Wij zijn inmiddels een jaartje bezig. Ronde 10 is ook niet gelukt, dus we gaan naar ronde 11. Omdat ik meerdere klachten heb die met mijn cyclus samenvallen loop ik al in het ziekenhuis bij de gyn. Echo's en bloed waren goed en ook het zaad van mijn man is ok. Verder geen nog geen onderzoeken gehad. Alleen de stap om echt hulp te krijgen bij zwanger worden vind ik best groot. Aan de ene kant heb ik door alle andere klachten het gevoel dat het ons toch niet op de natuurlijke manier gaat lukken. Aan de andere kant is het pas ronde 10. We hebben overigens wel een intake gehad, dus een behandelplan en dergelijke weten we nog niet. En dus ook nog niet of we er mee willen starten. Dus ik ben wel benieuwd wanneer jullie die stap namen?
Deze ronde dus ook niet gelukt? Het lijkt mij ook een hele stap hoor en wat je zegt, je bent een jaartje bezig.. Maar aan de andere kant, een jaar is erg lang voor iets wat je zo graag wilt! Had je mijn laatste pb nog gehad laatst? Succes meid, hoop dat je hier wat reacties krijgt waar je iets aan hebt. Xx
Die stap is voor iedereen wel moeilijk denk ik. Het is een flinke stap en ook een behoorlijke klap. Je word geconfronteerd met het feit dat het zelf niet lukt, met alle bijkomende gevoelens. Bij ons kwam het door mijn bbz vorig jaar. Mijn eileider is toen verwijderd en mijn andere bleek niet goed te zijn, na 6 maanden zelf te proberen was het niet gelukt en zijn we begonnen aan IVF, iui was geen optie omdat mijn eileider niet goed is. Voor mij een heel dubbel gevoel, aan de ene kant blij en opgelucht dat we hulp kregen en meer kans. Aan de andere kant verdriet en teleurgesteld dat mijn lichaam had gefaald.
ik vond de stap wel moeilijk maar ik voelde gewoon dat er iets ''mis'' was. Toen zijn wij na een jaar proberen naar het ziekenhuis gegaan en kwam eruit dat ik niet iedere maand een eisprong heb en dat mijn man verminderd snel zaad heeft, mijn hormonen ed waren wel in orde. Ik snap dat dit al is onderzocht en dat dit in orde is bij jullie, wij krijgen een behandeling voor de eisprong voor de rest klussen wij zelf, wij willen nog niet aan de ivf wellicht later dit jaar, wij willen het liefst eerst natuurlijk proberen, dit is ook 1x gelukt daarom willen we nu doorgaan met zelf proberen, de mmm is natuurlijk alles behalve romantisch en denk wel dat iedereen het met mij eens is dat als de kans bestaat dat het natuurlijk kan men dan liever een paar maanden later zwanger wordt. Ik ben nu steeds minder bezig met het aantal rondes misschien komt dit binnenkort wel weer als we weer een bepaald punt bereiken maar vooralsnog probeer ik het op mij af te laten komen. Wij kregen ook de tip om een kussen onder de billen te doen plus nog 10 minuten zo blijven liggen, en de maand dat ik zwanger raakte kwam ik ook klaar na mijn man, geen idee of het heeft geholpen, en wij hebben een speciaal glijmiddel voor een kinderwens, wellicht ook een paar tips waar je iets aan hebt, en wij hadden ook iedere dag geklust.
Hier altijd gezegd: Als 1 jaar zonder anticonceptie voorbij is wil ik weten hoe het zit. Mocht er iets zijn kunnen we daar dan wat mee en mocht er niets zijn gaan we vrolijk verder.. Hier bleek al heel snel dat zaad v man niet goed was, en het ws. zonder hulp helemaal niet ging lukken.. Toen was hier de beslissing eigenlijk al genomen.. Het waarom is dus omdat we graag (een) kindje(s) willen.. En het wanneer was gewoon zodra het kon.. Gelukkig hier niet lang in de MMM vertoefd.. Half jaartje maar.. Maar goed dat is omdat we gelijk bij de laatste optie (ICSI) aan waren beland en dat is op dat moment ook niet wat je wil horen..
