Ik zou dan eens met je vk overleggen; ik lees ook dat sommige mensen gewoon een paar keer bij de huisarts met een vingerprikje hun suiker laten meten. Dus zonder drankje, zonder stil zitten. Als ik 't nog eens zou moeten doen, zou ik ook liever een alternatief kiezen voor zo'n drankje. Ik werd er echt heel naar van namelijk; misselijk, duizelig, kon 't nét binnen houden...
Bij mij hebben ze niks verteld over stilzitten. Ik ben naar huis gefietst (10 minuten), heb stof gezogen, de was opgehangen, ramen gelapt en ben na drie uur weer terug gefietst
- Ik ben geen arts, maar mijn afweging is als volgt: het vervolgonderzoek brengt risico's met zich mee, deze zijn klein maar door een vwp of vlokkentest kan je wel een miskraam krijgen. De gevolgen zijn dus heel groot, wat terughoudendheid bij testen rechtvaardigt. De risico's/gevolgen van GTT zijn nihil, hooguit voel je je een keer niet zo lekker. - Ik heb niets, maar dan ook niets gemerkt. Geen dorst of extra veel plassen. Vanwege lage BMI snoepte ik er vrolijk op los, op veel boterhammen zat nutella of vlokfeest en 's avonds voor de buis nam ik altijd wel wat ijs of een koek (of twee). Denk dat mijn suikers door het dak gegaan zijn zonder dat ik het doorhad. Ook nu bij het teten merk ik dat ik niet kan inschatten hoe hoog mijn suiker is: ik voel me bij een 9.5 niet anders dan bij een 4.8, zeg maar. - Door de schommelende suikerwaardes loop je ook meer risico op vertraagde longrijping van je baby. En in veel ziekenhuizen is het zo dat je niet over tijd mag lopen als je zw diabetes hebt. Als je insuline moet spuiten, leiden ze je soms al in met 38 weken. Tegen mij is gezegd dat de baby ook 24 uur in het zkh moet blijven. Door jouw hoge suikerwaardes is zijn alvleesklier hard aan het werk en als dan de suikertoevoer ineens wegvalt na de geboorte, kan je baby een hypo krijgen. - Ik hoefde niet stil te zitten, ik mocht gewoon naar huis. Bij mij ging het zo: nuchter prikken, daarna naar huis, zelf kiezen wanneer ik ging ontbijten als ik maar exact twee uur daarna opnieuw bloed liet prikken. Daarna weer naar huis en bij de lunch hetzelfde verhaal. De eerste keer heb ik de test zelfs in twee delen gedaan: 1x alleen nuchter, 1x alleen de waardes na ontbijt/lunch. De tweede keer had ik zo'n honger dat ik in het zkh ben gebleven en daar heb ontbeten. Daarna heb ik gewandeld, gelezen en geappt totdat de twee uur voorbij waren. Voor de lunch ben ik naar huis gegaan. Ik hoefde ook geen suikerdrankje.
De vk zegt niet voor niks dat je tot de risicogroep behoort. Ik vind het jouw verantwoording om alles te doen wat in je macht ligt. Aannemelijker is dat je nergens last van hebt. Maar de kans is er nou eenmaal wel en dat moet gewoon nagekeken worden. Wanneer je bijvoorbeeld oppas had gehad, had je het dan wel gedaan? Er zijn geen gezondheidsrisico's aan verbonden, dat zou voor mij de enige uitzondering zijn. Niet omdat ik geen oppas heb. Is er echt niemand die eventjes kan oppassen? Misschien je partner welke een ochtend thuis is? Ik ken je verder situatie niet, vandaar mijn vraag. Mocht dit niet mogelijk zijn, informeer dan even naar de vorm welke ik heb gehad. Dus nuchter prikken, naar huis, daar eten en weer terug om te prikken.. wellicht wordt deze methode door jouw vk ook aangeboden.
