wie heeft dit nog meer? ik vind het af en toe best vermoeiend! Nou heb ik vandaag weer zon vermoeide dag, dat ik mijn bed niet goed uitkom moe ben en niks van de kleine meid kan hebben Ik ben huismoeder en kan mezelf nauwelijks tot het huishouden richten... Het liefst zou ik de hele dag luieren en niks doen. Gelukkig is dit niet alle dagen zo maar enkele per week. Wie herkend dit en hoe los je dit op? hebben jullie een oppas waar je de kleine ooit heen brengt en hoe lang oid?
Het is idd best vermoeiend af en toe. De kleine heeft veel aandacht nodig, het huishouden ook en mama heeft weinig energie. Toch merk ik dat het de ene dag beter gaat dan de andere. Op 'slechte' dagen doe ik weinig in huis en als het beter gaat dan pak ik het weer op. Verder ga ik echt mee naar bed als Mick gaat slapen. Dat scheelt ook. Ik heb al vanaf week 28 niet meer gewerkt (vakantie + verlof) en had ingedachten dan Mick dan niet meer naar de oma's hoefde voor opvang, maar daar ben ik wel van terug gekomen. 1. zij vinden het fantastisch om hem te hebben en 2. Mick vermaakt zich prima. 3. mama kan wat in huis doen of NIETS doen. Zo heb ik het toch al bijna gehaald. Nog een paar dagen en dan zijn we lekker met zijn 4en!
Ow ja.. herkenbaar. Vermoeiend he... probeer niet teveel te eisen en te moeten van jezelf want dan wordt dat gevoel alleen maar erger. Als je kleine slaapt lekker zelf ook een dutje doen. En af en toe opvang regelen. Kom je ook nog eens aan jezelf toe.
Ook ik herken dit maar al te goed. Mijn zwangerschapshormonen en Daan's eigen willetje zijn soms geen goede combinatie. Dan reageer ik te kribbig als hij aan het jengelen is, waarop hij nog veel meer gaat jengelen. Ik werk drie dagen per week. Daan gaat twee dagen per week naar het kinderdagverblijf en op vrijdag is mijn man thuis. En ik merk dat ik echt naar mijn werkdagen uitkijk: even eruit en iets anders doen dan moederen. En wordt het me op een van de andere dagen te gortig, dan breng ik hem wel eens naar mijn ouders of schoonouders. Om zelf even bij te slapen, te winkelen, naar de schoonheidsspecialiste te gaan, of waar ik op dat moment maar zin in heb. En huishouden? Wat is dat ook alweer? Groetjes, Wendy
Pff ja komt heel bekend voor. Ik ben eigenlijk nu gewoon blij dat ik haar nog 2 ochtenden bij het KDV kan brengen.... Kom nergens aan toe en ben overal te moe voor.
Ja ik herken dit ook... Voelde me eerst ook een beetje schuldig omdat ik niet alles met mijn dochter kon doen wat ik normaal wel deed, helemaal nu met mijn super dikke buik... En soms heb ik ook wel eens het idee dat ze me juist daarom zit uit te dagen net als ik minder kan hebben. Heb laatst al eens zitten huilen 's avond op de bank bij mijn vriend, omdat ik zo'n vermoeiende dag achter de rug had met onze kleine meid. ja bij de eerste is het echt anders, dan is alles veel relaxter...
Heel herkenbaar, vooral als je hoogzwanger bent en dus al veel minder energie hebt. Al is een pasgeboren baby (met de nachtvoedingen) en een dreumes ook best vermoeiend. Dit zijn gewoon een beetje tropenjaren, maar wel geweldige jaren!
Hier ook zo geregeld dat op de dagen dat ik werkte en Reese dus naar de oppas ging, gewoon die dagen aangehouden. Dan kon ik wat extra rusten. Is goed bevallen
Ik heb ook een dreumes maar die gaat gelukkig lekker haar eigen gangentje. En anders heb ik altijd een vrijwilliger die Fien wel even mee wil nemen. Weet niet hoe het staks zal gaan als ik dikker word op het eind ben nu alleen nog alleen erg misselijk en moe. Ik weet niet of je dreumes nog naar bed gaat maar anders kun je zelf ook even een tukkie doen of wat in het huishouden.