Ik ben met mn dochter na ronde 17 de mmm in gegaan, omdat ik wist dat alle onderzoeken etc. veel tijd in beslag zouden nemen en ik het liefst niet nog veel langer wilde wachten. Uiteindelijk duurde het nog dik 1,5 jr voor ik zwanger was, dus ik ben blij dat ik het niet nog langer heb uitgesteld. De tweede keer ben ik veel sneller de mmm in gegeaan. Sinds de geboorte van mn dochter hebben we geen AC gebruikt, maar het de eerste maanden ook niet echt geprobeerd. Vlak na mn dochter haar eerste verjaardag begon het wel erg te kriebelen en zijn we de mmm weer ingegaan.
Hey, Hier in februari 2008 gestopt met de pil. Alles lekker zijn gangetje laten gaan maar na een tijdje gemerkt dat ik zeer onregelmatig was. De ene keer een cyclus van 30 dagen en de volgende maand was dit dan plots 65 ofzo. De gynaecoloog zei om nog even verder te proberen en in april 2009 werden we doorverwezen naar de fertiliteit om alles te laten onderzoeken. Bleek alles vrijwel in orde te zijn,zaad van topkwaliteit. Alleen groeiden mijn eitjes de ene keer normaal en de andere keer zeer traag. In juli 2009 begonnen met clomid en pregnyl en zelf klussen. Na enkele mislukkingen dan in december begonnen met menopur en pregnyl met zelf klussen en die ronde was gelijk raak. Dus net geen 2 jaar heeft het geduurd sinds het stoppen met de pil. Een half jaartje dus ook MMM (tussen april en juli niks gebeurd want was niet immuun voor rubella). We wilden niet teveel tijd tussen onze kids dus 3maanden na het stoppen met borstvoeding maakten we terug een afspraak om terug te starten. Het kon immers wel even duren eer het terug prijs zou zijn. Wonder boven wonder kwam uit die afspraak dat we reeds zwanger waren!! Zonder het te weten. Opgelucht,verlost van die MMM. Ongepland waren we nog geen 5maand na onze 2e spruit terug zwanger. Ze waren zelfs op dezelfde dag uitgerekend met een jaartje verschil!! Dit is helaas misgegaan en kreeg een curretage. Ook daar is het misgegaan. De gynaecoloog had blijkbaar mijn baarmoeder en darm geperforeerd! Hierdoor kreeg ik sepsis,buikvliesontsteking en trombose op mijn rechter eierstok. Een week gevochten voor mijn leven en bye bye rechter eierstok en eileider. Vorig jaar juli kregen we dan groen licht om terug zwanger te worden. 4 maanden alleen geprobeerd en dan toch terug hulp gezocht. Ook 4 maanden met hulp geprobeerd zonder resultaat. HSG wees uit dat mijn andere eileider dus ook niet goed was. Laparoscopie gehad en hysteroscopie en de eileider viel niet meer te redden. Baarmoeder was gelukkig wel in orde. Het verdict was dan ook meteen IVF als je nog een 3e wil. Onze eerste poging is mislukt en nu krijgen we volgende week een cryo geplaatst. Dus hier eigenlijk één keer zelf gekozen voor de MMM en één keer door een medische fout naartoe gedwongen. Waarom? De eerste is vrij duidelijk,je wil graag een kindje. De tweede? Ik heb gewoon een kinderwens,ik had graag 3 kindjes gehad. Ondanks alles wat me overkomen is ga ik een gynaecoloog zijn fout mijn kinderwens niet laten verpesten! Ik wil alle dames die dit pad bewandelen in de MMM veel succes wensen en hopelijk komen alle babywensjes uit!
Bij onze nummer 1 hebben we enkel onderzoeken gehad gedurende een half jaar voor hij zich aankondigde, en die onderzoeken zijn we na 5 jaar begonnen (incl. 3 maanden wachttijd op intake). Voor nummer 2 ben ik toen we bijna een jaar actief bezig waren, naar het ziekenhuis gestapt. Ditmaal wel IUI gehad (gelukt). Doordat ik lang op een cyclus heb moeten wachten (ook een volledig jaar), zal er desondanks dus bijna 4 jaar tussen nummer 1 en nummer 2 zitten, vooropgesteld dat het met tib goed blijft gaan.
