Wie kan mij uit te brand helpen.. Sinds er vorige week een langpootmug in de douche was gillen en schreeuwen mijn tweelingpeuters van 3 het uit.. er hoeft maar een vlieg in huis te zijn en ze zijn verstijft en gillen.het uit... buiten is het helemaal een ramp.. En dan is het ook nog eens wespenseizoen Ik kan lullen als brugman maar niets helpt..negeren helpt niet en als ik van een afstand wil kijken worden ze boos en willen ze weg.. Zelfs de speeltuin slaan ze over ze willen het liefst heel snel naar huis.. Heeft er iemand nog tips?
Hebben heel veel peuters (helaas) last van. Rustig blijven, blijven uitleggen en verder vooral veel geduld hebben; ooit wordt het beter.
Heeft mijn oudste ook een tijdje gehad. Wij hebben er vooral niet te veel aandacht aan besteed. Wel gepraat over verschillende beestjes. Wat voor beestjes het zijn, wat ze doen en wat ze eten. Ook dat die kleine beestjes vaak bang zijn voor ons, want wij zijn veel groter. Nu vindt hij de meeste beestjes interessant.
Maar wat deden jullie dan als ze zo hystrische gaan gillen 100x uitleggen dat ze nix doen? Of zeggen hup doorlopen en stoppen met gillen?
Afhankelijk van de situatie, maar in eerste instantie (heel vaak en heel veel) uitleggen en er rekening mee houden dat ze het erg vinden ed.
Als je zegt, kom we lopen door, of kijk, hij vliegt al weg dan was hier het gegil meestal ook bijna meteen afgelopen . Of zeggen , het arme beestje, wat zal hij schrikken van die herrie . Maar toen was ze wel wat ouder.
Hier kort een fobie gehad. Vooral van naaktslakken ging ze gillen, zelfs 1 meter ver. Inmiddels speelt ze buiten het liefst met mieren en pissebedden dus het is goed gekomen. Alleen spinnen vindt ze niks, geen idee waarom niet want man en ik hebben geen fobie oid.
Ja het zijn echt de kleinste vliegjes maar ze willen niet eens meer naar buiten naar de speeltuin oid dan beginnen ze al met maar daar zijn ook vliegen pfff hoop dat het niet te lang duurt...word leuk op vakantie
Hier heeft dat enkele maanden geduurd. Ik was blij dat dat toen einde winter begon. In de zomer was het al veel minder. Kan me wel voorstellen dat als dit in augustus is het niet zo prettig is. Overal zijn insecten en wespen. Denk met huilen en schreeuwen gewoon proberen door te doen waarmee je bezig bent met wat tips a la 'wandel maar gewoon door die volgt je niet' zo gewoon mogelijk over doen en veel over insecten praten. Volgens mij zijn er ook enkele leuke kinderfilms over insecten. Bugs volgens mij? Maya de bij,... Of eens op youtube zoeken naar korte leuke filmpjes wat past bij de leeftijd. Honing laten proeven en uitleggen hoe die lekkere honing gemaakt wordt en dan naar de bijen gaan kijken.
Ik heb mijn kinderen (naast uitleggen en geruststellen) geleerd om te zwaaien naar de beestjes, met een 'dag! ga maar fijn naar je bloem!' om ze iets in handen te geven om te kunnen 'doen' als ze geconfronteerd werden met een beestje. Een soort empowerment. Vooral die vliegende insecten heb je niet 'onder controle' en kun je niet (goed) voorspellen, dat is erg angstig voor veel peuters. Als je het idee hebt dat je actie kunt ondernemen (in plaats van machteloos bent), voel je je minder angstig (naar mijn ervaring/idee...). En idd, wachten, geduld en eindeloos herhalen. Het zwakt vanzelf een keertje af. (maar ik weet hoe vermoeiend het is, ze hebben bij mij alle 3 hysterisch gekrijst bij insecten gedurende een lange periode... De eerste en tweede waren het samen, net als bij jouw tweeling, dat maakt het voor mijn gevoel wel iets lastiger omdat ze elkaar zo opfokken...) Sterkte!