Ik herken het eigenlijk wel vooral je voorbeeld van het koken. En die van mij durft dan na het eten de tuin in te gaan om te roken en zegt "ruim jij af ik heb gekookt" terwijl hij eigenlijk alleen op de pannen heeft gelet, 3x moest roeren en het eten opgeschept heeft. Ik klaag er niet over tegen hem, zoals hier nu vind ik het fijn dat ik zoiets even kan delen en dan ben ik het weer kwijt ook. Voor de rest lach ik er wel om, dat hij in zijn hoofd zo een vertekend beeld van helpen heeft op bepaalde momenten. Als ik er wel wat van zeg weet ik zeker dat hij beledigt is omdat hij in zijn hoofd dus echt super goed helpt en mij dingen uit handen neemt na een lange dag werken van hem.
Dit denk ik ook! Als ik bijv thuis kom met de weekboodschappen en die wil inruimen kan mijn man heel irritant in de keuken gaam koffie zetten of fruit gaat maken voor de kinderen ofzo NET als ik bezig ben. Super lief maar dan zo irritant!
Dan zegt hij. Kom maar dat doe ik wel. Kan jij leuk met .... spelen. Maar dat wil ik helemaal niet. Of ben ik boven in alle rust de was aan het doen, komt mijn man 'helpen'. Oftewel geeft 1 kleding stuk aan, onze zoon drukt op alle knoppen, haalt de was er weer uit. En papa praat maar door over zijn dag Als ik dan na tig keer meld dat hij met zoon naar beneden moet gaan is het nou sorry hoor ik wilde je even helpen.
Whaha, heel herkenbaar dus. En de boodschappen opruimen doet mijn man ook niet goed! Dan ruimt hij dingen op die ik eigenlijk meteen nodig heb. Pfff dat hij dat nou niet gewoon meteen snapt
Hahaha wel heerlijk dat hij dat dan koken noemt Ik zeg t dan dus wel en dan kijkt ie van mij me aan met zo'n blik vol herkenning en realisatie. Vervolgens moeten we allebei lachen en gebeurt het 2 dagen later weer. Heb dit echt geaccepteerd als verschil in inzicht. Ben wel blij te lezen dat anderen het ook overkomt haha.
Hahaha ja absoluut. Of ik blij dat ik eindelijk even rustig naar de wc kan zonder dochter die op de deur klopt en mn man die dan de deur naar de hal open zet en zegt: ja mama is even naar de wc. Zit ze weer op die deur te bonken
Ja en na dat "koken" zal hij geen pan of lepel in de vaatwasser zetten. Want als hij dat allemaal moet doen is volgens hem het eten dan alweer koud als we aan tafel gaan. Mannen.... ik kan niet met en niet zonder (die van mij dan )
Ja of legt hij vanalles in de koelkast wat daar niet hoort en liggen de afbakbroodjes in mn kruidenla ipv voorraad kast...aaaaarggghhh
Heel herkenbaar. Mijn man kan niet zien wat prioriteit heeft. Vraagt rustig of hij de was moet gaan ophangen als hij uit zn werk komt, terwijl de tafel nog gedekt moet worden, ik met de oppaskinderen bezig ben en er nog een en ander aan het eten moet gebeuren.
Haha nou ik ben eerder een beetje jaloers op jou. Jouw man lijkt echt al veel meer aan te voelen wat past in die situaties dan die van mij. Miss gewoon duidelijk aangeven wat je zelf fijn of handig vind, dat werkt zelfs bij die van mij .
Mijn vriend komt thuis van werk en roept de kinderen. Die vliegen dolenthousiast op de gang in om zich vervolgens om te draaien en de voordeur weer dicht te doen en de container van de weg te gaan halen. Drie huilende kinderen die niet weten wat papa nu doen is. Sta ik in de keuken, hándig! En echt, is al vaker gebeurd. Raar mannenbrein!
Je man klinkt echt als een lieverd. Toch snap ik je wel. Mijn man brengt altijd doordeweeks zoon naar bed want dat is de enige tijd samen. Ik ben vaak avonds moe en als man het doet duurt het zoveel langer dan dat ik het doe met veel minder smoesjes en gedoe. Dan denk ik ook wel eens jemig ga maar zitten ik doe het wel. Terwijl zijn bedoelingen alleen maar heel goed zijn
Vlak voor we weggaan (lees; zoontje jas en schoenen aan en ik jas en schoenen aan) besluit hij te gaan stofzuigen omdat, als we dan weer terugkomen, het gelijk lekker schoon is. Zelfs als het in de ochtend al gedaan is...hij doet zijn best maar, maar waarom perse op dat moment?! Of hij ruimt in het weekend de eettafel op na de lunch. In de late middag sta ik af te wassen en dan komt hij nog even met een hele lading vuile borden en kopjes aanzetten of het op het moment dat ik (uitgebreid) ga koken zodat de hele keuken vol staat
Ik denk dat ik stiekem een vrouw in huis heb. Ik herken het totaal niet. Oké hij bemoeid zich totaal niet met de zorg over onze zoon, heeft geen idee wat hij moet doen als hij huilt, komt met hangende pootjes vragen hoe ik het dan altijd doe. ( dat vind ik dan stiekem altijd een groot compliment) maar qua huishouden heb ik geen kind aan hem hij is dan echt de vrouw in huis. Hij stofzuigt onder de tafel,achter de bank neemt de plintjes mee etc etc. Dat vind ik dan weer soms dodelijk vermoeiend.