Saffira: thnx je bent lief. Je hebt pb terug! Jane: gefeliciteerd met je zwangerschap. Vervelend dat je door de bbz een eierstok minder hebt. Wat je zegt klopt: het feit dat het niet lukt voelt als falen. Ik wil overal de regie op hebben en dat lukt niet. Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat het ons niet zal lukken, maar toch blijft dat kleine beetje hoop elke ronde. Zelfs nu alles op ongi lijkt te duiden hoop ik tegen beter weten in. Gelukkig voelt het steeds minder als teleurstelling. Pearl: bij ons zijn de eerste onderzoeken inderdaad allemaal goed. Dus volgens het plaatje moet het toch wel binnen een jaar lukken. Alle huis tuin en keuken tips hebben wij al geprobeerd en het werkt allemaal niet. Misschien eens dat pre seed proberen als laatste middel. Heb jij dat ook gebruikt? Leo: fijn dat jullie snel resultaat hadden. En hopelijk kunnen jullie snel een lief gezond kindje verwelkomen. Nana: gefeliciteerd met je zwangerschap! Heb jij Iui met hormonen of zonder gehad?
Wij zijn na 2 jaar de MMM in gegaan. Ik vond het een hele stap, maar trok de witte tests ook niet meer. Wij gaan voor ons eerste kindje. Na onderzoeken bleek dat er helemaal niets met ons aan de hand is. Eigenlijk zou het dus gewoon moeten kunnen. Ben nu 2 IUI's verder (met hormoonstimulatie, omdat ze meer dan 1 eitje willen laten rijpen). Heb morgen een follikelmeting om te bepalen wanneer de volgende IUI zal zijn. Ik wens alle dames die in de MMM zitten heel veel succes en sterkte!!!
Hoi, Ik begrijp precies hoe hoog die drempel is. Wij zijn na 8 maanden voor het eerst naar de ha gegaan maar wel met de afspraak dat we blind zijn advies zouden opvolgen. Zijn advies was het nog een half jaartje te proberen. Een goed advies want ik voelde me na dat half jaar veel beter. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets mis was met mijn eileiders. Dat bleek ook zo te zijn. Links is ondoorgankelijk maar mijn linker eierstok is dan wel weer dominant. Lekker geregeld allemaal. In december bleek ik zwanger te zijn maar helaas ging dit mis en bleek ik daarnaast een bbz te hebben. Dag goede eileider, hallo IVF. Het heeft mij heel veel moeite gekost de stap te nemen en besluiten toch een IVF-poging te wagen. Ik merk alleen aan mezelf dat ik nog steeds niet besef dat ik nooit meer op de natuurlijke manier zwanger zal raken. Voor mij was het eerste jaar het zwaarst. Ik wou zo graag en was zo gefocust op zwanger raken. Het tweede jaar was dat een stuk minder. Ik zou je aanraden van tevoren goede gesprekken met je lief te voeren over wat jullie verwachtingen zijn en wat je wel maar ook vooral wat je niet wil. Het is belangrijk om op 1 lijn te zitten als je daadwerkelijk de mmm in gaat. Heel veel succes meid! En hopelijk wordt je binnenkort alsnog verrast. Groetjes
Wij hebben 2 jaar zelf geprobeerd,mede ook doordat ik heel erg ziek was& geen of nauwelijks eisprongen had. Toen ik weer een eisprong had en het nog niet lukte ben ik me gaan melden. Bij ons is dus ook niets aan de hand. Ik ben nu 2x spontaan zwanger geworden nadat er met 7 IUI's niets is gebeurd. Ook zijn mijn eileiders doorgespoten. We proberen het nog een half jaar zelf en dan word het toch IVF vrees ik
Voor mij was de drempel eigenlijk niet zo hoog. Ik ben na 6maanden naar de huisarts gegaan, omdat ik er geen goed gevoel bij had. Ik heb vrij goed door wanneer m'n eisprong is en het resultaat bleef uit.. Een maand na het bezoek aan de huisarts zaad onderzoek gedaan en dat was helaas niet goed. Begin volgende maand horen we of we een IUI of IVF traject ingaan. Ik ben blij dat we dan een meer reeele kans gaan krijgen op een zwangerschap. Ik denk dat je moet vertrouwen op je gevoel en doen waar jullie je goed bij voelen. Succes!
