Wij hebben sinds ruim een maand, nieuwe buren naast ons. Hadden erg goed contact met de vorige bewoners, vonden het erg jammer dat ze weg gingen Maar goed, het is een stel van onze leeftijd, zij iets ouder en loopt tegen het einde van haar zwangerschap van hun eerste kindje. Het begon eigenlijk al toen zij in het huis trokken, steeds de bus voor onze oprit, zodat ik of amper weg kon of niet kon parkeren. Geen overleg.. De buurman is een keer aan de deur geweest of het goed was of ze om 21.30uur een muur mochten doorbreken in de kamer waar J.ens sliep.. Vonden we (niet gek) geen goed plan Overdag geen probleem, hoewel ik me aan irriteerde dat hij steeds wakker werd van de klusgeluiden, maar dat ligt aan mij. Verder zitten ze bijna elke avond buiten, altijd met vrienden of haar ouders. Is niet erg, maar ze hebben (vooral de buurvrouw) nogal een harde schelle stem.. J.ens werd er eerst vaak wakker van, nu soms nog (hij slaapt erboven). Qua geluid van buren zijn we ook niets gewend, vorige waren best rustig.. Wij stonden van de week in de avond buiten, J.ens zit in een sprong en die lieten we 5 minuten huilen. Buurvrouw zat met haar moeder in de tuin. Ik liep naar binnen maar manlief zat nog buiten (dat had ze niet door). Zegt haar moeder: 'Zo, ze laten hem ook wel lang huilen hé'.. Gelukkig sprong de buurvrouw daar gelijk op in, maar ik had er niet bij moeten wezen.. Als we elkaar tegenkomen, voor de deur, kijkt ze je niet eens aan, laat staan dat ze gedag zegt.. Met mijn andere buren hebben we goed contact, ook stel van onze leeftijd, en een dochter iets ouder dan ons zoontje. Ik mis het contact, maar weet niet zo hoe ik het aan moet pakken. Heb het idee dat we niets gemeen hebben. Ik hoop dat dat straks anders is als hun kindje geboren is. Iemand anders een idee wat ik kan doen?
Uhmm.. volgens mij lijk je wel aangevoeld te hebben dat er geen klik is tussen jullie? Ik heb een soortgelijke situatie hier. Met vorige buren aan beiden goed contact, altijd wel praatje maken en ook op de koffie etc. maar nu nieuwe buren, en vanaf de eerste ontmoeting is er al wat spanning. Ik zat eergisteren in de tuin, ze wisten volgens mij wel dat ik er zat.., hoorde ik allerlei klachten over hoe m'n tuin eruit ziet en dat ik weleens aan de slag mag gaan. Klusgeluiden werden door hun ook niet aangegeven, de vorige buren deden dat wel gewoon netjes. Maar oke, het lijkt erop dat jij ook zon soort vage spanning aanvoelt met je buren. Kan ook zijn dat ze verhuisstress hebben en nog even moeten bijkomen Dan komt het later misschien vanzelf wel Zou het even de tijd geven
Ahjoh.. je bent je oude buurtjes gewend en dat was fijn en vertrouwd. Ik kan nou net bepaald iets vervelends zeggen over ze behalve de bus en jij niet kunt uitrijden. Klusguiden en harde stemmen zijn vervelend, maar dat maakt een persoon niet een vervelnd persoon. Misschin moet je ze ook leren kennen.. het is toch al fijn dat ze het tegen haar moeder opneemt voor jullie kindje? En overlast.. tja helaas wonen we in een overvol land en hoort dit er helaas gewoon bij. Ik vind het zelfs netjes als ze nog vragen of ze nog even mogen klussen. Ze zouden tot 22 uur zlfs door mogen gaan. En wrs willen ze het nogvoor de bevallng af hebben. Dan zouden wij ook het liefst willen doorwerken. Ik zou de oude buurtjes loslaten en niet vergelijkn. Wie weet klikt het met jullie kids super leuk straks en is t volgende zomer keigezellig in de tuin
Ik zou er niet zo'n 'ding' van maken, volgens mij ben je heel erg gefocussed op wat ze wel en niet doen/zeggen etc. Laat het gewoon een tijdje gaan. Je hóeft toch geen contact met ze te hebben? Wij wonen in een rij van zes en verder dan hallo en dag gaat ons contact niet. Jammer, maar geen must hoor. Als het kindje straks geboren is kun je allicht een keertje aanbellen met een kleinigheidje.
