Hoi meiden, Helaas moet ik me hier ook melden, dinsdag een echo gehad bij bijna negen weken en vruchtje is met zes weken gestopt met groeien. We hebben er 1,5 jaar over gedaan om zwanger te raken dus dit is extra zuur voor ons. Ik moet nu wachten op een miskraam en anders krijg ik woensdag een curetage. Ik merk dat ik met een heleboel vragen zit, ik hoop dat mensen die dit ook hebben meegemaakt misschien antwoord kunnen geven. Heeft het zin om het vruchtje op te vangen als je gaat vloeien of is het zo klein dat dit niet kan? Hoe hebben anderen dit gedaan? Hoe hebben jullie 'afscheid' genomen? Wat kan ik verwachten van het vloeien, is dit veel erger dan een menstruatie? Hoe hebben jullie de MA een plekje gegeven? Dit is natuurlijk voor iedereen verschillend. Maar de ene keer ben ik heel nuchter en de andere keer heel erg verdrietig. Weet gewoon niet goed hoe ik er doorheen moet gaan. Ik hoop op wat ervaringsverhalen, voor zover je zin hebt om die te delen. Bedankt, Marit
qua vloeien kan het hevig zijn {dat was bij mij zo}, manier van verwerken? geen idee hoe ik t doe, ene dag beter als de ander.... afscheid genomen: heb ik niet gedaan vruchtje opvangen is wel gebeurt maar alleen omdat t tijdens inwendig onderzoek bij de h.a. naar buiten kwam. voor de rest wil ik er ff niet teveel op ingaan nu. heb een offday wat dit aangaat.
Hoi, in iedergeval heel veel sterkte. Ik heb ook een missed abortion gehad bij mij was het gehele vruchtzakje gewoon leeg en is het fout gegaan bij de innesteling. Ik was ook aan het wachten op een spontane bloeding en die kwam maar niet toen hebben ze 1 februari toch een curretage gedaan die mij heel erg meeviel en waar ik geen klachten aan over heb gehad. Het verwerken ja is voor mij heel moeilijk want ik heb geen klein beebje gezien of iets alleen een waterballonnetje om het zo maar te noemen( zo ervaar ik het) dus voor mij is het ook niet zo moeilijk om door te gaan en het verder te proberen. Groetjes
Allereerst heel veel sterkte toegewenst! Ik heb toen medicijnen gekregen om de miskraam op te wekken. Dat was erg pijnlijk en heb helaas het vruchtje niet opgevangen. Achteraf heb ik daar heel veel spijt van! Verwerken... ik heb een boekje samengesteld met alle kaartjes die we hadden gekregen, de verhalen op onze weblog zitten er in, foto's van kadootjes die wij hadden gekregen, gedichtjes en de echofoto's die we hebben gekregen. Dat boekje heeft een mooi plekje gekregen in onze huiskamer. Ook heb ik een bedeltje gekregen voor aan mijn armband, twee voetjes... Dat vind ik nog wel het mooist, die heb ik altijd bij me. En verder is het ons eerste kindje wat wij nooit zullen vergeten. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, nogmaals veel sterkte!
Hoi Marit, Allereerst heel veel sterkte met dit verlies. Ik heb vorig jaar rond deze tijd een missed abotion gehad. Bij de 11 weken echo zagen we dat het niet goed was. Waarschijnlijk was het al een poosje gestopt met groeien. Ik besloot om de miskraam voorlopig af te wachten. Ik wilde liever dat mijn lichaam dit zelf verwerkte. 1.5 week later is het begonnen en het vruchtje kwam een week later eruit. Die zaterdag werd het bloeden in een keer een stuk heviger en tegen de avond verloor ik flinke stolsels. Dat vond ik wel heel heftig, op een gegeven moment kon ik gewoon het toilet niet af, het liep gewoon door (sorry voor de details). Ik heb in die 3 uur een half pak maandverband er doorheen gejaagd..... kraamverband was waarschijnlijk beter geweest. Daarna werd het bloeden gelijk een stuk minder. Ik heb het vruchtje niet opgevangen. Het voelde voor mij ook niet echt als een mini-mensje omdat ik op de echo een piepklein stipje zag. Waarschijnlijk was het niet meer dan een klompje cellen. Het lichaam heeft zich daarna snel hersteld, na precies 4 weken was ik weer ongesteld. Het moeilijkse vond ik dat veel mensen om mij heen zwanger werden en mij bijvoorbeeld foto's van de echo lieten zien. Ik wens je heel veel sterkte in deze periode. Liefs Ilse
