel erg eerlijk te zijn, vind ik het belachelijk..Vind het moeilijk om te zeggen als mede-septembermama, maar dat is mijn mening dan he. Ik geloof juist wel dat ze er nu meer last van heeft dan later. Die 6 weken na het schieten zijn erger dan het schieten zelf en een kind van 6 kun je nog uitleggen dat het zeer doet omdat ze het zelf wilde, maar dat kun je een kindje van 8 maanden niet uitleggen. Zelf was ik 6 jaar en mocht ze nadat ik er een half jaar over had gezeurd. Ik vind echt niet dat je als ouder zijnde dit soort beslissingen voor je kind mag maken. Oke, gaatjes vallen op zich niet zo op en je hoeft geen oorbellen te dragen, maar ze gaan nooit meer weg! Vind het voorbeeld van de tatoeage nog niet eens zo slecht, tuurlijk het is wat extremer, maar goed. Komt op hetzelfde principe neer, ouders doen wat zij leuk vinden en kijken daarbij niet naar wat het kindje wil. Maar goed, zo denk ik erover.
tja en zo is het vaak ook, jij doet als ouder wat jij denkt dat het beste is voor het kind en wat jij het leukste vindt voor het kind, kortom je doet wat jij wil... jij zet een kind op de wereld en werkt 3-4 dgn. per week van s'ochtends tot 's avonds en brengt het kind naar een kdv...je weet niet of het kind het wel leuk vindt om bij "vreemden" te zijn, maar je doet het toch, je kunt het het kind niet vragen.. jij gaat op vakantie en neemt natuurlijk je kind mee, maar wil je kind dat wel, denk je niet dat het liever "thuis in eigen huis" blijft in zijn of haar eigen bedje... jij kiest de kleren voor je kind omdat jij die leuk vindt... kortom alle beslissingen neem jij en daar heeft je kind geen mening in...dat is met alles zo.... oftewel jij voed je kind op naar jouw normen en waarden, juist omdat ik niet beter "weet" is het bij ons "normaal" dat een kind al heel vroeg oorbelletjes krijgt... en zoals jij niet "beter weet" vindt jij dat je daarmee moet wachten, maar het is en blijft altijd jouw keuze als ouder die je maakt en daarin maken we allemaal onze eigen verschillende keuzes... ik ben ontzettend blij dat ik "opgegroeid" ben in een periode dat mama "gewoon" thuis was,mama bakte koekjes met ons, mama bakte pannekoeken met ons, mama nam ons mee naar het zwembad, mama nam ons in de zomerdagen elke dag mee naar de speeltuin etc etc... ik zou het niet anders hebben gewild, en zoals ik ben opgegroeid zo laat ik ook mijn kinderen grotendeels opgroeien... ik vindt het zielig te zien hoe sommige kinderen al voor dag en dauw bij het kdv worden "gedumpt' omdat de ouders beide (moeten) werken...en te zien dat sommige pas 'savonds tegen 20.00 uur weer worden opgehaald... dat zijn ook keuzes die jij als ouder maakt, maar jij kan nu niet weten hoe je kind er later over denkt en of het je in dank zal afnemen dat het "opgegroeid"is bij andere...jij kunt niet weten of ze niet liever gewoon "thuis" bij mama zou hebben willen zijn omdat ze niet "beter weet" (kent).... en dat is met alles zo, zo ook met het wel of niet laten schieten van oorbelletjes...je maakt als ouders zijnde keuzes waar jij achter staat maar waarvan je niet weet of je kind die later wel kan waarderen of dat ze het niet liever anders zou hebben gezien... gr.smoekie
