Er zijn al geregeld topics geweest van mensen die met de handen in het haar zaten m.b.t. hun hond. En nu open ik er zelf ook eentje. Wij hebben onze hond deze maand twee jaar. Hij is bijna 5 jaar oud en komt uit het asiel. Het is een kruising labrador husky. We zijn met een flink eisenpakket langs de asiels geweest. We zochten een hond die o.a. goed met katten en kinderen kon leven (de kinderwens was er namelijk al) en die alleen thuis kon zijn, niet overmatig blaffen en zindelijk. Die hebben we gevonden, en een paar dagen na het ophalen van de hond bleek ik zwanger. Kinderen die hier over de vloer kwamen reageerde hij ook prima op, dus ik maakte me niet zo'n zorgen. Ik ben meteen met hem op cursus gegaan, omdat hij niet zo goed luisterde. Maar nu is mijn dochter 15 maanden oud, en hond vond het helemaal niet zo leuk. Eigenlijk vanaf het begin al niet. Als onze dochter in de woonkamer is is hond heel erg gespannen. Hij legt zijn oren in zijn nek, en kijkt wat angstig. We hebben hem nooit bij haar weggehouden, vanaf het moment dat ze thuis was uit het ziekenhuis mag hij gewoon komen kijken en snuffelen. Dochterlief mag echter niet uit zichzelf naar de hond toe, en al helemaal niet als hij in zijn mand ligt. Dat is zijn plekje en daar wil ik dat ze hem met rust laat. Als ze op schoot zit roepen we hem er ook wel bij en aaien we hem en krijgt hij een koekje. Toen ze nog niet liep, en op de grond lag is hij al een keer dwars over haar heen gewandeld. En dat terwijl ze niet naar hem lag te kijken of uit lag te dagen. Een paar maanden terug is er ook een gedragstherapeut thuis geweest, maar de door hem gegeven tips leiden nog niet tot een verbetering. Buiten loopt hond ook weg en daarom nu bijna altijd aan de lijn. Ik fiets wel veel met hem. Hond volgt onze dochter overal met zijn ogen, en het is gewoon geen ontspannen beessie als zij er is. Vandaag is dochter naar het kdv, en hond ligt heerlijk ontspannen te slapen. Hij heeft nooit gegromt of gehapt naar haar. Maar dat wil ik ook uiteraard voor zijn. Daar ga ik echt niet op wachten. Wat kunnen we nu nog met hond doen? Gedragstherapie en hondenschool hebben absoluut niet het gewenste effect. Ik heb mijn hele leven honden gehad en daar ook altijd gehoorzaamheidstrainingen mee gedaan, tot hoge leeftijd. Maar hond is niet gelukkig zo. En zowel hond als ik ontspannen geen seconde als dochter in de woonkamer is. Terug naar het asiel is voor mij geen optie. Hij heeft er maar heel kort gezeten, maar moest duidelijk wennen aan weer in huis leven. En hond in een bench doen of in de gang als dochter er is is geen optie omdat dat gewoon om veel te veel uren per week gaat. En nu komt er ook nog een tweede kindje aan. Iemand met nog een idee???
Als je er voor open staat, kun je eens met een dierenfluisteraar contact opnemen. Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat hij weg moest bij zijn vorige baasje omdat er een baby kwam en hij daar ooit agressief naar was. En misschien is hij nu ook bang dat ie weer weg moet. Klinkt misschien gek, maar mijn kat had het in het begin ook moeilijk daarmee. En nu ontwijkt ie Yelena nog steeds maar dat is meer omdat ze nog te druk voor hem is (hij is al 11 jaar en geen kids gewend).
Als je een bench te klein vindt, mede ivm het aantal uren dat de hond er in zou moeten verblijven: Ik weet niet of een kennel een optie voor jullie is. Dat moet natuurlijk ook wel kunnen qua ruimte (een tuin is dan eigenlijk al een must) Op zo'n manier heeft jullie hond wel de ruimte om te bewegen, maar hoeven hij en jullie niet bang te zijn dat er iets gebeurd mbt het kindje. Een "goede" kennel moet een minimale oppervlakte hebben van anderhalf bij twee meter (voor 1 hond), groter is natuurlijk beter. Ligplaats/nachthok mag je eigenlijk niet meerekenen voor de totale oppervlakte. Wij zijn niet anders gewend dan dat we honden in de kennel hebben ivm africhting. Onze honden zijn altijd zeer tevreden.
Wij hebben tussen de kamer en de keuken een traphekje. Als onze dochter dan in de kamer is, dan heeft de hond de hal, de keuken, de bijkeuken en ze kan naar buiten. Steeds als ik dan heen en weer loop krijgt ze een aai over de bol, een keer iets lekkers of spelen we even. Ik hoef ze niet perse apart te houden, we hebben een super lieve flatcoat van 1 jaar, maar toch vind ik dat de combinatie kleine kinderen en dieren altijd oppassen geblazen is. hoe lief de hond dan ook mag zijn. Op deze manier komt niemand iets te kort en kunnen er geen ongelukjes gebeuren. Verder zijn ze wel eens samen hoor, met uitlaten natuurlijk ook, maar alleen als ik er echt goed op kan letten. Is dat niet zo, dan hou ik kinderen en hond apart. In jou geval zou ik ze ook zeker apart houden, want jou hond is duidelijk wat bang. Volgens mij zijn heel veel honden wel wat bang voor kleine kinderen, gewoonweg omdat ze elkaar niet goed begrijpen. Ik denk best dat een hond gelukkig kan zijn als hij op de momenten dat de kinderen beneden zijn, ergens anders moet zitten. Als de hond dan verder maar aan zijn trekken komt. Dus qua spelen, aandacht en beweging. Succes!
Ik vind de oplossing van Linnepienie een goed oplossing. Zo heeft de hond meer rust en hoeft hij niet steeds op zijn hoede te zijn. Maar hij is wel bij jou in de buurt. Een kennel lijkt mij, in dit geval, geen goed idee. De hond voelt zich al niet fijn en om hem dan "weg" te stoppen? Nee daar zou ik nog even mee wachten.
Ik bedoelde met de kennel ook niet dat de hond dan helemaal geen deel van het gezin meer uit mag maken hoor. Ik bedoelde het meer voor de hond als rustmoment. Zeker als je een "kennelhond" hebt (om het maar even zo te zeggen ) moet je juist veel met je hond doen. Hij moet wel geestelijke en lichamelijke uitdagingen krijgen. Anders krijg je juist hele vervelende honden met zo mogelijk nog vervelender mankementen en dat wil je ook echt niet!!!!!
Jeetje wat jammer allemaal Moaatje. Vond jullie hond een erg lief beestje maar als hij altijd zo gespannen is is dat voor iedereen inderdaad geen leven. Heb verder helaas geen tips. Maar help je hopen op een oplossing die voor iedereen werkt.
heet ie ook hond? of wil je zijn naam niet op het forum hebben? verder geen tips hier, vind het wel goed dat je er alles aan probeert om hem te houden en een goede band te krijgen met je dochter!