Het is geen vervelend persoon, ze maakt op mij geen vriendelijke indruk omdat ze geen gedag zegt en ze heeft een onvriendelijke gezichtsuitdrukking.. De buurman daar in tegen, zegt wel gedag.. Misschien inderdaad een keer de stoute schoenen aantrekken? Ik geef toe dat het voor een gedeelte aan mij ligt, dat ga ik niet ontkennen..
Doe een zwangerschapskaartje in de bus met daarop een uitnodiging om een bak koffie oid te komen drinken en kennis maken. Hoe iemands gezichtsuitdrukking zegt natuurlijk niks (niet altijd) over de persoon. Hier in de buurt ook iemand die nogal nors kijkt. Mara na een praatje blijkt het best een vriendelijk persoon te zijn.
Je hoeft toch ook niet per se contact met de buren? Niet iedereen wil dat en dat is je goed recht. Als het kindje er is met een kleinigheidje even snel op kraamvisite gaan. Soms moet contact ook even groeien. Ik kan me vanuit mezelf voorstellen dat je met zwangerschap en verhuizen, klussen en werk ook wel even genoeg aan je hoofd hebt, de nieuwe buren komen dan later wel.
Andere mensen andere geluiden. Mijn buren hebben ook erg moeten wennen toen wij hier kwamen wonen. In ons huis woonde een gezin met jongens van de leeftijd van hun eigen kinderen en ze waren erg rustig. Wij hebben 2 stuiterballen die het nodige geluid produceren en ik ga echt niet de hele dag zeggen dat ze stil moeten zijn. Buuf heeft het ook gezegd dat ze moest wennen aan de geluiden, maar dat ze het niet erg vond. We zeggen elkaar gedag, maken af en toe een praatje en verder niet, ik vind het prima. Wacht het even af en als de baby er is even langsgaan met een aardigheidje. Liefs doris
Idd een kaartje in de bus met nieuwe woning of gefeliciteerd zwanger, met uitnodiging voor koffie, ze kwamen wek netjes vragen met het muurtje, een ander had dit gewoon gedaan en de oprit, misschien niet zich ervan bewust dat dut hinderlijk is voor een ander.. Hier in de buurt irriteerde wij ons ook aan een stel.. Kende ze totaal niet, nu toch een praatje gemaakt, is nu echt een vriendin geworden... Soms moet je de mensen echt even leren kennen en weet je van beide kanten niet hoe je je moet opstellen
Ben niet zo van het aanbellen.. Mocht ik hem of haar zien dan vraag ik ze op de koffie.. En tja, over de bus bijvoorbeeld,.. de vorige buren vroegen met verhuizen: Goh, is het goed dat we de verhuiswagen even daar neerzetten? Dan kan je je auto misschien alvast weghalen voor het geval je weg moet.
Ik kan me je nieuwe buren eigenlijk wel voorstellen. Toen wij in ons huis kwamen wonen hadden we nog geen kindje. Onze buren wel. We waren in het begin best vaak aan het klussen, af en toe ook tot laat. Op een dag kwam de buurman boos aan dat het alweer laat was en of het wat rustiger kon. Natuurlijk helemaal gelijk, en wij hadden op recht de tijd niet in de gaten. Dus ook excuus aangeboden. Wij vonden dat ze ook 'raar' tegen hun kinderen deden, vooral tegen de oudste. Toen werd ik zwanger, had hele erge bekkeninstabiliteit, dat had de buurvrouw blijkbaar ook gehad, ietsje minder maar kon het zich wel voorstellen. Vanaf toen zijn we steeds meer in gesprek geraakt. Inmiddels komen de kindjes regelmatig hier spelen en onze dochter daar, komen we bij elkaarbop verjaardagen en af en toe (tot net iets te laat) drinken we een wijntje, of koffie natuurlijk. De rede dat ze 'raar' deden / doen tegen de oudste is me nu ook helemaal duidelijk, en ik vind het helemaal niet meer raar. Hij is namelijk autistisch en spastisch (zeg je dat zo?). Wat ik hiermee aan wil geven, soms zijn mensen niet zoals het in het begin lijkt. Wat je misschien kunt doen als je aanbellen niet fijn vind, is over de schutting roepen / zeggen "ik hoor dat jullie al een hele tijd druk bezig zijn, misschien even zin in een koffiepauze?"