Bij mij is het vloeien een stuk meer dan bij de menstruatie, alleen gaat het bij godzijdank gepaard zonder krampen, want bij sommigen hoor je dat ze zegt echt "weeen" krijgen om de boel uit te drijven. Het vruchtje is nog zo klein dat het bijna niet te zien is, ik heb het ook nooit voorbij zien komen. Als thema voor de babykamer had ik heel graag lady en de vagebond gewild omdat ik gek ben op honden en die tekenfilm. Stiekem had ik het vruchtje in mn hoofd "rakkertje" genoemd. Iedere keer als ik nu naar de wc ga en er komt een sliert bloed uit, ik weet niet wanneer het vruchtje weg is en iedere keer krijg ik enorme brok in mn keel als er weer een plas in de pot ligt en dan zeg ik mn hoofd bij iedere keer als ik door moet trekken "dag rakkertje..." Tranen schieten alweer in mn ogen als ik er aan denk, steeds probeer ik mezelf er overheen te zetten en tegenover anderen hou ik me ook groot en soms probeer ik mezelf dat ook aan te praten, denk ik mens hou toch op, het was zo klein, niet eens te zien en je hebt er bijna niks van gemerkt, stel je niet zo aan... Maar dat is veel makkelijker gezegd dat gedaan, ik had verwacht dat ik het makkelijk zou kunnen verwerken omdat het nog maar zo kort is geweest, vrijdag wist ik pas dat ik zwanger was, 5 dagen heb ik het maar geweten. Ondanks dat ik al die tijd geweten heb dat het fout zat ga je je er toch aan hechten dat ie "iets" in je buik zit en nu voelt het letterlijk heel leeg van binnen. Verwerken moet ieder op zn eigen manier, zoals ik iedere keer van iedere plas bloed op de wc afscheid neem, het klinkt misschien echt heel raar, maar voor mij voelt het goed en bij mn vriend hier thuis kan ik gewoon mezelf zijn, kan ik gewoon uithuilen als ik dat wil en soms word het ff teveel en komen de waterlanders weer naar boven. Vooral als ik dan weer ff besef dat ik weer helemaal "alleen" ben.
kan alleen vertellen over een hele goede vriendin van mij die dit ook meegemaakt heeft. (en mij er toen ook bij betrokken heeft) Zij heeft foto's van het baby'tje. Ook zijn er afdrukken van de handje's en voetje's gemaakt. Ikzelf vind dit wel een hele mooie herinnering om te hebbben. (bij haar was het rond de 11 weken afgestorven) Natuurlijk verwerkt iedereen het verlies op zijn/haar manier. Maar hetgeen waar zij zich aan vast hield was dat de gyneacoloog tegen haar gezegd had was: 'n schrale troost maar je kunt in ieder geval zwanger raken! Nou komt dit in eerste instantie voor iemand die zijn kindje verloren heeft wel bot over. maar misschien als je het verlies een plaatsje hebt kunnen geven is dat wel hetgene wat je weer een doel geeft? in ieder geval nu veel sterkte met het verwerken.
Heb 2 keer een miskraam gehad, een keer met 16 weken, toen heb ik weeenopwekkers gehad, omdat het al te groot was voor een gewone curretage. De tweede keer was een leeg vruchtzakje en dat ging met een gewone curretage. Hoe ik het heb verwerkt? Bij mijn eerste miskraam heb ik een schriftje gemaakt met brieven aan mijn ongeboren kindje, tekeningen gemaakt,dat gaf me rust. De tweede keer was ik opgelucht dat het een leeg vruchtzakje was, er zat geen vruchtje in..dus kon ik veel beter een plekje geven
heel veel sterkte! ik had een miskraam met 12 weken en werd gecurreteerd. Ikheb een brief geschreven en bewaard,gewoon om mijn emoties kwijt te kunnen en veel van me af gepraat. een ieder verwerkt het op zijn iegen manier..neem de tijd,volg je hart.
Hoi meiden, Heel erg bedankt voor jullie reactie! Ik heb er zeker wat aan. Tot nu toe is er nog niets op gang gekomen dus ik reken er al een beetje op dat het een curretage wordt. Iemand schreef over een herinneringsboekje, daar voel ik veel voor. Ik ga ook nog de echofoto in het ziekenhuis vragen, zodat ik toch iets tastbaars heb. Bedankt voor het meeleven! Groet, Marit
Hallo, ik had gisteren een echo met 8wk,maar t vruchtje was met 6 wk gestopt met groeien. Maandag 3 maart curettage, maar we gaan met volle moed verder! Natuurlijk is het een domper, want ik wist al dat ik zwanger was voor mn NOD, en had tot gisteren alle symptomen, maar goed het zij zo en nu op naar de volgende ronde. Iedereen sterkte!
hoi Yuca, wat een domper he! Ik ben nog niet echt bezig met op naar de volgende ronde, ik wil dit eerst goed verwerken en dan weer verder. Voor mij heeft het meer impact dan gedacht. Maar is voor iedereen weer anders denk ik. Veel sterkte! Marit
Heb ook net een curretage achter de rug en ben nog steeds wachtende op mijn eerste ongi weer zodat we ook verder kunnen. Je kunt er wel steeds over na gaan denken en ik heb het hiermee heel erg moeilijk gehad, maar zoek afleidingen, ga andere dingen doen. Het is met een reden mis gegaan, beter nu dan later denk ik dan maar, maar straks met volle moed erweer tegenaan. Ik mis het wel, het zwanger zijn en hopelijk lukt het voor ons ook weer snel. Duimen maar dus...