Smoekie ik ben het niet met je eens. Ten eerste niet omdat jij op zo'n manier op het KDV praat. Ik zou persoonlijk doodongelukkig worden van niet werken. Ik heb hard gewerkt aan mijn opleiding en ben blij dat ik mijn bijdrage aan de maatschappij kan leveren. Daar word ik een gelukkig mens van en dat merk mijn kindje ook. Als ik zou merken dat ze op het KDV niet lekker in haar vel zou zitten (ben er een paar keer bij geweest, vanaf een afstandje gekeken) dan zou ik thuis blijven. Stel dat dit in de toekomst zo gaat lopen, dan zeg ik mijn baan op. Even ongeacht het aantal dagen, maar Ymke gaat maar 1 dag naar het KDV. Als ze 1 jaar is gaat ze 2 dagen. Als ze naar de basisschool gaat wil ik dat ze niet meer dan 1 middag naar de BSO hoeft. Ik ben niet voor de BSO, maar kies ik voor elke middag thuis zijn, dan merk ik dat weer aan mijn eigen "geestelijke toestand" (oftewel, minder happy). Ik persoonlijk probeer natuurlijk het beste te doen voor mijn kind. Dat hoeft niet te zijn hoe ik het gewend ben of hoe ik het graag zou willen. Ymke is een makkelijke baby, ik kan haar met gemak overal mee naar toe nemen. Ik doe het niet, omdat ik dat niet goed voor haar vind. Ik ga haar ook geen dingen opdringen zonder dat ze daar zelf voor kan kiezen. Wellicht kan een kind van 6 jaar ook niet bewust kiezen, maar kan een "kind" van 18 jaar dat wel? Ik heb nog steeds regelmatig spijt van dingen, betekent dat dat ik niet kan kiezen? Mijn kind hoeft echt niet te worden zoals ik ben, ze mag haar eigen persoontje worden met eigen waarden en normen. Mijn man is daar minder flexibel in, die vindt bepaalde dingen echt niet kunnen, maar daar hebben we het nu al heel vaak over. Soms moet je wel beslissingen nemen voor een kind, maar doe het dan in het belang van een kind! Oorbellen is echt geen belang van een kind, dat vinden ze hooguit leuk. Mijn mening is dan ook echt dat ze daar zelf voor mogen kiezen!
guppie... het is ook niet verkeerd naar jou toe bedoelt hoor, tis gewoon mijn visie daarop Ik ben opgegroeid met die achterliggende gedachte dat wat er ook is, mama is er altijd voor mij, en niet mama (of papa) is er vanavond weer als je snapt wat ik bedoel.. Ik ben met dat soort dingen gewoon wat ouderwets denk ik, ik vindt dat als je kiest voor kinderen je er ook zelf voor moet zorgen, daarmee zeg ik niet dat andere het foutof niet goed doen, nee die doen het gewoon anders als dat ik doe Jij kan niet thuis blijven want dan zou je doodongelukkig worden wat ik heel goed kan begrijpen hoor, maar dat neemt voor mij niet weg, dat je ook wat dat betreft een keuze maakt die wel degelijk van invloed zal zijn op haar toekomst, daar wordt ze grotendeels opgevoed terwijl dat in mijn ogen de taak van de ouders is dat is gewoon mijn gevoel daarover en dat is niet negatief bedoelt tegenover jou hoor, en daarbij jij brengt je kind niet 4-5 dgn per week naar het kdv dat is vindt ik ook weer heel anders, ik woon er precies tegenover en heb gewoon af en toe echt te doen met de kindjes die wel 4-5 dgn per week daarheen worden gebracht en dat je savonds de ouders gehaast de kinderen weer op halen om naar huis te gaan, de kindjes eten te geven waarna het weer lekker rustig naar bed kan Dus tja, jij doet datgene wat voor jou (jullie) goed is en daarmee beslis je in heel veel dingen vaak zonder dat je er over nadenkt heel simpel Jij schrijft dat Ymke een makkelijke baby is en dat je haar met gemak overal mee heen kunt nemen, maar dat je dat niet doet, omdat je dat niet goed vindt voor haar, ik heb net als jij een heel makkelijk