Lieve allemaal, Ik heb het onderwerp in een andere vorm al wel op dit forum gelezen, maar bij mij is het net iets anders... ik heb me halverwege de week ziek moeten melden op mijn werk, ik kon niet meer verder, veel te druk gehad en maar doorgegaan... ik ben overspannen. Maar....nu nu twijfel ik (lees ook advies hierover) dat, wanneer je niet goed in je vel zit (zoals ik nu) en je zwanger wilt worden het: a) niet zal lukken om zwanger te worden, want lichaam en geest moeten goed in balans zijn b) als ik wel zwanger zou kunnen worden, dan is het nu geen goed moment omdat ik eerst aan mezelf moet werken voordat ik "klaar" kan zijn voor een zwangerschap? Ik ben radeloos (en voel me al zo rot) mag ik dan nu niet meer voor een beebje gaan en moeten we weer beschermd gaan klussen? Ik wil het juist zo graag... Wat vinden jullie? Liefs, Borsatofan
Hey meis, rot om te lezen dat je zo in de knoop zit. Of je het mag is denk ik niet de vraag, maar wel of het verstandig. Ik ben van mening dat alles goed moet zijn, niet alleen materieel gezien maar zeker je geestelijke gesteldheid. door hormonen kunnen dingen nog meer versterkt worden. Mij lijkt het wel zeer belangrijk dat je eerst aan je zelf gaat werken! sterkte Natas
Bij mij was het niet echt overspannen maar meer dingen niet goed verwerkt hebben.Ik ben juist doordat ik voor een baby ging uit een diep dal geklommen.ik had er juist meer steun aan dat ik "goed"wilde zijn voordat ik een beebje kreeg. het is maar net wat je zelf aan denkt te kunnen! beterschap meis liefs en een dikke knuffel
Hi, Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Te druk op het werk en uiteindelijk ziek moeten melden omdat het niet meer ging. Ik wilde nog zo graag, want er moest nog zoveel gedaan worden.... maar het ging niet. Ik was er na een maand en wat aanpassingen aan mijn werk (en 2 nieuwe collega's erbij!) weer helemaal bovenop. Toen ik thuisbleef voelde ik me ongelooflijk k*t, maar toen ik een maand later weer ging werken, voelde ik me helemaal goed. Ik weet niet in hoeverre er bij jou misschien meer aan de hand is, want dat maakt veel uit. Is het alleen je werk, dan moet er daar iets aangepast worden en moet jij even op adem komen en zou het niet al te lang hoeven duren. Als jij denkt dat jij er snel bovenop bent, zou ik doorgaan met proberen zwanger te worden. Heb je het idee dat het langer gaat duren (een half jaar ofzo), dan zou je daarmee kunnen wachten. Maar, ga jij je gelukkiger voelen als je nu anticonceptie ging gebruiken? Ik denk het niet... Probeer in ieder geval goed contact te houden met je werkgever, dat heeft mij heel goed geholpen. Ligt er ook wel een beetje aan hoe je werkgever is, die van mij was heel begripvol (het was ook veeeel te druk) en gaven duidelijk aan dat ik de tijd moest nemen. groetjes, Snoopy
Lieve Snoopy, Wat jij vertelt is heel herkenbaar voor mij...ik heb het afgelopen maanden veel te druk gehad en moest eigenlijk alles alleen doen (en dat kan niet). Mijn werkgever vindt het ook erg dat ik me nu zo voel, ze zijn nu op zoek naar een andere oplossing (extra persoon erbij) dus ik denk dat als alles straks beter geregeld is op het werk, ik op den duur best wel rustig aan weer zou kunnen beginnen.. Maar op dit moment ben ik op, moe en lichamelijke klachten als nek- en rugpijn, hoofdpijn, hartkloppingen, paniekgevoel als ik denk dat ik weer naar mijn werk moet etc. Ik zal de komende weken rust moeten nemen om de kracht weer te vinden om terug te keren naar mijn werk. Dit kan alleen door nu ontspanning te zoeken (sporten, lezen even leuke en ontspannende dingen doen). Ik weet wel zeker dat het echt door mijn werk komt, want privé ben ik heel happy met mijn lieve vriend (alleen hebben wij de laatste weken ook te weinig tijd voor elkaar gehad door de drukte op mijn werk). Ik heb nu ook veel behoefte om bij hem te zijn en elkaar lief te hebben..ook dat geeft me nu veel ontspanning (dus ik heb juist veel zin om te klussen). Een beebje zou ik heel graag willen, ik word al helemaal happy bij het idee...ik zou het vreselijk vinden om nu een vorm van anticonceptie te nemen...juist omdat mijn gevoel voor mijn vriend nu intenser is dan de afgelopen weken, ik heb hem gewoon gemist (raar he). Hmm, tja, ik denk dat ik over een paar weken er best wel weer bovenop zou kunnen komen, als overleg met werkgever goed gaat en we samen kunnen praten over de oplossing zodat dit niet weer zal gebeuren.. Ik doe het voorlopig maar even rustig aan en ga gewoon proberen te genieten van de leuke dingen in het leven (dus ook klussen etc.) Ik denk dus ook niet dat ik anticonceptie middelen ga gebruiken... Dank voor jullie medeleven, dat doet me goed.. Liefs,x