1 maand. Misschien heel snel, maar had het vermoeden dat er iets niet goed zat en ik was al 35 op dat moment dat ik met de pil stopte. Inmiddels loop ik al 8 maanden in de mmm en ben blij dat ik meteen de stap heb gezet, er gaat een hoop tijd in de onderzoeken zitten.
We vonden de stap helemaal niet groot. Na het stoppen met de pil werd ik hiet meer ongesteld. Dus na de huisarts en en opwekker gekregen.Dit was al heel snel 3 maanden ofzo Daarna werd ik nog steeds niet ongesteld weer na de dokter en deze vermoeden pco. Door gestuurd na de gyn en ja ik hb pco. Aan de clomid en echo's om eitjes te zoeken en te meten. Ik hebt dit helemaal niet als erg bevonden. Want we kunnen geen kinderen krijgen zonder de mmm. De gyn vond ons ook altijd erg postief. En dit is beloont eerste ronde clomid zwanger. Ben nu 12 weken.
Ik heb altijd gedoe gehad met mijn cyclus. Ik werd misschien maar één-twee keer per jaar uit mezelf ongesteld. Dit was voor de pil al zo en na de pil keert je oude cyclus meestal terug, bij mij dus niks. Na het stoppen met de pil ben ik één keer ongesteld geworden en daarna helemaal niet meer. Ik heb zes maanden gewacht of het nog op gang zou komen, maar mijn lichaam lag helemaal stil. Toen naar de huisarts gegaan, die me meteen doorverwees naar de gyn. Daar bleek dat ik PCOS heb en tijdens het routine-zaadonderzoek bleek er ook een verminderde zaadkwaliteit te spelen en kwamen we meteen in aanmerking voor IUI. We hebben het met behulp van hormonen eerst op de gewone manier geprobeerd. Zeven maanden na de intake bij de gyn zijn we met IUI begonnen. In totaal hebben we vijf jaar op onze meid moeten wachten, ze is het resultaat van een ICSI-behandeling.
Na 10 mnd naar huisarts gegaan, door naar zkh. Man bleek ernstig verminderd vruchtbaar, dus gelijk door voor icsi. We hadden daarmee alsnog binnen anderhalf jaar zwanger kunnen zijn, ware het niet dat het nog steeds niet is gelukt. Nu ruim 3 jaar later dus...en in de wachtweken van poging 3!
Ik ben 9 maanden met de pil gestopt en ga nu bijna beginnen aan de mmm (nog even wat onderzoeken afwachten (bijv zaad van vriend) ik wilde het zelf al na een half jaar,maar de huisarts dacht dat er niks aan de hand was.Ik ben in die 9 maanden nog niet ongesteld geweest en ik zie dat zonder hulp ook niet zo snel gebeuren,dus ik ben ergens ook wel blij dat er nu actie komt.
Zo lees je wel weer dat het voor iedereen anders is.. Het lijkt mij ook heel moeilijk als er geen oorzaak wordt gevonden.. Dan is het lastiger te accepteren dat het niet lukt denk ik.. Hier was ik aan de ene kant juist blij dat er iets was zodat we ermee aan de slag konden zeg maar.. @Elize: als ik dat van jou lees dan besef ik me weer goed hoe bijzonder het is dat het bij ons in 1x gelukt is.. Succes met de wachtweken! @Mart: bedankt! We prijzen ons ook zeer gelukkig dat het allemaal zo snel mocht lukken! Nu is het wachten tot de kleine spruit zich aandient.. Erg spannend ook allemaal
Het is inderdaad voor iedereen anders. Ik ben blij dat het wij voor zover goed gekeurd zijn. Ik ben ben elke maand ongesteld, soms met uitschieters, gebruik al jaren geen pil, man man heeft goed zaad. Dus ja het zou moeten kunnen. Maar ik ben weer ongesteld geworden. En die ongesteldheid gaat weer gepaard met extreem veel pijn. Dat vertrouw ik gewoon niet. En met een zwangerschap ben ik 9 maanden van die pijn af. En nu ik die pijn weer ervaar wens ik alleen maar zo snel mogelijk zwanger te zijn. Dan maar met hulp...