Hoi Mystic Sun, Afleiding zoeken en andere dingen gaan doen zal pas gaan als ik de miskraam ook daadwerkelijk achter de rug heb. Dat is nu nog niet het geval. Iedereen verwerkt het denk ik op zijn eigen manier. Sterkte gewenst! Marit
Hoi Marit en Mysic Sun, Helaas heb ik veels te veel ervaring op dit gebied, 3x een missed abortion gehad tussen de 6 en 11 weken. De eerste twee keer heb ik medicijnen gekregen om de miskraam op te wekken, maar die sloegen bij mij niet goed genoeg aan zodat ik in 1,5 week steeds 5 maal naar het ziekenhuis moest voor opnieuw controle en medicijnen en de 2e keer alsnog gecurreteerd moest worden. Ik zal dus nooit meer instemmen met medicijnen om een miskraam op te wekken, maar het verschilt per persoon hoe je lichaam op die medicijnen reageert. De laatste keer heb ik, nadat bleek dat het vruchtje weer gestopt was met groeien, drie dagen later een curretage gehad. Dus uiteindelijk 2x gecurreteerd en daarvan is het vruchtje onderzocht op genetische afwijkingen (niets uit gekomen overigens). Zelf het vruchtje opvangen kan je proberen als je het wilt laten onderzoeken, maar dat gebeurd meestal pas na de 2e MK. Het opvangen om hiervan 'afscheid' te kunnen nemen zou ik afraden. Vaak is het vruchtje al weer gekrompen voordat de MK begint en heeft het volstrekt geen gelijkenis met dat wat je in je hoofd hebt zitten. Ik ben dus bang dat je er meer geschokt van zult zijn dan dat je met een goed gevoel afscheid kan nemen van hetgeen gebeurd is. Tip is wel om in ieder geval heel zwaar maandverband of kraamverband in huis te hebben, want de miskraam kan gepaard gaan met heel veel bloedverlies en helaas ook met weeën. Ik heb dat 1x mee gemaakt. Wat betreft verwerken: dat moet je doen op de manier die voor jou goed voelt. Voor mij zijn het geen drie kindjes die ik verloren ben, maar drie zwangerschappen die helaas niet hebben mogen leiden tot een kindje. Pijn blijft het doen, dat moet je een plekje geven, maar verder moet je vooral vol goede moed weer verder gaan. Is niet altijd makkelijk, zeker als er veel mensen in je omgeving wel zwanger zijn, maar je moet blijven geloven dat het jullie ook zal lukken. Rest mij alleen om jou en alle anderen die hier op dit moment doorheen gaan heel veel sterkte toe te wensen en geluk voor een snelle en goede volgende zwangerschap. Pooltje
Hoi Pooltje, Bedankt voor je verhaal! Tjonge, jij hebt het voor je kiezen gehad zeg. Knap dat je zo positief blijft! Inderdaad is het belangrijk om te blijven geloven dat het ons eens zal lukken. Hoop doet letterlijk leven denk ik! Fijn om andere ervaringen te lezen. Ik wens jou ook sterkte toe en een goede zwangerschap in de toekomst! Groet, Marit
Hoi Marit, Ik ben twee weken geleden gecurreteerd bij een missed abortion bij een zwangerschap van tien weken. Ik heb in het ziekenhuis gevraagd of ik het vruchtje mee mocht nemen, want wij wilden het graag een mooi plekje in de tuin geven. Dit kon, maar moet je wel zelf om vragen omdat het niet erg gebruikelijk is. We hebben een mooi kistje gekocht, waar we het potje met het vruchtje in hebben gedaan, de positieve testen, felicitatiekaartjes en kleine sokjes. We hebben er met zijn tweetjes een soort mini-begrafenisje van gemaakt. Sommige zullen dat misschien overdreven vinden, maar het voelde goed. Verder heb ik een dag voor de curretage samen met mijn zus een mooie ketting gekocht, welke symbool staat voor ons kruimeltje. Put ideeen uit al onze verhalen en kies wat voor jou/jullie het beste voelt. Het kan behoorlijk impact hebben, want hoe klein het dan ook is op het moment dat je een positieve test in je handen hebt ben je in je hoofd al negen maanden verder. Al je dromen en plannen zijn plotseling weg en ik vind het zelf persoonlijk erg heftig. Neem je tijd en veel sterkte de komende tijd. liefs Trees