Ik heb het ook een hele tijd moeilijk gehad met mezelf en alles rondom mij, ik was zo kwaad en verdrietig dat m'n dochtertje gestorven was, dat ik helemaal in de knoop lag... 1 september was het een jaar geleden en kort daarna kon ik de knop omdraaien... ik dacht bij mezelf van raap jezelf samen en ga er met volle moed tegenaan, probeer positief te denken... Ik weet niet of het ermee te maken heeft of het enkel aan de IUI lag maar kort daarna was ik zwanger... helaas is die zwangerschap geeindigd in een mk, nu ben ik weer pril zwanger... Ik denk niet het al dan niet snel zwanger worden alleen te maken heeft met je goed in je vel voelen enz... maar ik denk dat het wel helpt... Probeer misschien eerst even om alles op een rijtje te zetten en een oplossing te zoeken voor de problemen die je al dan niet hebt... je moet natuurlijk weer niet aan de pil maar ik zou niet teveel bezig zijn met dingen als wanneer heb ik nu mijn eisprong enz... anders maak je jezelf gek Als je je dan weer beter voelt, kun je dat natuurlijk wel gaan doen, maar dan sta je ook weer al een pak steviger in je schoenen en zal je ook makkelijker kunnen omgaan met eventuele teleurstellingen... Liefs Kirby
Lieve Borsatofan, Wat jij schrijft klinkt voor mij ook heel herkenbaar. Ik deed ook alles vrijwel alleen op mijn werk, maar kreeg het nooit helemaal af, en dat in meer dan 50 uur per week. Het was gewoon echt niet haalbaar. Mijn baas was wel bezig met nieuwe mensen erbij te krijgen, maar moest nog toestemming hebben van hogerop. Dat was voor mij net een maandje te laat helaas. Ik had hetzelfde gevoel als jij nu, helemaal in paniek raken als je aan werken denkt. Toen bleek dat mijn werk zo begripvol was, ben ik wat relaxter eronder geworden en heb toen besloten voorlopig niet aan mijn werk te denken. Heb dat ook gemeld, dat ik hun pas weer zou bellen als ik er aan toe was, was gelukkig geen probleem. Voelde me even verlost van alles, echt heerlijk! Jij moet ook proberen het even los te laten, gewoon nu eerst aan jezelf denken, dat werk komt dan vanzelf wel weer. Na 2 weken niet aan mijn werk denken was ik er bijna weer bovenop en heb toen gebeld om te zeggen dat ik waarschijnlijk het nieuwe jaar weer wilde gaan beginnen. Uiteindelijk ben ik er veel sneller bovenop gekomen dat ik zelf had gedacht, ik hoop dat dat bij jou ook zo gaat. Je moet je werk wel loslaten, anders blijft dat maar malen en gaat het veel langer duren. Als jij zeker weet dat het probleem alleen bij je werk ligt, zou ik zeker geen anticonceptie gebruiken. Ik heb het idee dat je er best snel weer bovenop zal zijn, en als het voor jou goed voelt zou ik die anticonceptie gewoon achterwege laten. Ga je wel anticonceptie gebruiken dan denk ik eigenlijk dat je herstel er ook niet beter op wordt. Volg je gevoel. Liefs, Snoopy
Lieve alemaal, Kirby, dank voor je reactie, wat heb jij een vreselijke tijd achter de rug zeg, ik heb respect voor het feit dat je nu weer beter in het leven kan staan, en super dat je nu zwanger bent, lekker genieten, het is je gegund! =D> Snoopy, je verhaal doet me echt goed, het geeft me hoop dat het snel weer goed kan komen. Je advies ga ik nu maar eens opvolgen; op dit moment zoekt mijn leidinggevende nog steeds contact met mij, omdat hij steeds vragen heeft over lopende zaken (steeds een soort van overdracht zeg maar). Ik denk dat ik morgen maar een bericht (mail) maak met een korte samenvatting over lopende zaken en dat ik daarin ook aangeef dat ik even geen contact wil met wie dan ook van mijn werk, want ik kan het maar niet loslaten nu, het hele weekend weer hartkloppingen en stress, omdat ik weet dat er maandag weer gebeld kan worden met vragen over het werk. Dat is niet goed, zo kom ik niet verder. Ik hoop dat ze op mijn werk ook positief zullen reageren, zodat ik het echt los kan laten. Wellicht gaat het met mij dan over een paar weken ook beter, ik voel me nu steeds zo schuldig dat ik er niet ben en dat alles dan fout loopt, maar ik moet leren dat zonder mij de tent echt wel doordraait. Ik moet nu aan mezelf denken. En zoals gezegd, ik ga gewoon verder voor een beebje, alleen ga ik er niet mee bezig (met vruchtbare dagen etc.) maar gewoon genieten. Waarschijnlijk lukt het nu toch niet vanwege de spanning, maar dat zien we anders volgend jaar wel weer, als ik weer gezond aan het werk ben? (Ik hoop het). Nogmaals dank voor je steunende woorden, ik heb er veel aan...Vanaf morgen kies ik voor mezelf en mijn gezondheid, daarna komt het met zwanger worden ook vast wel eens goed! Liefs en dikke kus, Borsatofan
Ik ben er van overtuigd dat het zwanger worden bijons mede zolang geduurd heeft omdat weonszelf nog niet helemaal op orde hadden. Ik raakte oververmoeid, daarna ging vriendlief op uitzending waar hij niet denderend van terugkwam. Het huis en de buurt waar we woonden waren ook niet optimaal. Ik raakte de eerste keer zwanger toen we na de verhuizing hoofd en huis helemaal op orde hadden. Toeval? ik denk het niet. ons lichaam en onderbewustzijn is sterker dan we allemaal denken. Ik zou er dus niet teveel over gaan piekeren of het nu wel of niet goed is. Heb vetrouwen in je lijf.