Fuddey dat zou een mooi alternatief zijn. Bloedprikken is zo gepiept Spikkeltje ik doelde na de combinatietest op de NIPT, die mag je ook pas kosteloos (?) doen na kans van 1 op 200. Wel irritant dat je het dus gewoon kan hebben zonder dat je het merkt. Ik ben het met je eens dat de consequenties heel naar kunnen zijn, maar als behandeling daar niets aan verandert vraag ik me wel af wat het doel van het meten en weten is, snap je? Jouw manier van de test klinkt ook al een stuk meer te doen. Dat ga ik aan mijn verloskundige voorleggen.
Ja dat zou ideaal zijn als ik tussendoor gewoon weg mag. Ik ben tbm m.u.v. een halve dag werken en alleen die halve dag heb ik opvang. Mijn man werkt meer dan fulltime en mijn familie heeft ook fulltime werk/opleiding. Soms is er wel eens een uurtje wat te regelen, maar nu gaat het echt om een heel dagdeel. Het is trouwens niet de mening van de vk dat ik tot de risicogroep behoor, maar dat is het landelijke beleid bij zwangerschapsdiabetes. De wetenschap schaart zich alleen niet unaniem achter dat beleid, sterker nog er is heel veel weerstand. Het zwaarste argument is dat de behandeling van zwangerschapsdiabetes niet leidt tot minder risico's (m.u.v. een vastzittende schouder tijdens de bevallen, een risico dat hoort bij grote baby's dus enigszins voorzienbaar). Behandeling van zwangerschapsdiabetes heeft dus nagenoeg geen effect voor de gezondheid van je kind.
Dan zal je suiker wel lekker laag zijn geweest haha. Ik zie direct terug of ik druk bezig ben geweest ja of nee.
Oh nog een kleine waarschuwing: ik vond het irritant om 3x per dag bloedgeprikt te worden in m'n arm, kreeg er enorme blauwe plekken van, dus vroeg ik of het de volgende keer met zo'n vingerprikje mocht. NIET DOEN, althans, niet in het zkh! Het is dus niet zo met zo'n metertje, prikje, bloeddruppel ertegen aan en hop daar is je waarde, nee het is een heel venijnig prikje in de vorm van een V en daar gaan ze dan met dat buisje overheen schrapen om er bloed in te laten lopen. Bloedprikken uit je arm is dan echt veel beter te doen. Ik had ook nog eens de leerling-bloedafname dus ik voelde me daarna echt een gatenkaas haha.
Dat het kind groot is is niet het enige risico bij zwangerschapsdiabetes. Ik zou er echt niet te licht over denken. Daarnaast zorgt een verhoogde bloedsuikerspiegel voor een verhoogde kans op infecties die meestal ontstaan in de nieren, blaas, baarmoederhals en in de baarmoeder zelf. Grote schommelingen in de bloedsuikerspiegel kunnen er toe leiden dat de rijping van de longen van de baby langzamer verloopt. Verder lijken kinderen met een te hoog geboortegewicht een groter risico te hebben om later in het leven diabetes type 2 te ontwikkelen. Hoge glucosespiegels tijdens de laatste periode van de zwangerschap kunnen dus leiden tot een verhoogde insulineafgifte van de baby. Dit leidt ertoe dat de baby een groter risico loopt op een te laag bloedglucosegehalte, wanneer na de bevalling de toevoer van glucose vanuit de placenta wegvalt. Het is dus van belang de bloedglucosewaarde zo snel mogelijk te verbeteren om deze risicos te verkleinen. Het is belangrijk om waakzaam te blijven na zwangerschapsdiabetes. De kans om blijvende diabetes te ontwikkelen in de eerste tien jaar na je zwangerschap is 40 tot 50% hoger dan bij vrouwen die geen zwangerschapsdiabetes hebben gehad. Als je zwangerschapsdiabetes hebt gehad ontstaat bovendien bijna altijd opnieuw diabetes bij een volgende zwangerschap
Jou vraagstelling en aannames kloppen echt van geen kanten. Ik zou me opnieuw inlezen,of voor laten lichten door iemand die er gedegen verstand van heeft (dus niet door een vk)en daarna opnieuw de afweging maken. Niet behandelde zwangerschapsdiabetes kan zelfs dodelijk aflopen voor je baby! En allerlei ernstige complicaties en afwijkingen tot gevolg hebben!
