Onze zoon zit in zijn oedipale fase. Papa mag hem niet uit bed halen, niet in de kinderstoel zetten, niet te eten geven, niet verschonen enzovoorts. Dat wil zeggen; als mama in de buurt is. Want dan is het mama voor en mama na. Op de ochtend dat ik uitslaap, wordt het kind krijsend en trappend door papa naar beneden afgevoerd. Onder luid geroep: "MAMAAAAA!! NEEEEEEH!!!" Zodra papa hem met wat moeite in de kinderstoel heeft en te eten geeft, wordt het minder. En na het eten is er niks meer aan de hand en hoor ik dat ze samen de grootste lol hebben beneden. Totdat ik mijn bed uit kom, dan kan papa het weer vergeten. Hetzelfde op de vrije dag van papa: dat gaat prima met zijn tweetjes. Maar zodra ik thuis kom, hangt hij aan mij. Als we hem samen naar bed brengen, moet papa op een meter afstand blijven, want anders is het mis. Ik weet dat het er bij hoort hoor. En gelukkig heeft mijn man er niet zo'n last van. Hij accepteert het gewoon als een fase die wel weer over gaat. Ik denk ook wel dat we het wel goed doen. Als hij echt verdrietig is (gevallen ofzo) dan troost ik hem gewoon, anders blijft hij overstuur. Maar verder heeft papa ook gewoon zorgende taken als ik er bij ben. En ze hebben ook genoeg momenten samen, dus zonder mij. Maar ik ben wel op zoek naar een stukje herkenning. Bij wie is / was dit ook zo? Zelfde leeftijd? En voor wie er alweer uit is: hoe lang duurt het ongeveer? Want papa vindt het misschien niet erg, maar ik vind het soms wel vervelend. Zowel voor mijn man (hij wordt echt weggeduwd) als voor mezelf (ik ben toch vaak de 'pineut' als er iets moet gebeuren.)
Hier herkenning! Ik kan je niet vertellen hoe lang het duurt want wij zitten er ook net middenin. Mijn vriend mag mijn dochter absoluut niet naar bed brengen. Toen hij haar eergisteren wilde troosten na een nare droom riep ze keihard om mij. Toen ik naar boven ging kroop ze helemaal tegen me aan en zei; nee papa,nee nee! Af...mij mama
Oh ja, "MIJ mama" is ook hier een veel gehoorde. Niet alleen richting mijn man, maar ook richting andere kleine kindjes. Als er een andere dreumes of peuter maar bij me in de buurt durft te komen, staat hij er al voor. "NEE MIJ MAMA!" Op zich wel lief, maar... Zucht. Overigens heeft hij dat dan ook wel weer bij papa: daar kan hij soms ook moeilijk andere kinderen bij verdragen.
Onze zoon is nu 21 maanden en deze fase is hier net geweest. Zo nu en dan wil hij persee mama maar papa is weer zijn grote vriend. Ik vond het soms wel vervelend dat hij alleen brood van mama wou en niet van papa of oma. Gelukkig is het overgewaaid. Nog even geduld dames....