kind en ook de andere waren altijd ontzettend makkelijk, en ik kies er bewust wel voor om ze als het kan mee te nemen omdat ik daar geen kwaad in zie terwijl jij zegt dat je dat niet goed vindt .waar je het ook over hebt, je verschilt altijd van mening in veel dingen, maar het komt er in het kort op neer, dat geen enkel ouder iets wil doen wat niet goed is voor het kind, je handelt naar eigen weten En ach, ik heb van zoveel dingen spijt, ik heb dingen gedaan op 20 jarige leeftijd die ik nu nooit never niet meer zou doen, je maakt keuzes in het leven en bij veel keuzes sta je later nog achter, maar er zijn er ook genoeg waarbij je denkt had ik maar dit, of had ik maar dat Wijsheid komt met de jaren toch Mijn jongste dochter is qua uiterlijk en qua karakter echt een kloon van mij, maar ipv daar trots op te zijn ben ik ook bang voor wat ik later allemaal voor mijn kiezen zal krijgen als zij ook later net als mij zal zijn als ik van mijn moeder wel eens hoor wat zij voor de kiezen heeft gekregen van mij, had ik liever gehad dat ze iets minder op haar moeder leek.. En tja zo ook wbt die oorbellen, dat is niet in het belang van want je weet idd niet wat zij er later van vindt, maar je gaat er van uit (ik wel) dat ze het gewoon vindt en dat er ongetwijfeld nog een paar gaatjes bij gaan komen als ze eenmaal oud en wijs genoeg is
Kijk, nu kan ik je beter volgen Ik neem overigens Ymke echt wel mee hoor, ook wel dagjes weg af en toe. Ik beperk het echter wel. Ze moet overdag nog wel een keer in haar eigen bed slapen, bij wijze van spreken. Ik was altijd wel een bezig typje buiten de deur en nu heb ik gewoon een heel schoon huis, haha! Ik sport ook nog maar 1 keer per week, omdat ik er gewoon wil zijn voor mijn meisje... Maarre, dat was off-topic!
ik heb eerst ook getwijfeld maar ik doe het toch maar niet.. ik wil liever dat ze het zelf wil straks.. ik overweegde het omdat ik zelf met 12 jaar pas moed heb kunnen verzamelen haha maar nee ik wil eigenlijk niet voor haar beslissen.. maar snap best dat sommige dat zo vanuit huis mee hebben gekregen en vind het ook zeker niet raar dat moeders het doen, dat moeten ze zelf weten
Mijn 2 oudsten hebben beide heel lang lopen "zeuren" dat ze graag oorbellen wilden (ze waren toen 6 en 5 jaar), maar dat was volgens mij meer omdat vriendinnetjes ze ook hadden dan dat ze ze zelf graag wilden. Ik heb ze uiteindelijk op een woensdagmiddag meegenomen naar de juwelier en toevallig was daar een meisje dat oorbellen kreeg. Ze hebben allebei 2 seconden gekeken en toen dat "pistool" eraan te pas kwam wisten ze niet hoe hard ze de deur uit moesten lopen! En ik heb ze er een jaar niet meer overgehoord. Toen de oudste vorig jaar af moest zwemmen vroeg ik wat ze wilde hebben als ze haar diploma had gehaald en het was duidelijk: ze wilde nu echt oorbellen! Ze heeft ze gekregen, zelf uitgezocht en niet gehuild bij het schieten, want ze wist wat er ging komen. Helemaal trots was ze. Mijn andere dochter moest 3 maand later afzwemmen en wilde toen ook oorbellen en ook zij wist wat haar te wachten stond. Ze waren toen dus 7 en 6 jaar oud. Dat vond ik zelf nog jong zat, ik was pas 10 jaar toen ik mijn eerste kreeg en moet er eerlijk gezegd niet aan denken om oorbellen te laten schieten als ze zo jong zijn. Zoals het nu gegegaan is was prima en bij de jongste ga ik het ook weer zo doen. gr. Naja