Vooral dat stukje over dat behandeling niets zou veranderen...Behandeling kan het leven van je kind redden! Echt...ga je opnieuw laten voorlichten door bv een internist,gespecialiseerd in zwangerschapsdiabetes.Behandeling is zo vreselijk belangrijk!
Eens met Pipo30!! Ik heb diabetes en mocht/mag pas zwanger proberen te raken na groen licht van de internist.. Je vergeeft het jezelf nooit als je kindje in de laatste weken overlijd omdat je de kans op zwangerschapssuiker niet serieus nam. Die test is er niet voor niks!
@ snoopy en pipo: ik heb het niet zelf verzonnen, maar dit blijkt uit een analyse van 13 onderzoeken (bron: Effects of treatment in women with gestational diabetes mellitus: systematic review and meta-analysis | The BMJ). @ angelsterre: gewone diabetes is iets anders dan zwangerschapsdiabetes en ik heb dat eerste sowieso niet. Bij mijn vorige zwangerschap heb ik ook geen zwangerschapsdiabetes gehad en ben ik er zelfs niet op gecontroleerd. De vraag ligt dus iets anders dan in jouw geval. Is hier misschien iemand die een medische achtergrond heeft die voornoemd onderzoek kan uitleggen als ik het misschien verkeerd heb geïnterpreteerd?
We consider there is a benefit with intensive treatment, including daily self measurement, diet, and, for some women, insulin and additional obstetric intervention. Compared with routine care this management is associated with a reduction in the incidence of shoulder dystocia and macrosomia. Currently there is less robust evidence that treatment for gestational diabetes leads to a reduction in more serious maternal or perinatal complications. Er is dus minder duidelijk bewijs dat ingrijpen bij zwangerschapsdiabetes zinvol is, maar het wordt ook niet weerlegd. Daarbij is de enige reden dat je de test niet wil, dat het tijd kost en je geen opvang hebt. Het heeft dus niets te maken met de risico's die je loopt door die test, want die zijn er niet. Ik zou dus gewoon die test doen, ook al is de kans dat je het hebt klein, en de kans dat je kindje er iets aan over zal houden ook klein. Ik snap het probleem niet zo om die test even te doen.
Ik heb een medische achtergrond (medisch specialist) en denk dat je het aardig hebt geïnterpreteerd. Wat ze concluderen is dat bij zwangeren die gescreend zijn met een glucose challenge test (GCT) of risicofactoren, gevolgd door een glucose tolerantie test (GTT) er bij behandeling van de gevonden zwangerschapsdiabetes deze winst was: minder schouderdystocie (vastzittende schouder tijdens de bevalling) en minder pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging). Andere eindpunten zoals sterfte van moeder en/of kind, geboortetrauma, eclampsie, neonatale hypoglycaemie (te laag suikergehalte bij het kind), hyperbilirubinemie (geel zien en onder de lamp moeten), ademhalingsmoeilijkheden, opname op een NICU en lengte van verblijf in het ziekenhuis verschilden niet. Ik vind het zelf nogal omstreden, te meer omdat ik zelf ook last heb van onnodige screening (moet nu een nuchter glucose omdat mijn niet-nuchtere glucose 0.2 te hoog was, terwijl ik snoep zat te eten). Overigens heb ik dit niet alleen bij screening op diabetes tijdens de zwangerschap maar ook op vitamine D tekort, wat volgens de NVOG richtlijn al helemaal geen consequenties heeft. Maargoed, nogmaals, bespreek het met je verloskundige. Hij/zij moet met een goed verhaal komen om jou te overtuigen van de noodzaak en forummers hebben daar verder niets van te vinden.