idd... heel vermoeidend... Hier volledig thuismama met een zoontje van 20 mnd... Ben Mezelf al aardig tegengekomen met harde buiken.... niet alleen geestelijk zwaar met de kleine puber.. ( nee, nee en nog eens nee...)... maar ook lichamelijk... Had vorige zwangerschap al BI.. en nu is het weer drama... maarja.. zo'n mannetje moet toch vaak getild worden... en tja.. kan wel zeggen 12 kilo is te veel... maar zn vieze broek etc.. etc.. etc.. moet toch gebeuren! nu trouwens weer slapeloze nachten vanwege de kleine man
o fijn om hier wat herkenning te lezen! ik ben nu 31 weken zwanger en heb een pittig lief meisje van 19 mnd rondlopen.. loop zelf nu bij een bekkentherapeut, en buik gaat aardig in de weg zitten.. vandaag was zo'n dag pffffttt...die stomme hormonen ook, heb echt paar keer lopen huilen.. Vanmorgen was t peuteruurtje in de bieb, mevrouw krijgt daar toch een mega-driftbui! Echt om je dood te schamen, wist gewoon niet hoe ik t opgelost moest krijgen. Eenmaal thuis na de boterham in bedje gelegd, en ik dacht even rustig bij te mogen komen. Normaal is ze een makkelijke slaper, maar nu had ze geen zin! Terwijl ik zelf zo graag even wilde slapen.. Yara er maar weer uit gehaald, boodschappen gaan doen, nog beetje strijd omdat ze had gedacht dat ze wel een worstje zou krijgen..pffft Kan dan soms ook erg aan mezelf twijfelen. En daarnaast het fysieke stuk idd, van tillen, en spelen en buiten wandelen enzo, het is gewoon erg pittig af en toe vind ik! Maar goed over dik twee maanden zitten we met zn 4tjes onder de kerstboom, kijk daar erg nr uit (en erg fijn dat mn man in het onderwijs zit en twee weken kerstvakantie heeft dan!) Succes dames!
Ik geloof dat ik dan nog geluk heb dat mijn dochter bijna 4 is en behoorlijk zelfstandig. En ze gaat dus bijna naar school, dat scheelt ook. Maar aan de andere kant is ze natuurlijk ook een stuk zwaarder dan een peuter van 2 hahahhaha
Heel herkenbaar allemaal. Milan is 20 maanden en ik ben bijna 33 weken zwanger, me buik begint flink in de weg te zitten en inderdaad die hormonen in combinatie met het eigen willetje van me kleine mannetje gaat niet altijd samen. Het huishouden is op t moment ook niet meer wat het geweest is, zodra ik alles hier opgeruimd heb in me eigen tempo heeft Milan alles alweer uit z'n speelgoed kist gehaald. De woonkamer blijft dus gewoon een speelgoed rommeltje Gelukkig heb ik nu sinds enkele weken hulp op dinsdag en dat is toch wel super hoor. Verder heb ik gelukkig niet het tilwerk want Milan gaat zelf op de bank liggen als ik m moet verschonen en als hij naar bed moet kruipt ie zelf zn bedje in, en als we even weg gaan klimt ie zelf in zn kinderwagen. Hij is toch 16 kilo ondertussen dus als je dat ook steeds moet tillen ben je ook niet happy. Verder kan hij zichzelf heel goed bezig houden met spelen maar natuurlijk heeft ie ook zn buien dat ie dingen gaat doen wat niet mag.
Nou het gaat allemaal goed maar is wel wat zwaarder dan de vorige zwangerschap zo. Sofie zit 2 dagen op het KDV dus dan ben ik echt "vrij". Tillen enzo gaat gelukkig nog prima, en gelukkig kan Sofie net ook lopen, pfffff. Ook kan ik er nog lekker op uit met de bakfiets. Ik heb wel onwijze nesteldrang, heb net nog de badkamervloer staan schrobben, dit is helemaal nieuw voor me, bij Sofie had ik dat niet. Op de dagen dat Soofje thuis is slaap ik met haar mee, dit help heel erg goed! Groetjes Lisette
mijn dochter is vandaag precies 1,5, is wel druk hoor. Je hebt dagen dat ze alleen maar dingen doet die niet mogen, heel vermoeiend! Gelukkig kan ze normaal zichzelf erg goed vermaken. het hh ligt een beetje plat, heb er echt geen puf voor