Bedankt voor je heldere verhaal Bootcamp babe. Ik ga het zeker bespreken met de verloskundige. Ik wil niets doen dat niet verantwoord is, maar dit is een twijfelgevalletje.
Ik ben arts (medisch specialist) en heb gisteren de ogtt voor de tweede keer gedaan. De eerste test was goed. Maar de baby is echt groot, p99,5 en schiet nu echt van de tabellen af. Belangrijke reden voor mij om deze testen te doen is dat ik dan een medische indicatie zal krijgen (scheelt je de eigen bijdrage voor een poliklinische bevalling) en dan waarschijnlijk verder begeleid wordt door de gynaecoloog. Ook word ik dan waarschijnlijk bij 38 weken ingeleid zodat de maternale en perinatale risico's kleiner zijn (minder risico op problemen door schouderdystocie, minder kans gebroken sleutelbeen), en een makkelijkere bevalling, en ze de suikerwaardes van de baby goed kunnen monitoren na de bevalling. Ik vind vooral dus belangrijk dat er betere controle is om daadwerkelijke problemen, dus géén theoretische risico's, tijdig op te sporen. Daarbij speelt voor mij ook mee dat mijn moeder echt suikerziekte heeft gekregen na een zwangerschapssuiker, bij mij 8 weken opgenomen is geweest met een pre-eclampsie (dat deden ze toen nog, opnames van 8!!!! weken), mijn zus last had van hoge suikers in de laatste fase van haar zwangerschap (maar kind was er al voor ze de test had laten doen) en de baby heeft inderdaad glucosedips gehad na de bevalling, en dat mijn baby nu ook erg groot is. Het is dus niet alleen een theoretisch risico voor mij. Overigens denk ik dat je berekening van 1 op de 333 niet veel zegt. (Ik heb niet zo goed gezien hoe je aan dit getal komt...) Er zijn jaarlijks honderdduizenden vrouwen zwanger, dus 1 op 333 is toch een behoorlijk aantal vrouwen. Maar juist door deze test te doen ga je van een theoretisch risico naar de realiteit bij jóu. Dat vind ik juist wél waardevol. Die kansen zeggen me juist niks. Ik heb geen nipt gedaan, zelfs geen tripel test omdat ik dat juist nonsense vind. Zeker de tripel test heeft het alleen over kansen, en dat zegt nog steeds niks. De nipt vind ik te duur, en test alleen op 3 syndromen waarvan 2 niet met het leven verenigbaar zijn en de derde is down. Nadat mijn man en ik er over hebben gesproken hebben we besloten om dat risico te accepteren en de 20 weken echo af te wachten. Daarbij waren er bij de 12,5 week echo geen aanwijzingen voor problemen, dus bijv. geen vochtschil. Maar deze glucosetesten doe ik dus wel. Ze zijn niet leuk, maar dat vind ik nu iets dat met een relatief kleine aanpassing goed op te vangen is (dieet, bij voorkeur liever geen insuline maar dat zou ik toch wel nemen als suikerwaardes te hoog blijven). En ja, je kunt hoge suikers hebben en daar zelf niks van merken. Je kunt de test het beste inplannen terwijl er iemand anders op je kind past. Ik vond het ook fijn dat iemand anders reed op die dag. Desnoods doe je de test pas een weekje later wanneer het je wel lukt om een oppas te regelen. Ik kreeg een (vies) drankje met daarin 75 gram glucose. Je mag inderdaad niet al te actief zijn in de 2 uur na drinken van dat drankje maar je hoeft niet volledig stil te zitten. Ik vond dit geen fijne test (drankje ging telkens gisten in mijn maag) en ik ging naderhand echt even een uurtje liggen. Werk heb ik ook afgezegd op deze dagen, krijg je gewoon vrij voor vanuit je werk want zwangerschapsonderzoeken mag je, betaald en onder werktijd, doen.