Hou maar op! Ik weet van voren niet dat ik van achteren leef af&toe (ik slaap ook al maanden nauwelijks 3-4 uur per nacht) en verbaas me eigenlijk over mezelf dat ik uberhaupt nog overeind sta. Maar ja, met zo'n klein mannetje moet je wel! Ik heb nog de narigheid dat rond de 21 weken mijn partner ineens ernstig aan de coke bleek te zijn. Dat is 2 weken echt enorme crisis thuis geweest, daarna is hij uit huis gegaan. Ondertussen overleed mijn oma ook nog en ik heb toen (een paar weken) een dreigende vroeggeboorte gehad van de stress. Hij is niet lang daarna 2 maanden in Griekenland geweest om af te kicken. Ondertussen is het helemaal geescaleerd met mijn schoonmoeder (die mij nog steeds de schuld geeft) en is derest van mijn schoonfamilie ook langzaam over gestapt. Inmiddels is hij weer terug, woont hij bij zijn moeder en lijkt hij wel clean te zijn. En aan de ene kant wil hij gewoon weer op de oude voet verder en hier lekker intrekken. Maar omdat ik dat voorlopig absoluut niet wil (ik weet niet of ik hem ooit nog durf te vertrouwen), kwam er wel al meteen een brief van een advocaat.... dus dat verloopt ook nog niet echt soepel zeg maar... Verder liep mijn jaarcontract 1 dag na uitgerekende datum af en was het mega-megadruk op mijn werk. Erg belangrijk dus toch ook om mijn baan te behouden, dus ik heb me (3 dagen per week) helemaal suf gewerkt. En nog veel extra 's avonds en in het weekend toen mn collega 4 weken op vakantie was. Maar mijn baan heb ik gelukkig daardoor wel weten te houden. En ik woon hier in een plaats waar ik helemaal niemand ken, dus ik kan ook niet bij iemand aankloppen. Alleen de naaste buren (1 kant) heb ik wat contact mee. Die kan ik in noodgevallen bellen, maar die hebben het verder met hun eigen 2-ling en werk ook megadruk. En een overbuurvrouw heb ik aangeklampt en die heeft een paar keer de hond uitgelaten. En ik ga dan nog 1x in de week met iemand van de zwangerschapsgym naar babyzwemmen toe. Maar dat zijn hier al mijn sociale contacten.... Puntje bij paaltje heb ik eigenlijk alleen hulp van mijn ouders en die wonen ruim een half uur rijden hiervandaan. Voor mijn verlof ging Bob daar 2 dagen en 1 nachtje naartoe (ipv 1 dag mijn ouders en 1 dag mijn schoonmoeder). En hij gaat 1 dag naar het KDV. Nu passen ze incidenteel op, omdat ook mijn andere oma ondertussen erg achteruit is gegaan (en misschien de baby niet eens meer gaat zien). Dus daar hebben mijn ouders nu eigenlijk ook wel de handen vol aan. Plus dat de hele situatie ze ook niet bepaald in hun ' kouwe kleren' is gaan zitten... Maar juist omdat ik inderdaad nog een heerlijk, vreselijk ondernemend mannetje rondlopen, heb ik het denk ik nog volgehouden. Ik ben echt helemaal op, maar ik concentreer me alleen helemaal totaal op hem! Hij mag er absoluut niet onder leiden dat ik moe ben en wat er verder gebeurt. Soms komt het uit mn tenen, maar het lukt nog best aardig. Mijn huis is behoorlijk aan het vervuilen, maar ik kan het gewoon niet allemaal meer bijhouden. Dus dat laat ik dan maar varen... tenminste voor zover het niet zo vuil is dat mn mannetje er last van zou kunnen hebben/ Ik kon ook geen hulp vinden (via de krant/supermarkt), dus heb nu thuishulp, maar daar heb ik voorlopig nog bizar weinig aan gehad. Maar daar zal ik maar niet over uitweiden... Ik heb me de afgelopen 2 weken (sinds mn zwangerschapsverlof) sufgewerkt om de babyspulletjes nog in orde te krijgen. Het ging nl. weer even niet helemaal goed en ik zou misschien ingeleid moeten worden. En ondertussen had ik dus ook een brief van een advocaat op de mat, dus ook daarmee ben ik nog behoorlijk druk (geweest).... Maar gelukkig was het inleiden niet nodig en nu heb ik misschien eindelijk wat tijd voor een piepklein beetje rust.... Morgen zou de 1e dag voor mezelf gaan worden (al heb ik ook nog wel een afspraak met mn ex) omdat Bob dan naar het KDV moet, maar hij is net met koorts naar bed gegaan, dus of dat nog doorgaat... ?!? En toch ben ik alleen maar bang dat het straks nog vermoeiender gaat worden.... Ik begin me nl. de totale uitputting van de vorige keer na de bevalling weer steeds beter te herinneren. De bevalling was geen makkie en darna was het ook afzien, en Bob heeft toen ook weken erg veel gehuid. Dus ik begin em nu echt wel aardig te knijpen voor straks... Maar ja.... ' life goes on' en ik moet het nu eenmaal alleen doen, dus ik heb simpelweg geen keuze. Ik kan alleen maar hopen dat ik niet instort...